Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-546/16-2/AJ
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

• nieuwzględnienia programów komputerowych w definicji należności licencyjnych - jest nieprawidłowe,
  

• braku obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu nabycia oprogramowania komputerowego (na własne potrzeby Wnioskodawcy) - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła wypłat na rzecz słowackiego kontrahenta z tytułu nabycia oprogramowania komputerowego i kwestii konieczności uzyskania certyfikatu rezydencji (dla niepobrania podatku u źródła).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca spółka z o.o., (zwana w dalszej części także "Spółką") trudni się między innymi sprzedażą papieru dla poligrafii i biur, materiałów z tworzyw sztucznych służących do produkcji reklamowej oraz płyt syntetycznych. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ma zamiar zawrzeć umowy z podmiotem nie będącym polskim rezydentem. Zostanie zawarta m. in. umowa (lub więcej umów) z firmą mającą siedzibę na Słowacji, której przedmiotem będzie nabycie oprogramowania komputerowego, z którego Wnioskodawca będzie korzystał na podstawie prawa do użytkowania, bez prawa dalszego rozporządzania na rzecz osób trzecich. Korzystanie przez Spółkę z oprogramowania odbywać się będzie na komputerach i urządzeniach Spółki i będzie ograniczone do zakresu, w jakim jest to niezbędne do jego wykorzystania na własne potrzeby, zgodnie z jego przeznaczeniem. W ramach prawa do użytkowania nie zostaną przeniesione na Spółkę jakiekolwiek prawa majątkowe do ww. oprogramowania. Prawa przysługujące Spółce w związku z zakupem prawa do użytkowania ograniczone będą wyłącznie do praw przysługujących użytkownikowi końcowemu (tzw. ang. end-user).

Dostawca oprogramowania nie prowadzi działalności na terytorium Polski, natomiast Spółka będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji potwierdzającego, że dostawca jest rezydentem podatkowym na Słowacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie z tytułu udzielenia Wnioskodawcy prawa do użytkowania oprogramowania komputerowego od Dostawcy ze Słowacji podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem pobieranym u źródła zgodnie z przepisami art. 21 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 oraz 7 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i od zysków majątkowych ?
   
2. Czy mając na względzie treść art. 26 ust. 1 Ustawy pciop konieczne jest pozyskanie certyfikatu rezydencji do dnia wypłaty należności tytułem prawa do użytkowania oprogramowania przez polską spółkę, czy też przepis ten należy rozumieć w ten sposób, iż uzyskanie certyfikatu rezydencji konieczne będzie jedynie dla celów dowodowych, tj. należy przedłożyć go na żądanie organu ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu udzielenia prawa do użytkowania przez Spółkę oprogramowania nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem pobieranym u źródła zgodnie z art. 21 Ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych (dalej zwanej także "pdop"), w związku z art. 12 oraz 7 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu o od zysków majątkowych, pod warunkiem posiadania przez kontrahenta Spółki certyfikatu rezydencji podatkowej Dostawcy potwierdzającego jego rezydencję podatkową na Słowacji na moment płatności wynagrodzenia należnego Spółce.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy pdop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez nierezydentów podatkowych przychodów m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych ustala się w wysokości 20% przychodów. Przy czym przepisy ustawy o pdop należy stosować przy uwzględnieniu treści umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których Polska jest stroną. Zgodnie z treścią art. 12 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu oraz od zysków majątkowych (zwana dalej Umową), "należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie." W myśl ust. 2 art. 12 cytowanej Umowy, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli strona uzyskująca należności jest podmiotem do nich uprawnionym, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych.

