Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-645/15-6/AŻ
z 22 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło dnia 6 sierpnia 2015 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 20 lipca 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 lipca 2015 r.) oraz pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. ( data wpływu 21 sierpnia 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 sierpnia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnionej stawki VAT przy sprzedaży działek - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnionej stawki VAT przy sprzedaży działek. Wniosek uzupełniony został pismem, które wpłynęło do tutejszego Organu w dniu 6 sierpnia 2015 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 20 lipca 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 lipca 2015 r.) oraz pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. ( data wpływu 21 sierpnia 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 sierpnia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości w miejscowości K. położonej w gminie G. M.. Na terenie działki nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Właściciel zamierza sprzedać będące jego własnością nieruchomości, biorąc pod uwagę kilka wariantów;

• Właściciel zakupił nieruchomość w miejscowości K., gmina G. M. nr 45/4 będącej działką gruntu, niezabudowaną z dostępem do drogi publicznej. Opisana nieruchomość została zakupiona w celu powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego położonego w miejscowości W., gmina B., której Wnioskodawca jest właścicielem. Po pewnym czasie właściciel zrezygnował z prowadzenia gospodarstwa w miejscowości K. Skutkowało to podjęciem podziału nieruchomości na mniejsze działki o nr 45/5 i 45/6. Właściciel złożył wnioski o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla tych działek. Decyzja o warunkach zabudowy pozwalająca na budowę budynku mieszkalnego wydana została dla działki nr 45/6. Decyzja o warunkach zabudowy dla działki 45/5 pozwoliła na jej podział w wyniku czego powstały 2 działki 45/8 oraz 45/9. Dla działek 45/8 oraz 45/9 prowadzone jest obecnie postępowanie podziału nieruchomości, którego wynikiem będzie podział każdej z wyżej wymienionych działek na dwie mniejsze. Po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy każda z działek zostanie sprzedana.

• Właściciel zakupił nieruchomość w miejscowości K., gmina G. M. nr 45/4 będącej działką gruntu, niezabudowaną z dostępem do drogi publicznej. Opisana nieruchomość została zakupiona w celu powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego położonego w miejscowości W., gmina B., której Wnioskodawca jest właścicielem. Działki nabyto od osób fizycznych, a do ceny sprzedaży nie został doliczony VAT. Po pewnym czasie właściciel zrezygnował z prowadzenia gospodarstwa w miejscowości K. Skutkowało to podjęciem zamiaru podziału nieruchomości nr 45/4 na mniejsze działki. Właściciel uzyskał warunki zabudowy na całą nieruchomość rolną nr 45/4, następnie dokonał podziału nieruchomości na mniejsze działki. Po podziale wyodrębnione zostały dwie działki 45/5 oraz 45/6. Dla jednej z działek o nr 45/6 wydana została decyzja o warunkach zabudowy umożliwiająca budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego. Druga działka nr 45/5 podzielona została na dwie mniejsze w wyniku czego powstały działki o nr 45/8 oraz 45/9. Dla tych dwóch działek prowadzone jest obecnie postępowanie podziału nieruchomości. Właściciel zamierza sprzedać powstałe w wyniku podziału działki bez otrzymania decyzji o warunkach zabudowy na nowo wydzielone działki oraz działkę nr 45/6 z otrzymaną wcześniej decyzją o warunkach zabudowy.
  
  

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że prowadzi działalność gospodarczą dotyczącą doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, PKD 70.22.Z. Wnioskodawca wskazał także, że jest podatnikiem podatku VAT.

Aktualnie dla działek 45/8 i 45/9 Wnioskodawca ma podpisane umowy przyłączeniowe do sieci dystrybucyjnej P. S.A. i na chwilę obecną nie planuje dalszych prac związanych z podniesieniem wartości gruntu, lecz Wnioskodawca nie wyklucza możliwości podjęcia w przyszłości takich działań. Dla działek uzyskanych w wyniku podziału Wnioskodawca nie zamierza występować o decyzję o warunkach zabudowy oraz wnioskować o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca nie ma w planach prowadzenia działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, które wykraczają poza zwykłe formy ogłoszenia.

Nieruchomość nr 45/4 w K. nabyta została przez Wnioskodawcę w dniu 2 sierpnia 2011 r. w celu powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego położonego w miejscowości W., gmina B., którego także Wnioskodawca jest właścicielem.

Wnioskodawca wyjaśnił także, że nie uzyskiwał dochodów z działalności rolniczej prowadzonej na zbywanym gruncie, oraz działki zbywane nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie uzyskiwał również dochodów z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przypadku sprzedaży działek, o których mowa w pkt 1 i 2 (poz. 68) prawidłowe będzie zastosowanie przez podatnika zwolnionej stawki VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zaistnienia któregokolwiek ze zdarzeń przyszłych (poz. 68 pkt 1 i 2) sprzedaż wydzielonej działki lub działek będzie dostawą zwolnioną z podatku VAT. Spełnia, bowiem przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT- opodatkowanie podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana, jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Oznacza to, że zwolnieniu podlega dostawa gruntów, które mają status innych niż budowlane (a zatem np. gruntów rolnych, leśnych, rekreacyjnych). Zwolnienie to oparte jest na regulacji art. 135 ust. 1 lit. k) dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którą państwa członkowskie zwolnią od podatku dostawy terenów niezabudowanych inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b (zgodnie z art. 12 ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE terenem budowlanym, o którym mowa w art. 12 ust. 1 lit. b), jest każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie).

Nowelizacja ustawy z 7 grudnia 2012 r., która weszła w życie 1 kwietnia 2013 r., wprowadziła w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT definicję terenów budowlanych. Zgodnie z tą definicją terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Definicja ta ma przede wszystkim znaczenie właśnie dla określenia zakresu omawianego zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Przechodząc do analizy sprawy, na samym wstępie należy zauważyć, iż pytanie, z jakim właściciel zwraca się do tut. Organu zawarte w poz. 69 nie dotyczy dostawy przedstawionych w opisie całości gruntów, lecz jak wskazuje właściciel, poszczególnych działek, powstałych po podzieleniu wspomnianych terenów, w sytuacji, gdy dla każdej z nich z osobna, nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Istota przedmiotowej sprawy polega na rozstrzygnięciu kwestii, czy w sytuacji, gdy dla danego terenu (działki) przed jego podziałem, uzyskano decyzję o warunkach zabudowy, w przypadku braku obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a następnie dokonania podziału tego terenu (działki), na kilka mniejszych działek, dla których właściciel nie zamierza już występować z odrębnymi wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dla których posiada zaświadczenie, że dla danego obszaru nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz, iż przedmiotowa (mała) działka nie jest objęta aktualną decyzją o warunkach zabudowy, uzasadnionym jest stosowanie zwolnienia z VAT, powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zaistnienia któregokolwiek ze zdarzeń przyszłych, będzie on, jako podatnik i płatnik podatku VAT obowiązany, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zastosować zwolnienie.

Zarówno w przypadku, gdy właściciel dokona zakupu nieruchomości, na którą poprzedni właściciel uzyskał warunki zabudowy, jak i wówczas, gdy decyzję taką uzyska sam właściciel, po dokonaniu podziału nieruchomości na mniejsze działki, pod warunkiem nie uzyskania warunków zabudowy przypisanej do każdej działki powstałej z podziału i otrzymaniu zaświadczenia z urzędu gminy, iż dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy, będzie obowiązywało właściciela zwolnienie z VAT.

Dostawa przedmiotowych działek, które w wyniku podziału na mniejsze nie będą posiadały warunków zabudowy, co potwierdzone zostanie zaświadczeniem, dla których nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem nie można ich uznać za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Odmienna interpretacja skutkowałaby wprowadzeniem, nieprzewidzianego ustawą rozróżnienia podmiotów, wyłącznie ze względu na stan ich wiedzy o uzyskaniu w przeszłości, przez poprzedniego właściciela decyzji o warunkach zabudowy na duże działki, zwłaszcza w przypadku kolejnej sprzedaży po uzyskaniu takiej decyzji. Nie można, bowiem wykluczyć, że właściciel nieruchomości, po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy tej nieruchomości sprzeda ją lub podzieli na mniejsze działki i następnie sprzeda kolejnemu podmiotowi, nie informując go o uzyskaniu na dużą nieruchomość decyzji o warunkach zabudowy.

Wnioskodawca uważa, że bez znaczenia dla przedmiotowego zagadnienia jest fakt zakupu nieruchomości za cenę powiększoną lub nie o podatek VAT, gdyż takiego rozróżnienia kryterium zwolnienia z VAT nie przewidział ustawodawca.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazuje, że nieścisłością w złożonym wniosku jest to, że działka 45/6 spełnia przesłanki będące podstawą zwolnienia z podatku VAT. Wnioskodawca wyjaśnił, że to nieprawda gdyż dla tej działki została już uzyskana decyzja o warunkach zabudowy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że w opisie wariantu 1 opisana sytuacja nie podlega zwolnieniu z podatku VAT, ponieważ zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jest to teren budowlany, odnośnie tego terenu została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. Ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości w miejscowości K. położonej w gminie G. M. Wnioskodawca zakupił nieruchomość w celu powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego, którego jest właścicielem. Nieruchomość została nabyta od osób fizycznych, a do ceny sprzedaży nie został doliczony podatek VAT.

Wnioskodawca po pewnym czasie zrezygnował z prowadzenia gospodarstwa w miejscowości K., co skutkowało podjęciem zamiaru podziału nieruchomości nr 45/4 na mniejsze działki. Właściciel uzyskał warunki zabudowy na całą nieruchomość rolną nr 45/4, następnie dokonał podziału nieruchomości na mniejsze działki. Po podziale wyodrębnione zostały dwie działki 45/5 i 45/6. Dla działki o nr 45/6 wydana została decyzja o warunkach zabudowy umożliwiająca budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego. Druga działka o nr 45/5 podzielona została na dwie mniejsze w wyniku czego powstały działki o nr 45/8 i 45/9. Dla tych działek prowadzone jest obecnie postępowanie podziału nieruchomości. Dla nowo powstałych działek o nr 45/8 i 45/9 Wnioskodawca podpisał umowy przyłączeniowe do sieci dystrybucyjnej P. S.A.

Wskazane wyżej okoliczności sprawy w świetle przepisów prawa pozwalają na uznanie, że Wnioskodawca podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami zwiększające wartość gruntu i powodujące, że planowana sprzedaż działek poprzedzona ich uatrakcyjnieniem przybiera formę zawodową (profesjonalną). Tym samym sprzedaż wymienionych nieruchomości nie będzie stanowiła zwykłego wykonywania prawa własności, a Wnioskodawca będzie działał w tym zakresie jak podatnik w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości niniejszego wniosku dotyczą zastosowania zwolnionej stawki VAT w przypadku sprzedaży działek.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ww. ustawy).

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199 z późn. zm.) ustawa określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
   
   

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O charakterze danego gruntu powinien więc rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, ze zm.) zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

W wariancie 1 opisanym przez Wnioskodawcę dostawa działki oznaczonej nr 45/6 nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT, ponieważ posiada już wydaną decyzję o warunkach zabudowy. Natomiast dostawa działek oznaczonych nr 45/8 i 45/9, które zostaną sprzedane dopiero po uzyskaniu dla nich decyzji o warunkach zabudowy również nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności w wariancie 1 należy stwierdzić, że skoro dla sprzedawanych działek niezabudowanych, powstałych w wyniku podziału przed sprzedażą będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy, to sprzedawane działki spełniają definicję terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 i nie można przy ich sprzedaży zastosować zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W wariancie 2 będzie dokonana sprzedaż powstałych po podziale działek o nr 45/8 i 45/9 bez uzyskanej decyzji o warunkach zabudowy. Oznacza to, że działki te mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9. Natomiast dostawa działki 45/6, która posiada wydaną już decyzję o warunkach zabudowy nie będzie korzystać ze zwolnienia z podatku.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności w wariancie 2 należy stwierdzić, że skoro dla sprzedawanych działek niezabudowanych, powstałych w wyniku podziału, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla działek tych nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy to sprzedawane działki nie spełniają definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży powstałych z podziału działek, dla których – jak wskazał Wnioskodawca – nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie zostały wydane dla tych działek decyzje o warunkach zabudowy prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dostawa działki 45/6 nie będzie z tego zwolnienia korzystać, gdyż spełnia definicję terenu budowlanego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.