Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4510.288.2016.1.BK
z 10 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 19 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 1 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości i momentu dokonania korekty przychodów w związku z zawartym w 2016 r. porozumieniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości i momentu dokonania korekty przychodów w związku z zawartym w 2016 r. porozumieniem. Ww. wniosek został uzupełniony 1 września 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W ramach prowadzonej działalności wielokrotnie wzywała jednego ze swoich kontrahentów (dalej: Kontrahent”) do usunięcia wad robót budowlanych. W zakreślonym terminie Kontrahent nie usunął przedmiotowych wad. W konsekwencji, na podstawie konkretnych postanowień umownych, naliczono Kontrahentowi kary umowne. Z uwagi na fakt, że w zakreślonym terminie Kontrahent nie uiścił kar umownych, Wnioskodawca dokonał w 2015 r. potrącenia kar umownych z wzajemnymi zobowiązaniami, które posiadał wobec Kontrahenta.

W związku z potrąceniem kar umownych Spółka rozpoznała przychód podatkowy w 2015 r.

W 2016 r. Wnioskodawca zawarł z Kontrahentem porozumienie, w ramach którego obie strony uzgodniły, że nadal są wymagalne kwoty zobowiązań Spółki, z którymi pierwotnie zostały potrącone kary umowne. Obecnie Spółka nosi się z zamiarem skorygowania przychodu podatkowego. Z uwagi na fakt, że wzajemne wierzytelności były wymagalne, przedmiotowego potrącenia dokonano na podstawie przepisów art. 498 i nast. ustawy Kodeks cywilny. Porozumienie było elementem umowy, która dotyczyła m.in. zniesienia współwłasności i działu spadku. Strony umowy zamierzały dokonać wzajemnych rozliczeń. W ocenie Wnioskodawcy, porozumienie jest prawnie skuteczne. Porozumienie było elementem aktu notarialnego, którego stronami była Spółka i Kontrahent. Akt notarialny nosił nazwę „umowy zniesienia współwłasności, umowa o dział spadku, umowy darowizny, umowy sprzedaży oraz ugoda”. Podpisanie aktu związane było z działem spadku po zmarłym akcjonariuszu Spółki oraz udziałowcu Kontrahenta. Spółka starała się również o refinansowanie kredytu, a warunkami refinansowania była zmiana struktury właścicielskiej i dokonanie rozliczeń pomiędzy Spółka a kontrahentem. W okresie do działu spadku, większość akcji objętych było bowiem wspólnością spadkobierców, a bank żądał uproszczenia struktury właścicielskiej. W ramach aktu notarialnego dokonano wzajemnych rozliczeń pomiędzy Spółką a Kontrahentem oraz określono które wierzytelności nadal są wymagalne. Chodziło o to, aby w sposób ugodowy określić wzajemne zobowiązania. Dodatkowo doprowadzono do struktury właścicielskiej, w ramach której Spółka ma jedynego akcjonariusza. Podpisanie porozumienia było niezbędne do refinansowania kredytu i utrzymania działalności Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zawarciem porozumienia, o którym mowa w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), Spółka jest uprawniona do skorygowania przychodu podatkowego, a jeżeli tak, to w jakim okresie rozliczeniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do dokonania korekty przychodu podatkowego na bieżąco, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym zawarto porozumienie, a więc w 2016 r. Natomiast jeśli Spółka w bieżącym okresie nie osiągnie przychodów lub osiągnie przychody niższe od kwoty zmniejszenia przychodu, to będzie mogła zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3e (winno być art. 12 ust. 3a) ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.
  
  

Powołując się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 marca 2013 r., Znak: ITPB4/423-31/12/AM, z której wynika, iż potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony. Potrącenie, pomimo iż dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej, Wnioskodawca twierdzi, że potrącenie jest zatem formą regulowania (wykonywania) zobowiązań, skutkującą powstaniem przychodu podatkowego w wysokości umorzonego (potrąconego) zobowiązania. W konsekwencji, w przedstawionym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) kara umowna - stanowiąca przychód związany z działalnością gospodarczą - którą Wnioskodawca obciążył Kontrahenta z tytułu opóźnienia w realizacji umowy, stanowi przychód w momencie jego faktycznego otrzymania (zapłaty), tj. w momencie dokonania potrącenia, stosownie do regulacji art. 12 ust. 3e ustawy o CIT.

Z uwagi na powyższe, jego zdaniem, kara umowna w momencie potrącenia stanowiła przychód podatkowy. Obecnie, w związku z faktem, że wierzytelności uznano per facta concludentia, za nadal wymagalne, potrącenie okazuje się nieaktualne. Skoro tak, to Spółka w zakresie potrąconych wierzytelności, w konsekwencji nie uzyskała przychodu z tytułu kar umownych. Co oznacza, że uprawniona jest do korekty tego przychodu.

Podobną ocenę, jak twierdzi Wnioskodawca, zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 września 2012 r. Znak: ILPB3/423-232/12-2/AO, w której wskazano, że wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. Późniejsze dokonanie korekty skutkuje jedynie zmianą wysokości przychodów, nie zaś datą ich powstania. Korekta służy rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego za dany okres rozliczeniowy, która to wysokość została wcześniej określona w niewłaściwej kwocie.

Wnioskodawca wskazał, że osobnym zagadnieniem jest fakt, w jakim okresie rozliczeniowym Spółka może dokonać korekty przychodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Natomiast jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody (art. 12 ust. 3k ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r. poz. 1595), tj. przepisem wprowadzającym ww. ust. 3j i 3k art. 12 ustawy o CIT, przepisy ustaw zmienianych w art. 2-4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Jak podniesiono w uzasadnieniu ustawy zmieniającej (Druk nr 3432, www.sejm.gov.pl) proponuje się zatem wprowadzenie w: ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) oraz ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (u.z.p.d.) rozwiązania polegającego na tym, że fakty mające wpływ na korektę podstawy opodatkowania, które nastąpiły w późniejszym okresie rozliczeniowym, nie powinny być rozpoznawane, ze skutkiem „wstecz” (ex tunc), lecz powinny być rozliczane w bieżącym okresie rozliczeniowym. W przypadku wystąpienia okoliczności skutkującej zmianą wartości sprzedaży, a tym samym uprawniającej do zmniejszenia lub zwiększenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, korekta po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinna odbywać się w bieżącym okresie rozliczeniowym, tj. w dacie jej wystawienia i odpowiednio otrzymania.

(...) Przedmiotowe rozwiązania będą miały zastosowanie do zdarzeń mających wpływ na korektę podstawy opodatkowania, które nastąpiły po dokonaniu sprzedaży, a więc po wystawieniu faktury pierwotnej (lub innego dokumentu) z wyłączeniem przypadków, gdy korekta przychodu lub kosztu uzyskania przychodu spowodowana jest błędem lub pomyłką. Zatem w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturą korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio - jego otrzymania).

W ocenie Wnioskodawcy, nowelizacja ustawy o CIT wprowadziła zatem zasadę, że przychód należy korygować na bieżąco, tj. w miesiącu, w którym wystawiono dokument korygujący przychód. Intencją ustawodawcy, co wynika z uzasadnienia do projektu ustawy, było przesądzenie, iż korekty przychodów, o ile nie dotyczą one omyłek, powinny być rozpoznawane na bieżąco, tak aby nie narażać podatnika na konieczność zapłaty odsetek.

Z powyższego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) wynika, że Spółka zawarła porozumienie, które koryguje przychód, a zatem bezsprzecznie korekta przychodu wynika z bieżącego zdarzenia. Dodatkowo korekta przychodu nie wynika z omyłki. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości że Spółka winna była dokonać korekty przychodu w okresie rozliczeniowym, w którym będą postawy do korekty przychodu (zawarto porozumienie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że stanowisko Spółki uznano za prawidłowe albowiem z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że zawarcie porozumienia było warunkiem niezbędnym do refinansowania kredytu i utrzymania działalności Spółki, jak również, że potrącenia dokonano na podstawie przepisów art. 498 i nast. ustawy Kodeks cywilny, a w ocenie Wnioskodawcy, porozumienie jest prawnie skuteczne.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do zadanego pytania, w kontekście opisanego zdarzenia przyszłego, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej było wyłącznie określenie możliwości i momentu dokonania korekty przychodu w związku z zawartym w 2016 r. porozumieniem. Nie była przedmiotem oceny tut. Organu kwestia skuteczności zawartego porozumienia i będącej następstwem jego zawarcia kwestia dot. uznania wskazanych we wniosku wierzytelności za nadal wymagalne, powyższą okoliczność przyjęto jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.