W tym miejscu należy przytoczyć zawartą w art. 12 ust. 3 Umowy definicję określenia "należności licencyjne", za które uważa się "wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, albo patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej." Umowa nie wymienia zatem wprost należności za programy komputerowe. Nie zostały one wymienione w ogólnej kategorii praw autorskich do dzieł literackich, artystycznych i naukowych. Nawet posiłkując się definicją zawartą w przepisach polskiego prawa autorskiego programy komputerowe nie mieszczą się w tej kategorii. Zgodnie z polską ustawą Prawo autorskie i prawa pokrewne, programy komputerowe mają odrębny charakter, nie pozwalający na zaliczenie ich do utworów literackich, artystycznych, czy naukowych. Utworem jest bowiem każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1 Prawo autorskie i prawa pokrewne, za przedmiot prawa autorskiego uznaje się w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Ponieważ programy komputerowe zostały jednoznacznie wymienione obok utworów literackich i naukowych, to są one samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich (programy komputerowe mają odrębny charakter, który nie pozwala ich zaliczyć do kategorii utworu literackiego, artystycznego czy naukowego). Za taką interpretacją przemawia również fakt, że w ustawie Prawo autorskie i prawa pokrewne znajdują się szczególne (i odrębne, w stosunku do przepisów dotyczących utworów literackich, artystycznych lub naukowych) przepisy dotyczące oprogramowania komputerowego.

Skoro więc należności za programy komputerowe nie mieszczą się w definicji „należności licencyjnych” zgodnie z obowiązującą Polskę umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartą ze Słowacją, to w związku z tym faktem nie powinno się do tych należności stosować opodatkowania zryczałtowanym podatkiem zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że jako nabywca prawa do użytkowania oprogramowania komputerowego nie będzie uprawniony do udzielenia dalszego prawa użytkowania, czy też dalszej sprzedaży innym podmiotom. Na Wnioskodawcę nie zostały przeniesione prawa autorskie, ani prawa pokrewne związane z użytkowaniem niniejszego oprogramowania. Spółka nie jest również uprawniona do kopiowania i powielania oprogramowania na rzecz osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania komputerowego, za wyjątkiem kopii sporządzonej dla celów archiwalnych na wypadek utraty danych.

Polski kontrahent będzie korzystał z oprogramowania jedynie jako tzw. użytkownik końcowy (end-user).

W omawianym przypadku mamy zatem do czynienia z umową, której przedmiotem jest nabycie egzemplarza programu komputerowego w celu wykorzystania go w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na koniec Wnioskodawca wskazuje na Komentarz do art. 12 Konwencji Modelowej w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zgodnie z którym nabycie programu komputerowego, z jednoczesnym prawem do skopiowania programu na twardy dysk lub do pamięci komputera i sporządzenie kopii archiwalnej, mające na celu jedynie umożliwienie prawidłowego korzystania z oprogramowania komputerowego, w ramach własnego użytku nie skutkuje uznaniem płatności za należność licencyjną.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie Dostawcy z tytułu udzielonego polskiemu kontrahentowi prawa do użytkowania programu komputerowego jako użytkownikowi końcowemu nie będzie powodowało konieczności poboru tzw. podatku u źródła przez polskiego kontrahenta, gdyż wynagrodzenie to powinno zostać sklasyfikowane jako tzw. zysk przedsiębiorstwa i opodatkowane na Słowacji.

Ad. 2

Z treści przepisu art. 26 ust. 1 ustawy pdop jednoznacznie wynika, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu od podatnika zaświadczenia o jego miejscu siedziby, wydanego dla celów podatkowych przez właściwą administrację podatkową (certyfikat rezydencji).

Zatem w ocenie Wnioskodawcy, uzyskanie certyfikatu Rezydencji konieczne będzie jedynie dla celów dowodowych, tj. aby przedłożyć go na żądanie organu podatkowego, co w konsekwencji oznacza, iż można go uzyskać także po dokonaniu płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie

• nieuwzględnienia programów komputerowych w definicji należności licencyjnych - jest nieprawidłowe,
  

• braku obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu nabycia oprogramowania komputerowego (na własne potrzeby Wnioskodawcy) - jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej także: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie na mocy art. 26 ust. 1 powołanej ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

