Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB.2.1.4514.441.2016.2.HK
z 28 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2016 r. (data wpływu do Biura – 02 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 03 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udzielenia pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 sierpnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udzielenia pożyczki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 19 września 2016 r. znak: 2461.IBPB-2-1.4514.441.16.1.HK wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 03 października 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką działającą na podstawie Kodeksu Spółek Handlowych. Jest spółką miejską, w której 100% udziałów posiada Miasto C. Działalnością statutową Spółki jest świadczenie usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego na terenie miasta C.

W dniu 21 czerwca 2016 r. Wnioskodawca (dalej: Pożyczkobiorca, Wnioskodawca) zawarł umowę pożyczki Nr (…) z inną spółką miejską – M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Pożyczkodawca), wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców KRS, prowadzonego przez Sąd Rejonowy L. z siedzibą w Ś. VI Wydział Gospodarczy pod numerem KRS (…).

Pożyczkodawca nie był udziałowcem Wnioskodawcy w momencie udzielenia pożyczki, nie jest nim również w chwili obecnej.

Umowa pożyczki pomiędzy spółkami określa terminy jej spłaty wraz z należnymi odsetkami. W umowie zostało określone oprocentowanie pożyczki według stałej rocznej stopy procentowej w wysokości 5% rocznie, za każdy dzień kalendarzowy korzystania z pożyczki.

W ramach realizacji umowy pożyczki doszło do faktycznego przekazania środków pieniężnych pomiędzy Pożyczkodawcą a Pożyczkobiorcą, na rachunek bankowy Pożyczkobiorcy 23 czerwca 2016 r. Kwota pożyczki wypłacona została z konta bankowego Pożyczkodawcy służącego prowadzeniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie posiada wiedzy czy Pożyczkodawca w przeszłości udzielał pożyczek innym podmiotom w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek. Przedmiot działalności gospodarczej Pożyczkodawcy nie obejmuje pośrednictwa finansowego (PKD 64.92.Z – Pozostałe formy udzielania kredytów).

Zarówno Pożyczkobiorca, jak i Pożyczkodawca byli na moment udzielenia pożyczek zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Biura 03 października 2016 r., wynika, iż Spółka M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Pożyczkodawca) udzielając pożyczki na rzecz Wnioskodawcy podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielenie przez Pożyczkodawcę oprocentowanej pożyczki na rzecz Wnioskodawcy stanowiło czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W przypadku udzielenia pożyczki można zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym jest Wnioskodawca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego na określony czas. Z kolei Pożyczkodawca udostępnił kapitał w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek. Kwota pożyczki wypłacona została z konta bankowego Pożyczkodawcy służącego prowadzeniu działalności gospodarczej i udzielona została za wynagrodzeniem. Zdaniem Wnioskodawcy każda odpłatna czynność podatnika podatku od towarów i usług, który jest osobą prawną, tak jak Pożyczkodawca, powinna być uznana za wykonaną w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, nawet jeżeli czynność została wykonana jeden raz.

Reasumując, udzielenie przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy oprocentowanej pożyczki jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług. Stąd też Pożyczkodawca, udzielając pożyczki, objęty był zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, udzielenie opisanej we wniosku pożyczki pieniężnej przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy, stanowi dla Pożyczkodawcy czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług i jednocześnie czynność zwolnioną z tego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie na rzecz Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę pożyczki zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy (jako Pożyczkobiorcy) nie ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy czynność polegająca na udzieleniu przez Pożyczkodawcę pożyczki pieniężnej podlegającej oprocentowaniu stanowi dla Pożyczkodawcy odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie ma przy tym znaczenia częstotliwość i cel udzielenia pożyczki pieniężnej. Udzielenie pożyczki pieniężnej przez Spółkę M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej (pożyczka wypłacona została z konta bankowego Pożyczkodawcy służącego prowadzeniu działalności gospodarczej), można identyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny Pożyczkodawcy, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy ta czynność nie znajduje się w zakresie przedmiotowym Pożyczkodawcy.

Pożyczka pieniężna udzielona Wnioskodawcy powinna być, jego zdaniem, zakwalifikowana do udzielania pożyczek pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle ww. przepisu udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku.

Z uwagi na fakt, że usługi udzielania pożyczek podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, to korzystają one z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując, Wnioskodawca sądzi, iż udzielenie pożyczki na jego rzecz stanowi usługę finansową wykonaną przez Pożyczkodawcę, która jest zwolniona od podatku od towarów i usług, a w związku z tym powyższa czynność wyłączona jest z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tak więc na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z wolą wyrażoną w części A.1 wniosku, gdzie w poz. 8 jako rodzaj sprawy Wnioskodawca wskazał podatek od czynności cywilnoprawnych – jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego pożyczka została udzielona przez pożyczkodawcę za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Wnioskodawca wskazał także, że udzielenie pożyczki na jego rzecz stanowiło czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług. Przy czym opisana umowa pożyczki jest czynnością korzystającą ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy ustawy o podatku od towarów i usług, czy też przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (z wyjątkami wskazanymi w treści przepisu), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca − opisana we wniosku pożyczka, otrzymana przez Wnioskodawcę, podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług (jedna ze stron umowy pożyczki korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług), to w analizowanej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.