2016.08.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-300/16/EB
z 26 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 czerwca 2016 r.), uzupełnionym w dniach 27 lipca i 5 sierpnia 2016 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 27 lipca i 5 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Radcy Prawnego. Jako radca prawny świadczy Pani usługi pomocy prawnej, o których mowa w art. 4 w związku z art. 6 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, tj. udzielania porad prawnych, sporządzania opinii prawnych, opracowywania projektów aktów prawnych, występowania przed sądami i urzędami. W PKD odpowiada to pojęciu „Działalności prawniczej” oznaczonej kodem 69.10.Z. Za wszelkie opinie, porady, wystąpienia przed sądami wystawia Pani faktury VAT ze stawką 23%, odprowadza Pani podatek VAT należny i podatek dochodowy od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej, oprócz usług prawniczych w CEIDG została wpisana działalność szkoleniowa, oznaczona kodem 85.59.B. – „pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane”. W ramach tej działalności prowadzi Pani szkolenia dla uczelni wyższych, firm szkoleniowych, szkół zawodowych. Są to szkolenia zawodowe dla określonych grup odbiorców, np. pracowników samorządowych, kierowników i kandydatów na kierowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, dla kandydatów na rodziców zastępczych, dla techników administracji. Kancelaria nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty. Wniosek dotyczy szkolenia specjalizacja z zakresu organizacji pomocy społecznej, które organizowane i prowadzone jest przez różne podmioty (szkoły wyższe, firmy szkoleniowe, posiadające akredytację, zgodę), ale nie przez Kancelarię Radcy Prawnego. Pani prowadzi tylko zajęcia i sprawuje nadzór nad stroną merytoryczną, na podstawie umowy zlecenia. Wystawia Pani fakturę na podmiot, który organizuje szkolenie. Natomiast firma szkoleniowa organizująca szkolenie wystawia fakturę na:

podmiot finansujący szkolenie ze środków publicznych (np. Gminy, które wysyłają swoich pracowników na szkolenie),
na osoby fizyczne, uczestników szkolenia, które opłacają szkolenie z własnych środków.

Firmy szkoleniowe, uczelnie wyższe prowadzą szkolenia na podstawie:

art. 122 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. 2016 r., poz. 930),
rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26 września 2012 r. w sprawie specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej.

Nie uzyskała Pani akredytacji ponieważ nie jest ona Pani potrzebna, aby prowadzić wykłady, czy szkolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy prowadzeniu wykładów i szkoleń w ramach działalności gospodarczej „Kancelaria Radcy Prawnego” i wystawianiu za ich wykonanie faktur VAT będzie Pani mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczącego usług edukacyjnych, przy założeniu, że szkolenia prowadzone są dla firm szkoleniowych lub szkół wyższych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy lub o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, prowadzone szkolenia korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b) ustawy. Z analizy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że wszelkie podmioty – w tym również Kancelaria Radcy Prawnego – w sytuacji, gdy mają w zakresie działalności usługi edukacyjne (wykłady, ćwiczenia, warsztaty, konferencje, szkolenia) – mogą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczącego usług szkoleniowych. Wystawiałaby Pani wówczas faktury jako Kancelaria Radcy Prawnego, nie traktując tych usług jako pomocy prawnej, ale jako usługi edukacyjne, realizowane przez Panią, w ramach prowadzonej Kancelarii Radcy Prawnego, zgodnie z wpisem do CEIDG. Uważa Pani, że taka interpretacja jest zasadna, gdyż cytowany przepis skierowany jest do wszystkich podatników, w tym do Kancelarii Radcy Prawnego. Odmienna interpretacja mogłaby doprowadzić do tezy, że wszelkie zwolnienia ustawowe w przypadku radców prawnych są niemożliwe, co oznaczałoby nierówność wobec prawa i miało znamiona dyskryminacji tej grupy zawodowej. Zarówno szkoły z obszaru systemu oświaty, firmy szkoleniowe oraz szkoły wyższe, korzystają ze zwolnienia od podatku dla świadczonych usług szkoleniowych/edukacyjnych. W sytuacji uznania, że musiałaby Pani, jako Kancelaria Radcy Prawnego za przeprowadzone wykłady i szkolenia wystawiać faktury ze stawką 23%, pociągałoby to konsekwencje w postaci konieczności zapłacenia przez nabywców podatku, który by doliczono do kwoty netto, lecz spotkałoby się to z absolutnym niezrozumieniem z uwagi na fakt, że podmioty te nie mogłyby odliczyć zapłaconego podatku od podatku, który same płacą, gdyż zazwyczaj same nie płacą podatku VAT, z uwagi na analogiczne zwolnienie z podatku VAT. Mając zatem na uwadze wykładnie literalną aktów prawa powszechnie obowiązującego, jak również wykładnię celowościową i systemową ustawy o podatku od towarów i usług należy – w Pani ocenie – przychylić się do interpretacji dokonanej powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Akademii oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Należy wskazać, że w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Zatem aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Przywołane przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Dla uznania, czy dana usługa spełnia definicję usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego należy odnieść się do art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z jego treścią, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że pojęcia używane do opisania zwolnień stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Jednocześnie jednak pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 132 dyrektywy 2006/112/WE, powinny być interpretowane w sposób ścisły, jako że stanowią odstępstwa od ogólnej zasady powszechności opodatkowania, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami realizowanymi przez owe zwolnienia oraz z zasadą neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Zatem powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 132 powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (por. np. wyroki: z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College pkt 15 i 16; z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-445/05 Werner Haderer, pkt 17 i 18; z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-407/07 Stichting Centraal Begeleidingsorgaan voor de Intercollegiale Toetsing, pkt 24 i 30 i wskazane w nich orzecznictwo).

