2016.10.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-578/16-2/BM
z 27 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dwóch egzemplarzach z 20 października 2016 r. (data złożenia w tut. Organie 20 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT w wysokości 23% dzierżawy sieci wodociągowej wraz z przyłączami, prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z budową ww. sieci oraz prawa do dokonania takiego odliczenia zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT w wysokości 23% dzierżawy sieci wodociągowej wraz z przyłączami, prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z budową ww. sieci oraz prawa do dokonania takiego odliczenia zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem złożonym w dwóch egzemplarzach z 20 października 2016 r. (data złożenia w tut. Organie 20 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 10 października 2016 r. nr IBPP1/4512-578/16-1/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miejska (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. W latach 2013-2015 Gmina prowadziła na swoim terenie inwestycje infrastrukturalne obejmujące swym zakresem budowę sieci wodociągowej wraz z przyłączami, z zamiarem i przy założeniu ich późniejszego odpłatnego udostępnienia spółce Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w (…) S.A. (dalej: RPWiK lub Spółka). W okresie tym Gmina otrzymywała również związane z tymi inwestycjami faktury dokumentujące nabycie towarów i usług.

RPWiK prowadzi na terenie Gminy działalność w zakresie dostarczania wody na rzecz jej mieszkańców, która to działalność wymaga zabezpieczenia niezakłóconej dostawy tego medium, a tym samym nieograniczonego dostępu do położonej na terenie Gminy sieci wodociągowej wraz z przyłączami. Ponieważ część przedmiotowej sieci ze względu na jej zły stan techniczny wymagała natychmiastowej wymiany, Spółka zaś nie dysponowała wystarczającymi środkami finansowymi na realizację niezbędnych w tym zakresie zadań inwestycyjnych, podjęto decyzję, że inwestycje te zrealizuje Gmina, a następnie udostępni efekty poczynionych prac odpłatnie na rzecz RPWiK, w celu umożliwienia Spółce realizacji zadania własnego Gminy związanego z zabezpieczeniem mieszkańców w wodę.

Wybudowana przez Gminę sieć wodociągowa wraz z przyłączami była wydawana spółce RPWiK z chwilą zakończenia poszczególnych etapów inwestycji. 15 czerwca 2016 r. Gmina i Spółka zawarły Umowę dzierżawy, w której potwierdziły na piśmie zasady i warunki korzystania z tej sieci przez Spółkę.

Zgodnie z przedmiotową Umową:

Gmina przekazuje Spółce w dzierżawę sieć wodociągową wraz z przyłączami, pozostającą na jej majątku, znajdującą się na terenie Gminy, według zestawienia zawartego w załączniku nr 1 do Umowy,
strony ustalają, że wartość czynszu dzierżawnego wynosi:
- za okres od dnia rozpoczęcia faktycznego używania urządzeń przez Spółkę do 31 grudnia 2016 r. - 30.000 zł netto + należny podatek VAT,
- za okres od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. - 27.915,64 zł netto + należny podatek VAT,
- za okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. - 27.915,64 zł netto + należny podatek VAT.

Spółka ponosi koszty związane z bieżącym utrzymaniem otrzymanej w dzierżawę infrastruktury, tj. zobowiązała się w czasie trwania Umowy dzierżawy na swój koszt usuwać awarie i wykonywać remonty przekazanego obiektu w celu utrzymania sieci wodociągowej w należytym stanie technicznym pozwalającym na niezakłóconą dostawę wody dla mieszkańców Gminy. Spółka pobiera także należne pożytki (opłaty) z tytułu świadczenia usług na rzecz mieszkańców Gminy i innych znajdujących się na jej terenie podmiotów, polegających na dostawie wody.

