2016.11.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.755.2016.1.BM
z 29 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

jest prawidłowew zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa do znaku towarowego na rzecz syna,
jest nieprawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania ww. darowizny prawa do znaku towarowego.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa do znaku towarowego na rzecz syna oraz określenia podstawy opodatkowania ww. darowizny prawa do znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza przekazać synowi w drodze darowizny znak towarowy wraz z prawem ochronnym. W umowie darowizny zostanie określona wartość prawa do znaku wraz prawem ochronnym odpowiadająca wartości rynkowej. Syn Wnioskodawcy planuje wykorzystywać otrzymane tytułem darowizny prawo w prowadzonej działalności gospodarczej. Darowizna znaku na rzecz syna nie będzie miała związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą PH-P. S . W swojej działalności gospodarczej wykorzystywał zarejestrowany znak towarowy, w tym poprzez zawieranie umowy licencyjnej z osobą trzecią uprawniającą osobę trzecią do odpłatnego korzystania ze znaku w zamian za określone wynagrodzenie w postaci opłat licencyjnych. Wnioskodawca wytworzył znak towarowy w celu rozwoju swojej firmy, zbudowania silnej i rozpoznawalnej marki, odróżnienia się od konkurencji itp. oraz dokonał rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z tym poniósł wydatki związane z tą rejestracją (opłaty jednorazowe i opłaty okresowe zgodnie z przepisami). Znak towarowy to wizytówka firmy, jest składnikiem majątku przedsiębiorstwa, podnosi jego wartość i wzmacnia pozycję rynkową. Znak towarowy nie został wpisany do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w momencie wytworzenia znaku towarowego, o którym mowa we wniosku, i nadal nim jest. Sam wytworzył znak towarowy od podstaw, tj. od wymyślenia nazwy, logo, opisu, itp. Przy wytworzeniu znaku towarowego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego ponieważ prowadzi działalność opodatkowaną.

Wnioskodawca na wytworzenie znaku towarowego poniósł wydatki m.in. takiego typu jak: wydatki na jego zarejestrowanie w odpowiednich urzędach, wycenę znaku towarowego przez niezależną firmę, koszty usług Rzeczników Patentowych, opłaty urzędowe i podobne opłaty. Wydatki na wytworzenie znaku towarowego były udokumentowane fakturami VAT.

Wnioskodawca planuje dokonać darowizny znaku towarowego wraz z prawem ochronnym na rzecz swojego syna, prowadzącego również jednoosobową działalność gospodarczą. Syn, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zamierza wprowadzić darowany znak towarowy z prawem ochronnym do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, a następnie udzielać odpłatnie licencji na korzystanie ze znaku towarowego innym podmiotom gospodarczym.

Czynność darowizny będzie dla Wnioskodawcy nieodpłatna, nie będzie się wiązała bowiem z jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym po jego stronie. Wnioskodawca planuje wprowadzenie zmian w swojej firmie, w związku z czym nie będzie już wykorzystywał znaku towarowego na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zamierzona czynność darowizny znaku towarowego z prawem ochronnym będzie realizowana przez Wnioskodawcę jako czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT, związana jest bowiem z przekazaniem majątku (wartości niematerialnych i prawnych) wytworzonego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT należnego od podstawy opodatkowania stanowiącej koszty wytworzenia znaku towarowego wraz z kosztami ustanowienia i utrzymania prawa ochronnego znaku?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna znaku towarowego na rzecz syna wraz z prawem ochronnym będzie stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu ponieważ w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień wynikających z praw ochronnych do znaku towarowego, jest to zawsze cel związany z działalnością gospodarczą, a nie osobisty.

Ponieważ dokonana przez Wnioskującego czynność będzie nieodpłatna, w analizowanej sprawie rozważyć należy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Definicja przez negację zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 , rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. W świetle ww. przepisu, nieodpłatne przekazanie praw do znaku towarowego może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak tylko wówczas gdy następuje ono w celach innych niż działalność gospodarcza podatnika. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności, nie ma wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. To takie usługi, które nie stanowią pewnej działalności uzupełniającej, a główna działalność może być bez nich prowadzona co najmniej w takim samym zakresie.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny znaku towarowego na rzecz syna. Czynność ta dla Wnioskodawcy będzie nieodpłatna, nie będzie wiązała się bowiem z jakimkolwiek przysporzeniem po jego stronie. Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazaniem w formie darowizny znaku towarowego na rzecz syna podlegającej opodatkowaniu VAT, podstawę opodatkowania stanowić będą, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, koszty poniesione przez Wnioskodawcę, związane z przedmiotowym znakiem towarowym.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. W myśl powyższego przepisu, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług - traktowanego jak odpłatne świadczenie usług - jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Z literalnej wykładni ww. przepisu wynika zatem, że podstawą opodatkowania w analizowanym przypadku powinien być koszt rzeczywiście poniesiony w związku ze świadczeniem danej usługi. Należy przy tym zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Przy tak określanej podstawie opodatkowania nie jest istotna cena rynkowa danej usługi z dnia dokonania darowizny, lecz koszt związany ze znakiem towarowym i ustanowieniem prawa ochronnego, powstały u Wnioskodawcy. Ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny znaku towarowego należy uwzględnić jedynie koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia i rejestracji tego znaku, które dawały prawo do odliczenia podatku naliczonego, np. koszty i opłaty związane z ewentualną rejestracją znaku towarowego, koszty usług Rzeczników Patentowych, opłaty urzędowe i podobne opłaty. Podstawą opodatkowania będzie zatem kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych związanych ze znakiem towarowym, tj. ewentualną rejestracją znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie. Do tak ustalonej podstawy opodatkowania nie wlicza się kosztów związanych z całokształtem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny znaku towarowego wraz z prawem ochronnym, należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia oraz utrzymania praw ochronnych do ww. znaku towarowego będącego przedmiotem darowizny.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP1/4512-181/16/BM,
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-701/13-2/AWa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego

uznaje się za prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa do znaku towarowego na rzecz syna,
uznaje się za nieprawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania ww. darowizny prawa do znaku towarowego.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik podatku od towarów, zamierza przekazać synowi w drodze darowizny znak towarowy wraz z prawem ochronnym. W umowie darowizny zostanie określona wartość prawa do znaku wraz prawem ochronnym odpowiadająca wartości rynkowej. Syn Wnioskodawcy planuje wykorzystywać otrzymane tytułem darowizny prawo w prowadzonej działalności gospodarczej. Darowizna znaku na rzecz syna nie będzie miała związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej wykorzystywał zarejestrowany znak towarowy, w tym poprzez zawieranie umowy licencyjnej z osobą trzecią uprawniającą osobę trzecią do odpłatnego korzystania ze znaku w zamian za określone wynagrodzenie w postaci opłat licencyjnych. Wnioskodawca wytworzył znak towarowy w celu rozwoju swojej firmy, zbudowania silnej i rozpoznawalnej marki, odróżnienia się od konkurencji itp. oraz dokonał rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z tym poniósł wydatki związane z tą rejestracją (opłaty jednorazowe i opłaty okresowe zgodnie z przepisami). Znak towarowy to wizytówka firmy, jest składnikiem majątku przedsiębiorstwa, podnosi jego wartość i wzmacnia pozycję rynkową. Znak towarowy nie został wpisany do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w momencie wytworzenia znaku towarowego.

Wnioskodawca sam wytworzył znak towarowy od podstaw, tj. od wymyślenia nazwy, logo, opisu, itp. Przy wytworzeniu znaku towarowego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego ponieważ prowadzi działalność opodatkowaną.

Czynność darowizny będzie dla Wnioskodawcy nieodpłatna, nie będzie się wiązała z jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym po jego stronie. Wnioskodawca nie będzie już wykorzystywał znaku towarowego na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy darowizna znaku towarowego na rzecz syna stanowi czynność opodatkowaną w rozumieniu ustawy VAT i czy podstawą opodatkowania będzie koszt wytworzenia znaku towarowego wraz z kosztami ustanowienia i utrzymania prawa ochronnego znaku.

W związku z przedstawionym opisem sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, że przekazanie w formie darowizny na rzecz syna znaku towarowego wytworzonego przez Wnioskodawcę w celu rozwoju firmy Wnioskodawcy, tj. zbudowania silnej i rozpoznawalnej marki, odróżnienia się od konkurencji itp. oraz wykorzystywanego przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie dokonane przez Wnioskodawcę jako podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy również podkreślić, że analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) przez Wnioskodawcę znaku towarowego na rzecz syna Wnioskodawcy nie będzie miała związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Znak towarowy zostanie bowiem przekazany na cele działalności gospodarczej syna Wnioskodawcy i nie będzie już przez Wnioskodawcę wykorzystywany.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna zarejestrowanego znaku towarowego będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jej wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów.

W przedmiotowej sprawie znak towarowy został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego wytworzeniu, znak był przez Wnioskodawcę wykorzystywany na potrzeby jego działalności gospodarczej, natomiast po jego przekazaniu na rzecz syna nie będzie już służył działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zatem nieodpłatne przekazanie (darowizna) zarejestrowanego znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz syna nastąpi do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Podsumowując należy stwierdzić, że darowizna zarejestrowanego znaku towarowego, która będzie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług i będzie podlegać opodatkowaniu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że darowizna znaku towarowego na rzecz syna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny zarejestrowanego znaku towarowego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Ww. przepis art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.) z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy o VAT nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej – należnego z tytułu danej transakcji.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić że, w przypadku planowanej przez Wnioskodawcę czynności darowizny zarejestrowanego znaku towarowego, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. art. 29a ust. 5 ustawy o VAT– przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w celu wykonania tej usługi.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca we własnym stanowisku zawarł stwierdzenia, że „Ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny znaku towarowego należy uwzględnić jedynie koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia i rejestracji tego znaku, które dawały prawo do odliczenia podatku naliczonego, np. koszty i opłaty związane z ewentualną rejestracją znaku towarowego, koszty usług Rzeczników Patentowych, opłaty urzędowe i podobne opłaty” oraz, że „Do tak ustalonej podstawy opodatkowania nie wlicza się kosztów związanych z całokształtem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.”

Zauważyć należy, że powyższy przepis art. 29a ust. 5 ustawy o VAT wskazuje jako podstawę opodatkowania dla usług nieodpłatnych, wydatki (koszty świadczenia tych usług) poniesione przez podatnika, bez rozróżniania ich na dające prawo do odliczenia i niedające takiego prawa.

Nie jest też wykluczone ujęcie w podstawie opodatkowania kosztów związanych z całokształtem działalności Wnioskodawcy, o ile były one związane z wytworzeniem czy utrzymaniem tego znaku. Przy nieodpłatnym świadczeniu należy bowiem usługę wycenić w taki sposób w jaki wyceniono by ją gdyby była świadczona odpłatnie.

Oznacza to, że wszelkie powstałe u Wnioskodawcy wydatki (koszty) w związku z wytworzeniem, rejestracją i utrzymaniem Znaku towarowego stanowią podstawę opodatkowania dla czynności darowizny tego Znaku.

Tym samym, z uwagi na ww. stwierdzenia Wnioskodawcy, że ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny Znaku towarowego należy uwzględnić jedynie koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia i rejestracji tego znaku, które dawały prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz że do podstawy opodatkowania nie wlicza się kosztów związanych z całokształtem działalności gospodarczej Wnioskodawcy - stanowisko Wnioskodawcy w kwestii podstawy opodatkowania należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin