Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-505/16-3/IZ
z 4 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Oranu w dniu 5 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa do zarejestrowanego znaku towarowego w formie darowizny – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa do zarejestrowanego znaku towarowego w formie darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą (dalej jako: „Wnioskodawca”). Przedmiot tej działalności został sklasyfikowany pod następującymi kodami PKD: 10.39.Z, 10.39.Z, 10.31.Z, 10.32.Z, 10.62.Z, 10.84.Z, 10.85.Z, 10.86.Z, 10.89.Z, 16.24.Z,33.19.Z, 37.00.Z, 41.20.Z, 42.99.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.99.Z, 46.17.Z, 46.21.Z,46.31.Z, 46.34.A, 46.34.B, 46.37.Z, 46.38.Z, 46.39.Z, 49.41.Z, 52.10.B, 52.21.Z,64.92.Z, 68.20.Z, 72.11.Z, 72.19.Z, 77.34.Z, 78.30.Z.

Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wytworzył znak towarowy, który następnie został zarejestrowany w E. (dalej: E.). W związku z wytworzeniem znaku towarowego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wraz z rozwojem działalności Wnioskodawcy okazało się, że dotychczasowa forma prowadzenia działalności gospodarczej jest niewystarczająca do jej rozmiaru. Wnioskodawca chcąc poszerzyć swoje rynki zbytu, również o te zagraniczne, rozważa reorganizację prowadzonej przez siebie działalności, m.in. poprzez przekazanie znaku towarowego w formie darowizny na rzecz osób fizycznych - prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U.1964.16.94, dalej jako: „Spółka”), której utworzenie jest jednym z elementów planu restrukturyzacji działalności. Tym samym przedmiot darowizny - zarejestrowany znak towarowy - będzie przez nowopowstałą spółkę cywilną wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej, jak również zostanie on wykazany w prowadzonej przez Spółkę ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż Spółka cywilna będzie czynnym podatnikiem VAT zgodnie z art. 15 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie Praw do zarejestrowanego znaku towarowego przez Wnioskodawcę w formie darowizny na rzecz spółki cywilnej będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie w formie darowizny zarejestrowanego znaku towarowego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Sprzedaż to, zgodnie z ustawą o VAT, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy o VAT).

Analizując powyższe przepisy należy zauważyć, że wolą ustawodawcy było objęcie opodatkowaniem podatkiem VAT odpłatnych transakcji dokonywanych w obrocie profesjonalnym. Dokonując subsumpcji przytoczonych przepisów do analizowanego opisu zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że planowane przekazanie zarejestrowanego znaku towarowego odbędzie się nieodpłatnie (darowizna), co w konsekwencji powoduje, że przedmiotowa czynność prawna nie będzie znajdowała się z zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W ustawie o VAT przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług odpłatnych transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zatem zaznaczyć, iż nie każde działanie może zostać uznane za odpłatną usługę podlegającą opodatkowaniu VAT. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko wówczas, gdy będzie miała charakter odpłatny, tj. będzie istniał nierozerwalny związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonaniem czynności oraz otrzymaniem zapłaty za tę czynność.

Powyższe zostało również potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, w tym m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 czerwca 2016 r. nr IBPP2/4512-154/16/ICz, w której organ wskazał:

„Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie jest uznawane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie”.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną, jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Jak zauważył Trybunał w wyroku 102/86:

„czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

Rozpatrując przedmiotową kwestię należy również zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 dotyczący R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż:

„czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Można także wskazać, iż już w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Wyjątek od zasady opodatkowania odpłatnej sprzedaży uregulowany został w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów należących do przedsiębiorstwa i za ich pomocą nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Należy wskazać, iż w rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym przedmiotowy przepis nie znajdzie zastosowania, bowiem Wnioskodawcy nie służyło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia znaku towarowego, który planowo miałby zostać darowany na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, dotychczas prezentowane stanowisko organów podatkowych oraz orzecznictwo sądów krajowych, a także Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie zarejestrowanego znaku towarowego, gdy Wnioskodawcy nie służyło prawo do odliczenia VAT z tytułu jego wytworzenia, nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przepis art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W powyższych przepisach przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wytworzył znak towarowy, który następnie został zarejestrowany w E. (E.). W związku z wytworzeniem znaku towarowego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wraz z rozwojem działalności Wnioskodawcy okazało się, że dotychczasowa forma prowadzenia działalności gospodarczej jest niewystarczająca do jej rozmiaru. Wnioskodawca chcąc poszerzyć swoje rynki zbytu, również o te zagraniczne, rozważa reorganizację prowadzonej przez siebie działalności, m.in. poprzez przekazanie znaku towarowego w formie darowizny na rzecz osób fizycznych - prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, której utworzenie jest jednym z elementów planu restrukturyzacji działalności. Tym samym przedmiot darowizny - zarejestrowany znak towarowy - będzie przez nowopowstałą spółkę cywilną wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej, jak również zostanie on wykazany w prowadzonej przez Spółkę ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że Spółka cywilna będzie czynnym podatnikiem VAT zgodnie z art. 15 ustawy o VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy przeniesienie Praw do zarejestrowanego znaku towarowego w formie darowizny na rzecz Spółki cywilnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powołane wyżej unormowania art. 5 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy wskazują, że przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne dostawy towarów i świadczenie usług, co do zasady nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy – uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Zatem dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego przepisu darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Zgodnie z treścią art. 120 ust. 1 ww. ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 cyt. ustawy, znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ww. ustawy, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 153 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej, prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone, w drodze decyzji, dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym, o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług niewątpliwie mieści się przekazanie w drodze darowizny znaku towarowego na rzecz innego podmiotu, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W świetle uregulowań wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek czy odbiór przez kontrahentów.

Zatem, przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Z kolei przez usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie powinny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. W związku z tym, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, to tym samym służą do celów prowadzonej działalności, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane są z celami działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w analizowanej sprawie Spółka cywilna otrzyma prawo do znaku towarowego, które to prawo przysługiwało dotychczas Wnioskodawcy. W zamian Wnioskodawca nie otrzyma od Spółki jakiegokolwiek świadczenia. Przeniesienie praw i obowiązków następuje więc bez uzyskiwania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Z uwagi na powyższe okoliczności, w niniejszej sprawie nie można uznać, że przekazanie przez Wnioskodawcę znaku towarowego Spółce będzie miało wpływ na przyszłą sprzedaż Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jego wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Tym samym trudno jest uznać, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Jak wskazał Wnioskodawca – to Spółka cywilna będzie wykorzystywać znak towarowy w prowadzonej działalności opodatkowanej i zostanie on wykazany w prowadzonej przez nią ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, czynność nieodpłatnego przekazania prawa do zarejestrowanego znaku towarowego na rzecz Spółki cywilnej nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W związku z tym, ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przedmiotowej sprawie będzie miało miejsce użycie towarów należących do przedsiębiorstwa i za ich pomocą nieodpłatne świadczenie usług, a w związku z tym, że przy wytworzeniu tych towarów Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, czynność ta (nieodpłatnego użycia towarów) nie będzie podlegała opodatkowaniu. Jak już wskazano znak towarowy nie jest towarem lecz wyłącznie może stanowić wartość niematerialną i prawną, a zatem jego przekazanie będzie świadczeniem usług, a nie wykorzystaniem towaru do wykonania świadczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn.zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.