Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-544/16-4/MK1
z 27 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2016 r. (data wpływu 26 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 września 2016 r.) na wezwanie Nr IPPB2/4511-544/16-2/MK1 z dnia 19 sierpnia 2016 r. (data nadania 19 sierpnia 2016 r., data doręczenia 29 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności Spółki wobec Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności Spółki wobec Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną i polskim rezydentem podatkowym jest udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością S (dalej: „Spółka”). Spółka posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Obecnie Spółka znajduje się w likwidacji. Aktywa Spółki stanowią:

• środki pieniężne w gotówce,
  

• należności krótkoterminowe;
  

• należności długoterminowe z tytułu udzielonych przez Spółkę pożyczek - w stosunku do Wnioskodawcy (kwota główna plus narosłe od niej odsetki),
  

• należności długoterminowe z tytułu udzielonych przez Spółkę pożyczek - w stosunku do osób trzecich (kwota główna plus narosłe od niej odsetki),
  

• należności wynikające z weksla wystawionego przez Wnioskodawcę - weksel ten Wnioskodawca wyemitował w zamian za uzyskaną od Spółki kwotę pieniężną).
  
  
  

Należy wskazać, że od ww. wierzytelności nie dokonywano odpisów aktualizujących, nie są one również dochodzone na drodze sądowej. Wnioskodawca zakłada zatem, że wartość rynkowa wierzytelności odpowiada ich wartości nominalnej.

W wyniku likwidacji nie dojdzie do ściągnięcia ww. wierzytelności. Zostaną one wydane Wnioskodawcy jako majątek likwidacyjny. W konsekwencji Wnioskodawca nabędzie:

• wierzytelności Spółki w stosunku do siebie samego, tj. wierzytelności z tytułu udzielonych Wnioskodawcy przez Spółkę pożyczek oraz wierzytelność wynikającą z weksla wystawionego przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki - w tym przypadku dojdzie do ich wygaśnięcia poprzez tzw. konfuzję (Wnioskodawca będzie bowiem jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem),
  

• wierzytelności Spółki w stosunku do osób trzecich - w tym przypadku Wnioskodawca nabędzie wierzytelności, których będzie mógł następnie dochodzić od dłużników,
  

• gotówkę.
  
  
  

Pismem z dnia 19 sierpnia 2016 r. Nr IPPB2/4511-544/16-2/MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez przedłożenie oryginału pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa szczególnego udzielonego przez Pana Macieja M. Panu Mikołajowi P.

Pismem z dnia 31 sierpnia 2016 r. (data nadania 31 sierpnia 2016 r., data wpływu 5 września 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy nabycie przez Wnioskodawcę - w związku z likwidacją Spółki - wierzytelności Spółki wobec Wnioskodawcy z tytułu udzielonych mu pożyczek (w tym odsetek od tych pożyczek) oraz z tytułu weksla wystawionego przez Wnioskodawcę, spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy nabycie przez Wnioskodawcę - w związku z likwidacją Spółki - wierzytelności Spółki wobec innych osób spowoduje po jego stronie powstanie przychodu, o którym mowa w art. 24 ust. 5 pkt 3 Ustawy PIT i jak należałoby ten przychód określić?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. W zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie przez niego w związku z likwidacją Spółki, wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych Wnioskodawcy przez Spółkę (w tym odsetek od pożyczek) oraz wierzytelności wynikającej z weksla wystawionego na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę, nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku dojdzie bowiem do wygaśnięcia zobowiązania w drodze tzw. konfuzji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad. 1

Zasady rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują art. 270 i następne Ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: „K.s.h.”). Zgodnie z art. 286 § 2 K.s.h., majątek spółki dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Zgodnie z art. 286 § 3 K.s.h., umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Na gruncie Ustawy PIT otrzymanie majątku w wyniku likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością co do zasady powoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie wspólnika otrzymującego taki majątek. Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 5 pkt 3 Ustawy PIT, dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki. Przychód ten zaliczany jest do przychodów z kapitałów pieniężnych (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c Ustawy PIT).

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy (z zastrzeżeniem art. 52a) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Zryczałtowany podatek pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, co wynika wprost z art. 30a ust. 6 Ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy powyższe należy interpretować z uwzględnieniem ogólnego rozumienia pojęcia przychodu na gruncie Ustawy PIT. Zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy PIT, przychodami są co do zasady otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawca w tym miejscu wskazał, że w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w literaturze przedmiotu podkreśla się, że do przychodów podatkowych zaliczyć można tylko takie wartości, które powodują definitywny przyrost majątku podatnika. Warto zauważyć,że z treści art. 24 ust. 5 pkt 3 Ustawy PIT wynika, że przychód musi zostać przez podatnika „faktycznie” tj. rzeczywiście, niewątpliwie otrzymany.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nabycie wierzytelności (z tytułu których Wnioskodawca jest dłużnikiem) nie spowoduje dla niego powstania jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, tym bardziej przysporzenia o definitywnym lub trwałym charakterze. Otrzymanie przez Wnioskodawcę przedmiotowych wierzytelności spowoduje jedynie skutek w postaci ich wygaśnięcia w drodze konfuzji. Innymi słowy, na skutek połączenia w rękach Wnioskodawcy praw przysługujących wierzycielowi oraz obowiązków dłużnika wierzytelności te przestaną istnieć. Nie można jednak zasadnie twierdzić, że w związku z konfuzją Wnioskodawca otrzyma jakiekolwiek przysporzenie w sensie majątkowym (ekonomicznym).

Wymaga również podkreślenia, że konfuzja jest specyficznym sposobem wygaśnięcia zobowiązania bez zaspokojenia wierzyciela. Zdaniem Wnioskodawcy, konfuzji nie można jednak utożsamiać z pojęciem „umorzenia” zobowiązania, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6 Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 Ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

W przepisach Ustawy PIT nie zdefiniowano pojęcia „umorzenia zobowiązania”. W doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, że umorzenie zobowiązania może nastąpić w drodze potrącenia, (odnowienia) nowacji, czy zwolnienia z długu. Zdaniem Wnioskodawcy należy jednak odróżnić cywilnoprawną instytucję konfuzji od przypadków zwolnienia z długu, potrącenia oraz nowacji. Skutek w postaci wygaśnięcia zobowiązania powstanie bowiem z mocy samego prawa (ex lege), nie zaś na mocy umowy stron, czy jednostronnej czynności wierzyciela. Innymi słowy, w przypadku konfuzji wygaśnięcie zobowiązania następuje bez konieczności dokonywania jakichkolwiek dodatkowych czynności. W ocenie Wnioskodawcy konfuzja nie stanowi przypadku umorzenia zobowiązania w rozumieniu Ustawy PIT. Stanowisko to jest podzielane także przez organy podatkowe. Należy zatem uznać, że wskazana w opisie zdarzenia przyszłego konfuzja nie będzie prowadziła do powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu „umorzenia” zobowiązania.

Pogląd Wnioskodawcy znajduje swoje jednoznaczne potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 kwietnia 2015 r. znak ILPB1/4511-1-99/15-2/IM, wyjaśnił:

„ W wyniku likwidacji Spółki, wierzytelność Spółki przejdzie na Wnioskodawcę, wskutek czego stanie się On jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem. W przypadku, gdy dochodzi do połączenia wierzyciela i dłużnika, wzajemne prawa ulegają wygaśnięciu. Wierzytelność, będąca wierzytelnością Spółki i długiem Wnioskodawcy wygasa. W sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę, dojdzie zatem do wygaśnięcia Jego zobowiązań nie w wyniku umorzenia. lecz poprzez podjecie decyzji o likwidacji Spółki i podziale Jej majątku. W świetle powyższego, wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy w wyniku konfuzji wierzytelności nastąpi z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika, a nie w wyniku zwolnienia z długu. Jednocześnie podkreślić należy, iż konfuzja nie wypełnia dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 10 sierpnia 2015r. znak IPTPB2/4511-344/15-2/Akr, w odniesieniu do analogicznego stanu faktycznego, uznał za w całości prawidłowe (i odstąpił od formułowania własnego uzasadnienia) następujące stanowisko wnioskodawcy:

„W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca w wyniku likwidacji Spółki nie uzyska przysporzenia majątkowego. Spowodowane to będzie połączeniem w jednej osobie zarówno wierzyciela, jak i dłużnika (konfuzja), a w konsekwencji wygaśnięciem zobowiązania. Według Wnioskodawcy wskazać należy, że momentem zaistnienia konfuzji jest połączenie długu i wierzytelności u jednej osoby co oznacza, że otrzymanie majątku likwidacyjnego tożsame będzie z powstaniem konfuzji.

Jak wskazuje się w doktrynie: „ (...) do konfuzji dojdzie już wówczas, gdy współistnienie długu i wierzytelności w rękach jednej osoby trwa przynajmniej jedną „sekundę logiczną” (Hencelewski T., Instytucja konfuzji w polskim prawie cywilnym, Przegląd Prawa Handlowego numer 4/2011). Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, nie można twierdzić, że doszło do przyrostu majątku Podatnika w wyniku otrzymania majątku likwidacyjnego. Jednocześnie, ponieważ nie doszło do trwałego powiększenia majątku (przysporzenia) nie można mówić o powstaniu przychodu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że otrzymanie w ramach majątku likwidacyjnego wierzytelności, w stosunku do samego siebie, nie spowoduje powstania przychodu u Wnioskodawcy

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2014 r. znak ILPB2/415-196/14-4/WS, w której organ ten stwierdził:

„W związku z tym, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy wobec spółki, poprzez konfuzję, na skutek połączenia w rękach tej samej osoby (Wnioskodawcy) prawa (wierzytelności spółki wobec Wnioskodawcy) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawcy wobec spółki), nie spowoduje po stronie Zainteresowanego powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych."

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca prosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c) ww. ustawy stanowi, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również: podział majątku likwidowanej osoby prawnej lub spółki.

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c), pkt 6, 7 i 9 -10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19, co wynika bezpośrednio z art. 17 ust. 2 ustawy. Art. 19 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Z treści art. 24 ust. 5 pkt 3 ww. ustawy wynika, że dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki.

Stosownie do treści art. 286 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów (art. 286 § 2 Kodeksu spółek handlowych). Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku (art. 286 § 3 Kodeksu spółek handlowych).

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

Do obliczenia i pobrania zryczałtowanego podatku zobowiązany jest na mocy art. 41 ust. 4 ustawy płatnik. Płatnik zobowiązany będzie do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego i przekazania go do właściwego urzędu skarbowego zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1 ustawy podatkowej, a następnie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnik winien przesłać do właściwego urzędu skarbowego roczną deklarację PIT-8AR (art. 42 ust. 1a).

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na treść przepisu art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w tej spółce lub udziałów w zyskach osoby prawnej.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy należy uznać, że opodatkowaniu podlega różnica między wartością majątku otrzymanego w wyniku likwidacji a wydatkami poniesionymi na objęcie lub nabycie udziałów. Zatem zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podziału majątku likwidowanej osoby prawnej pobiera się od wartości majątku otrzymanego w wyniku likwidacji (przychodu z likwidacji), pomniejszonego o poniesione wydatki na nabycie lub objęcie udziałów.

Dochód do opodatkowania nie wystąpi w sytuacji zwrotu majątku o wartości równej wkładom pieniężnym i niepieniężnym uprzednio wniesionym do spółki.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący osobą fizyczną i polskim rezydentem podatkowym jest udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością S (dalej: „Spółka”). Spółka posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Obecnie Spółka znajduje się w likwidacji. Aktywa Spółki stanowią:

• środki pieniężne w gotówce,
  

• należności krótkoterminowe;
  

• należności długoterminowe z tytułu udzielonych przez Spółkę pożyczek - w stosunku do Wnioskodawcy (kwota główna plus narosłe od niej odsetki),
  

• należności długoterminowe z tytułu udzielonych przez Spółkę pożyczek - w stosunku do osób trzecich (kwota główna plus narosłe od niej odsetki),
  

• należności wynikające z weksla wystawionego przez Wnioskodawcę - weksel ten Wnioskodawca wyemitował w zamian za uzyskaną od Spółki kwotę pieniężną).
  
  
  

Należy wskazać, że od ww. wierzytelności nie dokonywano odpisów aktualizujących, nie są one również dochodzone na drodze sądowej. Wnioskodawca zakłada zatem, że wartość rynkowa wierzytelności odpowiada ich wartości nominalnej.

W wyniku likwidacji nie dojdzie do ściągnięcia ww. wierzytelności. Zostaną one wydane Wnioskodawcy jako majątek likwidacyjny. W konsekwencji Wnioskodawca nabędzie:

• wierzytelności Spółki w stosunku do siebie samego, tj. wierzytelności z tytułu udzielonych Wnioskodawcy przez Spółkę pożyczek oraz wierzytelność wynikającą z weksla wystawionego przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki - w tym przypadku dojdzie do ich wygaśnięcia poprzez tzw. konfuzję (Wnioskodawca będzie bowiem jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem).
  
  

Konfuzja jest instytucją prawa cywilnego, powodującą wygaśnięcie prawa podmiotowego (wierzytelności spółki będącej osobą prawną wobec wspólnika) na skutek połączenia w rękach tej samej osoby prawa (wierzytelności spółki będącej osobą prawną wobec wspólnika) i związanego z nim obowiązku (zobowiązania wspólnika wobec spółki będącej osobą prawną). Konfuzja praw wynikających ze zobowiązań i należności nie została explicite wskazana w prawie cywilnym jako instytucja, określająca sposób wygasania zobowiązań, ale wynika z doktryny i orzecznictwa sądowego, na gruncie prawa cywilnego.

Tak więc sam fakt zaistnienia konfuzji polegającej na zbiegu u tej samej osoby dłużnika i wierzyciela w wyniku którego dochodzi do wygaśnięcia tych praw (zobowiązania i wierzytelności) na gruncie prawa cywilnego, nie stanowi podstawy do stwierdzenia, że ze swej istoty nie powoduje ona powstania przychodu na gruncie prawa podatkowego.

Wobec braku w prawie podatkowym szczególnych regulacji dotyczących wygasania wierzytelności w wyniku konfuzji, kierując się autonomią prawa podatkowego, która pozwala na kwalifikowanie określonych zdarzeń prawnych inaczej niż kwalifikują je inne dziedziny prawa - wygaśnięcie wierzytelności w wyniku konfuzji należy potraktować, jako szczególny rodzaj jej spłaty. Wygasa bowiem ona w zamian za ekwiwalentne wygaśnięcie zobowiązań, pomimo, że oba te zdarzenia występują u jednej osoby.

W sytuacji opisanej we wniosku, w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę majątku likwidacyjnego w postaci wierzytelności, następuje u Niego przyrost majątku.

Zatem zasadnym jest, iż otrzymanie przez Wnioskodawcę w wyniku likwidacji Spółki wierzytelności z tytułu udzielonej Wnioskodawcy przez Spółkę pożyczki (w tym odsetek od pożyczki) oraz z tytułu weksla wystawionego przez Wnioskodawcę będzie dla Niego skutkowało powstaniem przychodu z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, zgodnie z treścią art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.