Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB2.4514.550.2016.2.JG1
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2016 r. (data nadania 9 grudnia 2016 r., data wpływu 14 grudnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 7 grudnia 2016 r. (data nadania 7 grudnia 2016 r., data doręczenia 7 grudnia 2016 r.) Nr 1462-IPPB2.4514.550.2016.1.JG1 o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przelewu wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przelewu wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty wpisany do rejestru funduszy inwestycyjnych prowadzonego przez Sąd Okręgowy Wydział Cywilny Rejestrowy pod numerem RFI (dalej w treści wniosku jako „Fundusz” lub „NSFIZ”) jest reprezentowany i zarządzany przez X Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A., wpisany do rejestru przedsiębiorców przez Sąd Rejonowy Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego.

Dowód: poświadczony odpis wyciągu z RFI

Fundusz jest osobą prawną działającą na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U.2014.157 j.t. z dnia 2014.02.03) oraz Statutu. Wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze niepublicznego proponowania nabycia Certyfikatów Inwestycyjnych w Wierzytelności lub Pakiety Sekurytyzowanych Wierzytelności, w określone w Statucie papiery wartościowe, instrumenty Rynku Pieniężnego oraz inne prawa majątkowe. Fundusz został utworzony na czas nieokreślony.

W ramach prowadzonej działalności Fundusz ma zamiar zawrzeć pisemną umowę z podmiotem prawa polskiego prowadzącym działalność gospodarczą, na podstawie której nabędzie w drodze przelewu wierzytelności. Wierzytelności te składają się z kwot należności głównej oraz zadłużenia dotyczącego należności ubocznych, tj. odsetek, kosztów, prowizji i innych roszczeń ubocznych wynikających z zawartych przez podmiot prawa polskiego umów pożyczek konsumenckich, a w sytuacji gdy wierzytelności były przedmiotem postępowania egzekucyjnego także przyznane koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego. Umowa przelewu wierzytelności w ramach procesu sekurytyzacji będzie zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prawa majątkowe w chwili zawarcia przelewu wierzytelności wykonywane będą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pismem z dnia 7 grudnia 2016 r. Nr 1462-IPPB2.4514.550.2016.1.JG1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez wskazanie, czy umowy przelewu wierzytelności przybiorą postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (np. umowy sprzedaży)?

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie wskazując, że zdaniem wnioskodawcy umowa przelewu wierzytelności, której stroną będzie Wnioskodawca nie przybierze postaci którejkolwiek z postaci czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawcy umowa przelewu wierzytelności zawierana przez niego, tj., Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny stanowi umowę o sekurytyzację, uregulowaną w Ustawie o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi Ustawie z dnia 27 maja 2004 r. (Dz.U.2016.1896 z dnia 2016.11.25) o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Okoliczność podlegająca wyjaśnieniu w ramach wezwania z dnia 7 grudnia 2016 r. została wprost ujęta w stanowisku Wnioskodawcy zawartym we wniosku i niniejszym, w celu zadośćuczynienia wezwaniu tut. Organu Wnioskodawca przytacza je w opisie zdarzenia przyszłego mającego być przedmiotem interpretacji. W ramach przedmiotowej umowy o sekurytyzację inicjator sekurytyzacji dokona na rzecz NSFIZ przelewu wymagalnych wierzytelności wraz ze związanymi z nimi prawami, w tym roszczeniami o należne odsetki. Umowa o sekurytyzację będzie przez NSFIZ zawierana odpłatnie - w zamian za zapłatę określonej ceny przez Fundusz. Zgodnie ze statutem NSFIZ, jego celem inwestycyjnym jest realizacja należności z Wierzytelności i praw do świadczeń z tytułu Wierzytelności lub pakietów Sekurytyzowanych Wierzytelności, w tym wynikających z umów o subpartycypację oraz papierów wartościowych inkorporujących wierzytelności pieniężne, spełniające kryteria o kreślone w Statucie, a w szczególności osiąganie przychodów z lokat netto. W celu zgromadzenia środków na nabycie wierzytelności i praw do świadczeń z tytułu wierzytelności, NSFIZ wyemituje certyfikaty inwestycyjne. Zdaniem Wnioskodawcy umowa przelewu wierzytelności, która ma zostać zawarta stanowi umowę o sekurytyzację, a zatem przelew wierzytelności nie jest dokonywany na podstawie umowy sprzedaży czy zamiany albo innych czynności cywilnoprawnych wskazanych w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu PCC zawartym w art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pisemna umowa przelewu wierzytelności jaka zostanie zawarta przez Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty, wpisany do rejestru funduszy inwestycyjnych prowadzonego przez Sąd Okręgowy pod numerem RFI (dalej w treści wniosku jako „Fundusz” lub „NSFIZ”) który jest reprezentowany i zarządzany przez X Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. wpisany do rejestru przedsiębiorców przez Sąd Rejonowy Wydziału Krajowego Rejestru Sądowego - w ramach procesu sekurytyzacji wierzytelności stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa przelewu wierzytelności jaka zostanie przez niego zawarta, stanowiąca element sekurytyzacji, nie będzie stanowić czynności prawnej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Umowy przelewu wierzytelności, których podmiotami są Niestandaryzowane Sekurytyzacyjne Fundusze Inwestycyjne Zamknięte, nie stanowią żadnej z umów wskazanych w zamkniętym katalogu czynności zawartym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej u.p.c.c.), gdyż są Umowami o sekurytyzację.

Zgodnie z powołanym art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c., opodatkowaniu PCC podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych;
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy;
3. umowy dożywocia;
4. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat;
5. ustanowienie hipoteki;
6. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności;
7. umowy depozytu nieprawidłowego;
8. umowy spółki.
   
   

Umowa, która ma zostać zawarta przez NSFIZ jest umową o sekurytyzację w formie przelewu wierzytelności. Mając na uwadze, że umowa o sekurytyzację nie została wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c., przedmiotowe umowy (w tym Umowa) nie podlegają opodatkowaniu PCC. Treść umowy o sekurytyzację nie odpowiada żadnej z umów cywilnoprawnych wymienionych w enumeratywnym katalogu czynności opodatkowanych PCC. W ocenie Wnioskodawcy, umowa o sekurytyzację stanowi bowiem szczególną umowę nazwaną zawieraną przez fundusze sekurytyzacyjne, których regulację prawną zawiera m. in. Ustawa o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (dalej jako: „ustawa o u.f.i.”).

Zgodnie z art. 2 pkt 31 u.f.i., przez inicjatora sekurytyzacji rozumieć należy jednostkę samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą, zbywające funduszowi sekurytyzacyjnemu pulę wierzytelności albo zobowiązujące się do przekazywania funduszowi sekurytyzacyjnemu wszystkich świadczeń otrzymanych przez nie z określonej puli wierzytelności. Sekurytyzowane wierzytelności natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 32 u.f.i. stanowią wierzytelności stanowiące przedmiot lokat funduszu sekurytyzacyjnego oraz wierzytelności wyodrębnione przez inicjatora sekurytyzacji albo inny podmiot, który zawarł z funduszem umowę zobowiązującą go do przekazywania funduszowi świadczeń uzyskanych w związku z tymi wierzytelnościami.

Ponadto, u.f.i. zawiera liczne szczegółowe postanowienia regulujące treść umowy o sekurytyzację, zawieranej przez fundusze sekurytyzacyjne, w tym:

1. umowa zobowiązująca do nabycia wierzytelności, puli wierzytelności powinna być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności (art. 183 ust. 5 u.f.i.),
2. umowa taka może być zawierana między sekurytyzacyjnym funduszem inwestycyjnym a inicjatorem sekurytyzacji, którym jest jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą, zbywające funduszowi sekurytyzacyjnemu pulę wierzytelności albo zobowiązujące się do przekazywania funduszowi sekurytyzacyjnemu wszystkich świadczeń otrzymanych przez nie z określonej puli wierzytelności (art. 2 pkt 31 u.f.i.);
3. umowa taka dotyczy sekurytyzowanych wierzytelności, którymi są wierzytelności stanowiące przedmiot lokat funduszu sekurytyzacyjnego oraz wierzytelności wyodrębnione przez inicjatora sekurytyzacji albo inny podmiot, który zawarł z funduszem umowę zobowiązującą go do przekazywania funduszowi świadczeń uzyskanych w związku z tymi wierzytelnościami (art. 2 pkt 32 u.f.i.).
4. fundusz sekurytyzacyjny może, uwzględniając interes uczestników funduszu, zawierać umowy związane z procesem sekurytyzacji, w szczególności o nadanie oceny inwestycyjnej (rating), ubezpieczenia, w tym od ryzyka niewypłacalności dłużników, o udzielenie poręczenia za zobowiązania funduszu, gwarancji udzielane na rzecz funduszu (at. 191 u.f.i.);
5. fundusz sekurytyzacyjny oraz podmiot, z którym towarzystwo zawarło umowę o zarządzanie sekurytyzowanymi wierzytelnościami, mogą zbierać i przetwarzać dane osobowe dłużników sekurytyzowanych wierzytelności jedynie w celach związanych z zarządzaniem wierzytelnościami sekurytyzowanymi (art. 193 u.f.i.);
6. księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych (art. 194 u.f.i.);
7. w przypadku nabycia przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności albo puli wierzytelności zabezpieczonych hipoteką lub zastawem rejestrowym sąd prowadzący księgę wieczystą lub rejestr zastawów, na wniosek funduszu o wpis zmiany dotychczasowego wierzyciela, dokonuje wpisu w księdze wieczystej lub w rejestrze zastawów o zmianie wierzyciela, na rzecz którego była ustanowiona hipoteka lub zastaw rejestrowy (art. 195 ust, 1 u.f.i.).
   
   

Ponadto, umowa o sekurytyzację zawierana z bankami uregulowana jest dodatkowo w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376 - tekst jednolity ze zm.; dalej: „p.b.”). Zgodnie z art. 92a ust. 1 p.b., bank może zawrzeć z towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny albo z funduszem sekurytyzacyjnym: m. in. umowę przelewu wierzytelności.

Mając na uwadze, że umowa o sekurytyzację ma swoje źródło w u.f.i., która zawiera szczegółowe regulacje decydujące o jej konstrukcji i kształcie, a w odniesieniu do umów zawieranych z bankami, umowa o sekurytyzację znajduje podstawy również w p.b., w ocenie Wnioskodawcy, stanowi ona swoistą umowę, odrębną od umów wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. W szczególności, umowa o sekurytyzację stanowi umowę nazwaną w rozumieniu prawa cywilnego i tym samym, mogłaby podlegać opodatkowaniu PCC wyłącznie w przypadku, gdyby była wyraźnie wymieniona w zamkniętym katalogu umów opodatkowanych PCC, wskazanym w art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c., co jednak nie ma miejsca.

Umowa o sekurytyzację posiada istotne cechy umowy nazwanej, wyróżnione w doktrynie (Zbigniew Radwański, „Teoria umów”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977):

1. umowa o sekurytyzację została wyróżniona na podstawie obowiązujących norm prawnych (o randze ustawowej, tj. w u.f.i. oraz p.b.);
   
2. stosunek zobowiązaniowy w ramach umowy o sekurytyzację znamionują takie elementy jak:
   
   1. podmioty (fundusz sekurytyzacyjny - art. 2 pkt 31 u.f.i.., bank - art. 92a ust. 1 p.b.);
      
   2. treść świadczenia (m.in. art. 2 pkt 32 oraz art. 183 u.f.i., art. 92a ust. 1 p.b.);
      
   3. relacje świadczeń do siebie (przelew wierzytelności w zamian za zapłatę ceny);
      
   4. nazwa umowy, która została sformułowana w przepisach prawnych (np. art. 2 pkt 31 i 32 oraz art. 183 ust. 4 u.f.i.).
   
   

Umowa o sekurytyzację stanowi zatem swoistą umowę, której wszystkie elementy powinny być traktowane łącznie na gruncie u.p.c.c. Przyczyną (tj. causą) przelewu jest sekurytyzacja wierzytelności polegająca na zamianie niepłynnych aktywów (wierzytelności) na aktywa płynne (środki pieniężne), uzyskiwane z emisji certyfikatów inwestycyjnych. Dlatego też, jeżeli to fundusz inwestycyjny w rozumieniu ustawy o f.i. jest, jako nabywca, stroną umowy przelewu wierzytelności, to taka czynność prawna stanowi umowę o sekurytyzację wierzytelności. Z punktu widzenia ekonomicznego, umowa o sekurytyzację stanowi usługę finansową zmierzającą do pozyskania przez inicjatora sekurytyzacji finansowania poprzez przelew na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego wierzytelności lub przeniesienie na niego pożytków z wierzytelności za określoną cenę. Fundusz sekurytyzacyjny, który jest podmiotem prowadzącym działalność lokacyjną, może następnie dokonać emisji certyfikatów inwestycyjnych na podstawie nabytego pakietu wierzytelności lub pożytków z wierzytelności.

Mając na uwadze charakter umowy o sekurytyzację, poszczególne elementy przedmiotowej umowy nie powinny podlegać opodatkowaniu PCC, nawet jeśli okazałaby się podobne (w zakresie essentialia negotii) do umów wymienionych w katalogu czynności opodatkowanych PCC wskazanym w art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. Przykładowo, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 2 lutego 2007 r. (sygn. akt: III SA/Wa 3887/06): „usługa świadczona przez spółkę celową w ramach procesu sekurytyzacji jest usługą finansową. Skoro wiec wierzytelności Spółki były nabywane w celu sekurytyzacji, w celu ich wykorzystania do wykonywania określonych operacji gospodarczych, to w badanej sprawie nie miała miejsca jak chcą tego organy podatkowe wyłącznie cesja wierzytelności, lecz cesja, która była elementem świadczonej usługi finansowej”.

Opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne, które są wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. Brzmienie tego artykułu wskazuje, że opodatkowaniu podlega jedynie przelew wierzytelności, którego podstawą jest umowa sprzedaży lub zamiany. Jeżeli podstawą przelewu są inne czynności cywilnoprawne, wówczas nie występuje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. W świetle powyższego, jeżeli NSFIZ jest stroną jako nabywca umowy przelewu wierzytelności, to taka czynność stanowi umowę o sekurytyzację. Przelew wierzytelności nie jest oparty na umowie sprzedaży ani zamiany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 223 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona)
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną działającą na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U.2014.157 j.t. z dnia 2014.02.03) oraz Statutu. Wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze niepublicznego proponowania nabycia Certyfikatów Inwestycyjnych w Wierzytelności lub Pakiety Sekurytyzowanych Wierzytelności, w określone w Statucie papiery wartościowe, instrumenty Rynku Pieniężnego oraz inne prawa majątkowe. Fundusz został utworzony na czas nieokreślony.

W ramach prowadzonej działalności Fundusz ma zamiar zawrzeć pisemną umowę z podmiotem prawa polskiego prowadzącym działalność gospodarczą, na podstawie której nabędzie w drodze przelewu wierzytelności. Wierzytelności te składają się z kwot należności głównej oraz zadłużenia dotyczącego należności ubocznych, tj. odsetek, kosztów, prowizji i innych roszczeń ubocznych wynikających z zawartych przez podmiot prawa polskiego umów pożyczek konsumenckich, a w sytuacji gdy wierzytelności były przedmiotem postępowania egzekucyjnego także przyznane koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego. Umowa przelewu wierzytelności w ramach procesu sekurytyzacji będzie zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prawa majątkowe w chwili zawarcia przelewu wierzytelności wykonywane będą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem wnioskodawcy umowa przelewu wierzytelności, której stroną będzie Wnioskodawca nie przybierze postaci którejkolwiek z postaci czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawcy umowa przelewu wierzytelności zawierana przez niego, tj., Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny z stanowi umowę o sekurytyzację, uregulowaną w Ustawie o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi Ustawie z dnia 27 maja 2004 r. (Dz.U.2016.1896 z dnia 2016.11.25) o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przyjmując za Wnioskodawcą, że umowa przelewu wierzytelności, której stroną będzie Wnioskodawca, nie przybierze postaci którejkolwiek z postaci czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.