Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.206.2016.2.PP
z 23 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 22 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 4 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 9 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu pismem z dnia 31 października 2016 r. nr 3063-ILPB1-1.4511.206.2016.1.PP wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 31 października 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 3 listopada 2016 r., natomiast w dniu 4 listopada 2016 r. wpłynęła do tut. Organu odpowiedź na ww. wezwanie (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 9 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem kamienicy, w której znajdują się lokale mieszkalne. Mieszkania są ogrzewane ze wspólnej kotłowni w piwnicy domu, przy pomocy pieca zasilanego węglem. Wnioskodawca posiada faktury oraz przelewy za zakup opału.

Wszystkie lokale są wynajęte na podstawie umów a wszelkie opłaty są przez lokatorów wpłacane na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Koszt najmu podzielony jest na: opłatę za wynajem, ryczałt za c.o. (płatny przez cały rok w tej samej wysokości), opłatę za wywóz nieczystości, opłatę za wodę, opłatę za energię. Wszystkie te opłaty wpłacane są na odrębnych dowodach wpłat/przelewach. Nie ma opłaty za czynsz. Kwoty za energię, wodę, wywóz śmieci całkowicie się kompensują i są przez Wnioskodawcę przekazywane na odpowiednie rachunki bankowe E. itd.

Od kwot za wynajem i ryczałt c.o. Wnioskodawca odprowadza podatek dochodowy w postaci ryczałtu 8,5%.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że lokale mieszkalne wynajmowane będą w ramach najmu prywatnego. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej a ww. lokale nie stanowią składników majątku wykorzystywanego w ramach żadnej działalności. Ponoszenie przez najemców kosztów ryczałtu c.o. wynika wprost z umowy najmu. Przykładowo tak brzmi zapis w umowie, w części dotyczącej opłat:

„Opłata za wynajem wynosi:

• 800 zł (słownie: osiemset 00/100) miesięcznie, przy zamieszkiwaniu ponad 12 m-cy, płatnych przelewem na rachunek bankowy nr z góry do 11 dnia każdego miesiąca - liczy się data wpływu na konto;
• 150,00 zł (słownie: sto pięćdziesiąt złotych 00/100) comiesięczny ryczałt za ogrzewanie c.o. dostarczanego do ww. lokalu, płatny przelewem na rachunek bankowy 62 1020 4160 0000 2302 0032 6439 z góry do 11 dnia każdego miesiąca - liczy się data wpływu na konto;
• opłata za wywóz nieczystości stałych w wysokości 15,00 zł/1 osoba/1 miesiąc, płatnych przelewem na rachunek bankowy nr z dołu za dwa miesiące wg załączonego do umowy harmonogramu opłat.
  
  

Ogrzewanie dostarczane jest przez Wynajmującego ze wspólnego dla całej posesji kotła c.o. zasilanego węglem.

Opłata za czynsz miesięczny dokonywana będzie odrębnie (na osobnym blankiecie) względem pozostałych opłat.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy właściwym jest odprowadzanie przez Wnioskodawcę podatku nie tylko od przychodu za wynajem, ale również za ryczałt c.o.?
2. Czy jednak opodatkowaniu ryczałtem podlegać powinien tylko przychód za wynajem?

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuację przedstawioną we wniosku można porównać do wynajmowania mieszkania mieszczącego się w zasobach spółdzielni mieszkaniowej. Wtedy jednak właściciel lokalu płaci podatek tylko od wynajmu, bowiem opłatę za czynsz oraz ogrzewanie przekazuje do spółdzielni lub wspólnoty mieszkaniowej. W wyżej opisanej sytuacji koszt ogrzewania nie stanowi przychodu dla wynajmującego. Tym samym Wnioskodawca uważa, że krzywdzące jest dla niego opodatkowanie przychodu za c.o. Jako pomoc w takiej ocenie stoi stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPBII/2/4511-347/15/HS) w indywidualnej interpretacji.

Tym samym Wnioskodawca uważa, że mylne jest opodatkowanie przychodu za c.o., bowiem nie stanowi on zysku z najmu.

Stawia to bowiem właścicieli lokali ze wspólnot/spółdzielni w uprzywilejowanej pozycji w stosunku do takich właścicieli jak Wnioskodawca, którzy również przekazują pieniądze za ogrzewanie ale - do np. hurtowni opałowych.

W tym konkretnym przypadku Wnioskodawca jest w stanie udokumentować zakup opału za całą kwotę uzyskaną od lokatorów za ryczał c.o. Przychody te całkowicie kompensują się z rozchodami za opał używany do ogrzania wszystkich wynajmowanych lokali.

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwszym niż teraz ma to miejsce - byłoby opodatkowanie samego przychodu Wnioskodawcy za wynajem, bez przychodu za ryczałt c.o.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy wynika z wniosku i jego uzupełnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że stosownie do treści art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl natomiast art. 662 § 2 ww. ustawy, drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami, w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że ustalenie wysokości przychodu podatkowego z tytułu najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w ww. art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc z tytułu najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, winno być dokonywane w oparciu o postanowienia powołanego powyżej art. 11 ustawy.

Przy czym należy zauważyć, że opodatkowanie przychodów z tytułu najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej możliwe jest na podstawie zasad określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.).

Stosownie bowiem do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ww. ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a ww. ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl natomiast art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Jednakże, warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest – zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 ww. ustawy – złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego.

W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w ww. art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego (art. 9 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień - w terminie złożenia zeznania.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu, takie jak np. opłaty eksploatacyjne za zużycie mediów, jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. W zakresie uiszczania tych opłat wynajmujący pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a podmiotami dostarczającymi wodę, gaz, energię elektryczną, ogrzewanie itp.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem kamienicy, w której znajdują się lokale mieszkalne ogrzewane przy pomocy kotła c.o. zasilanego węglem, znajdującego się we wspólnej kotłowni w piwnicy budynku. Wnioskodawca wynajmuje ww. lokale na podstawie umów z najemcami, w których określono, że najemcy ponoszą wydatki związane z użytkowaniem przedmiotu najmu, w tym ponoszą zryczałtowaną opłatę za ogrzewanie lokalu w kwocie 150 zł miesięcznie i opłatę za wywóz nieczystości stałych. Jednocześnie Wnioskodawca oświadczył, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a ww. lokale nie stanowią składników majątku wykorzystywanego w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie wynajmował przedmiotowe lokale w ramach najmu prywatnego.

W związku z powyższym, po stronie Wnioskodawcy powstała wątpliwość, czy opodatkowaniu stawką zryczałtowaną 8,5% winna podlegać, oprócz opłaty za wynajem, również kwota stanowiąca opłatę za ogrzewanie lokalu, uiszczana co miesiąc przez najemców.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz opis sprawy stwierdzić należy, że kwotę stanowiącą opłatę za ogrzewanie c.o. (w wysokości 150 zł miesięcznie) uznać można za koszty użytkowania wynajmowanych lokali, do ponoszenia których w umowie najmu zobowiązali się poszczególni najemcy. Tym samym kwotę tę, można nie wliczać do przychodu osiąganego z tytułu najmu w rozumieniu art. 6 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przychodem w tym przypadku będzie wyłącznie kwota otrzymywana co miesiąc przez Wnioskodawcę tytułem opłaty za wynajem, rozumiana jako wynagrodzenie za oddanie przedmiotu najmu w używanie. Zatem od tak ustalonego przychodu (niezawierającego comiesięcznego ryczałtu za ogrzewanie c.o., jak i opłaty za wywóz nieczystości stałych) Wnioskodawca będzie obowiązany obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5% i wpłacać ustaloną w ten sposób kwotę podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.