Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.233.2016.2.IM
z 25 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.), uzupełnionym w dniu 9 listopada 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 24 października 2016 r. nr 3063-ILPB1-1.4511.233.2016.1.IM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów na podstawie art. 155 § 1 tej ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – poprzez wskazanie adresu elektronicznego do doręczenia rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Wezwanie wysłano w dniu 24 października 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 27 października 2016 r. W dniu 9 listopada 2016 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 3 listopada 2016 r.), w ww. odpowiedzi nie wskazano adresu elektronicznego. W związku z powyższym, niniejsze rozstrzygnięcie doręcza się w sposób określony w art. 144 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca chciałby rozszerzyć działalność o sprzedaż przez internet tzw. dropshipping. Sklepy działają na zasadzie pośrednictwa handlowego. Usługi pośrednictwa, które byłyby świadczone przez firmę Wnioskodawcy polegają na prezentowaniu na własnym koncie w portalach aukcyjnych towarów będących własnością jego partnerów (podmiotów, których siedziba znajduje się poza Unią Europejską, na terytorium państwa trzeciego - w Chinach, Tajlandii, Stanach Zjednoczonych itp.), zbieraniu zamówień, obsłudze płatności, tj. inkasowaniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek firmy Wnioskodawcy i przekazywaniu ich na rachunek partnera, przekazywaniu zamówień do partnera oraz ewentualnej pomocy klientowi w postępowaniu reklamacyjnym. Firma Wnioskodawcy nie dokonywałaby sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie pośredniczyłaby w sprzedaży towarów będących własnością jego partnerów (sprzedawców). Po otrzymaniu płatności za towar, partner (sprzedawca) realizuje przesyłkę do klienta pozostając nieujawnionym względem niego. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafiłby bezpośrednio do firmy Wnioskodawcy, czyli do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Firma Wnioskodawcy tym sposobem w żadnym momencie nie stałaby się właścicielem towaru, a jedynie prezentowałaby ofertę partnera. Jako pośrednik, firma Wnioskodawcy nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Zobowiązanym z tytułu należności celnych i podatku VAT z tytułu importu towaru jest klient (przy czym, jeżeli płatność nie przekracza 150 euro należności celne nie występują). O tych zobowiązaniach klient byłby informowany w regulaminie świadczenia usług pośrednictwa handlowego, będący dostępnym na profilu firmy Wnioskodawcy w portalach aukcyjnych. W przesyłce wraz z towarem klient otrzymuje rachunek wystawiony przez partnera (sprzedawcę). Klient dokonujący zakupu, najpierw musi przelać pieniądze na konto Wnioskodawcy firmowe a On tego samego lub następnego dnia będzie przekazywać pieniądze do partnera (sprzedawcy), znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Kwota przesłana partnerowi to pełna opłata za dany towar na podstawie cennika. Firma Wnioskodawcy, jako pośrednik, ustala prowizję jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na swój rachunek bankowy, a kwotą wysłaną partnerowi. Na ustaloną w powyższy sposób prowizję firma Wnioskodawcy wystawia klientom zamawiającym za jego pośrednictwem towar, faktury. Suma faktur z tytułu realizowanej w danym miesiącu prowizji stanowi dla firmy Wnioskodawcy podstawę do zaksięgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Na kwotę prowizji będzie wystawiana faktura i doliczane 23% VAT (gdyż firma Wnioskodawcy jest płatnikiem VAT). Jeżeli np. klient zamówiłby dwa produkty, to Wnioskodawca jest w posiadaniu wyciągu z płatności tytułem zamówienia. Natomiast problem pojawia się w sytuacji gdyż transakcje do partnera (sprzedawcy) opłacane są jedną płatnością za 10 zamówień, zatem może zaistnieć trudność z przyporządkowaniu wyciągu przelewu do konkretnego zamówienia. Dodatkowo istnieje możliwość żeby firma Wnioskodawcy uczestniczyła również w programie afiliacyjnym, który pozwala zwracać firmie Wnioskodawcy 8% wartości zamówienia. Kwota jest dochodem i rozliczania jest w KPiR.

W dobie postępu technologicznego istnieje możliwość, aby do każdej transakcji dołączać również zrzut ekranu z „A” by móc przekazać dostęp osobie kontrolującej do bazy danych aby mogła każdą transakcję zweryfikować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Co będzie stanowić podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla działalności na zasadzie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny, zwany dropshippingiem? Czy brak faktury/rachunku na zakup towaru, a jedynie przelew do dostawcy (sprzedawcy) może być dowodem do ustalenia podstawy opodatkowana?

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z faktem, iż nie będzie oraz nie chce być właścicielem towaru, to nie uzyska faktury VAT oraz rachunku potwierdzającego zakup. Równocześnie nie będzie również importerem, ponieważ będzie tylko pośredniczyć w płatnościach i zamówieniach, i pomoże nabyć towar od zagranicznego dostawcy. Jako firma będzie dysponować miesięcznym zestawieniem zrealizowanych transakcji od dostawcy z kraju trzeciego (spoza Unii Europejskiej).

Wnioskodawca uważa, że podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym powinna stanowić różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu bankowego na konto firmowe Wnioskodawcy (rachunek bankowy), a kwotą wysłaną dostawcy w celu realizacji zamówienia. Płatności od klienta (kupującego towar) będą w części należnościami za sprzedany przez zagraniczną firmę towar, a w części będą należnością dla firmy Wnioskodawcy z tytułu pośrednictwa w płatności i obsługi zamówienia (prowizja uzyskana z tytułu pośrednictwa handlowego - art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Czyli w działalności tej zyskiem (przychodem z rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) będzie prowizja uzyskana z tego tytułu - różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy.

Rola firmy Wnioskodawcy będzie sprowadzała się do pośrednictwa, zaś przychodem będzie wartość prowizji, na którą zostanie wystawiona faktura VAT. Wnioskodawca uważa, że na podstawie przelewu wykonanego do partnera (sprzedawcy) za zakupiony towar w imieniu klienta będzie można uznać to jako podstawę do odjęcia od przychodu i ustalenia podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na mocy art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca chciałby rozszerzyć działalność o sprzedaż przez internet tzw. dropshipping. Usługi pośrednictwa, które byłyby świadczone przez firmę Wnioskodawcy polegają na prezentowaniu na własnym koncie w portalach aukcyjnych towarów będących własnością jego partnerów, zbieraniu zamówień, obsłudze płatności, tj. inkasowaniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek firmy Wnioskodawcy i przekazywaniu ich na rachunek partnera, przekazywaniu zamówień do partnera oraz ewentualnej pomocy klientowi w postępowaniu reklamacyjnym. Firma Wnioskodawcy nie dokonywałaby sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie pośredniczyłaby w sprzedaży towarów będących własnością jego partnerów (sprzedawców. Jako pośrednik, firma Wnioskodawcy nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Wnioskodawca, jako pośrednik, ustala prowizję jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na swój rachunek bankowy, a kwotą wysłaną partnerowi. Na kwotę prowizji będzie wystawiana faktura i doliczane 23% VAT.

W takim przypadku, przychodem o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania będzie kwota należna za wykonaną usługę, tj. marża (prowizja) Wnioskodawcy.

Natomiast, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z treści cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika przede wszystkim, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej musi zostać poniesiony. Poniesienie tego wydatku musi być także związane z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego przychodu.

Jak stanowi art. 24 ust. 2 zd. pierwsze ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów, które przewidywałby szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania przy pośrednictwie handlowym prowadzonym w oparciu o model logistyczny dropshippingu, co oznacza, że stosować należy ogólne zasady ustalenia przychodu i kosztów uzyskania przychodu wynikające z art. 14 ust. 1 i art. 22 ust. 1 cyt. ustawy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów handlowych (nie dokonuje sprzedaży we własnym imieniu oraz nie jest ich właścicielem), to brak faktury/rachunku na zakup towaru a jedynie przelew do dostawcy sprzedawcy może być dowodem do ustalenia wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta, a kwotą przekazaną przez Niego do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji. Wartość ww. prowizji jest przychodem Wnioskodawcy, natomiast podstawę opodatkowania zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi (z zastrzeżeniem art. 29–30c, art. 30e i art. 30f) dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b–3e, 4–4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wynikających z tytułów wymienionych w tym przepisie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym powinna stanowić różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu bankowego na konto firmowe Wnioskodawcy (rachunek bankowy), a kwotą wysyłaną dostawcy w celu realizacji zamówienia należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.