Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną z dnia 24 lutego 2011 r., Nr ITPB3/423-678b/10/AM, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w ten sposób, że stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do przychodów podatkowych zwróconego podatku od wartości dodanej – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Spółka złożyła ww. wniosek w dniu 9.12.2010 r. przedstawiając w nim następujący opis stanu faktycznego.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zajmując się przetwórstwem ryb, dokonuje ich transportu do kontrahentów na terenie Unii Europejskiej. W toku prowadzonej działalności zakupuje za granicą m.in. paliwo do samochodów ciężarowych, które jest opodatkowane podatkiem od wartości dodanej obwiązującym na terytorium danego państwa członkowskiego. Zakupy te są dokumentowane fakturami VAT.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka zadała dwa pytania tj.:

1. Czy podatek od wartości dodanej zawarty w cenie zakupu paliwa oraz pozostałych towarów i usług stanowi koszt uzyskania przychodu...
2. Czy dokonany zwrot podatku od wartości dodanej w związku z zagranicznymi zakupami będzie stanowić dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...
   
   

Interpretacja będąca przedmiotem zmiany dotyczyła odpowiedzi na pytanie drugie. Zagadnienie zawarte w pytaniu pierwszym zostało rozstrzygnięte odrębną interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24.02.2011 r., ITPB3/423-678a/10/AM.

W ww. wniosku – w zakresie pytania drugiego – Spółka stanęła na stanowisku, że zwrócony przez administrację podatkową państwa członkowskiego podatek od wartości dodanej powinien stanowić dla Spółki przychód podatkowy. Stanowisko to było konsekwencją przyjętego przez Spółkę poglądu, iż podatek od wartości dodanej zawarty w cenie zakupu paliwa oraz pozostałych towarów i usług stanowi koszt uzyskania przychodu. Zatem w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w ocenie Wnioskodawcy, do przychodów należy zaliczyć zwrócone wydatki, które zostały uprzednio zaliczone do kosztów podatkowych.

W interpretacji podlegającej zmianie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, że w polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług są tożsame. Oznacza to, iż podatek od wartości dodanej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług, w związku z czym podatek od wartości dodanej, obowiązujący na terenie krajów Unii Europejskiej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym. W konsekwencji, biorąc pod uwagę, iż rozwiązania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące podatku od towarów i usług należy odnosić również do podatku od wartości dodanej, otrzymany zwrot tego podatku – na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy – nie stanowi przychodu podatkowego, jako, że sam podatek od wartości dodanej od zakupów dokonanych przez Spółkę na terenie krajów należących do Unii Europejskiej, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość, wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Określenie skutków, jakie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże z otrzymaniem zwrotu podatku od wartości dodanej w związku z zagranicznymi zakupami Spółki wiąże się ściśle z kwestią kwalifikacji pod kątem kosztowym, na gruncie tej ustawy, podatku od wartości dodanej zawartego w cenie zakupionych towarów i usług. Zależność taką przewiduje zarówno art. 12 ust. 1 pkt 4f ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych - na który powołał się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - jak i jej art. 12 ust. 4 pkt 6a, na który powołała się Spółka.

To, który z wymienionych przepisów znajduje zastosowanie w rozpatrywanej sprawie zależy natomiast od odpowiedzi na pytanie, czy użyty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych termin „podatek od towarów i usług” obejmuje swym zakresem podatek od wartości dodanej funkcjonujący na obszarze innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej. Jako, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują tego pojęcia (a jedynie „ustawę o podatku od towarów i usług”) przy jego interpretacji należy posłużyć się wykładnią systemową zewnętrzną tj. oprzeć się na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535, z późn. zm.).

Ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia zaś pojęcia „podatku od wartości dodanej” i „podatku od towarów i usług”. W myśl tej ustawy pod pojęciem „podatku od wartości dodanej” rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego przepisami tejże ustawy. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej. Powyższe wskazuje, iż na gruncie ww. ustawy nie są to pojęcia tożsame. Tym samym również nie jest zasadne utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Istniejące uregulowania prawne – w świetle dyrektywy zakładającej pierwszeństwo literalnej wykładni przepisów podatkowych – przesądzają, iż ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego podatku od wartości dodanej, a tym samym wyeliminowanie zwrotu tego podatku z przychodów podatkowych, nie powinno mieć zastosowania na gruncie przedmiotowej sprawy, albowiem dotyczy ono wyłącznie przypadków związanych z możliwością rozliczania podatku od towarów i usług w systemie krajowym.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Ministra Finansów, stanowisko Spółki, zgodnie z którym zwrócony podatek od wartości dodanej jest przychodem, jeżeli uprzednio ten zapłacony podatek został zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe. W tej sytuacji zastosowanie znajduje art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Analogiczny pogląd został zaprezentowany w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 27.09.2011 r., I SA/Gd 571/11. Pośrednio prawidłowość zaprezentowanego stanowiska wynika również z wyroku WSA w Gliwicach z dnia 27.12.2007 r., I SA/Gl 924/07.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).