Kierując się wskazówkami ww. rozporządzenia Rady UE zawierającymi definicję kształcenia zawodowego, należy stwierdzić, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia. Definicja usług kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, zawarta w ww. rozporządzeniu, kładzie nacisk na „bezpośredni” związek nauczania z daną branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy.

Ponadto, o usługach kształcenia możemy mówić wyłącznie wtedy, jeśli podwykonawca faktycznie świadczy usługę szkoleniową, czyli m.in. organizuje szkolenia, odpowiada za przeprowadzenie szkoleń, nadzoruje przebieg szkolenia.

Z treści art. 43 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29,31,32 i 33 lit. a lub,
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 17a ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2015 r., poz. 736) obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. zwalnia się od podatku:

usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;
usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z § 3 ust. 8 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zgodnie z ww. regulacjami zwolnienia dotyczące dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi (przykładowo szkoleniowymi) mają zastosowanie, jeżeli:

usługi te są wykonywane przez podmiot korzystający ze zwolnienia przy świadczeniu usługi podstawowej,
usługi te są niezbędne do wykonania usługi podstawowej,
ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Aby ustalić, czy dana czynność ma ścisły związek z usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, należy zastosować w pierwszym rzędzie wykładnię językową przepisu posiłkując się w tym zakresie definicją słownikową. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, s. 1170), „związek” to stosunek różnych elementów łączących się ze sobą, wpływających na siebie, oddziaływających na siebie; spójność, łączność, powiązanie.

Przepisy krajowe, jak i europejskie, nie definiują usług „ściśle związanych”. Niemniej jednak, z art. 43 ust. 17, wynika, że nie dotyczą one usług, które nie są niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub których głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozstrzygnął, że świadczenie usług lub dostawa towarów mogą być uznane za „ściśle związane” z działalnością edukacyjną, a przez to traktowane tak samo na gruncie podatkowym zgodnie z art. 13 część A ust. 1 lit. i) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE) tylko, gdy mają one rzeczywiście charakter pomocniczy w stosunku do działalności edukacyjnej stanowiącej świadczenie główne (wyrok w sprawie Horizon College C-434/05). Z orzecznictwa Trybunału wynika, że określone świadczenie może być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego.

Stosownie do art. 122 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 163, z późn. zm.), minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, minimum programowe specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej, podmioty uprawnione do prowadzenia specjalizacji i wymagania ich dotyczące, tryb nadawania tym podmiotom uprawnień do prowadzenia specjalizacji, a także tryb uzyskiwania specjalizacji, kierując się koniecznością zapewnienia sprawności i efektywności działania jednostek organizacyjnych pomocy społecznej.

Stosownie do § 2 rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26 września 2012 r. w sprawie specjalizacji z zakresu organizacji pomocy społecznej (Dz.U. z 2012 r. poz. 1081), ustala się minimum programowe specjalizacji, zawierające następujące bloki tematyczne oraz liczbę godzin przeznaczonych na realizację każdego z tych bloków tematycznych:

współczesne kierunki rozwoju polityki społecznej w ujęciu globalnym, europejskim i lokalnym - 20 godzin;
elementy organizacji i zarządzania w pomocy społecznej - 90 godzin, w tym nie mniej niż 7 godzin przypadających na każdy z bloków tematycznych:
1. kadra menedżerska w pomocy społecznej, w tym umiejętność przywództwa, organizacji pracy własnej, zarządzania czasem i rozwiązywania problemów,
2. zarządzanie zasobami ludzkimi,
3. zarządzanie międzyorganizacyjne na poziomie lokalnym, z uwzględnieniem podmiotów niepublicznych w pomocy społecznej,
4. kierowanie i zarządzanie superwizyjne,
5. zarządzanie finansami jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, w tym planowanie finansowe, realizacja i kontrola realizacji planu finansowego,
6. systemy zarządzania jakością w instytucjach pomocy społecznej,
7. kontrola zarządcza;
elementy etyki - 10 godzin;
zadania jednostek organizacyjnych pomocy społecznej gminy, powiatu i województwa - 20 godzin;
ewaluacja działań, metody i techniki badań wykorzystywanych w pomocy społecznej - 20 godzin;
wybrane zagadnienia prawne, ze szczególnym uwzględnieniem prawa administracyjnego, prawa pracy, prawa zamówień publicznych, prawa rodzinnego i prawa dotyczącego ochrony danych osobowych - 30 godzin;
wybrane zagadnienia z zakresu przepisów dotyczących pomocy społecznej i zabezpieczenia społecznego - 15 godzin;
publiczne relacje, reklama społeczna i promocja działań w pomocy społecznej - public relations (PR) - 20 godzin;
mediacje i negocjacje w pomocy społecznej - 10 godzin;
stres i wypalenie zawodowe - 10 godzin;
konsultacje dotyczące pracy dyplomowej wymaganej do uzyskania specjalizacji - 10 godzin;
wizyty studyjne - hospitacje instytucji działających w obszarze pomocy społecznej - 10 godzin.

Zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, do wniosku o nadanie uprawnień dołącza się szczegółowy program szkolenia zawierający minimum programowe, o którym mowa w § 2, określający cele dydaktyczne, szczegółową tematykę, czas i metody dydaktyczne realizacji poszczególnych tematów, zalecaną literaturę, a także wskazujący wykładowców, posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej trzyletni staż zawodowy w kształceniu lub doskonaleniu zawodowym kadr pomocy społecznej lub w instytucjach i podmiotach działających w obszarze pomocy społecznej.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że do świadczonych przez Panią usług szkoleniowych nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy ani § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., gdyż – jak wskazała Pani w treści wniosku – prowadzona przez Panią firma nie jest żadnym z podmiotów, o których mowa w ww. przepisach.

Świadczone przez Panią usługi nie korzystają także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, gdyż nie stanowią usług prywatnego nauczania, o których mowa tym przepisie. Należy wskazać, że usługi w ramach szkolenia „specjalizacja z zakresu organizacji pomocy społecznej”, spełniają definicję usług kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, bowiem mają związek z konkretną branżą lub zawodem. Jednocześnie należy zauważyć, że zasady i formy przeprowadzania ww. szkoleń zostały określone w rozporządzeniu z dnia 26 września 2012 r. Zatem spełniony zostanie warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy uprawniający do zastosowania zwolnienia od podatku dla prowadzonych przez Panią „wykładów, ćwiczeń, konwersatoriów”. Jednocześnie należy zauważyć, że do świadczonych usług – wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku – nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b) ustawy, gdyż – jak wskazała Pani w treści wniosku – nie uzyskała akredytacji dla tych usług.

Wobec powyższego rozstrzygnięcia, oceniając Pani stanowisko całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin