Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.490.2016.2.KT
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zakup mieszkania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zakup mieszkania oraz mebli jak również dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 grudnia 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o wniesienie opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „…”. Od 20 lat Zainteresowana pracuje w branży meblarskiej. Przez pierwsze 10 lat Wnioskodawczyni prowadziła salon mebli włoskich gdzie była projektantem wnętrz oraz szefem salonów meblowych. Obecnie (czyli drugie 10 lat) jest wyłącznym przedstawicielem na Polskę i zajmuje się organizacją rynku sprzedaży w Polsce. Zainteresowana współpracuje z kilkoma producentami mebli z Włoch. Wynagrodzenie Wnioskodawczyni to prowizja od sprzedaży tych mebli.

Ponadto, oprócz mebli włoskich partnerów, Wnioskodawczyni zajmuje się projektowaniem i aranżacją wnętrz. W ramach tej działalności poleca inne towary, od pozostałych producentów, z którymi współpracuje projektując wnętrza. Są to producenci drzwi, kuchni, rolet i żaluzji itp.

Zgodnie z wpisem w CEIDG – przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawczyni jest: PKD 46.15.Z Działalność agentów zajmujących się sprzedażą mebli, artykułów gospodarstwa domowego i drobnych wyrobów metalowych; ponadto: PKD 74.10.Z Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania, 74.30.Z Działalność związana z tłumaczeniami oraz 74.90.Z – pozostała działalność profesjonalna.

Głównym miejscem prowadzenia działalności (siedzibą) Wnioskodawczyni jest biuro. Lokal ten jest jednak mały, razem z właścicielką pracują jeszcze 2 osoby. Zainteresowana nie ma tam wydzielonego gabinetu czy pokoju, w którym mogłaby się spotkać z klientami/dostawcami, prowadzić rozmowy i negocjacje, które z punktu widzenia firmy są poufne, bez udziału osób trzecich.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni zakupiła lokal – mieszkanie stanowiące odrębną własność, które spełnia dwojakie cele – służy jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności przez Wnioskodawczynię oraz jako miejsce zamieszkiwania Zainteresowanej. W CEIDG Wnioskodawczyni zarejestrowała to miejsce jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i pełni ono funkcję tzw. show-flat.

Wnioskodawczyni dokonała u swoich dostawców zakupu mebli stanowiących wyposażenie mieszkania. Meble te stanowią prezentację asortymentu będącego w sprzedaży przez Wnioskodawczynię i pokazanie ich jakości, funkcjonalności itp. Wnioskodawczyni wykorzystuje w swojej działalności ww. lokal właśnie dla celów spotkań z klientami/dostawcami, w trakcie których negocjuje kontrakty. Dzięki temu ma bezpośrednią możliwość zaprezentowania:

1. sprzedawanych przez siebie mebli „na żywo” w naturalnej aranżacji mieszkania – co ma niebagatelny wpływ na zwiększenie sprzedaży tych mebli, a w razie gdyby klient wyraził wolę zakupu mebla, którego nie ma już w asortymencie u Dostawcy – Wnioskodawczyni nie wyklucza możliwości dokonania takiej sprzedaży;
2. jednak przede wszystkim ww. lokal ma być dla potencjalnego klienta wizytówką i informacją o tym jaki styl i gust prezentuje Wnioskodawczyni, co ciekawego może zaproponować w jego obiekcie, z kim klient będzie współpracował.
   
   

Sprzedaż lokalu opodatkowana była podatkiem VAT. Podobnie czynnościami opodatkowanymi VAT było zakup krajowy oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – mebli.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Zarówno zakupione mieszkanie jak i meble służyć będą jej sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. W ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług;
2. Faktura na zakup mieszkania wystawiona została imiennie na Wnioskodawczynię.
3. Faktury na zakup mebli wystawione zostały (i kolejne będą) na Wnioskodawczynię – działalność gospodarczą Zainteresowanej (dane nabywcy to dane jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni).
4. W akcie notarialnym – umowie zakupu mieszkania – wskazane zostało, iż (cyt.): „… (…) powyższy lokal (kupuje i nabycia dokonuje – dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą … … z siedzibą w … przy ul. …, NIP …, REGON: …”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z faktury dokumentującej zakup mieszkania podatek VAT naliczony podlega odliczeniu? (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ocenie Wnioskodawczyni z faktury dokumentującej zakup mieszkania podatek VAT naliczony podlega odliczeniu. Mieszkanie to (show-flat) Wnioskodawczyni wykorzystuje bowiem do wykonywania czynności opodatkowanych w swojej działalności, a mianowicie dla celów spotkań z klientami/dostawcami, w trakcie których negocjuje kontrakty. Nadto mieszkanie umeblowane jest meblami, które Wnioskodawczyni ma w swojej ofercie, co ma na celu bezpośrednią możliwość zaprezentowania sprzedawanych przez siebie mebli „na żywo” w naturalnej aranżacji mieszkania – a więc ma to bezpośredni wpływ na sprzedaż opodatkowaną VAT.

Poza tym, Wnioskodawczyni jako projektantka wnętrz, dzięki show-flat, ma możliwość pokazania swojego stylu, estetyki, gustu, a także potencjalnych możliwość do zastosowania w obiekcie klienta, a dzięki temu jeszcze bardziej zachęcić klienta do współpracy. Zauważyć należy, iż Wnioskodawczyni prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany w fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 7b ustawy w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Regulacja ta dotyczy sposobu obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością oraz ma zastosowanie wówczas, gdy nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na inne cele, czyli cele pozostające poza zakresem VAT. Przepis ten zobowiązuje zatem podatników do wyodrębnienia części podatku naliczonego związanego z czynnościami niepodlegającymi ustawie o podatku od towarów i usług, który w świetle art. 86 ust. 1 ustawy nie podlega odliczeniu.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy stanowi implementację art. 168a ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 167, 168, 169 i 173 wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Wskazać również należy, że art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w branży meblarskiej. Zainteresowana kupiła lokal, który spełnia dwojakie cele – służy jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności przez Wnioskodawczynię oraz jako miejsce zamieszkiwania Zainteresowanej. Przedmiotowy lokal pełni funkcję show-flat. Wnioskodawczyni w ramach działalności gospodarczej wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Faktura na zakup ww. lokalu została wystawiona na Zainteresowaną.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego we wniosku pytania oznaczonego jako nr 3 należy podkreślić, że prawo do odliczenia dotyczyć będzie wyłącznie substancji samego lokalu, w części w jakiej wykazywać będzie związek z czynnościami opodatkowanymi (działalnością gospodarczą). Zauważyć należy również to, że prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego związanej ze sprzedażą opodatkowaną, należy do Podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Wobec powyższego, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy lokal mieszkalny służy Wnioskodawczyni zarówno jako miejsce prowadzenia działalności oraz jako miejsce zamieszkiwania, to – wbrew temu co twierdzi Wnioskodawczyni – ww. lokal w części przeznaczony jest do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której Zainteresowana wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane, jak i do celów osobistych. Zatem uznać należy, że Wnioskodawczyni jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze dokumentującej zakup przedmiotowego lokalu, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy. Przy czym podatek naliczony do odliczenia należy obliczyć według udziału procentowego, w jakim lokal jest wykorzystywany co celów prowadzonej działalności opodatkowanej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup mieszkania, z uwzględnieniem udziału procentowego, w jakim ww. lokal jest wykorzystywany do działalności gospodarczej, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, odnośnie pytania nr 3 we wniosku ORD-IN, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawczyni do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Końcowo tut. Organ informuje, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zakup mieszkania. Natomiast wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zakup mebli został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.