Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-602/15-4/MS1
z 27 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2015 r. (data nadania 16 lipca 2014 r., data wpływu 17 lipca 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-602/15-2/MS1 z dnia 6 lipca 2015 r. (data nadania 7 lipca 201 r., data doręczenia 10 lipca 2015 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-602/15-2/MS1 z dnia 6 lipca 2015 r. (data nadania 7 lipca 2015 r., data doręczenia 10 lipca 2015 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 11 lipca 2015 r. (data nadania 16 lipca 2015 r., data wpływu 17 lipca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 11 stycznia 1999 roku na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu RejonowegoWnioskodawca odziedziczył po swoim ojcu 3/52 nieruchomości we wsi wpisanej do księgi wieczystej o powierzchni 7600 m2 oraz 15/104 nieruchomości wpisanej do księgi wieczystej o powierzchni 9193 m2. Następnie na podstawie umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 30 listopada 1999 roku wszedł w posiadanie 13/52 nieruchomości we wsi oraz 53/104 nieruchomości . Od końca roku 1999 Wnioskodawca posiadał więc 16/52 nieruchomości oraz 68/104 nieruchomości.

W dniu 13 lipca 2013 roku na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wnioskodawca uzyskał za spłatą pozostałych właścicieli wyłączną własność obu nieruchomości .

• Od roku 1999 Wnioskodawca jestem posiadaczem 16/52 nieruchomości .
  

• Od roku 2013 Wnioskodawca jest posiadaczem 46/52 nieruchomości.
  

• Od roku 1999 Wnioskodawca jest posiadaczem 68/104 nieruchomości.
  

• Od roku 2013 Wnioskodawca jest posiadaczem 36/104 nieruchomości.
  
  
  

W roku 2014 na mocy decyzji Gminy działki o powierzchni 299 m2 przeszły z mocy prawa na własność Gminy.

W roku 2014 Wnioskodawca dokonał sprzedaży otrzymanej w roku 2013 części działek, które stanowiły około 36/104 nieruchomości. Sprzedaż ta została rozliczona w zeznaniu rocznym za rok 2014.

W roku 2015 Wnioskodawca zamierza sprzedać pozostałe 68/104 nieruchomości.

Pismem z dnia 11 lipca 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego o informację, że dzień 11 stycznia 1999 roku jest datą prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego o dziedziczeniu, natomiast datą śmierci ojca Wnioskodawcy jest 1 grudnia 1997 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tą sprzedażą Wnioskodawca będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest sprzedaż nieruchomości. W przypadku Wnioskodawcy zbycie nieruchomości nastąpi poza prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z zapisami art. 10 ust. 1 pkt 8 zbycie takie jeżeli następuje w okresie późniejszym niż pięć lat od końca roku w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, sprzedaż taka nie podlega opodatkowaniu, dotyczy to całości lub części nieruchomości. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że sprzedaż części nieruchomości, której właścicielem stał się w roku 1999 nie będzie podlegała opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Zatem dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma zatem data ich nabycia.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz 121) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwila jego śmierci przechodzą na jedna lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwila otwarcia spadku. Oznacza to, ze z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że udział 16/52 nieruchomości oraz udział 68/104 nieruchomości Wnioskodawca nabył w 1999 r. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 11 stycznia 1999 r. potwierdziło jedynie prawo Wnioskodawcy, jako spadkobiercy, do spadku od momentu jego otwarcia. Zatem datą nabycia udziałów w spadku (udziału 3/52 nieruchomości we wsi oraz udziału 15/104 nieruchomości ) jest data śmierci ojca Wnioskodawcy, tj. 1 grudnia 1997 r.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, jest umową, a nie jednostronną czynnością prawną. Istotą jej jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swego majątku na rzecz innej osoby. Immanentną cechą tak rozumianej darowizny jest więc brak gospodarczego ekwiwalentu. Umowa prowadzi do przesunięcia określonego dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku osoby obdarowanej. Samo zaś przesunięcie następuje zawsze pod tytułem darmym i podyktowane jest chęcią wzbogacenia obdarowanego.

Mając na uwadze powyższe, w wyniku darowizny z 1999 r. Wnioskodawca nabył dodatkowe udziały - wszedł w posiadanie udziałów 13/52 nieruchomości we wsi oraz 53/104 nieruchomości.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z treścią art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest forma nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje udział w nieruchomości, który przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Wnioskodawca wskazał, że w dniu 13 lipca 2013 roku na podstawie postanowienia sądu za spłatą pozostałych właścicieli Wnioskodawca uzyskał wyłączną własność obu nieruchomości – i , tj. Wnioskodawca nabył udział 46/52 nieruchomości oraz udział 36/104 nieruchomości ). Zatem w wyniku dokonania zniesienia współwłasności zwiększył się udział Wnioskodawcy w przedmiotowych nieruchomościach, gdyż otrzymał majątek o większej wartości niż przysługujący mu we współwłasności udział.

Podsumowując udziały w nieruchomości, której dotyczy zapytanie, tj. nieruchomości , Wnioskodawca nabywał w różnym czasie:

• udział wynoszący 15/104 części nieruchomości w drodze spadkobrania po ojcu w 1997 roku,
• udział wynoszący 53/104 części nieruchomości w drodze darowizny,
  
• udział wynoszący 36/104 części nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności w 2013 r.
  
  

Wnioskodawca wskazał, że w roku 2014 Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału 36/104 nieruchomości , natomiast w 2015 r. zamierza sprzedać pozostałe udziały 68/104 nieruchomości.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedając w 2014 roku udziały 36/104 nieruchomości , dokonał sprzedaży konkretnie tej części nieruchomości, jaką nabył w 2013 roku w wyniku zniesienia współwłasności, zaś pozostała część nieruchomości, której właścicielem Wnioskodawca stał się w wyniku spadkobrania po zmarłym ojcu i późniejszej darowizny, pozostała nienaruszona i nadal pozostała Jego własnością.

Stanowisko Wnioskodawcy jest błędne, nie można przyjąć, że sprzedany udział 36/104 nieruchomości konkretnie stanowiły udział w nieruchomości nabyty w wyniku zniesienia współwłasności a tym samym, że pozostałe udziały 68/104 są udziałami nabytymi tylko w drodze spadkobrania oraz darowizny. Nie można tu mówić o nabyciu konkretnej części nieruchomości. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nie nabywał konkretnej części nieruchomości, lecz nabywał odpowiednio: w wyniku spadkobrania 15/104 udziału, w wyniku darowizny 53/104 udziału a także w wyniku zniesienia współwłasności 36/104 udziału w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości.

Sprzedając więc w 2014 roku 36/104 udziału w nieruchomości , Wnioskodawca nie sprzedał konkretnej części nieruchomości, którą nabył w wyniku zniesienia współwłasności, sprzedał udział w nieruchomości nabyty w 1997 r. w spadku, udział nabyty w 1999 r. w darowiźnie i udział nabyty w 2013 r. w wyniku zniesienia współwłasności.

Tym samym, analogiczna sytuacja nastąpi jeżeli Wnioskodawca dokona w 2015 roku sprzedaży udziału 68/104 nieruchomości . Wnioskodawca nie dokona bowiem sprzedaży konkretnej części nieruchomości, którą nabył w spadku i w darowiźnie, a sprzeda udział nabyty w spadku w 1997 r., udział nabyty w darowiźnie w 1999 r. i udział nabyty w wyniku zniesienia współwłasności w 2013 r.

Nabycie przez Wnioskodawcę części nieruchomości, którą zamierza sprzedać w 2015 r. nastąpiło niewątpliwie w trzech datach, tj. zarówno w 1997 r., w 1999 r., jak i w 2013 r. Na sprzedane udziały składały się zatem udziały nabyte w tych trzech ww. datach. Nieuprawnione jest zatem twierdzenie, że Wnioskodawca sprzeda wyłącznie część nieruchomości nabytą w spadku i w darowiźnie. Wnioskodawca nabywając kolejno w poszczególnych latach udziały w nieruchomości nabywał prawo do każdego metra kwadratowego tej nieruchomości w takiej wielkości i w takiej dacie jak nabywany udział. Zatem nabywając w 1997 r. udział 15/104 w nieruchomości Wnioskodawca stał się właścicielem 15/104 w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości, co oznacza że miał prawo do każdego metra kwadratowego w tej nieruchomości proporcjonalnie do nabytego udziału. Podobnie nabywając kolejne udziały w nieruchomości w darowiźnie oraz w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca w kolejnych datach nabył udziały w każdym jej metrze kwadratowym. W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się bowiem współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Zbywając udziały 68/104 nieruchomości , Wnioskodawca nie dokona więc zbycia części nieruchomości stanowiącej udział nabyty tylko w spadku i darowiźnie. Sprzedany udział był nabywany odpowiednio w trzech datach: w 1997 r., w 1999 r. oraz w 2013 r.

Z uwagi zatem na fakt, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 1997 r., w części w 1999 r. oraz w części w 2013 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Biorąc więc powyższe pod uwagę, planowana sprzedaż udziałów nieruchomości w 2015 r., w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1997 r. w spadku oraz udziałowi nabytemu w 1999 r. w darowiźnie, nie będzie stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast, planowana sprzedaż udziałów w nieruchomości w 2015 r., w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2013 r. w wyniku zniesienia współwłasności, nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w związku z tym stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś dochód uzyskany z tej sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Jak wynika z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39) wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
  

• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
  
  

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości w odniesieniu do udziału nabytego w 1997 r. oraz 1999 r. nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu pięcioletniego i nie podlega opodatkowaniu. Natomiast dochód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości , nabytego w wyniku zniesienia współwłasności będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, chyba że objęty zostanie zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.