Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.947.2016.1.PC
z 6 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 października 2016 r.), uzupełnionym 18 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość wybudowanej (przez inny podmiot gospodarczy i przekazanej aktem notarialnym) myjni samochodowej w miejsce dotychczasowej stacji tankowania oraz rozlewni gazu stanowić będzie u Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

ustalenia, czy wartość wybudowanej (przez inny podmiot gospodarczy i przekazanej aktem notarialnym) myjni samochodowej w miejsce dotychczasowej stacji tankowania oraz rozlewni gazu stanowić będzie u Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od grudnia 1989 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na detalicznej sprzedaży gazu LPG (stacja Auto-Gaz) oraz napełnianiu butli turystycznych do 5 kg gazem LPG i wymianą butli 11 kg.

Na gruncie, który jest prywatną własnością wspólników Spółki (grunt dzierżawiony na podstawie umowy dzierżawy), Spółka wybudowała wspomnianą stację tankowania, punkt napełniania butli turystycznych oraz magazyn butli LPG o łącznej poj. do 1350 kg. Obiekty te są w pełni zamortyzowane.

W chwili obecnej, w bezpośrednim sąsiedztwie realizowana jest inwestycja p.n. „budowa zespołu budynków mieszkaniowych wielorodzinnych wraz z częścią usługową”. Inwestorem jest firma X Sp. z o.o.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2015 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych oraz zachowania odległości od ww. budynków mieszkalnych uniemożliwiają w znacznym stopniu realizacje owej inwestycji. Po długich negocjacjach zawarto wstępne porozumienie satysfakcjonujące obie strony.

Mianowicie, Wnioskodawca godzi się na zmianę realizacji działalności, w miejsce stacji tankowania i rozlewni gazu, prowadzić będzie samoobsługową myjnię samochodową, którą to myjnię wybuduje na własny koszt firma X Sp. z o.o. i aktem notarialnym przekaże Wnioskodawcy.

Ponadto, firma X Sp. z o.o. na własny koszt przeprowadzi prace związane z rozbiórką istniejących obiektów (stacja tankowania, rozlewni i magazynu gazu). Koszty te adekwatne są do wartości istniejących obiektów oraz utraconych dochodów za okres od rozbiórki do oddania do użytkowania nowo wybudowanej myjni samochodowej. Zatem, Wnioskodawca nie uzyska żadnych korzyści majątkowych, miejsce dotychczasowych składników majątku (aktywów) zajmą nowe o tej samej wartości.

Przekształcenia te w żaden sposób nie wpłyną na Wynik Finansowy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość wybudowanej (przez inny podmiot gospodarczy i przekazanej aktem notarialnym) myjni samochodowej w miejsce dotychczasowej stacji tankowania oraz rozlewni gazu stanowić będzie u Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ wartość utraconych składników majątku oraz dochodów za okres podczas trwających prac budowlanych jest równa wartości nowej inwestycji łącznie z pracami przygotowawczymi nie dochodzi zatem do zwiększenia aktywów Wnioskodawcy, nie stanowi ona również przychodu z działalności gospodarczej w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowi więc dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Przepis art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „UPDOP”), regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie przychodu – poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza, jakiego rodzaju przysporzenia podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 UPDOP).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 UPDOP, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Pojęcie to można rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Jednakże, pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” na gruncie przepisów prawa podatkowego ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści. Zatem, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 UPDOP, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie.

Wobec tego, dla celów podatkowych za „świadczenia nieodpłatne” należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Tak więc, powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw. Świadczenie jest zatem przedmiotem stosunku zobowiązaniowego i polegać ono może na działaniu lub zaniechaniu osoby zobowiązanej np. wykonanie dzieła lub innego rodzaju usług, bądź na niewykonywaniu pewnych uprawnień, czy czynności itp.

Cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Oznacza to, że świadczenie uzyskane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od grudnia 1989 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na detalicznej sprzedaży gazu LPG (stacja Auto-Gaz) oraz napełniania butli turystycznych do 5 kg gazem LPG i wymianą butli 11 kg. Na gruncie, który jest prywatną własnością wspólników Spółki, (grunt dzierżawiony na podstawie umowy dzierżawy), Spółka wybudowała wspomnianą stację tankowania, punkt napełniania butli turystycznych oraz magazyn butli LPG o łącznej poj. do 1350 kg. Obiekty te są w pełni zamortyzowane. W chwili obecnej, w bezpośrednim sąsiedztwie realizowana jest inwestycja p.n. „budowa zespołu budynków mieszkaniowych wielorodzinnych wraz z częścią usługową”. Inwestorem jest firma X Sp. z o.o. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2015 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych oraz zachowania odległości od ww. budynków mieszkalnych uniemożliwiają w znacznym stopniu realizacje owej inwestycji. Po długich negocjacjach zawarto wstępne porozumienie satysfakcjonujące obie strony. Mianowicie, Wnioskodawca godzi się na zmianę realizacji działalności, w miejsce stacji tankowania i rozlewni gazu, prowadzić będzie samoobsługową myjnię samochodową, którą to myjnię wybuduje na własny koszt firma X Sp. z o.o. i aktem notarialnym przekaże Wnioskodawcy. Ponadto, firma X Sp. z o.o. na własny koszt przeprowadzi prace związane z rozbiórką istniejących obiektów (stacja tankowania, rozlewni i magazynu gazu). Koszty te adekwatne są do wartości istniejących obiektów oraz utraconych dochodów za okres od rozbiórki do oddania do użytkowania nowo wybudowanej myjni samochodowej.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca otrzymuje świadczenie w postaci myjni samochodowej, jednak nie będzie zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Świadczenie otrzymane przez Spółkę w postaci ww. środka trwałego jest świadczeniem nieekwiwalentnym. Takie świadczenie ma konkretny wymiar finansowy i stanowi przysporzenie majątku Spółki.

Nie można za świadczenie wzajemne uznać wartości utraconych składników majątku Wnioskodawcy oraz dochodów za okres w którym prowadzone będą prace budowlane, bowiem nie są to świadczenia na rzecz firmy X.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wartości otrzymanej nowej inwestycji łącznie z pracami przygotowawczymi (myjni), skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 UPDOP.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 10 maja 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.