Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-444/16-2/BM
z 28 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2016 r. (data wpływu 15 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 30 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziałów w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziałów w nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 30 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 sierpnia 2016 r. znak: IBPP1/4512-444/16-1/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (spółka z o.o. spółka komandytowa) jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym (dalej: „Budynek”), którą Wnioskodawca nabył w 2015 r. od poprzedniego właściciela - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej w Polsce. W związku z tym, ww. transakcja nie była opodatkowana VAT, a Wnioskodawca zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca zamierza wyremontować oraz rozbudować Budynek i przeznaczyć go w przyszłości na sprzedaż, w postaci wydzielonych jako odrębne nieruchomości lokali. W momencie sprzedaży wyodrębnionych lokali w przyszłości zostaną poniesione wydatki na rozbudowę przekraczające 30% wartości początkowej. W związku z tym sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem VAT wg stawki właściwej dla lokali mieszkalnych (obecnie jest to 8%). W chwili obecnej, Budynek stanowi jedną nieruchomość - bez wyodrębnionych jako odrębne nieruchomości lokali.

Ponadto, Wnioskodawca - wraz z nabyciem Budynku - przejął prawa do umowy najmu lokalu komercyjnego znajdującego się w Budynku i uzyskuje z tego tytułu przychody opodatkowane podatkiem VAT.

W najbliższym czasie, Wnioskodawca planuje sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości (tj. Budynku), w wyniku czego nabywca(y) stanie się współwłaścicielem całej nieruchomości - a tym samym również Budynku. Na moment sprzedaży, Wnioskodawca nie poniesie wydatków powodujących zwiększenie wartości początkowej Budynku powyżej 30% jego wartości, a jedynie niewielkie wydatki remontowe.

Nieruchomość, na której stoi Budynek, stanowi jedną działkę i nie jest zabudowana innymi budynkami czy budowlami.

W uzupełnieniu z 25 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że nabyty przez Wnioskodawcę budynek został wybudowany w 1900 r. Wnioskodawca nabył go od osoby niezamieszkującej na terytorium Polski, która jako osoba prywatna nieprowadząca działalności gospodarczej wynajmowała budynek (jego części) różnym osobom i firmom.

Po nabyciu przedmiotowego budynku w 2015 r., Wnioskodawca przejął prawa do umowy najmu lokalu komercyjnego znajdującego się w budynku i uzyskuje z tego tytułu przychody opodatkowane podatkiem VAT. W pozostałym zakresie budynek jest obecnie remontowany a w przyszłości zostaną sprzedane istniejące w nim lokale mieszkalne.

Ponadto Wnioskodawca wskazał:

1. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność (w szczególności działalność budowlaną) od 2014 r. (Wnioskodawca został wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego 19 grudnia 2014 r.).
   
2. Wymieniony we wniosku budynek mieszkalny jest trwale związany z gruntem.
   Przedmiotowy budynek, stanowiący mieszkalną kamienicę, klasyfikuje się w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.) w dziale 11, klasa 1122 - budynek o trzech lub więcej mieszkaniach.
   
3. Z uwagi na fakt, że przedmiotowy budynek został wybudowany w 1900 r. a zatem ma bardzo długą historię, Wnioskodawca nie posiada wiedzy w zakresie tego, kiedy i przez kogo ten budynek został wybudowany.
   
4. Z uwagi na fakt, że przedmiotowy budynek został wybudowany w 1900 r. a zatem ma bardzo długą historię, Wnioskodawca nie posiada wiedzy w zakresie tego, kiedy i przez kogo ten budynek został wybudowany.
   Na pytanie tut. Organu „Kiedy (proszę o podanie daty) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) ww. budynku mieszkalnego (lub jego części) przez poprzedniego właściciela”, Wnioskodawca odpowiedział, że „poprzedni właściciel nabył przedmiotową nieruchomość w części na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 lutego 1992 r. oraz w części na mocy umowy darowizny sporządzonej dnia 12 czerwca 2014 r. Budynek był wynajmowany różnym osobom i firmom, a z tego co Wnioskodawcy wiadomo - sam właściciel mieszka na stałe poza terytorium Polski.
   
