Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4514-32/15/DSZ
z 29 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu do tut. organu) uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2015 r. (data wpływu do tut. organu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 15 maja 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną która ma (i na moment zdarzenia przyszłego będzie miała) miejsce zamieszkania w Polsce i podlega (i na moment zdarzenia przyszłego będzie podlegać) nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Wnioskodawca planuje zaciągnąć oprocentowaną pożyczkę lub oprocentowane pożyczki od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub od spółki osobowej („Pożyczkodawca”), w której będzie odpowiednio udziałowcem lub wspólnikiem.

Nie jest również wykluczone, że w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek, Pożyczkodawca będzie także udzielał pożyczek innym podmiotom niż Wnioskodawca, w tym również innym swoim udziałowcom lub wspólnikom.

Czynność polegająca na udzielaniu pożyczek będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, która na moment opisanego zdarzenia będzie obejmować m.in. działalność w zakresie udzielania kredytów (PKD 64 – Finansowa działalność usługowa z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych). Wskazany rodzaj działalności gospodarczej będzie również wskazany w umowie spółki Pożyczkodawcy.

Pożyczkodawca na moment zawarcia umów pożyczek będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że udzielona na Jego rzecz pożyczka/pożyczki będzie stanowić czynność zwolnioną z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie na Jego rzecz przez Pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek, zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych będzie czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w tym podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie na Jego rzecz przez Pożyczkodawcę pożyczki/pożyczek zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, będzie czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie tego podatku i tym samym na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w tym zakresie.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że co do zasady na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają umowy pożyczki.

Niemniej jednak w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym tej ustawy jest wyłączona z opodatkowania. Stosownie bowiem do postanowienia art. 2 pkt 4 tej ustawy, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest: opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo jest z tego podatku zwolniona (z określonymi wyłączeniami wskazanymi w ustawie, które jednak nie dotyczą umowy pożyczki).

Wnioskodawca wskazuje zatem, że ustalenie, czy przedmiotowa umowa pożyczki/umowy pożyczek podlega/podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wymaga najpierw rozstrzygnięcia czy przynajmniej jedna ze stron z tytułu udzielenia tej pożyczki/pożyczek jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo jest z tego podatku zwolniona.

W opinii Wnioskodawcy, opisywana transakcja powinna być zakwalifikowana do udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że udzielanie pożyczek (pożyczki) stanowi czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczki/pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę stanowić będzie usługę finansową zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze, że:

• Pożyczkodawca będzie w związku z udzieloną pożyczką/pożyczkami na rzecz Wnioskodawcy występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług,
• pożyczka/pożyczki które mają być udzielone Wnioskodawcy stanowić będą czynność zwolnioną z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług,

na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek w zakresie tego podatku w odniesieniu do tej pożyczki, bowiem jedna ze stron (Pożyczkodawca) tych umów pożyczek będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Wnioskodawca zauważa, że zaprezentowane przez Niego stanowisko znajduje potwierdzenie ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 626) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Natomiast w myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy, w szczególności pożyczkobiorca.

Poza tym, pożyczka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca (pożyczkobiorca) ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy wskazać iż w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:


1. umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   
2. (uchylone),
   
3. umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   

Z treści art. 2 pkt 4 wynika więc zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną która ma miejsce zamieszkania w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Wnioskodawca planuje zaciągnąć oprocentowaną pożyczkę lub oprocentowane pożyczki od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub od spółki osobowej, w której będzie odpowiednio udziałowcem lub wspólnikiem. Wnioskodawca zaznacza jednocześnie, że udzielona na Jego rzecz pożyczka/pożyczki będzie stanowić czynność zwolnioną z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż przedstawiona w niniejszym wniosku przyszła umowa pożyczki/umowy pożyczek w sytuacji, gdy – zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy – korzystać będzie/będą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, nie będzie podlegała/nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, spełnione zostaną bowiem przesłanki zastosowania wyłączenia z opodatkowania zawartego w tym przepisie. Oznacza to, iż na Wnioskodawcy w związku z otrzymaniem przedmiotowej pożyczki/pożyczek nie będzie ciążył obowiązek uiszczania podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie tut. organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zaistniałego w rzeczywistości stanu faktycznego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.