2015.10.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-707/15-2/RD
z 8 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na wstępie wskazać należy, iż ilekroć w niniejszym wniosku mowa o:

ustawie VAT rozumieć się będzie ustawę o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.);
Transakcji rozumieć się będzie umowę sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;
A. - A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L., nr KRS;
P. - P. Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., numer KRS

A. działa na rynku polskim, przede wszystkim w zakresie świadczenia usług wydruku masowego oraz wydruku materiałów marketingowych. A. zatrudnia kilkadziesiąt osób. Jednym z rodzajów działalności A. były usługi typu F. - są to usługi polegające na oferowaniu kontrahentom spersonalizowanych i dostosowanych do jego indywidualnych potrzeb rozwiązań logistycznych w oparciu o pracę manualną oraz zaawansowane technologie informatyczne. A. stanowi część grupy kapitałowej spółek. W ramach grupy podjęta została decyzja o wyodrębnieniu usługi F., tak by świadczone one były przez odrębną spółkę. Celem realizacji powyższego powołana została nowa Spółka - P. (spółka ta, wcześniej pod nazwą B. spółka z o.o. została zakupiona od osoby trzeciej i wcześniej nie prowadziła działalności gospodarczej), której A. sprzedał sprzęt komputerowy i biurowy konieczny do świadczenia usług. Ponadto P przejęła:

na zasadzie art. 23 ze znakiem 1 kodeksu pracy część pracowników A.;
prawa i obowiązki wynikające z umów leasingowych kilku samochodów, niezbędnych do świadczenia usług;
prawa i obowiązki wynikające z umowy zawartej z kontrahentem, dotyczące świadczonych przez A. w zakresie usług F.;
umowy cywilnoprawne zlecenia z osobami trzecimi;
wszelki know-how związany ze świadczeniem usług F., w tym wszelką dokumentację związaną z historią świadczenia tych usług przez A..

Przedmiotowe dobra materialne i niematerialne stanowiły dział A. zajmujący się usługami F..

Ponadto P podnajął od A. część powierzchni biurowej w budynku, w którym mieszczą się biura A. oraz podnajął część powierzchni magazynowej od A., niezbędnej do świadczenia usług.

Z uwagi na duże opłaty związane z cesją praw związanych z umowami na świadczenie usług telekomunikacyjnych, P nie przejął praw do telefonów komórkowych z których korzystali pracownicy (dawniej A., obecnie P).

Co istotne, A. (sprzedawca) zobowiązał się przez okres 3 lat od dnia zawarcia umowy sprzedaży zrezygnować ze świadczenia usług typu F..

Wskazać należy, iż przed transakcją usługi typu F. stanowiły odrębny „dział” Spółki, który zajmował się wyłącznie świadczeniem tego rodzaju usług. W dziale istniał hierarchiczny podział obowiązków pomiędzy pracowników. Cały ten dział Spółki, wraz z urządzeniami (za wyjątkiem telefonów komórkowych) i pracownikami, stał się nową spółką.

Co do wyodrębnienia finansowego - przedmiotowa część przedsiębiorstwa A. była wyodrębniona finansowo w taki sposób, iż wyniki finansowe działu objętego przedmiotem transakcji, w ramach organizacji A. były określone indywidualnie dla tego działu. Dział rozliczał się zarówno z wyników, jak i kosztów. Innymi słowy wyodrębnienie miało miejsce dla celów rachunkowości zarządczej - istniało odrębne ewidencjonowanie przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa.

Transakcja miała miejsce 19 grudnia 2014 r.

Wnioskodawca przejął od Spółki A. pracowników i obowiązki wynikające z wymienionych we wniosku Umów z dniem zawarcia transakcji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawca nie jest następcą prawnym Spółki B. spółka z o.o. Wnioskodawca jest Spółką B. spółka z o.o., która zmieniła firmę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Transakcja stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy VAT, czy też stanowi czynność, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Związek pomiędzy przedstawionym stanem faktycznym ze sferą opodatkowania wyraża się tym, iż w związku z transakcją wystawiona została faktura, z obowiązkiem zapłaty podatku VAT. Oznacza to, iż fakt, czy podatek VAT będzie należny jest dla strony przedmiotowej transakcji istotny.

W ocenie sporządzającego niniejszy wniosek, analiza przepisów ustawy VAT, orzecznictwa Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, skłania do wniosku, iż Transakcja winna zostać zakwalifikowana jako transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy VAT, wobec czego nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Punktem wyjścia dla oceny skutków prawnych Transakcji w zakresie powstania obowiązków podatkowych na gruncie podatku od towarów i usług jest analiza przepisów zawartych w art. 5 ust. 1 oraz w art. 6 ust. 1 ustawy VAT.

Zgodnie z przyjętą przez ustawodawcę ogólną zasadą wyrażoną w art. 5 ust. 1 ustawy VAT, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Niemniej jednak, w świetle treści przepisu art. 6 ustawy VAT, stanowiącego, iż przepisów tejże ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, kluczowym dla określenia skutków podatkowych Transakcji jest rozstrzygnięcie, czy jej przedmiotem był towar w postaci poszczególnych rzeczy materialnych oraz prawa niematerialne, czy też może było to przedsiębiorstwo, a raczej jego zorganizowana część.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Tym samym, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze.

Orzecznictwo sądowe precyzuje kwestię zorganizowanej części przedsiębiorstwa:

III SA/Wa 1624/10 - wyrok WSA Warszawa z dnia 14 stycznia 2011 „Warunek wyłączenia z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) będzie spełniony wtedy, gdy przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa mogąca samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. W świetle art. 2 pkt 27e ustawy zorganizowana część przedsiębiorstwa jest: 1) zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych; 2) istniejącym w ramach danego przedsiębiorstwa; 3) wyodrębnionym organizacyjnie; 4) wyodrębnionym finansowo; 5) mogącym stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze, które realizuje w ramach przedsiębiorstwa. Przy czym najistotniejszym dla określenia, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa są trzy ostatnie, formułujące warunki wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a więc przesądzające o wydzieleniu zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Z tych warunków najistotniejszy jest ostatni z nich - przesądzenie czy dany zespół składników majątkowych może stanowić niezależne przedsiębiorstwo - decyduje o tym, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru). Bardziej istotne jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania. Natomiast wyodrębnienie finansowe nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu.”

Jak wskazano w wyroku WSA w Opolu z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Op 325/09: „Niewątpliwie zorganizowana część przedsiębiorstwa to sytuacja, która już zaistniała w strukturze organizacyjnej wnioskodawcy, a nie dopiero powstanie w przyszłości, to zaś oznacza, że nie ma możliwości wybierania przez podatnika, które wierzytelności i środki trwałe mogą, a które nie mogą być przekazywane.”

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział czy też zakład. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Nie należy tego pojęcia utożsamiać z posiadaniem przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa pełnej samodzielności finansowej, czy też samodzielnym sporządzaniem bilansu. Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego - kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku (pogląd taki wyraził m.in. WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. I SA/GL 112/10, a także WSA w Krakowie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 31/10).

Wydaje się, iż stan faktyczny w zakresie wyodrębnienia finansowego odpowiadał stanom faktycznym następujących spraw: III SA/Wa 1765/10 - wyrok WSA Warszawa z dnia 18 marca 2011 r.

Przesłanki zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi charakteryzować się odpowiednim stopniem wyodrębnienia finansowego i organizacyjnego. Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru). Bardziej istotne jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania.

Natomiast wyodrębnienie finansowe nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu. Wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa.

III SA/Wa 1624/10 wyrok WSA Warszawa z dnia 14 stycznia 2011 r.

Kwalifikacja prawnopodatkowa wyodrębnienia części przedsiębiorstwa.

Warunek wyłączenia z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) będzie spełniony wtedy, gdy przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa mogąca samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. W świetle art. 2 pkt 27e ustawy zorganizowana część przedsiębiorstwa jest: 1) zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych; 2) istniejącym w ramach danego przedsiębiorstwa; 3) wyodrębnionym organizacyjnie; 4) wyodrębnionym finansowo; 5) mogącym stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze, które realizuje w ramach przedsiębiorstwa. Przy czym najistotniejszym dla określenia, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa są trzy ostatnie, formułujące warunki wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a więc przesądzające o wydzieleniu zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Z tych warunków najistotniejszy jest ostatni z nich - przesądzenie czy dany zespół składników majątkowych może stanowić niezależne przedsiębiorstwo - decyduje o tym, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru). Bardziej istotne jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania. Natomiast wyodrębnienie finansowe nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w ustawie VAT wyraźnie wskazuje, że zespół składników majątkowych wchodzących w jego skład powinien zawierać także zobowiązania. Tym samym, by zespół składników mógł być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (oprócz przenoszonych składników majątkowych) oraz przykładowo umów z kontrahentami oraz umów o pracę, przeniesieniu powinny podlegać zobowiązania tego działu/ oddziału.

Zakwalifikowanie danego zespołu składników materialnych i niematerialnych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa możliwe jest jedynie, gdy spełnione są jednocześnie wszystkie przesłanki określone w powołanym przepisie.

Mając na uwadze przytoczoną powyżej definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa obowiązującą na gruncie przepisów ustawy o VAT uznać należy, że zespół składników będzie mógł być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jeżeli:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego niniejszej sprawy:

Ad. 1

Bezsprzecznie przedmiotem Transakcji są składniki materialne i niematerialne do tej pory wchodzące w skład A. w ramach funkcjonowania działu F.. W zakresie składników materialnych są meble i sprzęt komputerowy, regały magazynowe, półki magazynowe, maszyny służące do efektywnego pakowania produktów, w zakresie składników niematerialnych są, między innymi:

zobowiązania i prawa wynikające z umów zawartych z pracownikami, leasingowcami samochodów oraz umowy handlowej zawartej już z klientem;

know how związany ze świadczeniem usług F. (wiedza, doświadczenie, kontakty, itp.);

prawo do zwrotu ewentualnych podatków związanych ze świadczonymi do tej pory usługami F..

Ad. 2

Przedmiot Transakcji, przed jej zawarciem, w ramach A. służył wykonywaniu usług typu F.. Był to odrębny „dział” Spółki, który się tym zajmował. Cały ten dział Spółki, wraz z urządzeniami (za wyjątkiem telefonów komórkowych) i pracownikami, stał się nową spółką.

Ad. 3

Przedmiot Transakcji przeznaczony jest do realizacji określonych zadań gospodarczych - świadczenia usług typu F. w ramach P.

Ad. 4

Przedmiot Transakcji może stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Przedmiot Transakcji zaczął funkcjonować w ramach P jako niezależne przedsiębiorstwo, zajmujące się świadczeniem usług F..

Szczególnie istotna w przedmiotowej sprawie pozostaje również okoliczność, iż art. 6 ust. 1 ustawy VAT stanowi zaimplementowane do porządku krajowego postanowienie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji ustawodawstwa państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L Nr 145, str. 1) (dalej jako „Szósta Dyrektywa VAT”). W obecnie obowiązującym stanie prawnym, w związku z zastąpieniem Szóstej Dyrektywy VAT przez Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopda 2006 roku (Dz.U. L Nr 347, str 1) (dalej jako „Dyrektywa Rady 2006/112/WE”) obecna regulacja zawarta w art. 6 ust. 1 ustawy VAT, stanowi implementację treści art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE.

W związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej, z dniem 1 maja 2004 roku wspólnotowy porządek prawny stał się elementem krajowego porządku prawnego, wobec czego przepisy ustawy VAT należy interpretować z uwzględnieniem dorobku prawnego Unii Europejskiej.

Co więcej, akcesja Polski do Unii Europejskiej oznacza, iż polski porządek prawny został wzbogacony o dorobek orzeczniczy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości). Wskazać należy, iż przepisy art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy VAT były przedmiotem badania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 27 listopada 2003 roku w sprawie C-497/01 Zita Modes orzekł, iż:„Zgodnie z przepisem art. 5(8) Szóstej Dyrektywy VAT, jeśli Państwo Członkowskie wprowadziło zasadę, iż w przypadku przeniesienia całości lub części majątku przedsiębiorstwa, za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, albo w drodze aportu, nie następuje dostawa towarów, zasada ta ma zastosowanie do jakiegokolwiek przeniesienia przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, obejmującej rzeczy ruchome, jak i wartości niematerialne, które łącznie stanowią podmiot lub część podmiotu zdolnego do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże posiadać zamiar kontynuowania działalności tego przeniesionego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie zaś jedynie natychmiastowej likwidacji tej działalności oraz sprzedaży nabytego majątku”.

W kontekście treści powyższego orzeczenia stwierdzić należy, iż przytoczone powyżej wywody pozostają w pełni aktualne również na gruncie prawa krajowego, tj. polskiego. Stanowisko sądownictwa krajowego jest bowiem zbieżne z interpretacją przepisów dotyczących podatku od towarów i usług przyjętą przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Co więcej, pomimo faktu, iż zacytowane orzeczenie zapadło w czasie obowiązywania Szóstej Dyrektywy VAT, pozostaje ono w pełni aktualne do dnia dzisiejszego, z tego względu, iż treść art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE jest co do zasady powtórzeniem treści art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy VAT.

Reasumując, powyższe okoliczności skłaniają opiniującego do wniosku, iż Transakcja dokumentowała sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a zatem Transakcja nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Należy zauważyć, że powołany wyżej art. 6 pkt 1 ustawy stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Według art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu sprawy wynika, A. działa na rynku polskim, przede wszystkim w zakresie świadczenia usług wydruku masowego oraz wydruku materiałów marketingowych. A. zatrudnia kilkadziesiąt osób. Jednym z rodzajów działalności A. były usługi typu F. - są to usługi polegające na oferowaniu kontrahentom spersonalizowanych i dostosowanych do jego indywidualnych potrzeb rozwiązań logistycznych w oparciu o pracę manualną oraz zaawansowane technologie informatyczne. A. stanowi część grupy kapitałowej spółek. W ramach grupy podjęta została decyzja o wyodrębnieniu usługi F., tak by świadczone one były przez odrębną spółkę. Celem realizacji powyższego powołana została nowa Spółka - P. (spółka ta, wcześniej pod nazwą Bakehill lnvestments spółka z o.o. została zakupiona od osoby trzeciej i wcześniej nie prowadziła działalności gospodarczej), której A. sprzedał sprzęt komputerowy i biurowy konieczny do świadczenia usług. Ponadto Wnioskodawca przejął na zasadzie art. 231 kodeksu pracy część pracowników A., prawa i obowiązki wynikające z umów leasingowych kilku samochodów, niezbędnych do świadczenia usług, prawa i obowiązki wynikające z umowy zawartej z kontrahentem, dotyczące świadczonych przez A. w zakresie usług F., umowy cywilnoprawne zlecenia z osobami trzecimi, wszelki know-how związany ze świadczeniem usług F., w tym wszelką dokumentację związaną z historią świadczenia tych usług przez A.. Przedmiotowe dobra materialne i niematerialne stanowiły dział A. zajmujący się usługami F.. Ponadto P podnajął od A. część powierzchni biurowej w budynku, w którym mieszczą się biura A. oraz podnajął część powierzchni magazynowej od A., niezbędnej do świadczenia usług. Z uwagi na duże opłaty związane z cesją praw związanych z umowami na świadczenie usług telekomunikacyjnych, P nie przejął praw do telefonów komórkowych z których korzystali pracownicy (dawniej A., obecnie P). Co istotne, A. (sprzedawca) zobowiązał się przez okres 3 lat od dnia zawarcia umowy sprzedaży zrezygnować ze świadczenia usług typu F.. Wskazać należy, iż przed transakcją usługi typu F. stanowiły odrębny „dział” Spółki który zajmował się wyłącznie świadczeniem tego rodzaju usług. W dziale istniał hierarchiczny podział obowiązków pomiędzy pracowników. Cały ten dział Spółki, wraz z urządzeniami (za wyjątkiem telefonów komórkowych) i pracownikami, stał się nową spółką. Co do wyodrębnienia finansowego - przedmiotowa część przedsiębiorstwa A. była wyodrębniona finansowo w taki sposób, iż wyniki finansowe działu objętego przedmiotem transakcji, w ramach organizacji A. były określone indywidualnie dla tego działu. Dział rozliczał się zarówno z wyników, jak i kosztów. Innymi słowy wyodrębnienie miało miejsce dla celów rachunkowości zarządczej - istniało odrębne ewidencjonowanie przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa. Transakcja miała miejsce 19 grudnia 2014 r. Wnioskodawca przejął od Spółki A. pracowników i obowiązki wynikające z wymienionych we wniosku Umów z dniem zawarcia transakcji. Jak wskazuje Spółka przedmiot Transakcji przeznaczony jest do realizacji określonych zadań gospodarczych – świadczenia usług typu F. w ramach P, a przedmiot transakcji zaczął funkcjonować w działalności Wnioskodawcy jako niezależne przedsiębiorstwo, zajmujące się świadczeniem ww. usług typu F..

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przedmiot sprzedaży (zespół składników majątkowych, tworzących dział Spółki A.) będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w związku z powyższym transakcja będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przestawiony opis sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedaż składników majątkowych, tworzących odrębny dział świadczący usługi typu F. czyli usługi polegające na oferowaniu kontrahentom spersonalizowanych i dostosowanych do jego indywidualnych potrzeb rozwiązań logistycznych w oparciu o pracę manualną oraz zaawansowane technologie informatyczne należy uznać za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Będzie to majątek składający się zarówno ze składników materialnych, jak i niematerialnych, w tym zobowiązań, umożliwiający samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w ww. zakresie. Składniki te, jak wynika z wniosku, w sensie funkcjonalnym, finansowym oraz organizacyjnym stanowią zespół służący realizacji określonych zadań gospodarczych, który może stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

W konsekwencji, opisany przez Wnioskodawcę zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązań tworzących odrębny „dział” posiada cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, tym samym spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem transakcję sprzedaży ogółu składników majątkowych związanych z usługami F. należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin