2016.10.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-544/16-2/ES
z 20 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu 13 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy lokalu.

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. Organu 13 października 2016 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 października 2016 r. znak: IBPP1/4512-544/16-1/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem jednoosobowej działalności gospodarczej, która aktualnie jest zawieszona.

Wnioskodawca jest również płatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Zamiarem Wnioskodawcy jest odwiesić działalność gospodarczą o handel nieruchomościami na rynku wtórnym. Będzie to obrót lokalami mieszkalnymi, które zostaną zakupione na rynku wtórnym od osób fizycznych lub spółdzielni mieszkaniowych w drodze przetargu (w tym posiadające status lokali spółdzielczo-własnościowych) lub wystawionych w licytacjach komorniczych w związku z czym cena zakupu lokali nie będzie zawierać podatku VAT.

W większości przypadków przed sprzedażą przyszłych mieszkań przez Wnioskodawcę, w lokalach zostanie przeprowadzony remont obejmujący np. wymianę okien, instancji elektrycznej, instalacji gazowej, malowanie, położenie gładzi, położeniu glazury, armatury itp. Nakłady na remont, w każdym z przypadków przekroczą 30% wartości początkowej tj. kwoty przeznaczonej na zakup mieszkania.

W przyszłości Wnioskodawca planuje dokonywać transakcji sprzedaży przedmiotowych lokali na rzecz osób fizycznych z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie jest w stanie określić wysokości obrotu, jaki osiągnie w danym roku. Wnioskodawca zwraca uwagę, iż przedmiotem dostawy będą przede wszystkim lokale, w stosunku do których nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Z uwagi na charakter działalności oraz różnorodność nabywanych lokali, Wnioskodawca nie jest w stanie określić dat pierwszego zasiedlenia w stosunku do poszczególnych lokali, może jedynie domniemać, iż zakupując nieruchomość od osoby fizycznej w cenie bez podatku VAT była ona kolejnym lub pierwszym zasiedlającym sprzedawany przez nią lokal.

Następnie zakupiony i wyremontowany lokal Wnioskodawca zamierza sprzedać.

Wnioskodawca prosi o indywidualną interpretację podatkową w ramach zwolnienia od podatku towarów i usług VAT w związku z jego zamiarem sprzedaży lokalu. Ze względu na to, iż Wnioskodawca zakupi lokal od osoby fizycznej w cenie nieopodatkowanej VAT, następnie wyremontuje lokal w cenie nieprzekraczającej 30% wartości ceny i ostatecznie będzie go zamierzał sprzedać wcześniej ubiegając się o zwolnienie z podatku VAT osobie fizycznej na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca rozumie, że sprzedaż mieszkań zakupionych na rynku wtórnym powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż spełnia następujący warunek: wydatki ulepszenie tych mieszkań były niższe niż 30% ich wartości początkowej, nie występuje pierwsze zasiedlenie lokalu, lokal został zakupiony w cenie bez podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że przedmiotem zapytania jest zdarzenie przyszłe dotyczące sprzedaży jednego lokalu mieszkalnego po wcześniejszym wyremontowaniu lokalu oraz zakupu go z rynku wtórnego od osób fizycznych bez podatku VAT. Zakup nieruchomości miałby odbyć się na działalność gospodarczą, która odprowadza podatek VAT.

Wyczerpujące przedstawienie:

Wnioskodawca ma zamiar zakupić lokal mieszkalny na firmę odprowadzającą podatek VAT. Zakup mieszkania odbędzie się bez naliczonego podatku VAT ponieważ czynność ta jest zwolniona z tego podatku. Nieruchomość zostanie zakupiona od osób fizycznych nie z ich majątku osobistego lub od miasta. Następnie Wnioskodawca będzie remontować mieszkanie w kwocie nie większej niż 30% wartości mieszkania w czasie zakupu. Po wyremontowaniu Wnioskodawca chce lokal mieszkalny sprzedać. Pytanie dotyczy tego czy w momencie sprzedaży tego mieszkania dla osób fizycznych w celach mieszkalnych obowiązuje Wnioskodawcę zwolnienie od podatku VAT? Wnioskodawca rozumie, że będzie zwolniony z obowiązku naliczenia podatku VAT w momencie sprzedaży tego mieszkania ponieważ lokal zostanie zakupiony w cenie bez podatku VAT, będzie pochodziło z rynku wtórnego z lat 90tych w którym doszło do pierwszego zasiedlenia, będzie w stanie do remontu, zostanie wyremontowane do 30% wartości ceny zakupu mieszkania, i zostanie sprzedane osobom fizycznym na cele mieszkalne.

Lokal mieszkalny zostanie nabyty w roku 2016.

Lokal zostanie nabyty od osoby fizycznej z jej majątku osobistego (osób w przypadku małżeństwa) lub od miasta. Od podmiotu, który jest podatnikiem.

Dostawa przedmiotowego lokalu będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Nabycie lokalu nie zostanie udokumentowane fakturami VAT ze względu na czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Podstawa prawna zakupu lokalu to akt notarialny.

Przy nabyciu lokalu Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT ponieważ podatek VAT nie zostanie naliczony przy zakupie lokalu mieszkalnego.

Na pytanie tut. Organu: „W jaki sposób lokale będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane przez cały okres ich posiadania? (proszę wskazać odrębnie dla każdego lokalu)”, Wnioskodawca odpowiedział: „Od momentu zakupu lokalu, lokal będzie remontowany.”

Nabyte lokale nie będą wpisane do ewidencji środków trwałych firmy.

Lokal będzie stanowił wyłącznie towar handlowy i nie będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Lokal nie będzie przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Wnioskodawca będzie ponosić wydatki w celu ulepszenia mieszkania na cele remontowe do kwoty maksymalnej 30% wartości początkowej mieszkania.

Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków.

Lokal po ulepszeniu zostanie sprzedany przed upływem 5 lat.

Na pytanie tut. Organu: „Do jakich czynności Wnioskodawca będzie wykorzystywał ww. lokale w całym okresie ich posiadania, tj.:

do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (jakich?),
do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT (jakich?),
do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (jakich?)?

Odpowiedzi należy udzielić odrębnie dla poszczególnych lokali.”, Wnioskodawca odpowiedział:

„Lokal będzie wykorzystywany jedynie w celach remontowych. Po wykonaniu remontu lokal zostanie wystawiony na sprzedaż.”

Nie można ustalić konkretnie daty wybudowania budynku lokalu. Pewne jest to, że budynek został wybudowany kilkadziesiąt lat wstecz i doszło do pierwszego zasiedlenia. Lokal nie będzie kupowany od dewelopera i nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia.

Na pytanie tut. Organu: „Czy przed nabyciem lokalu przez Wnioskodawcę były ponoszone w odniesieniu do danego lokalu wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i czy były one równe lub wyższe niż 30% wartości początkowej danego lokalu, jeśli tak to kiedy i przez kogo? (proszę wskazać odrębnie dla każdego lokalu)”, Wnioskodawca odpowiedział: „Lokal jest do kapitalnego remontu z czego wynika, że nie były przeprowadzane w nim remonty od wielu lat.”

Lokal zostanie zakupiony z rynku wtórnego od osób fizycznych z ich majątku własnego przez co można rozumieć iż pierwsze zasiedlenie nastąpiło przez właścicieli lub ich rodziców jeszcze w latach 90tych. Mieszkanie jest w stanie do kapitalnego remontu więc wydatki na jego ulepszenie nie zostały poniesione.

Przed nabyciem go przez Wnioskodawcę lokal nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w momencie sprzedaży opisanego we wniosku mieszkania dla osób fizycznych w celach mieszkalnych obowiązuje Wnioskodawcę zwolnienie od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, iż Wnioskodawca zamierza zakupić lokale mieszkalne z rynku wtórnego od osób fizycznych, których cena sprzedaży jest bez podatku VAT, następnie zamierza wyremontować lokal mieszkalny w cenie do 30% wartości ceny sprzedaży mieszkania, nie będzie odprowadzać podatku VAT od kosztów remontu danego lokalu, a następnie zamierza sprzedać lokal mieszkalny osobie fizycznej na cele mieszkaniowe, gdzie nie jest to pierwsze zasiedlenie, po przeanalizowaniu ustaw związanych z podatkiem od towarów i usług VAT, Wnioskodawca rozumie, iż przysługuje mu zwolnienie z podatku VAT przy sprzedaży danego lokalu mieszkalnego.

art. 43 ust. 1 pkt 10a o podatku od towarów i usług

Wnioskodawca stwierdza, iż lokale będące przedmiotem dostawy dokonywanej przez niego, w sytuacji gdy ich dostawa nie będzie wypełniać przesłanek określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT, z uwagi na spełnienie warunków zawartych w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomości spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 ze zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy stanie się bezzasadne.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która aktualnie jest zawieszona. Zamiarem Wnioskodawcy jest odwiesić działalność i zakupić lokal mieszkalny na własną firmę odprowadzającą podatek VAT. Lokal mieszkalny zostanie nabyty w roku 2016 od osoby fizycznej z jej majątku osobistego. Dostawa przedmiotowego lokalu będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Nabycie lokalu nie zostanie udokumentowane fakturą VAT ze względu na czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Podstawa prawna zakupu lokalu to akt notarialny. Przy nabyciu lokalu Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT ponieważ podatek VAT nie zostanie naliczony przy zakupie lokalu mieszkalnego. Od momentu zakupu lokal będzie remontowany. Lokal zostanie zakupiony z rynku wtórnego od osób fizycznych z ich majątku własnego przez co można rozumieć iż pierwsze zasiedlenie nastąpiło przez właścicieli lub ich rodziców jeszcze w latach 90tych. Mieszkanie jest w stanie do kapitalnego remontu więc wydatki na jego ulepszenie nie zostały poniesione. Przed nabyciem go przez Wnioskodawcę lokal nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Nabyty lokal nie będzie wpisany do ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawcy, będzie stanowił wyłącznie towar handlowy i nie będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Lokal nie będzie przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca będzie ponosić wydatki na ulepszenie mieszkania do kwoty maksymalnej 30% wartości początkowej mieszkania. Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków. Lokal po ulepszeniu zostanie sprzedany przed upływem 5 lat.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem zapytania jest zdarzenie przyszłe dotyczące sprzedaży jednego lokalu mieszkalnego po wcześniejszym wyremontowaniu lokalu oraz zakupu go z rynku wtórnego od osób fizycznych bez podatku VAT, natomiast wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy w momencie sprzedaży tego mieszkania na rzecz osób fizycznych w celach mieszkalnych, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy stwierdzić należy, że w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, muszą być spełnione łącznie 2 warunki:

dostawa budynków, budowli lub ich części nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, oraz
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych obiektów nie może upłynąć okres krótszy niż 2 lata.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do lokalu mieszkalnego nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Powyższe wynika z faktu, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło przez właścicieli lokalu lub ich rodziców jeszcze w latach 90tych i przed nabyciem lokalu przez Wnioskodawcę wydatki na jego ulepszenie nie zostały poniesione (również Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie, o czym mowa jest w dalszej części interpretacji). Zatem od pierwszego zasiedlenia ww. lokalu mieszkalnego do planowanej dostawy nie upłynie okres krótszy niż dwa lata.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca wskazał, że będzie ponosić wydatki w celu ulepszenia mieszkania na cele remontowe do kwoty maksymalnej 30% wartości początkowej mieszkania. Należy jednak podkreślić, że ww. lokal stanowi dla Wnioskodawcy towar handlowy. Tym samym skoro nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. lokal nie będą stanowić ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż planowana dostawa lokalu mieszkalnego nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dostawa przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego – stanowiącego towar handlowy, w odniesieniu do którego Wnioskodawca poniesie nakłady do 30% wartości początkowej tego lokalu – będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W tej sytuacji badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, jest bezzasadne.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że przy sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego przysługuje mu zwolnienie z podatku VAT, należało uznać za prawidłowe, przy czym zaznaczyć należy, że dostawa opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego korzysta wyłącznie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zatem nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin