Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-330/15/BJ
z 20 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lipca 2015 r. (data wpływu do Biura – 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finasowania przez pracodawcę posiłków podczas spotkań biznesowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie skutków podatkowych finasowania przez pracodawcę posiłków podczas spotkań biznesowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m. in. następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca pokrywa pracownikom w 100% koszty posiłków (obiadów, kolacji) zamawianych podczas spotkań biznesowych z klientami, audytorami oraz dostawcami. Pracodawca finansuje koszt posiłków na podstawie faktur, rachunków lub paragonów (pkt 6 wniosku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt finansowanych przez pracodawcę posiłków (obiadów, kolacji) zamawianych podczas spotkań biznesowych z klientami, audytorami oraz dostawcami stanowi przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy, opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt finansowanych przez pracodawcę posiłków (obiadów, kolacji) zamawianych podczas spotkań biznesowych z klientami, audytorami oraz dostawcami nie stanowi przychodu pracownika w rozumieniu art. 12 ust.1 ustawy, opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Faktury nie są dzielone na posiłki dla pracownika oraz dla klienta/audytora/dostawcy, nie zdarzają się również przypadki, aby były wystawiane odrębnie faktury na pracowników oraz kontrahentów. W większości przypadków nie jest możliwe określenie jaka wartość świadczenia przypadła na poszczególne osoby uczestniczące w spotkaniu, np. trudno jest precyzyjnie określić np. czy dana osoba wypiła pół czy trzy czwarte butelki wody mineralnej. Uczestnicy spotkań nie biorą udziału w spotkaniach jako osoby prywatne ale jako reprezentanci spółki/kontrahentów/audytorów/vendorów. Spotkania te mają charakter służbowy i wchodzą w zakres ich obowiązków. Posiłki i napoje stanowiące poczęstunek w czasie spotkań można traktować jako narzędzie służące prawidłowemu i efektywnemu wykonaniu przez nich obowiązków służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w kwestii dotyczącej skutków podatkowych finasowania przez pracodawcę posiłków podczas spotkań biznesowych. W pozostałym zakresie wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pow. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie, w zakres pojęcia „nieodpłatne świadczenie” wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (tak: NSA w uchwałach z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 oraz z 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10).

Tym samym o nieodpłatnym świadczeniu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możemy mówić wyłącznie w sytuacji, w której po stronie pracownika pojawia się „korzyść” w związku z zachowaniem się pracodawcy. Niewątpliwie korzyść ta wystąpi, gdy dane świadczenie stanowi realne przysporzenie majątkowe pracownika tzn. jest dokonane w jego interesie.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu ww. wyroku sprecyzował, że za przychód pracownika mogą być uznane wyłącznie te świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”
  
  

W świetle powyższego – mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów ze stosunku pracy – nie każde świadczenie spełnione na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca pokrywa pracownikom koszty posiłków (obiadów, kolacji) zamawianych podczas spotkań biznesowych z klientami, audytorami oraz dostawcami.

Wnioskodawca uważa, że koszt finansowanych przez pracodawcę posiłków (obiadów, kolacji) zamawianych podczas spotkań biznesowych z klientami, audytorami oraz dostawcami nie stanowi przychodu pracownika w rozumieniu art. 12 ust.1 ustawy, opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W celu ustalenia czy w omawianych przypadkach wystąpi nieodpłatne świadczenie związane z finansowaniem pracownikowi kosztów posiłków zamawianych podczas spotkań biznesowych należy ocenić czy zostały spełnione wszystkie trzy elementy wskazane przez Trybunał Konstytucyjny. Skoro prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga spotkań z klientami, audytorami oraz dostawcami to sfinansowanie przez pracodawcę pracownikom kosztów posiłków zamawianych podczas tych spotkań nie jest korzyścią pracownika ale wypełnieniem przez pracodawcę obowiązku prawidłowego organizowania pracy, tak aby była ona wydajna i należytej jakości.

W tym stanie rzeczy oraz wobec jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego wyrażonego w wyroku z 8 lipca 2014 r., uznać należy, że finansowanie pracownikom kosztów posiłków podczas spotkań biznesowych z klientami, audytorami oraz dostawcami nie generuje po stronie pracownika przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie dokonuje tego świadczenia w interesie pracownika – przysparzając mu korzyści. Pracownik wykorzystuje to świadczenie wyłącznie w jednym konkretnym celu, tj. w wykonaniu swoich obowiązków pracowniczych. Tym samym pracownik nie uzyskuje z tego tytułu przychodu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.