Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.605.2016.2.ASz
z 16 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 7 września 2016 r.), uzupełnione pismem z 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania przejęcia z mocy prawa działki przeznaczonej pod drogę publiczną;
• prawidłowe – w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego od tej dostawy.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odszkodowania za przejętą z mocy prawa działkę przeznaczoną pod drogę publiczną. Wniosek uzupełniono pismem z 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 25 listopada 2016 r. znak 2461-IBPP3.4512.605.2016.ASz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione pismem z 5 grudnia 2016 r.:

Z. Spółdzielnia Mieszkaniowa w Z. (Wnioskodawca) zwraca się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie otrzymane przez Spółdzielnię od Gminy Miasta z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego pod budowę drogi na podstawie art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W przytoczonym stanie faktycznym chodzi o zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca wystąpił na podstawie art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami do Gminy

Miasta Z. z wnioskiem o dokonanie podziału nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym spółdzielni. Do dnia złożenia wniosku o interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego decyzja zatwierdzająca podział nie została jeszcze wydana.

Zgodnie z powołanym przepisem działki gruntu wydzielone pod drogę publiczną z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne.

Wedle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów, a przez dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub przeniesienie z mocy prawa towarów w zamian za odszkodowanie. W momencie wydania decyzji w trybie powołanego art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami nastąpi wygaśnięcie prawa użytkowania wieczystego gruntu w zamian za odszkodowanie.

Działka, której dotyczy pytanie w niniejszej sprawie posiada nr ewid. xxx obr. s w Z., objęta jest Kw xxx.

Wnioskodawca nabył prawo użytkowania opisanej powyżej nieruchomości aktem notarialnym Rep A nr xxx z 25 stycznia 1967 r., Rep A nr xxx z 22 grudnia 1968r., Rep A nr xxx z 22 maja 1969 r. Działka xxx znajduje się w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy i stanowi własność Gminy Miasta Z. Działka, której dotyczy pytanie w mniejszej sprawie oddana została w użytkowanie wieczyste decyzjami Prezydium Miejskiej Rady Narodowej – Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, którego przedstawiciele działali w imieniu Skarbu Państwa.

Z drogi osiedlowej urządzonej na działce xxx korzystają nie tylko mieszkańcy osiedla spółdzielczego, lecz mieszkańcy sąsiednich domów oraz osoby postronne. Dotychczas spółdzielnia ponosiła koszty utrzymania drogi osiedlowej, jednak nie jest to uzasadnione ekonomicznie w sytuacji kiedy z budowli (drogi) korzystają nie tylko mieszkańcy zasobów spółdzielczych. Zasadne jest aby po podziale i przejęciu drogi jako drogi gminnej, wszystkie koszty związane z utrzymywaniem drogi przejęła gmina.

W wyniku podziału powstaną dwie działki: jedna wydzielona pod drogę publiczną zgodnie z art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami, druga pozostanie nadal w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy i będzie wykorzystywana w sposób dotychczasowy, jako zatoka postojowa dla mieszkańców budynków spółdzielczych.

Przejęcie działki pod drogę publiczną nastąpi z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stanie się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne.

Działka przejęta pod drogę publiczną, jak obecnie, pozostanie własnością Gminy Miasta Z. Na skutek decyzji podziałowej, wydanej na podstawie art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami wygaśnie jednak aktualnie przysługujące Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego działki xxx. W myśl powołanego przepisu uprawnienie złożenia wniosku o dokonanie podziału przysługuje również użytkownikowi wieczystemu (zdanie drugie powołanego art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Działka, o której podział wystąpiła spółdzielnia, nie jest zabudowana budynkami wielorodzinnymi, lecz jest działką po której odbywa się dojście oraz dojazd. Roboty budowlane polegające na wybudowaniu (utwardzeniu) drogi zostały ukończone ok. roku 1979, kiedy do eksploatacji i zasiedlenia spółdzielnia przekazała ostatni z sześciu zrealizowanych w ramach zadania inwestycyjnego budynków.

W momencie dostawy działka, która zostanie przejęta pod drogę publiczną nadal będzie działką zabudowaną, jak to jest obecnie budowlą (drogą asfaltową).

Dla tej części miasta istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W miejscowym planie zagospodarowania działka oznaczona jest symbolem 3KDD – droga publiczna klasy dojazdowej.

Działka xxx jest zabudowana drogą asfaltową.

W momencie dostawy na działce będącej przedmiotem zapytania, znajdować się będą asfaltowy pas jezdny, chodnik, kanalizacja burzowa.

Droga osiedlowa urządzona na działce ewid. xxx została wybudowana przez Wnioskodawcę w ramach zadania inwestycyjnego obejmującego budowę sześciu budynków wielorodzinnych ok. 1979 r. Działka objęta wnioskiem jest ujęta w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy jako droga. Budowla (droga) jest trwale związana z gruntem.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca nabył użytkowanie wieczyste działki, o podział której wystąpiła aktem notarialnym Rep A nr xxx z 22 maja 1969 r.

W momencie nabycia działki spółdzielni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Utwardzona droga osiedlowa, w postaci jakiej aktualnie się znajduje, została oddana do użytkowania po wybudowaniu ostatniego z sześciu budynków spółdzielczych. Wcześniej droga ta wykorzystywana była przez Wnioskodawcę od końca lat 60 na potrzeby związane z realizacją zadania inwestycyjnego.

Począwszy od końca lat 60 Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową działkę na potrzeby budowy osiedla sześciu budynków wielorodzinnych. W ramach realizacji inwestycji, po zakończeniu budowy osiedla spółdzielnia wybudowała drogę osiedlową i utwardziła nawierzchnię asfaltową. Droga ta nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przedmiotowa działka, na której urządzona jest droga osiedlowa nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, bądź jakiejkolwiek innej umowy obligacyjnej. Wnioskodawca nie używał przedmiotowej działki na potrzeby działalności gospodarczej, lecz wyłącznie na potrzeby komunikacji: przejazdu i dojścia do budynków wielorodzinnych.

Na dzień planowanej dostawy wszystkie urządzenia znajdujące się na działce xxx będą stanowiły budowle, a to droga (PKOB- 2112), kanalizacja burzowa (PKOB-2212).

Do dnia planowanej dostawy droga osiedlowa nie była/nie będzie ulepszane w wyniku poniesienia wydatków stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej. Wydatki na ulepszenie drogi nie przekroczyły 30% wartości początkowej.

Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie będzie wydana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

Planowaną datą dostawy, czyli przejęcie zgodnie z art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami działki pod drogę publiczną nastąpi z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stanie się ostateczna. Wnioskodawcy nie jest znany termin, kiedy nastąpi zatwierdzenie projektu podziału działki w celu wydzielenia pod drogę publiczną, a co za tym idzie kiedy nastąpi uprawomocnienie decyzji podziałowej.

Wypłata odszkodowania nastąpi po wydaniu decyzji zatwierdzającej podział, prawdopodobnie do końca 2017 r

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Pozyskane w przyszłości odszkodowanie uzyskane w związku z wygaśnięciem prawa użytkowania wieczystego gruntu wydzielonego pod drogę publiczną na podstawie art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami należy opodatkować stawką podatku w wysokości 23%.
2. Momentem powstania obowiązku podatkowego jest chwila otrzymania zapłaty odszkodowania.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania przejęcia z mocy prawa działki przeznaczonej pod drogę publiczną oraz
• prawidłowe w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego od tej dostawy.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – towarach – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług otrzyma odszkodowanie od Gminy Miasta z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego pod budowę drogi na podstawie art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W odniesieniu do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy – podatnika podatku VAT dotyczą opodatkowania wpłaconego w przyszłości odszkodowania od Gminy Miasta za przejętą z mocy prawa działkę przeznaczoną pod drogę publiczną.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm.), działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe – z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

W myśl ust. 3 ww. artykułu, za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za działki gruntu, wydzielone pod nowe drogi albo pod poszerzenie dróg istniejących, a także za urządzenia, których właściciele lub użytkownicy wieczyści nie mogli odłączyć od gruntu, oraz za drzewa i krzewy gmina wypłaca, z zastrzeżeniem ust. la, odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielami lub użytkownikami wieczystymi a właściwym organem wykonawczym jednostki samorządu terytorialnego lub starostą. Dopłatę, o której mowa w art. 105 ust. 2, oraz odszkodowanie, jeżeli nie dojdzie do jego uzgodnienia, ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Odszkodowanie wypłaca właściwy organ.

Za działki gruntu wydzielone pod drogi powiatowe, wojewódzkie lub krajowe albo pod poszerzenie tych dróg odszkodowanie wypłaca odpowiednio powiat, województwo lub Skarb Państwa (ust. 1a ww. artykułu).

Z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (a więc również nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. Przy czym odszkodowanie pełni tutaj funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Dla uznania czynności za odpłatną wystarczające jest, aby istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości. Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika

W myśl art. 15 ust. 1 ustaw o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przeniesienie przez Wnioskodawcę własności działki, na której znajduje się droga oraz kanalizacja burzowa na rzecz Gminy w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić tu należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz – stanowiące dostawę towarów – przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Rozpatrzenia wymaga, czy zbycie prawa użytkowania wieczystego działki w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę opodatkowaną, czy też zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14 stwierdził, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako używanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek (budowla) został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku (budowli) – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie zatem do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Jak stanowi ust. 11 powyższego artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Na podstawie art. 29a ust. 8 cyt. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków (budowli) w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem budowli znajdujących się na działce (drogi oraz kanalizacji burzowej) nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie opisanych budowli. Z opisu sprawy wynika, że w momencie dostawy na działce będą znajdować się: pas jezdny, chodnik, kanalizacja burzowa. Wnioskodawca nabył użytkowanie wieczyste działki aktem notarialnym z 22 maja 1969 r. Droga osiedlowa urządzona na działce została wybudowana przez Wnioskodawcę w ramach zadania inwestycyjnego obejmującego budowę sześciu budynków wielorodzinnych ok. 1979 r. Utwardzona droga osiedlowa w postaci, w jakiej aktualnie się znajduje, została oddana do użytkowania po wybudowaniu ostatniego z sześciu budynków spółdzielczych (około roku 1979). Wcześniej droga ta wykorzystywana była przez Wnioskodawcę do końca lat 60 na potrzeby związane z realizacją zadania inwestycyjnego. Skutkiem powyższego wskazane wyżej budowle zostały po raz pierwszy zasiedlone (zajęte, używane).

Ponadto z wniosku wynika, że do dnia planowanej dostawy nie były i nie będą poniesione wydatki na ulepszenie w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej drogi. Zatem z uwagi na fakt, że na nieruchomości, o której mowa we wniosku, nie były ponoszone nakłady na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej budowli, a od ich pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uwagi na regulację art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki te są posadowione, również będzie zwolniona od podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Kolejną kwestią budzącą wątpliwości Wnioskodawcy jest moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działki, na której znajdują się droga oraz kanalizacja burzowa, w zamian za odszkodowanie. Spółdzielnia wskazała, że planowana data dostawy nastąpi z dniem, w którym decyzja utwierdzająca podział stanie się ostateczna, wypłata odszkodowania nastąpi prawdopodobnie do końca 2017 r.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Z kolei na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Odrębny sposób powstania obowiązku podatkowego od zasad ogólnych określonych w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika z faktu, że kwota faktycznego wynagrodzenia tytułem przejęcia prawa własności nieruchomości może nie być jeszcze ustalona w momencie wywłaszczenia.

W tym miejscu zauważyć należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 maja 2011 r. sygn. akt I FSK 769/10 stwierdził, że w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty. Zdaniem Sądu choć § 3 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego do ustawy nie odwołuje się bezpośrednio do przeniesienia z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, brak jest podstaw do różnicowania pod względem momentu powstania obowiązku podatkowego obu przypadków, które reguluje art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy dla dostawy polegającej na zbyciu prawa użytkowania wieczystego w zamian za odszkodowanie powstanie zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy, z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Zatem z zakresie objętym pytaniem nr 2 stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.