Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-525/15-2/ISZ
z 14 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu organizowanych komputerowych konkursów zręcznościowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu organizowanych komputerowych konkursów zręcznościowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza urządzać komputerowe konkursy zręcznościowe, niebędące grami hazardowymi. System do prowadzenia konkursów zręcznościowych składa się z następujących elementów:

1. bazy danych, baza ta zawiera informacje związane z funkcjonowaniem konkursu, a w szczególności schematy przebiegu konkursu; zbiór sekwencji jest zbiorem zamkniętym i niezmiennym w trakcie trwania konkursu; baza ta jest zainstalowana na serwerze podatnika;
2. serwera, na serwerze tym jest zainstalowane oprogramowanie, które jest odpowiedzialne za działanie konkursu, tj. za obsługę połączeń aplikacji klienckich, a także za przebieg konkursu
3. komputerów umiejscowionych w różnych miejscach, w punktach urządzania gier prowadzonych przez podatnika: na tych komputerach są zainstalowane programy stanowiące aplikacje dla uczestników gier, które łączą się z programem zainstalowanym na serwerze i umożliwiają uczestnictwo w konkursie poszczególnym graczom.
   
   

Komputer połączony jest również ze znajdującym się w jednej obudowie z nim urządzeniem bankomatowym, dzięki któremu gracze mogą uiszczać opłaty za gry oraz odbierać wygrane i kwoty uprzednio wpłacone, które nie zostały wykorzystane do opłacenia uczestnictwa w grach. Samo urządzenie bankomatowe jest urządzeniem wrzutowym, zaś środki pieniężne gromadzone są w sejfie znajdującym się w urządzeniu.

Aplikacja umożliwia uczestnictwo w konkursie zręcznościowym wg następujących zasad:

1. Po opłaceniu uczestnictwa w konkursie uczestnik musi zapoznać się z regulaminem i zaakceptować go. Zgadza się również na odprowadzenie 10% podatku od wygranej. Po zaakceptowaniu Regulaminu Konkursu uczestnik wybiera jedną z 4 wizualizacji graficznych. Uczestnik przed przystąpieniem do rozgrywki ma do wyboru 4 stawki, od których zależy wysokość wygranych. Wysokości stawek to: 1 zł, 2 zł, 5 zł, 10 zł. Do każdej ze stawek, przypisana jest osobna tabela wygranych i tabela układów symboli do sparowania.
2. Konkurs polega na zaznaczeniu takich samych ikon pokazanych na ekranie dotykowym. W zależności od stopnia trudności pojawiają się jednocześnie symbole w następujących układach 2x2, 2x3, 3x3, które uczestnik musi sparować przed upływem czasu odmierzanego na ekranie w formie graficznej i dźwiękowej. Po naciśnięciu START uczestnik przechodzi do dalszego etapu albo rezygnuje z tej wygranej i po naciśnięciu POWRÓT wraca do głównego Menu. Po prawidłowym sparowaniu ikon graficznych, uczestnikowi konkursu przyznawana jest nagroda, którą zaakceptował przed przystąpieniem do konkursu, pomniejszona o należny podatek. Jeżeli uczestnik konkursu nie rozwiąże zadanej kombinacji w ustalonym czasie, przegrywa nagrodę. Podczas każdej rozgrywki uczestnik poinformowany jest o wartości każdej wygranej i zadaniu do rozwiązania w następnych 5 konkursach zręcznościowych.
3. Uczestnik konkursu, który prawidłowo rozwiąże kolejne zadania, może zakończyć konkurs wypłacić wygraną lub uczestniczyć za wygrane pieniądze w kolejnych jego etapach.
   
   

Jak wskazano wyżej, z tytułu uczestnictwa w grze uczestnicy uiszczają opłaty, które są wpłacane przez nich za pomocą urządzenia bankomatowego. Przy wykorzystaniu tego samego urządzenia uczestnik gry odbiera wpłacone i niewykorzystane w grze środki pieniężne. Za jego pomocą wypłacane są również graczom wygrane z poszczególnych konkursów.

