INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1469/08, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 908/09, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Po 672/11 - stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2008 r. (data wpływu 1 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntu wchodzących w skład gospodarstwa rolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntu wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką cywilną zawiązaną w dniu 17 listopada 1995 r., której przedmiotem działalności jest działalność rolnicza.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabył w dniu 14 grudnia 1995 r. własność nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 50,48 ha stanowiącej użytki zielone mającej urządzoną księgę wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy, obejmującą działki numer 715, 717, 719, 724, 726, 728, i 729.

Następnie na podstawie umowy kupna – sprzedaży z dnia 27 grudnia 1995 r. Spółka nabyła również nieruchomość oznaczoną numerem działki 167 o obszarze 5,1800 ha zabudowaną budynkiem mieszkalnym, oborą i budynkiem gospodarczym, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 30 listopada 2000 r. uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który zmienił przeznaczenie gruntów wymienionych powyżej będących własnością Spółki przeznaczając je pod zabudowę jednorodzinną i rekreacyjną z niezbędnymi usługami towarzyszącymi.

Decyzją z dnia 21 listopada 2002 r. po rozpatrzeniu wniosku Spółki Burmistrz Miasta i Gminy zatwierdził projekt podziału nieruchomości stanowiącej działki nr 719/2, 719/3, 719/4 na pojedyncze działki. Podziału dokonano pod warunkiem uznania działek numer 1252, 1253, 1254, 1258, 1255, 1256, 1257, 1259, 1260, 1261, 1262, 1263 jako drogi wewnętrzne stanowiące dojazd do nowo wydzielonych działek, dla których przy ich zbywaniu ustanowiona zostanie służebność drogowa polegająca na prawie swobodnego przejścia i przejazdu przez ww. działki na rzecz każdorazowych właścicieli nowo wydzielonych działek. Od powyższej decyzji Wspólnicy Spółki wnieśli odwołanie, skutkiem czego uznano nowo wydzielone działki nr 1252 i 1253 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako grunt wydzielony pod poszerzenie dróg publicznych powiatowych. Działki te zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami przeszły z mocy prawa na własność Powiatu z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca projekt podziału stała się ostateczna.

Wymienione wyżej grunty nabyte zostały i wykorzystywane były w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS jeden ze wspólników Spółki uznany został za częściowo niezdolnego do pracy i z tego tytułu otrzymuje rentę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług sprzedaż przez wspólników Spółki będących rolnikami ryczałtowymi wydzielonych pojedynczych działek gruntu wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, które zostały nabyte i wykorzystywane w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie celem dalszej ich odsprzedaży w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. Czy sprzedaż wymienionych działek po zmianie kwalifikacji gruntu w planie zagospodarowania przestrzennego z rolnego na grunt przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową i rekreacyjną wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług... Pytanie dotyczy również przekazania wydzielonych działek na drogi i ich przekazania na rzecz Gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do przyjęcia, iż sprzedaż działek wydzielonych decyzją Burmistrza Miasta i Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl bowiem art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Za działalność gospodarczą w rozumieniu i dla potrzeb podatku od towarów i usług uznano wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). W świetle powyższych zasad za podatnika podatku VAT, czyli osobę zobowiązaną do uiszczania tegoż podatku należy uznać osobę, która:

1. jest osobą fizyczną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej bądź osobą prawną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą,
2. prowadzi działalność obejmującą działalność producentów, handlowców, usługodawców, osób pozyskujących zasoby naturalne, rolników, osób wykonujących wolne zawody,
3. w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu przy założeniu, iż wykonanie czynności nawet jednorazowo, ale z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy przesądza o istnieniu obowiązku podatkowego.

Wszystkie te przesłanki, zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe muszą być spełnione jednocześnie, aby daną osobę wykonującą pewne czynności uznać za podatnika podatku VAT.

W sytuacji będącej przedmiotem zapytania osobami wykonującymi czynności (sprzedaż działek gruntu) są osoby fizyczne – wspólnicy spółki cywilnej prowadzący działalność rolniczą. Osoby te w roku 1995 nabyły grunty rolne celem prowadzenia działalności rolniczej w formie gospodarstwa rolnego. Przez wszystkie lata, tj. od momentu rozpoczęcia działalności i nabycia gruntów do dnia dzisiejszego, grunty służyły prowadzeniu działalności rolniczej. Grunty te nie zostały zakupione w celu ich dalszej odsprzedaży, ale w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Argumentem przeciw zamiarowi ich odsprzedaży w momencie nabycia jest okoliczność, iż były to grunty rolne, które zostały nabyte w roku 1995, a przekwalifikowane w roku 2000.

W związku z postępującym pogorszeniem się stanu zdrowia jednego ze wspólników zaszła potrzeba wyprzedaży niektórych z wydzielonych działek gruntu. W tej sytuacji trudno uznać zbycie działek, w celu uzyskania środków do życia z uwagi na niemożność zarobkowania, za czynność związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie znaczenia nie ma czy czynność została wykonana jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Ewentualne zbycie bowiem nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca oparł się na wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/2007. Ponadto Wnioskodawca powołuje się na orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Armbrecht.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż ww. działek gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ:

• grunt nie został zakupiony celem jego późniejszego zbycia (Podatnik bowiem nie prowadzi działalności handlowej polegającej na kupowaniu, a następnie zbywaniu działek gruntu), ale celem prowadzenia gospodarstwa rolnego,
• u podstaw ewentualnego zbycia nie leży przeprowadzenie transakcji w ramach prowadzonej działalności rolniczej lecz sprzedaż działek celem uzyskania środków utrzymania dla Wnioskodawcy i jego rodziny z uwagi na stale pogarszający się stan zdrowia.
  
  

W dniu 1 lipca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-357/08-2/KG stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2008 r. (data wpływu 1 kwietnia 2008 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 14 lipca 2008 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 8 sierpnia 2008 r., nr ILPP1/443/W-61/08-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 14 sierpnia 2008 r.). Tut. Organ nie znalazł podstaw do zmiany ww. interpretacji.

W związku z powyższym, Spółka cywilna wniosła w dniu 12 września 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Postanowieniem z dnia 28 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 2948/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przekazał sprawę do rozpoznania według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu. Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1469/08 WSA uchylił zaskarżoną interpretację.

Na powyższe Minister Finansów złożył pismem z dnia 12 marca 2009 r. nr ILRP/007-26/09-1/TW skargę kasacyjną. Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 908/09 NSA uchylił w całości zaskarżony wyrok i przekazał WSA w Poznaniu do ponownego rozpoznania. Po rozpatrzeniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 29 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Po 672/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1469/08, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 908/09, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Po 672/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przez działalność gospodarczą, na podstawie zapisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zatem należy zbadać, czy transakcje będące przedmiotem wniosku podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm., czyli będącego odpowiednikiem w Polsce art. 15 ust. 2 ustawy. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W świetle powyższego konieczne jest w przedmiotowej sprawie wyjaśnienie czy Wnioskodawca podjął jakiekolwiek aktywne działanie, tj. uzyskanie zezwolenia na budowę dla tych gruntów, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd, które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek „Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz”, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką cywilną zawiązaną w dniu 17 listopada 1995 r., której przedmiotem działalności jest działalność rolnicza. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabył w dniu 14 grudnia 1995 r. własność nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 50,48 ha stanowiącej użytki zielone mającej urządzoną księgę wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy, obejmującą działki numer 715, 717, 719, 724, 726, 728, i 729 Następnie na podstawie umowy kupna – sprzedaży z dnia 27 grudnia 1995 r. Spółka nabyła również nieruchomość oznaczoną numerem działki 167 o obszarze 5,1800 ha zabudowaną budynkiem mieszkalnym, oborą i budynkiem gospodarczym, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 30 listopada 2000 r. uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który zmienił przeznaczenie gruntów wymienionych powyżej będących własnością Spółki przeznaczając je pod zabudowę jednorodzinną i rekreacyjną z niezbędnymi usługami towarzyszącymi.

Decyzją z dnia 21 listopada 2002 r. po rozpatrzeniu wniosku Spółki Burmistrz Miasta i Gminy zatwierdził projekt podziału nieruchomości stanowiącej działki nr 719/2, 719/3, 719/4 zapisanej w księdze wieczystej na pojedyncze działki. Podziału dokonano pod warunkiem uznania działek numer 1252, 1253, 1254, 1258, 1255, 1256, 1257, 1259, 1260, 1261, 1262, 1263 jako drogi wewnętrzne stanowiące dojazd do nowo wydzielonych działek, dla których przy ich zbywaniu ustanowiona zostanie służebność drogowa polegająca na prawie swobodnego przejścia i przejazdu przez ww. działki na rzecz każdorazowych właścicieli nowo wydzielonych działek. Od powyższej decyzji Wspólnicy Spółki wnieśli odwołanie, skutkiem czego uznano nowo wydzielone działki nr 1252 i 1253 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako grunt wydzielony pod poszerzenie dróg publicznych powiatowych. Działki te zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami przeszły z mocy prawa na własność Powiatu z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca projekt podziału stała się ostateczna. Wymienione wyżej grunty nabyte zostały i wykorzystywane były w celu prowadzenia działalności rolniczej. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS jeden ze wspólników Spółki uznany został za częściowo niezdolnego do pracy i z tego tytułu otrzymuje rentę.

Mając na względzie powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego nie wynika, że aktywność Spółki (czy wspólników) w celu zbycia działek jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z wniosku wynika jedynie, że w roku 2000 uchwalony został plan zagospodarowania przestrzennego, w którym zmieniono przeznaczenie gruntu będącego własnością Spółki i na jej wniosek Burmistrz Miasta i Gminy zatwierdził projekt podziału nieruchomości. Samo zbycie kilku czy kilkunastu działek budowlanych, powstałych z odłączenia z gospodarstwa rolnego i podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT.

Z wniosku nie wynika również, aby wspólnicy Spółki przy nabyciu gruntów w roku 1995 mieli zamiar sprzedaży, a wręcz odwrotnie - zostały one nabyte na cele prowadzenia działalności rolnej. Należy zaznaczyć, że sprzedaż ma dotyczyć tylko części nieruchomości. Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego należy przyjąć, że Spółka posiadająca nieruchomość, którą dotychczas wykorzystuje dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, po przekształceniu gruntu pod budownictwo jednorodzinne i rekreacyjne, z uwagi na potrzeby finansowe jednego ze wspólników, korzystając z okazji sprzedaje działki. Nie można jednak tylko z tego powodu uznać, iż Spółka staje się w odniesieniu do tych transakcji profesjonalnym handlowcem.

Reasumując, biorąc pod uwagę definicję działalności (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) należy uznać, że w analizowanej sprawie:

• sprzedaż przez wspólników Spółki będących rolnikami ryczałtowymi wydzielonych pojedynczych działek gruntu wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, które zostały nabyte i wykorzystywane w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie celem dalszej ich odsprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• sprzedaż wymienionych działek po zmianie kwalifikacji gruntu w planie zagospodarowania przestrzennego z rolnego na grunt przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową i rekreacyjną wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz przekazanie wydzielonych działek na drogi i ich przekazanie na rzecz Gminy, jako, że nie jest wykonywane w ramach działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. 1 lipca 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.