Gmina nie dokonywała odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją omawianej inwestycji na bieżąco, tj. w terminach, o których mowa w art. 86 ust 10-11 ustawy o VAT, Gmina pragnie jednak dokonać takiego odliczenia w trybie korekty deklaracji, o którym mowa w art. 86 ust. 13 tej ustawy. Wartość poszczególnych obiektów sieci przekracza 15.000 zł. Gmina nie wykorzystuje przedmiotowej inwestycji do czynności innych niż odpłatna dzierżawa na rzecz RPWiK.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

Gmina nie odliczała do tej pory na bieżąco podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z budową sieci wodociągowej wraz z przyłączami z dwóch powodów:
1. po pierwsze dlatego, że miała wątpliwości czy prawo takie jej przysługuje w sytuacji, gdy przedmiotową inwestycję prowadziła Gmina, podczas gdy faktury zakupu dokumentujące poniesione wydatki jako nabywcę wskazywały Urząd Miejski wraz z podaniem numeru NIP Urzędu, a ponadto w okresie kiedy inwestycja była prowadzona zarejestrowanym podatnikiem VAT był Urząd Miejski, który jako jedyny składał deklaracje VAT (zmiany w tym zakresie dokonano w lipcu 2016 r.).
  Wątpliwości Gminy brały się z tego, że w przepisach brak jest zapisów regulujących taką sytuację, a praktyka w tym zakresie była różnorodna, tzn. można było spotkać się z poglądem, że taki sposób udokumentowania wydatków, tj. wskazanie jako nabywcy Urzędu Gminy a nie Gminy, skutkuje brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego po stronie Gminy. Dopiero w ostatnim czasie w interpretacjach Ministra Finansów ukształtowało się stanowisko, zgodnie z którym wskazanie na fakturze jako nabywcy Urzędu Gminy zamiast Gminy nie skutkuje utratą prawa do odliczenia. W powyższym zakresie Gmina zwróciła się do tut. Organu z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Na dzień złożenia niniejszych wyjaśnień Gmina oczekuje na tę interpretację.
2. po drugie dlatego, że miała wątpliwości czy brak pisemnej umowy dzierżawy nie zostanie uznany za przeszkodę skutkującą brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego.
Gmina zamierzała wykorzystywać sieci wodociągowe będące efektem prowadzonej inwestycji do celów świadczenia usług dzierżawy, tj. do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) już w chwili nabycia towarów i usług związanych z jej realizacją. Co więcej, zamiar taki Gmina posiadała już na etapie planowania omawianej inwestycji i planowania wydatków z nią związanych.
Na etapie planowania omawianej inwestycji i planowania związanych z nią wydatków cel i zamiar w postaci odpłatnego udostępnienia przedmiotowej inwestycji spółce RPWiK S.A. znajdował odzwierciedlenie w wewnętrznych ustaleniach i uzgodnieniach dokonywanych w trakcie roboczych spotkań Burmistrza z Zarządem RPWiK S.A. oraz merytorycznymi pracownikami Urzędu Miejskiego.
Pisemnym dowodem potwierdzającym, że Gmina zamierzała oddać ww. sieci spółce RPWiK w dzierżawę jest treść Umowy dzierżawy ostatecznie zawartej ze spółką (Umowa z dnia 15 czerwca 2016 r.), tj.:
1. preambuła do Umowy dzierżawy, zgodnie z treścią której:
  „Na terenie Gminy Spółka prowadzi działalność w zakresie działalność w zakresie dostarczania wody na rzecz jej mieszkańców, która to działalność wymaga zabezpieczenia niezakłóconej dostawy tego medium, a tym samym nieograniczonego dostępu do położonej na terenie Gminy sieci wodociągowej wraz z przyłączami.
  Zważywszy na to, iż część sieci wodociągowej na terenie Gminy wymaga natychmiastowej wymiany ze względu jej zły stan techniczny przejawiający się wysoką awaryjnością powodującą duże ubytki wody, co generuje wysokie koszty utrzymania sieci i ma bardzo niekorzystny wpływ na poziom taryfowy ceny wody, niezbędnym jest poniesienie przez Spółkę znacznych nakładów finansowych na rewitalizację sieci wodociągowe. Spółka nie dysponuje wystarczającymi środkami finansowymi na realizację niezbędnych zadań inwestycyjnych.
  Mając na względzie wspomnianą wyżej sytuację, w latach 2013-2015 Gmina prowadziła inwestycje infrastrukturalne na swoim terenie, obejmujące zakresem także budowę sieci wodociągowej wraz z przyłączami, z zamiarem i przy założeniu ich odpłatnego udostępnienia Spółce w celu realizacji zadania własnego Gminy związanego z zabezpieczeniem mieszkańców w wodę.
  Mając na uwadze to, iż przedmiotowa sieć była Spółce wydawana z chwilą zakończenia poszczególnych etapów inwestycji, niniejszym dokumentem Strony potwierdzają na piśmie zasady i warunki korzystania z tej sieci przez Spółkę”.
2. § 5 ust. 1 Umowy dzierżawy, w którym Strony uzgodniły, że pierwszy czynsz dzierżawny obejmować będzie okres od dnia faktycznego używania urządzeń przez Spółkę do dnia 31.12.2016 r. Zgodnie z treścią tego postanowienia umownego:
3. „1. Strony ustalają, iż wartość czynszu dzierżawnego wynosi:
  a. za okres od dnia rozpoczęcia faktycznego używania urządzeń przez Spółkę do dnia 31.12.2016 r. - 30.000 zł netto + należny podatek VAT (...)”.
  Powyższe potwierdza, że druga strona umowy - spółka RPWiK S.A. - również miała świadomość tego, że będzie zobowiązana do zapłaty czynszu dzierżawnego liczonego za cały okres faktycznego używania sieci.
Budowa sieci wodociągowych wraz z przyłączami w 100% finansowana była ze środków własnych Gminy.
Budowa wodociągów finansowana była bez udziału jakiejkolwiek dotacji, więc podatek VAT z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z budową nie był uznany za koszt kwalifikowalny.
Gmina Miejska nie składała ani Urząd Miejski nie składał żadnego wniosku o dofinansowanie przedmiotowej budowy.
Ponieważ Gmina nie odliczała podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowych inwestycji, wydatki te, a tym samym dokumentujące je faktury VAT nie były do tej pory ewidencjonowane w rejestrach zakupów VAT.
Zakupy związane z inwestycją dokonywane były w latach 2013-2015. Wg dat zapłaty faktur pierwszego zakupu dokonano w dniu 10 grudnia 2013 r., ostatniego zakupu dokonano w dniu 8 października 2015 r.
Zakupy z tytułu realizacji przedmiotowej inwestycji są dokumentowane fakturami VAT, w których jako nabywca widnieje Urząd Miejski wraz z podaniem numeru NIP Urzędu. Jak już wskazano, w powyższym zakresie Gmina wystąpiła do tut. Organu podatkowego z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i na dzień sporządzenia niniejszej odpowiedzi oczekuje na tę interpretację.
Poszczególne etapy przedmiotowej inwestycji były zakończone i oddane do użytkowania w następujących terminach:
- Etap I ul. O. 27.12.2013r.
- Etap II ul. O. 31.12.2014r.
- Etap III przyłącza ul. O. 31.12.2014r.
- Etap IV ul. C. wraz z przyłączami 30.12.2015r.
- Etap V ul. M. wraz z przyłączami 30.12.2015r.
- Etap VI ul. K. 30.12.2015r.
Faktyczne użytkowanie poszczególnych etapów sieci przez spółkę RPWiK S.A. następowało od dat wskazanych w odpowiedzi na pyt. 10, tj. bezpośrednio od dnia zakończenia danego Etapu inwestycji.
Pisemna umowa dzierżawy z Rejonowym Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji S.A. została zawarta dopiero 15 czerwca 2016 r. z uwagi na przeciągające się rozmowy w zakresie wysokości czynszu dzierżawnego. Przed tą datą spółka RPWiK S.A. dysponowała siecią na podstawie ustnych uzgodnień pomiędzy Burmistrzem Miasta i Zarządem spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy świadczona przez Gminę na rzecz RPWiK usługa dzierżawy sieci wodociągowej wraz z przyłączami podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%?
Czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją inwestycji budowy sieci wodociągowej wraz z przyłączami która to sieć została następnie oddana w odpłatne użytkowanie (dzierżawę) spółce RPWiK?
Czy mając na uwadze fakt, że Gmina nie dokonała dotychczas odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji, przysługuje jej obecnie prawo do dokonania takiego odliczenia w trybie korekty deklaracji, o którym mowa w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Świadczona przez Gminę na rzecz RPWiK usługa dzierżawy sieci wodociągowej wraz z przyłączami podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.
Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją inwestycji budowy sieci wodociągowej wraz z przyłączami, która to sieć została następnie oddana w odpłatne użytkowanie (dzierżawę) spółce RPWiK.
Mając na uwadze fakt, że Gmina nie dokonała dotychczas odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji, przysługuje jej obecnie prawo do dokonania takiego odliczenia w trybie korekty deklaracji, o którym mowa w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy zaś, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Ponieważ wykonywana przez Gminę czynność dzierżawy/odpłatnego udostępnienia sieci na rzecz RPWiK nie stanowi dostawy towarów, w świetle przepisów ustawy o VAT należy ją kwalifikować jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższe oznacza, że w przypadku działań podejmowanych przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie umów cywilnoprawnych, jednostki te działają w charakterze podatnika VAT. Jednocześnie mając na uwadze, iż umowa dzierżawy jest niewątpliwie umową cywilnoprawną uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w ocenie Gminy w ramach wykonywania przedmiotowych czynności dzierżawy sieci wodociągowej wraz z przyłączami na rzecz RPWiK na podstawie zawartej Umowy dzierżawy, Gmina będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT. Konsekwentnie, omawiana czynność dzierżawy będzie po stronie Gminy czynnością podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 41 ust 1 w zw. z art. 146a ustawy o VAT, stawka podatku VAT wynosi 23%. Zarówno w ustawie o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do tej ustawy wprowadzono szereg przypadków stosowania stawek obniżonych, jak również czynności zwolnionych od podatku, żaden z tych przypadków jednak nie dotyczy usług dzierżawy sieci wodociągowych. Powyższe oznacza, że świadczenie przez Gminę na rzecz RPWiK przedmiotowych usług dzierżawy stanowi po stronie Gminy czynność opodatkowaną podatkiem VAT według stawki 23%.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z pewnymi zastrzeżeniami, niemającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie). Z treści powyższej regulacji wynika, że prawo to przysługuje w przypadku, gdy jest realizowane przez podatnika oraz pod warunkiem, że nabyte towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1, w zakresie czynności wykonywanych w związku z realizacją Umowy dzierżawy, Gmina działać będzie w charakterze podatnika VAT, same czynności zaś będą czynnościami opodatkowanymi według stawki 23%. Ponieważ Gmina nie wykorzystuje przedmiotowych inwestycji (towarów i usług) do czynności innych niż opodatkowane, przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości.

Ad. 3.

Terminy, w których powstaje prawo do odliczenia podatku naliczonego określają regulacje art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT. W okresie do 31 grudnia 2013 r., zgodnie z obowiązującym wówczas brzmieniem art. 86 ust. 10 ustawy o VA T, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstawało w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Z dniem 1 stycznia 2014 r. powyższe regulacje uległy zmianie i od tej daty prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje - w myśl art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy o VAT- w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w powyższych terminach, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Jeżeli jednak obniżenia takiego podatnik nie dokonał także w tych okresach, w myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przedmiotową inwestycję budowy sieci wodociągowej wraz z przyłączami Gmina prowadziła w latach 2013-2015 i w okresie tym otrzymywała związane z tą inwestycją faktury dokumentujące zakup towarów i usług. Gmina nie dokonywała obniżenia kwoty podatku w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10-11 ustawy o VAT. Powyższe oznacza, iż obecnie Gminie przysługuje prawo do tego obniżenia w trybie przewidzianym w art. 86 ust. 13, tj. poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Prawo to przysługiwać będzie Gminie w okresie 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytań Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że jednostka samorządu terytorialnego będzie uznana za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jej zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jej zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy).

W świetle art. 9 ust. 1 powołanej ustawy – w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie – art. 9 ust. 2 ww. ustawy.

W przedmiotowej sprawie Gmina, zarejestrowany podatnik podatku VAT, w latach 2013-2015 prowadziła na swoim terenie inwestycje infrastrukturalne obejmujące swym zakresem budowę sieci wodociągowej wraz z przyłączami, z zamiarem i przy założeniu ich późniejszego odpłatnego udostępnienia Spółce Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji W okresie tym Gmina otrzymywała związane z tymi inwestycjami faktury dokumentujące nabycie towarów i usług.

RPWiK prowadzi na terenie Gminy działalność w zakresie dostarczania wody na rzecz jej mieszkańców. Ponieważ część przedmiotowej sieci ze względu na jej zły stan techniczny wymagała natychmiastowej wymiany, a Spółka zaś nie dysponowała wystarczającymi środkami finansowymi, podjęto decyzję, że inwestycje te zrealizuje Gmina, a następnie udostępni efekty poczynionych prac odpłatnie na rzecz RPWiK.

Gmina zamierzała wykorzystywać sieci wodociągowe będące efektem prowadzonej inwestycji do celów świadczenia usług dzierżawy, tj. do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT już w chwili nabycia towarów i usług związanych z jej realizacją. Na etapie planowania omawianej inwestycji i planowania związanych z nią wydatków cel i zamiar w postaci odpłatnego udostępnienia przedmiotowej inwestycji spółce RPWiK znajdował odzwierciedlenie w wewnętrznych ustaleniach i uzgodnieniach dokonywanych w trakcie roboczych spotkań Burmistrza z Zarządem RPWiK oraz merytorycznymi pracownikami Urzędu Miejskiego.

Pisemnym dowodem potwierdzającym, że Gmina zamierzała oddać ww. sieci spółce RPWiK w dzierżawę jest treść Umowy dzierżawy ostatecznie zawartej ze spółką z dnia 15 czerwca 2016 r., (Pisemna umowa dzierżawy z została zawarta dopiero 15 czerwca 2016 r. z uwagi na przeciągające się rozmowy w zakresie wysokości czynszu dzierżawnego. Przed tą datą spółka RPWiK dysponowała siecią na podstawie ustnych uzgodnień pomiędzy Burmistrzem Miasta i Zarządem spółki).

W preambule do ww. Umowy dzierżawy zawarto stwierdzenie, że (…)w latach 2013-2015 Gmina prowadziła inwestycje infrastrukturalne na swoim terenie, obejmujące zakresem także budowę sieci wodociągowej wraz z przyłączami, z zamiarem i przy założeniu ich odpłatnego udostępnienia Spółce w celu realizacji zadania własnego Gminy związanego z zabezpieczeniem mieszkańców w wodę. Mając na uwadze to, iż przedmiotowa sieć była Spółce wydawana z chwilą zakończenia poszczególnych etapów inwestycji, niniejszym dokumentem Strony potwierdzają na piśmie zasady i warunki korzystania z tej sieci przez Spółkę”.

W § 5 ust. 1 Umowy dzierżawy, Strony uzgodniły, że pierwszy czynsz dzierżawny obejmować będzie okres od dnia faktycznego używania urządzeń przez Spółkę do dnia 31.12.2016 r. Zgodnie z treścią tego postanowienia umownego:

„1. Strony ustalają, iż wartość czynszu dzierżawnego wynosi:

za okres od dnia rozpoczęcia faktycznego używania urządzeń przez Spółkę do dnia 31.12.2016 r. - 30.000 zł netto + należny podatek VAT (...)”.

Powyższe potwierdza, że druga strona umowy - spółka RPWiK również miała świadomość tego, że będzie zobowiązana do zapłaty czynszu dzierżawnego liczonego za cały okres faktycznego używania sieci.

Wybudowana przez Gminę sieć wodociągowa wraz z przyłączami była wydawana spółce RPWiK z chwilą zakończenia poszczególnych etapów inwestycji.

Tak więc przedmiotowa dzierżawa sieci wodociągowej wraz z przyłączami, jako czynność cywilnoprawna dokonana przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowy dzierżawy są cywilnoprawnymi umowami nakładającymi na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W konsekwencji dzierżawa sieci wodociągowej wraz z przyłączami przez Gminę stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W przedmiotowej sprawie ze względu na fakt, że dzierżawa sieci wodociągowej wraz z przyłączami nie została wymieniona w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, jako czynność podlegająca opodatkowaniu stawką obniżoną lub zwolniona od podatku, jest zatem opodatkowana 23% stawką podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, ze świadczona przez Gminę usługa dzierżawy sieci wodociągowej wraz z przyłączami podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją inwestycji budowy sieci wodociągowej wraz z przyłączami, która to sieć została następnie oddana w odpłatne użytkowanie (dzierżawę) Spółce (pyt. nr 2) oraz czy przysługuje jej prawo do dokonania takiego odliczenia w trybie korekty deklaracji, o którym mowa w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT (pyt. nr 3).

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. – w związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) – ww. przepisy art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy otrzymały następujące brzmienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ww. ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 10c ustawy o VAT przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Przy czym zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 15 ustawy – do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b Ordynacji podatkowej.

Z wniosku wynika, że Gmina nie odliczała do tej pory na bieżąco podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z budową sieci wodociągowej wraz z przyłączami dlatego, że miała wątpliwości czy prawo takie jej przysługuje w sytuacji, gdy przedmiotową inwestycję prowadziła Gmina, podczas gdy faktury zakupu dokumentujące poniesione wydatki jako nabywcę wskazywały Urząd Miejski wraz z podaniem numeru NIP Urzędu, a ponadto w okresie kiedy inwestycja była prowadzona zarejestrowanym podatnikiem VAT był Urząd Miejski, który jako jedyny składał deklaracje VAT (zmiany w tym zakresie dokonano w lipcu 2016 r.), a także dlatego, że miała wątpliwości czy brak pisemnej umowy dzierżawy nie zostanie uznany za przeszkodę skutkującą brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Ponieważ Gmina nie odliczała podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowych inwestycji, wydatki te, a tym samym dokumentujące je faktury VAT nie były do tej pory ewidencjonowane w rejestrach zakupów VAT.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że jeżeli dokonywane przez Gminę zakupy towarów i usług związanych z realizacją opisanej we wniosku inwestycji polegającej na budowie sieci wodociągowej wraz z przyłączami, były od początku związane z wykorzystaniem tej sieci do wykonywania przez Gminę (podatnika podatku VAT) wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT (w zakresie dzierżawy ww. sieci na rzecz Spółki), to w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z prowadzoną w latach 2013-2015 inwestycją budowy sieci wodociągowej wraz z przyłączami, o ile nie zachodzą inne wyłączenia wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Gmina będzie mogła pomniejszyć podatek VAT należny o podatek VAT naliczony wynikający z faktur dotyczących zakupów zrealizowanych w ramach opisanych we wniosku zadań inwestycyjnych, w trybie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, który przewiduje możliwość jego zadeklarowania w formie korekty deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku. Należy podkreślić, że podatnik może dokonać korekty deklaracji jedynie za okres rozliczeniowy w którym wystąpiło prawo do odliczania podatku naliczonego, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie pyt. nr 2 i 3), że przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją inwestycji budowy sieci wodociągowej wraz z przyłączami, która to sieć została następnie oddana w odpłatne użytkowanie (dzierżawę) Spółce oraz, że prawo do dokonania takiego odliczenia przysługuje mu w trybie korekty deklaracji, o którym mowa w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Należy wskazać, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan rzeczy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W szczególności gdyby w toku postepowania podatkowego ustalono, że inwestycja od początku budowy nie była przeznaczona do wykonywania czynności opodatkowanych w postaci dzierżawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wydana interpretacja traci swą ważność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin