Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4513.98.2016.1.ISK
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie rejestracji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku akcyzowego w zakresie rejestracji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X NV (dalej: X lub Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej w Belgii, jest również polskim podatnikiem zarejestrowanym pod NIP. W Polsce Spółka działa za pośrednictwem oddziału X NV (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce (dalej również: Oddział) z siedzibą w N, zarejestrowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym (dalej: KRS). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprowadza do Polski towary, zarówno wspólnotowe jak i niewspólnotowe, które są następnie sprzedawane do odbiorców zlokalizowanych w Polsce jak również innych krajach Unii Europejskiej. W Polsce towary te są składowane w składzie celnym Spółki, zlokalizowanym w N. Część towarów Spółki stanowią wyroby akcyzowe w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r. nr 752 ze zm., dalej: ustawa o podatku akcyzowym). Z uwagi na fakt, iż towary te są towarami wspólnotowymi przemieszczanymi z Belgi do Polski, Spółka jest zobowiązana do rozliczenia w Polsce nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą. Wyroby te to w szczególności oleje i smary oznaczone następującymi kodami CN: 2710 19 81, 2710 19 83, 2710 19 87, 2710 19 99, 3403 19 90, 3403 99 00. W konsekwencji, Spółka dokonała rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego w Polsce, na dowód czego posiada wydane przez Naczelnika Urzędu Celnego potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku akcyzowego AKC-PR. Jednocześnie, X dokonuje rozliczeń podatku akcyzowego w Polsce zgodnie z art. 78 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z wprowadzeniem w Polsce Platformy Usług Elektronicznych Służby Celnej (PUESC), stanowiącej kanał komunikacyjny podatników z administracją celną, powstała możliwość wypełniania obowiązków podatkowych w zakresie podatku akcyzowego (w tym m.in. składanie deklaracji) elektronicznie, za pośrednictwem PUESC. W konsekwencji, Spółka podjęła próby rozszerzenia obszaru działania w PUESC w zakresie podatku akcyzowego. Z uwagi na pojawiające się trudności w tym zakresie (system wskazuje na błąd, z którego wynika, że tylko firmy krajowe mogą działać w obszarze akcyzy), X zgłosiła problem do systemu HelpDesk PUESC. W odpowiedzi uzyskanej od Izby Celnej, będącej organem odpowiedzialnym za funkcjonowanie PUESC, wskazano, iż podatnikiem zobowiązanym do złożenia deklaracji AKC-U jest polski oddział X NV (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce, jako podmiot dokonujący, bądź na rzecz którego dokonuje się nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych i który prowadzi w tym zakresie działalność na terytorium kraju. Zatem, w celu rozwiązania problemu polegającego na braku możliwości rejestracji Spółki dla potrzeb elektronicznego wypełniania zobowiązań w podatku akcyzowym należy zarejestrować polski oddział Spółki. Zdaniem organu Spółka powinna:

• wyrejestrować się z akcyzy w Polsce poprzez złożenie zgłoszenia AKC-Z;
  

• złożyć zgłoszenie rejestracyjne AKC-R dla Oddziału, tj. X NV (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce,
  

• dokonać stosownej korekty deklaracji AKC-U w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą.
  
  
  

Stanowisko to uzasadnione jest wyjaśnieniami Izby Celnej, na mocy których Spółka legitymuje się dokumentem AKC-PR wydanym przez Naczelnika Urzędu Celnego. W dokumencie tym jako identyfikator podatkowy NIP figuruje ..., który zdaniem organu należy do Oddziału. Dodatkowo, ten sam NIP widnieje również w KRS Oddziału. Stąd, zdaniem organu rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego w Polsce powinien dokonać Oddział, nie zaś Spółka. Posługiwanie się przez podmiot zagraniczny NIP oddziału w Polsce jest nieprawidłowe.

Tymczasem, jak zostało wskazane powyżej, powołany NIP został nadany Spółce, nie Oddziałowi.

W dalszej części wyjaśnień, Izba Celna powołuje również zakres informacji, jaki powinien być zawarty w zgłoszeniu rejestracyjnym dla podatku akcyzowego. Zgodnie bowiem z pozycją 11 załącznika nr 1 (tj. wzorem formularza AKC-R) do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2012 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku akcyzowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1532), podmiot składający zgłoszenie rejestracyjne zobowiązany jest podać nr identyfikacyjny REGON. Te same informacje wymagane są również w pozycji nr 8 obecnie obowiązującego wzoru zgłoszenia rejestracyjnego stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku akcyzowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 2296). Z uwagi na fakt, iż numer ten posiadać mogą tylko podmioty z siedzibą w kraju lub podmioty zagraniczne, które zarejestrowały w Polsce oddział lub przedstawicielstwo, organ wywodzi, że rejestracji w akcyzie dokonać może wyłącznie podmiot tzw. krajowy.

W dniu 23 grudnia 2015 r. Spółka otrzymała analogiczne wyjaśnienia zawarte w piśmie wydanym przez Naczelnika Wydziału Centralna Rejestracja Izby Celnej.

Mając powyższe na uwadze, Spółka powzięła wątpliwości dotyczące poprawności dokonanej rejestracji na akcyzę w Polsce. W konsekwencji zadaje następujące pytanie w sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku spółki zagranicznej działającej w Polsce za pośrednictwem oddziału rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego powinna dokonać spółka zagraniczna, czy też jej polski oddział?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Jak zostało wskazane w przestawionym powyżej stanie faktycznym, Spółka jest podmiotem zagranicznym, działającym w Polsce za pośrednictwem oddziału. Polski oddział spółki zagranicznej z całą pewnością nie jest osobą fizyczną ani osobą prawną w rozumieniu przepisów obowiązujących w tym zakresie. Nie można również uznać, iż jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Przyjmuje się bowiem, że jednostkami takimi są podmioty, którym przepis prawa w ograniczonym zakresie przyznaje zdolność prawną, głównie zdolność sądową, oraz zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Ponadto, jednostka organizacyjna posiada pewną strukturę organizacyjną. Do takich jednostek zalicza się m.in. przedstawicielstwa zagranicznych osób prawnych, zakłady budżetowe, czy też wspólnoty mieszkaniowe. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 września 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 885/11).

Zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem polskich sądów oddziały przedsiębiorców zagranicznych nie mogą być traktowane jako odrębne od tych przedsiębiorców podmioty prawa. Zostało to potwierdzone m. in. w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2015 r. (sygn: akt I CSK 669/14), w myśl którego „oddział zagranicznej osoby prawnej jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej, wykonywanej przez tę osobę prawną poza siedzibą tej osoby lub głównym miejscem wykonywania działalności. Takie wyodrębnienie a samodzielność organizacyjna, pojawiające się w kilku płaszczyznach (np. w zakresie uprawnienia do posługiwania się „formą” oddziału, możliwością rejestracji w KRS) nie świadczy, oczywiście, o przyznaniu oddziałowi zdolności prawnej, a tym samym zdolności sądowej. Takimi zdolnościami dysponuje jedynie zagraniczna osoba prawna (zagraniczny przedsiębiorca) jako całość.”

Dodatkowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z dnia 16 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Op 189/07) stwierdził, iż „wydzielenie z majątku przedsiębiorcy zagranicznego określonych środków materialnych, przeznaczonych do wyposażenia oddziału w sposób umożliwiający mu należyte funkcjonowanie, jak i prowadzenie przez oddział odrębnej rachunkowości (...) nie może prowadzić do uznania oddziału przedsiębiorcy zagranicznego za odrębny od tego przedsiębiorcy podmiot prawa. Odnosi się to także do postępowania podatkowego, w którym uczestniczy przedsiębiorca zagraniczny oznaczony przez polska administrację podatkową właściwym Numerem Identyfikacji Podatkowej”.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2013 r. (sygn. akt I CSK 769/12), zgodnie z którym sąd stwierdził, iż „oddział przedsiębiorcy zagranicznego (...), podobnie jak również oddziały innych przedsiębiorców, mimo że jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie (poprzez wyodrębnienie składników majątkowych, personelu pracowniczego, kierownictwa, księgowości itp.) częścią działalności gospodarczej wykonywanej przez przedsiębiorcę poza jego główną siedzibą, nie posiada odrębnej od przedsiębiorcy podmiotowości w sferze prawa cywilnego”. Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt II CSK 502/07, uchwale 7 sędziów z dnia 26 stycznia 1996 r., sygn. akt III CZP 111/95, Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 9 stycznia 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 8 lutego 2006 r., sygn. akt II SA/Sz 984/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 marca 2014 r., sygn. akt V SA/Wa 1881/13, czy też interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 sierpnia 2014 r., sygn. akt ITPB3/423-280/11/14-S/AW.

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, iż to X NV, tj. przedsiębiorca zagraniczny jest podmiotem zobowiązanym do rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego w Polsce. W konsekwencji, zgłoszenie rejestracyjne, jak również deklaracje dla podatku akcyzowego mogą być składane wyłącznie przez Spółkę. Tym samym, na mocy obowiązujących przepisów prawa nie ma możliwości, aby to oddział Spółki został zarejestrowany jako podatnik akcyzy i dokonywał rozliczeń w zakresie tego podatku w Polsce.

Zatem, zdaniem Spółki, odpowiedź na powyżej postawione pytanie winna brzmieć: rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego w Polsce powinna dokonać Spółka zagraniczna, nie zaś jej oddział w Polsce.

Odmienne stanowisko prowadziłoby do uznania, iż oddział Spółki w Polsce jest odrębnym od Spółki podmiotem prawa, co byłoby sprzeczne z dotychczasowym orzecznictwem, z którego część została przytoczona powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie rejestracji jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.), dalej zwana ustawą, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy – art. 1 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

W myśl art. 16 ust. 2 ustawy zgłoszenie rejestracyjne powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku działalności gospodarczej z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy - również adresy miejsc wykonywania działalności oraz określenie rodzaju i przewidywanej średniej miesięcznej ilości zużywanego wyrobu akcyzowego.

Przy czym stosownie do art. 16 ust. 3 ustawy przepisy ust. 1-4a nie mają zastosowania do podmiotów prowadzących działalność z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, niemających na terytorium kraju siedziby, miejsca zamieszkania albo miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie na podstawie art. 20 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego oraz wzór zgłoszeń, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 2, uwzględniając konieczność zapewniania organom podatkowym informacji o podatnikach lub podmiotach dokonujących czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej w Belgii, jest również zarejestrowanym polskim podatnikiem. W Polsce Spółka działa za pośrednictwem oddziału z siedzibą w N. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprowadza do Polski towary, zarówno wspólnotowe jak i niewspólnotowe, które są następnie sprzedawane do odbiorców zlokalizowanych w Polsce jak również innych krajach Unii Europejskiej. W Polsce towary te są składowane w składzie celnym Spółki, zlokalizowanym w N. Część towarów Spółki stanowią wyroby akcyzowe. Z uwagi na fakt, iż towary te są towarami wspólnotowymi przemieszczanymi z Belgi do Polski, Spółka jest zobowiązana do rozliczenia w Polsce nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą. Wyroby te to w szczególności oleje i smary oznaczone następującymi kodami CN: 2710 19 81, 2710 19 83, 2710 19 87, 2710 19 99, 3403 19 90, 3403 99 00.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w przypadku spółki zagranicznej działającej w Polsce za pośrednictwem oddziału rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego powinna dokonać spółka zagraniczna, czy też jej polski oddział.

W tym miejscu należy wskazać, iż kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z art. 88 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają przepisy odrębnej ustawy.

Natomiast z art. 90 pkt 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wynika, że przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Tym samym tut. Organ nie neguje, że oddział Spółki zagranicznej nie stanowi odrębnego podmiotu od Spółki zagranicznej oraz, że Spółka zagraniczna dokonując czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy, jest zobowiązana do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Należy jednak wskazać, iż na podstawie art. 20 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego oraz wzór zgłoszeń, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 2, uwzględniając konieczność zapewniania organom podatkowym informacji o podatnikach lub podmiotach dokonujących czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych.

I tak, formularz zgłoszenia rejestracyjnego AKC-R stanowił załącznik nr 1 do obowiązującego do 31 grudnia 2015 roku rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2012 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku akcyzowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1532) oraz obowiązującego od 1 stycznia 2016 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku akcyzowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 2296).

W zgłoszeniu rejestracyjnym AKC-R podmiot zagraniczny winien wskazać między innymi pełną nazwę tego podmiotu oraz nazwę oddziału (pozycja 7 części B.1. zgłoszenia rejestracyjnego AKC-R), jak również numer identyfikacyjny REGON oddziału (pozycja 8 części B.1. zgłoszenia rejestracyjnego AKC-R).

Zatem w przypadku podmiotu zagranicznego rejestracji dokonuje podmiot zagraniczny, który w celu dokonania prawidłowej rejestracji winien wykazać nazwę oraz numer REGON oddziału utworzonego w Polsce. Otrzymany przez oddział podmiotu zagranicznego numer REGON, wykazany w pozycji nr 8 części B zgłoszenia AKC-R skutkuje dokonaniem prawidłowej rejestracji podmiotu zagranicznego w Polsce. Tym samym w przypadku podmiotu zagranicznego rejestracji dokonuje spółka zagraniczna z danymi oddziału.

W konsekwencji, w kontekście sformułowanego pytania, nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w przypadku spółki zagranicznej działającej w Polsce za pośrednictwem oddziału, rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego winna dokonać spółka zagraniczna nie zaś jej oddział w Polsce. Jak sam Wnioskodawca wskazał, podmiot zagraniczny i jego oddział w Polsce stanowią jeden podmiot. I tak, w analizowanej sprawie rejestracji powinna dokonać Spółka zagraniczna wykazując w zgłoszeniu rejestracyjnym AKC-R m.in. dane oddziału.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w kontekście sformułowanego pytania należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.