Z powyższego wynika, że nie cała suma środków pieniężnych pochodzących z wpłat uczestników gry może być swobodnie wykorzystana przez podatnika. Może on pobrać z urządzenia do gier taką kwotę, jaka pozostanie po dokonaniu wypłat wszystkich wygranych za pośrednictwem urządzenia bankomatowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie stanowiła cała wartość wpłat dokonanych przez uczestników, czy jedynie różnica pomiędzy wartością wpłat dokonanych przez uczestników konkursów, a kwotą dokonanych wypłat uczestnikom?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku działalności w zakresie konkursów zręcznościowych na urządzeniach będzie różnica między wpłatami, a wypłatami z urządzenia.

Sama treść art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mogłaby sugerować, że podstawę opodatkowania działalności polegającej na urządzaniu konkursów na urządzeniach jakimi dysponuje podatnik, będzie stanowiła suma wpłat dokonanych przez uczestników tych konkursów. Jednakże dokonując wykładni tego przepisu należy również uwzględnić obowiązujące przepisy prawa unijnego oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które zapadło na tle tych przepisów.

Tymczasem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zajmował się już kwestią ustalania podstawy opodatkowania dla gier na automatach. Kwestia ta była rozstrzygnięta m.in. w wyroku z dnia 5 maja 1994 r. sygn, akt C-38/93 w sprawie H. J. Glawe Spiel- und Unterhaliungsgerate Aufstellungsgeseflschaft mbH Co. KG przeciwko Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst.

W orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że „Podstawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A)(1)(a) VI Dyrektywy stanowi wynagrodzenie faktycznie otrzymane w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygraną jako określony procent całkowitej wrzuconej stawki, wynagrodzenie faktycznie otrzymane przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej ustawowo części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom.

Z cytowanego wyżej orzeczenia wynika zatem, że w przypadku, gdy urządzane są gry na automatach, zaś gracze mają prawo do otrzymania wygranej zaś wygrana ta jest ustalona, kwota tej wygranej nie może wchodzić do podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej. W wypadku konkursów organizowanych przez podatnika, z góry oznacza on, jaką wygraną uzyskuje uczestnik. Tym samym, kwota wygranych jest ściśle określona i ustalona z góry. Zatem, z góry wiadomo, jaką kwotę wpłat uczestników będzie mógł zatrzymać dla siebie podatnik, jaką zaś będzie zobowiązany przeznaczyć na wygrane.

W tej sytuacji, jeśli uwzględni się przywołane wyżej orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości z dnia 5 maja 1994 r. w sprawie H. J. Glawe Spiei und Jnterhaltungsgerate Aufstellungsgesellschaft mbH Co. KG v Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhienhorst należy dojść do wniosku, że podstawę opodatkowania będzie stanowiła jedynie kwota, którą będzie mógł zatrzymać podatnik jako wynagrodzenie za urządzanie konkursów. Będzie nią zaś różnica pomiędzy wartością wpłat dokonanych przez uczestników konkursów, a kwotą dokonanych wypłat.

Nawet, gdyby powyższe argumenty uznać za wadliwe, należy podnieść, że mimo wszystko kwoty wypłacone uczestnikowi konkursu musiałyby pomniejszyć podstawę opodatkowania. Kwota taka musiałaby zostać bowiem uznana za premię pieniężną wypłacaną uczestnikowi.

Tymczasem, jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w swojej uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. (I FPS 2712) wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zmniejszający podstawę opodatkowania.

Wprawdzie w niniejszej sprawie nagrody wypłacane uczestnikom miałaby inną przyczynę, niż wskazane w powyższym wyroku, tym niemniej byłaby to kwota zwracana przez podatnika uczestnikowi z kwoty, którą ten uiścił w celu wzięcia udziału w konkursie.

Tylko taka wykładnia przepisów art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług będzie w zgodzie z art. 1 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L.06.347.1), zgodnie z którym, zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem. Efekt polegający na tym, iż podatek będzie proporcjonalny do kwoty uzyskanej przez podatnika będzie mógł zostać osiągnięty jedynie w wypadku, gdy do podstawy zostanie przyjęta kwota wpłat uczestników konkursów, pomniejszona o kwoty, które zostały wypłacone tym osobom tytułem wygranych. Natomiast przyjęcie innej wykładni przepisów art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług będzie prowadziło do sytuacji, w której podatek będzie uiszczany od wyższej kwoty, niż faktycznie otrzymana przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Odpowiednikiem art. 29a ustawy w prawie wspólnotowym pozostaje art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. 06.347.1), zwany dalej „Dyrektywą 112”.

Powołany wyżej przepis Dyrektywy 112 stanowi, że podstawę opodatkowania, co do zasady, stanowi wszystko, co stanowi wartość otrzymanego wynagrodzenia rozumianego jako zapłata, które dostawca lub świadczący usługi otrzymuje lub powinien otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej, z tytułu takich dostaw, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Przyjąć zatem należy, że w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania będzie zatem zapłata – wynagrodzenie ustalone przez strony transakcji.

Kwestia ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku usług w zakresie gier losowych oraz zakładów wzajemnych została przedstawiona w orzeczeniu TSUE w sprawie C-38/93 pomiędzy Hi. Glawe Spiel - und Unterhaltungsgerate Ausfsettungsgesellschaft mbH&co St KG a Finanzamt Hamburg - Barbek- Uhlenhorst (Niemcy), w którym uznał, że postawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A) (1) (a) VI Dyrektywy stanowi zapłata faktycznie otrzymana w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane, zapłata faktycznie otrzymana przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom.

Ustalenie wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Wnioskodawca otrzymuje z tytułu transakcji zawieranych w związku z wykonywaniem działalności związanej z zakładami wzajemnymi, to znaczy co jest faktycznym wynagrodzeniem za świadczenie usług.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że zamierza urządzać komputerowe konkursy zręcznościowe, niebędące grami hazardowymi. Gracze będą uiszczać opłaty za gry oraz odbierać wygrane i kwoty uprzednio wpłacone, które nie zostały wykorzystane do opłacenia uczestnictwa w grach. Uczestnik konkursu, który prawidłowo rozwiąże kolejne zadania, może zakończyć konkurs i wypłacić wygraną lub uczestniczyć za wygrane pieniądze w kolejnych jego etapach. Z tytułu uczestnictwa w grze uczestnicy uiszczają opłaty, które są wpłacane przez nich za pomocą urządzenia bankomatowego. Przy wykorzystaniu tego urządzenia uczestnik gry odbiera wpłacone i niewykorzystane w grze środki pieniężne. Za jego pomocą wypłacane są również graczom wygrane z poszczególnych konkursów. Z powyższego wynika, że nie cała suma środków pieniężnych pochodzących z wpłat uczestników gry może być swobodnie wykorzystana przez podatnika. Może on pobrać z urządzenia do gier taką kwotę, jaka pozostanie po dokonaniu wypłat wszystkich wygranych za pośrednictwem urządzenia bankomatowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczy tego, czy podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie stanowiła cała wartość wpłat dokonanych przez uczestników, czy jedynie różnica pomiędzy wartością wpłat dokonanych przez uczestników konkursów, a kwotą dokonanych wypłat uczestnikom.

W tym miejscu należy zauważyć, że (jak wskazał Wnioskodawca) konkursy komputerowe, które zamierza organizować nie są grami hazardowymi. W konkursach tych, uczestnicy gier uiszczają opłaty z tytułu uczestnictwa w grze oraz odbierają wygrane.

Zatem z uwagi na przedstawiony opis zdarzania oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że wynagrodzeniem Wnioskodawcy z tytułu świadczonej usługi, będzie różnica pomiędzy opłatami dokonanymi przez uczestników a wypłaconymi wygranymi.

Wobec tego, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie stanowiła różnica pomiędzy wartością wpłat dokonanych przez uczestników konkursów, a kwotą dokonanych wypłat uczestnikom tj. kwotą faktycznie wypłaconych wygranych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności uznania przedmiotowych konkursów zręcznościowych za gry niebędące grami hazardowymi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.