W myśl art. 12 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18.08.1994 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 30, poz. 131, Dz. U. z 2014 r. poz. 1046) należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 12 ust. 2 powołanej umowy jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, ustalony podatek nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Dla potrzeb ww. umowy strony postanowiły, że określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich (obejmujących dzieła literackie, artystyczne lub naukowe, włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radio lub telewizji), każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Brak wyraźnego wymienienia kategorii programów komputerowych jako utworów, w związku z którymi wypłacane należności objęte są zakresem dyspozycji wymienionego art. 12 cytowanej umowy nie przesądza o wyłączeniu tego rodzaju dochodu spod postanowień tego artykułu. Analizowana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, podobnie jak wszystkie umowy zawierane przez Polskę, wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. W Komentarzu do art. 12 Modelowej Konwencji, wyraźnie stwierdzono, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. W związku z tym, Komentarz do Modelowej Konwencji stawia wyraźną tezę, iż w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”.

Należy podkreślić, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem zdarzenia przyszłego, zaliczenie należności wypłacanych przez Wnioskodawcę w związku z zakupem oprogramowania komputerowego, do odpowiedniej kategorii dochodów w rozumieniu cytowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zależy od istoty praw, jakie nabywa odbiorca.

Stanowisko Wnioskodawcy w tej części, w której uznaje on, że programy komputerowe nie mieszczą się w definicji „należności licencyjnych” (bez względu na sposób wykorzystania tego oprogramowania i istotę nabywanych praw) – należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast jeżeli zakres uprawnień nabywcy do korzystania z egzemplarza oprogramowania komputerowego jest ograniczony jedynie do działań umożliwiających mu skorzystanie z zakupionego egzemplarza tego oprogramowania i nie dochodzi do udzielenia prawa do korzystania z cudzych praw majątkowych - należność za użytkowanie takiego oprogramowania nie jest należnością licencyjną w rozumieniu przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę przedmiotem umowy zawartej przez Wnioskodawcę z rezydentem Słowacji nie jest przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych, np. w celu umożliwienia czerpania korzyści majątkowych w zakresie określonym w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.), tj.:

1. w wyniku trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie - w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego,
   
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała,
   
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii),

lecz udostępnienie prawa do korzystania z określonych egzemplarzy oprogramowania dla własnych potrzeb Wnioskodawcy - „prawa przysługujące Spółce w związku z zakupem prawa do użytkowania ograniczone będą wyłącznie do praw przysługujących użytkownikowi końcowemu (tzw. ang. end-user)”.

W związku z powyższym należności wypłacanych przez Wnioskodawcę nie można zaliczyć do kategorii „należności licencyjnych” w rozumieniu art. 12 cytowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Płatności te stanowią „zyski przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 7 umowy polsko-słowackiej. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, o ile podmiot zagraniczny nie prowadzi działalności na terytorium Polski za pośrednictwem zakładu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca ponosząc opłaty z tytułu nabycia praw do użytkowania programów komputerowych od słowackiego podmiotu, które przeznaczone są wyłącznie na użytek własny Wnioskodawcy, bez możliwości dalszego obrotu tym oprogramowaniem, czy ich modyfikacji, nie jest obowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych według zasad, o których mowa w art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie stanowią one opłat licencyjnych w rozumieniu przywołanych przepisów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wynagrodzenie z tytułu udzielenia prawa do użytkowania przez Spółkę oprogramowania nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem pobieranym u źródła zgodnie z art. 21 Ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych należało uznać za prawidłowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, ocenę stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za bezprzedmiotową.

Moment uzyskania certyfikatu rezydencji nie jest bowiem istotny dla rozstrzygnięcia w sprawie, skoro posiadanie takiego certyfikatu nie jest niezbędne do niepobrania podatku, gdyż art. 26 ust. 1 updop - warunkujący niepobranie podatku uzyskaniem certyfikatu rezydencji - ma ograniczony zakres do należności wymienionych w art. 21 i 22 updop.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.