5. Na pytanie tut. Organu „Czy poprzedni właściciel wykorzystywał ww. budynek do celów prywatnych w całości lub w części (jakiej?), czy np. zamieszkiwał w ww. budynku, jeśli tak to od kiedy, czy w całości budynku lub w części (jakiej?)”, Wnioskodawca odpowiedział: „Jak wskazano w punkcie wyżej, poprzedni właściciel mieszka na stałe w USA udostępniając odpłatnie budynek (jego części) podmiotom trzecim.”
   
6. Na pytanie tut. Organu „W jaki sposób i przez jaki okres podmiot, od którego Wnioskodawca nabył ww. budynek, wykorzystywał przedmiotowy budynek lub jego części (lokale), czy był wykorzystywany do czynności opodatkowanych (jakich?), czy był przedmiotem najmu/dzierżawy (kiedy i w jakiej części?)”, Wnioskodawca odpowiedział: „Jak Wnioskodawca wskazał wyżej, po jego nabyciu (w części na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 lutego 1992 r. oraz w części na mocy umowy darowizny sporządzonej dnia 12 czerwca 2014 r.) przedmiotowy budynek był przez poprzedniego właściciela wynajmowany różnym osobom i firmom.
   
   Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, poprzedni właściciel nie wynajmował budynku (jego części) osobom trzecim w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, z uwagi na fakt, że był on osobą prywatną (mieszkającą na stałe poza terytorium Polski).
   
   Wnioskodawcy jest wiadome, że części budynku były przedmiotem umów najmu:
   

• zawartej dnia 27 sierpnia 2012 r., na czas określony z „M. Firma Handlowo-Usługowa” (dotyczyła lokalu nr 1),
• zawartej z osobami fizycznymi (lokale nr 4 oraz 4C wraz z użytkowanymi przez nich piwnicami o nr. -1.2 i -1.7).
• Wnioskodawca nie posiada wiedzy w zakresie innych zawartych potencjalnie przez poprzedniego właściciela umów najmu.

7. W ocenie Wnioskodawcy, opierając się na aktualnym stanie budynku, należy przyjąć, że w trakcie użytkowania ww. budynku (jego części) poprzedni właściciel nie poniósł żadnych wydatków na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a tym samym nie poniósł wydatków, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku.
   
   W konsekwencji, poprzedniemu właścicielowi nie przysługiwało, zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia podatku naliczonego od takich wydatków (nie skorzystał więc także z takiego prawa).
   Tym samym, przedmiotowy budynek nie był także wykorzystywany przez poprzedniego właściciela do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat
8. Na pytanie tut. Organu „Kiedy (proszę o podanie daty) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) udziału ww. budynku (lub jego części) mającego być przedmiotem sprzedaży dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawcy”, Wnioskodawca odpowiedział: „Wnioskodawca nabył udział w ww. budynku, mający być przedmiotem sprzedaży, w dniu 27 października 2015 r. Od momentu nabycia budynku przez Wnioskodawcę jest on remontowany a Wnioskodawca wykorzystuje go obecnie tylko w ten sposób, że czerpie korzyści z najmu jednego z lokali. W żaden inny sposób Wnioskodawca nie korzysta z budynku.”
   
9. Na pytanie tut. Organu „Wnioskodawca wskazał we wniosku, że „Wnioskodawca - wraz z nabyciem Budynku – przejął prawa do umowy najmu lokalu komercyjnego znajdującego się w budynku i uzyskuje z tego tytułu przychody opodatkowane podatkiem VAT”. Należy zatem wyjaśnić kto i kiedy zawarł pierwszą umowę najmu ww. lokalu komercyjnego”, Wnioskodawca odpowiedział: „Umowa najmu lokalu użytkowego zawarta przez poprzedniego właściciela budynku dnia 27 sierpnia 2012 r., na czas określony, z M. Firma Handlowo - Usługowa. Z uwagi na długą historię budynku, prawdopodobnie zawartych wczesnej umów najmu było więcej.”
   
10. Na pytanie tut. Organu „Czy udział ww. budynku (lub jego części) mający być przedmiotem sprzedaży był/jest przedmiotem najmu i w jakim okresie – czy od daty jej zawarcia do momentu sprzedaży upłynie więcej niż 2 lata”, Wnioskodawca odpowiedział, że przedmiotem sprzedaży ma być udział w budynku, ponieważ stanowi on jedną nieruchomość (nie jest wydzielona odrębna własność lokalu/lokali). Docelowo, mają zostać wydzielone w ramach budynku odrębne lokale komercyjne.
    
    Od momentu zawarcia umowy najmu (jedynie części budynku) przez poprzednią właścicielkę upłynie więcej niż 2 lata (umowa najmu została, jak wskazano wyżej, zawarta przez poprzedniego właściciela 27 sierpnia 2012 r.). Natomiast, nie upłynie więcej niż 2 lata od momentu jej przejęcia przez Wnioskodawcę, gdyż Wnioskodawca zamierza ją zbyć wcześniej (po otrzymaniu potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy w interpretacji indywidualnej tut. Organu w przedmiotowej sprawie).
    
11. Wnioskodawca wykorzystuje mający być przedmiotem sprzedaży udział w budynku, w odniesieniu do wynajmowanego lokalu, do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W pozostałym zakresie lokal jest obecnie remontowany.
    
12. Od daty zakupu budynku przez Wnioskodawcę do momentu planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży udziału w budynku nie upłynie więcej niż 2 lata.
    
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska, że zbycie udziałów we współwłasności Budynku (nieruchomości) będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie (sprzedaż) udziałów we współwłasności Budynku (nieruchomości) będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od VAT dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Mając na uwadze, że:

• Wnioskodawcy w stosunku do Budynku nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu od poprzedniego właściciela, oraz
• na dzień zbycia (sprzedaży) udziałów we współwłasności Budynku (nieruchomości), wydatki Wnioskodawcy na ulepszenie Budynku, nie przekroczą 30% jego wartości początkowej

-to zbycie (sprzedaż) udziałów we współwłasności Budynku (nieruchomości) będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w licznych interpretacjach organów podatkowych, m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 stycznia 2014 r., sygn. ITPP2/443-1152/13/AD;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 marca 2012 r., sygn. IBPP2/443-1374/11/IK;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 czerwca 2013 r., sygn. BPP1/443-159/13/BM;

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 grudnia 2012 r., sygn. ITPP1/443-1136/12/IK.

W świetle przywołanych argumentów oraz zaprezentowanych wyżej poglądów organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione przez niego stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, którą Wnioskodawca nabył w 2015 r. od poprzedniego właściciela - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej w Polsce. Ww. transakcja nie była opodatkowana VAT. W najbliższym czasie, Wnioskodawca planuje sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości. Na moment sprzedaży, Wnioskodawca nie poniesie wydatków powodujących zwiększenie wartości początkowej Budynku powyżej 30% jego wartości.

Nieruchomość, na której stoi Budynek, stanowi jedną działkę i nie jest zabudowana innymi budynkami czy budowlami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy zbycie udziałów we współwłasności budynku (nieruchomości) będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa ww. udziału we współwłasności budynku, wybudowanego w 1900 r., oddanego do użytkowania po jego nabyciu (tj. zakupie nieruchomości w dniu 16 lutego 1992 r. i otrzymaniu darowizny w dniu 12 czerwca 2014 r.) przez poprzedniego właściciela (mieszkającego na stałe w USA) na rzecz podmiotów trzecich (firm, osób fizycznych) może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od opodatkowania należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem ww. obiektów nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku względem mającego być przedmiotem sprzedaży udziału we współwłasności budynku, doszło już do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie sprawy budynek będący przedmiotem wniosku jest kamienicą wielomieszkaniową, wybudowaną w 1900 r. Poprzedni właściciel ww. kamienicy mieszka na stałe poza terytorium Polski tj. w USA i nabył ww. kamienicę w części na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 lutego 1992 r. oraz w części na mocy umowy darowizny sporządzonej dnia 12 czerwca 2014 r.

Ponadto należy zauważyć, że na pytanie tut. Organu „Kiedy (proszę o podanie daty) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) ww. budynku mieszkalnego (lub jego części) przez poprzedniego właściciela”, Wnioskodawca odpowiedział, że „poprzedni właściciel nabył przedmiotową nieruchomość w części na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 lutego 1992 r. oraz w części na mocy umowy darowizny sporządzonej dnia 12 czerwca 2014 r. Budynek był wynajmowany różnym osobom i firmom, a z tego co Wnioskodawcy wiadomo - sam właściciel mieszka na stałe poza terytorium Polski”.

Natomiast na pytanie tut. Organu „Czy poprzedni właściciel wykorzystywał ww. budynek do celów prywatnych w całości lub w części (jakiej?), czy np. zamieszkiwał w ww. budynku, jeśli tak to od kiedy, czy w całości budynku lub w części (jakiej?)”, Wnioskodawca odpowiedział: „Jak wskazano w punkcie wyżej, poprzedni właściciel mieszka na stałe w USA udostępniając odpłatnie budynek (jego części) podmiotom trzecim.”

Zatem biorąc pod uwagę rok wybudowania ww. budynku tj.1900 r. oraz jego charakter, tzn. że jest to kamienica mieszkalna (w której poszczególne lokale są przedmiotem najmu), a także fakt, że poprzedni właściciel ww. kamienicy mieszka na stałe w USA i nabył tą kamienicę na mocy umowy sprzedaży z dnia 16 lutego 1992 r. oraz w części na mocy umowy darowizny sporządzonej dnia 12 czerwca 2014 r. należy przyjąć, że przedmiotowy budynek był użytkowany przez poprzedniego właściciela w zakresie najmu różnym osobom i firmom.

Ponadto ani poprzedni właściciel ani Wnioskodawca nie ponosili wydatków na ulepszenie ww. budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej (w opisie sprawy Wnioskodawca podał bowiem, że nie poniesiono wydatków powodujących zwiększenie wartości początkowej budynku powyżej 30% jego wartości. Tut. Organ rozumie zatem, że Wnioskodawcy chodzi i wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym).

Tym samym należy uznać, że jeżeli poprzedni właściciel użytkował (wykorzystywał) cały ww. budynek - kamienicę mieszkalną (wszystkie jej lokale) w ramach swojej działalności w postaci odpłatnego najmu na rzecz firm i osób fizycznych (po jego zakupie w części w dniu 16 lutego 1992 r. oraz otrzymaniu w części w formie darowizny w dniu 12 czerwca 2014 r.) i pomiędzy oddaniem w najem poszczególnych części a planowaną przez Wnioskodawcę dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata, planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności ww. budynku nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia i będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na spełnienie warunków wynikających z tego przepisu.

Jeżeli natomiast przedmiotowa dostawa będzie dotyczyła części budynku (lokalu/lokali), która do tej pory nie została oddana w najem, albo została oddana w najem, ale pomiędzy oddaniem w najem, a planowaną przez Wnioskodawcę dostawą udziału upłynie okres krótszy niż 2 lata (Wnioskodawca wskazał bowiem również we wniosku, że „Od momentu zawarcia umowy najmu (jedynie części budynku) przez poprzednią właścicielkę upłynie więcej niż 2 lata”), to dostawa w tej części budynku (lokalu/lokali) nie będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W takim więc przypadku należy wziąć pod uwagę treść przywołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy przy nabyciu ww. budynku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, oraz że nie ponosił on wydatków na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, zatem w przedmiotowej sprawie dla planowanej dostawy tej części budynku (lokalu/lokali) znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że zbycie (sprzedaż) udziałów we współwłasności Budynku (nieruchomości) będzie zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe, bowiem jeżeli planowane zbycie (sprzedaż) udziałów we współwłasności części lub całości ww. budynku nie zostanie dokonane w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, będzie objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że dotyczą indywidualnych spraw podmiotów, które o nie wystąpiły i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.