Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.839.2016.1.KB
z 6 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 20 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu należnego z tytułu nadwykonań świadczeń nieratujących życia lub zdrowia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu należnego z tytułu nadwykonań świadczeń nieratujących życia lub zdrowia.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest osobą prawną, która ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce.

Spółka prowadzi poradnię radioterapii i ginekologii onkologicznej oraz pracownię teleradioterapii i brachyterapii pod nazwą „Centrum Radioterapii”. Spółka prowadzi działalność przede wszystkim w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (dalej: „UDL”). Spółka posiada status „podmiotu leczniczego” w myśl powyższych regulacji.

Spółka świadczy usługi opieki zdrowotnej w zakresie teleradioterapii i brachyterapii w charakterze podwykonawcy na podstawie umowy (dalej: „Umowa Podwykonawstwa”) zawartej ze Szpitalem Specjalistycznym (dalej: „Szpital”), który z kolei ma podpisaną umowę na finansowanie świadczeń zdrowotnych bezpośrednio z właściwym oddziałem wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej: „NFZ”).

Szpital w ramach umowy z NFZ, zobowiązuje się do wykonywania określonych świadczeń opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów w zakresie wskazanych w umowach limitów kwotowych a NFZ zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia za wykonanie tych świadczeń. Z kolei w ramach Umowy Podwykonawstwa, Spółka zobowiązana jest do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów Szpitala. Wysokość wynagrodzenia za świadczenia w ramach podwykonawstwa jest bezpośrednio skorelowana z wysokością zapłaty za świadczenia, jaką Szpital otrzyma od NFZ. Ponadto, Spółka zobowiązana jest do świadczenia usług zdrowotnych na zasadach i zgodnie z umową zawartą przez Szpital z NFZ oraz do poddania się kontroli NFZ w zakresie wykonywanych świadczeń.

Zgodnie z zapisami Umowy Podwykonawstwa, Szpital jest zobowiązany zapłacić Spółce wciągu 7 dni od zaksięgowania wpływu z NFZ na rachunek bankowy wyłącznie za zrealizowane, sprawozdane i zatwierdzone przez NFZ procedury medyczne. 

Co do zasady, świadczenia realizowane przez Spółkę nie są wykazywane w sprawozdaniach dla NFZ jako objęte zakresem regulacji art. 15 UDL, a zatem uznawane są za tzw. świadczenia nieratujące życia lub zdrowia, co jest zgodne z interpretacją tego przepisu przyjętą przez NFZ dla potrzeb rozliczenia umowy Szpitala z NFZ.

Świadczenia natychmiastowe, podejmowane w celu ratowania życia lub zdrowia, zdarzają się sporadycznie i podlegają odpowiedniej dokumentacji medycznej. Zdecydowana większość świadczeń wykonywana jest planowo, tj. nie w ramach ustawowego obowiązku udzielenia świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.

W praktyce zdarza się, że liczba wykonanych przez Spółkę świadczeń medycznych w danym okresie jest wyższa od określonych w umowie Szpitala z NFZ (dalej: „Nadwykonania”).

W konsekwencji zdarza się, że NFZ akceptuje wszystkie świadczenia wykazane ponad limit, akceptuje jedynie ich część lub nie akceptuje nadwykonań w ogóle. Najczęściej działania Szpitala kończą się uzyskaniem wynagrodzenia za nadwykonania w ramach ugody, które następnie w części należnej Spółce przelewane jest na rachunek bankowy Spółki. Do czasu zawarcia ugody, Spółka nie zna kwoty wynagrodzenia, jakie otrzyma za świadczenia wykonane ponad limity określone w umowie Szpitala z NFZ. Wysokość tego wynagrodzenia jest każdorazowo ustalana przez NFZ indywidualnie i nie wynika bezpośrednio z przepisów prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód z tytułu realizowanych przez Wnioskodawcę nadwykonań wykazywanych w sprawozdaniach dla NFZ jako nieobjęte zakresem regulacji art. 15 UDL, a zatem jako tzw. świadczenia nieratujące życia lub zdrowia, wykonanych ponad limity wynikające z umowy Szpitala z NFZ, powstaje na zasadzie kasowej, tj. na dzień otrzymania od Szpitala zapłaty za świadczenia tego typu, niezależnie od momentu wykonania usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu nadwykonań (świadczeń wykonanych ponad limity wynikające z umowy Szpitala z NFZ, wykazywanych w sprawozdaniach dla NFZ jako tzw. świadczenia nieratujące życia lub zdrowia) powstaje na zasadzie kasowej, tj. na dzień otrzymania od Szpitala zapłaty za świadczenia tego typu, niezależnie od momentu wykonania usługi.

W pierwszej kolejności, Wnioskodawca zwraca uwagę na art. 15 UDL, który stwierdza, że podmiot leczniczy nie może odmówić udzielenia świadczenia zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia. Artykuł ten wprowadza definicję tzw. świadczeń ratujących życie, które podmiot leczniczy jest bezwarunkowo zobowiązany wykonać. W przypadku tego rodzaju świadczeń, NFZ nie może odmówić wynagrodzenia za udzielenie takiego świadczenia.

Z kolei, świadczenia nie mieszczące się w dyspozycji art. 15 UDL, uznaje się za tzw. świadczenia nieratujące życia. Wykonanie tego rodzaju świadczenia nie wiąże się bezpośrednio z obowiązkiem wypłaty należności przez NFZ na rzecz podmiotu leczniczego, jeżeli zostało wykonane ponad określony limit, ponieważ jego wykonanie nie mieści się w ramach zawartej z NFZ umowy ani też podmiot leczniczy nie ma ustawowego obowiązku ich wykonania.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast zgodnie z utrwalonym poglądem organów podatkowych, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W analizowanym stanie faktycznym, nie ma wątpliwości, że Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Moment powstania przychodu z tytułu usług świadczonych przez Spółkę podlega zatem rozpoznaniu na podstawie przepisów art. 12 ust. 3 updop. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że szczególnym rodzajem przychodów z działalności gospodarczej są przychody należne. Są to przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i stały się w jej następstwie należnością (wierzytelnością). Przychodami należnymi są zatem przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego dochodzenia. Wymagalność wierzytelności pozwala wierzycielowi na skierowanie do dłużnika prawnie skutecznego żądania zapłaty, jak również do dochodzenia należności przed sądem. O przychodach należnych w rozumieniu ww. przepisu można mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Powyższy przepis nakazuje ujmować do celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Świadczenie należne podatnikowi musi być przy tym skonkretyzowane i wynikać z treści zobowiązania, którego jest on stroną. O jego wymagalności można natomiast mówić od momentu, gdy podatnik jako wierzyciel ma prawo do dochodzenia spełnienia tego świadczenia, a dłużnik obowiązek jego realizacji. Regulacja opisana w art. 12 ust. 3 updop, dotyczy wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 3c - 3g updop, ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej. I tak, na podstawie art. 12 ust. 3c updop jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie ich wzajemnych należności i zobowiązań będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych), co powinno wynikać z ustaleń między stronami, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze. 

W myśl natomiast art. 12 ust. 3e updop, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W kontekście stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, wyłania się pytanie, w jaki sposób stosować przywołane wyżej przepisy w odniesieniu do nadwykonań obejmujących świadczenia nieratujące życia.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że umowa Szpitala z NFZ przewiduje wynagrodzenie dla Szpitala wyłącznie za wykonanie świadczeń mieszczących się w określonym limicie. Z kolei wynagrodzenie należne Spółki wynikające z Umowy Podwykonawstwa jest bezpośrednio skorelowane z wysokością zapłaty za świadczenia, jaką Szpital otrzyma od NFZ. Skoro zaś umowa Szpitala z NFZ nie zobowiązuje NFZ do wypłaty wynagrodzenia za świadczenia wykonane ponad wspomniany limit, to konsekwentnie Szpital nie jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Spółki w tej części.

W konsekwencji, należy uznać, że świadczenia wykonane przez Spółkę ponad kwotę wynikającą z umowy Szpitala z NFZ, w terminie wykonania tych usług, nie spełniają przesłanek do uznania ich za przychody należne. W szczególności, zrealizowanie przez Spółkę nadwykonań nie wiąże się z obowiązkiem wypłaty należności na jej rzecz przez Szpital, ponieważ zapłata za ich wykonanie nie jest gwarantowana w umowie Szpitala z NFZ ani zgodnie z interpretacją przyjętą przez NFZ nie należą one do świadczeń ratujących życie.

Wobec powyższego, należy uznać, że przedmiotowe świadczenia nie generują wierzytelności w sensie prawno-podatkowym. W konsekwencji, w przypadku nadwykonań nie ratujących życia nie można mówić o przychodzie należnym na dzień ich wykonania. Świadczenie takie nie może przysporzyć Spółce realnej korzyści majątkowej w tym momencie (wykonania), gdyż nie jest ono objęte żadną gwarancją uzyskania za nie zapłaty, tj. świadczenia tego nie obejmuje umowa zawarta przez Szpital z NFZ ani nie jest to świadczenie wynikające z obowiązku ustawowego.

Skoro zatem w sytuacji wskazanej w stanie faktycznym nie można zastosować regulacji dotyczących powstania przychodów w dacie wykonania usługi, to przychód może powstać wyłącznie w dacie otrzymania zapłaty a zatem na mocy art. 12 ust. 3e updop.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wynagrodzenie z tytułu nadwykonań otrzymane przez niego od Szpitala w wyniku pomyślnych negocjacji lub po podjęciu innych działań, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w momencie otrzymania zapłaty (tj. na zasadzie kasowej).

Wnioskodawca zauważa, że analogiczne zagadnienia były przedmiotem licznych indywidualnych interpretacji podatkowych wydanych przez Dyrektora tut. Izby Skarbowej, które potwierdzają stanowisko Wnioskodawcy, w tym:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 sierpnia 2016 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-176/15/AnK),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 czerwca 2016 r. (sygn. IBPB-1-1/4510-124/16/DW),
• interpretacja indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 sierpnia 2015 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-140/15/AnK),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 czerwca 2015 r. (sygn. IBPBI/2/4510-364/15/JP),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 lutego 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-1584/13/AK).
  
  

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu nadwykonań (świadczeń wykonanych ponad limity wynikające z umowy Szpitala z NFZ, wykazywanych w sprawozdaniach dla NFZ jako świadczenia nieratujące życia lub zdrowia), powstaje na zasadzie kasowej, tj. na dzień otrzymania przez Spółkę zapłaty od Szpitala za świadczenia tego typu, niezależnie od momentu wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Należy zaznaczyć, że przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje, że szczególnym rodzajem przychodów z działalności gospodarczej są przychody należne. Są to przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i stały się w jej następstwie należnością (wierzytelnością). Przychodami należnymi są więc przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Wymagalność wierzytelności pozwala wierzycielowi na skierowanie do dłużnika prawnie skutecznego żądania zapłaty, jak również do dochodzenia należności przez sądem. O przychodach należnych w rozumieniu ww. przepisu można mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c – 3g oraz 3j – 3m dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.
  
  

Przepis powyższy pozwala ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Świadczenie należne podatnikowi musi być przy tym skonkretyzowane i wynikać z treści zobowiązania, którego jest on stroną. O jego wymagalności można natomiast mówić od momentu, gdy podatnik jako wierzyciel ma prawo dochodzenia spełnienia tego świadczenia, a dłużnik obowiązek jego realizacji. Ponadto, jako przychody należne na podstawie art. 12 ust. 3 updop, mogą być ujmowane wyłącznie przychody związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 3c – 3g oraz 3j – 3m updop, ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej.

I tak, na podstawie art. 12 ust. 3c omawianej ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W art. 12 ust. 3d wyszczególniono, że przepisu ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego. Z kolei ust. 3f wyżej wymienionego artykułu definiuje, że za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw.

W myśl natomiast art. 12 ust. 3e updop, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się świadczeniem usług medycznych. Spółka świadczy usługi opieki zdrowotnej w charakterze podwykonawcy na podstawie „Umowy Podwykonawstwa” zawartej ze Szpitalem, który z kolei ma podpisaną umowę na finansowanie świadczeń zdrowotnych bezpośrednio z właściwym oddziałem wojewódzkim NFZ. Szpital w ramach umowy z NFZ zobowiązuje się, do wykonywania określonych świadczeń opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów w zakresie wskazanych w umowie limitów kwotowych a NFZ zobowiązuje się do zapłaty i wynagrodzenia za wykonanie tych świadczeń. Ponadto, Spółka wykonuje również świadczenia opieki zdrowotnej, które wykraczają poza limity wskazane w umowie Szpitala z NFZ tzw. „Nadwykonania”. W praktyce zdarza się bowiem, że ilość wykonanych przez Spółkę świadczeń medycznych jest wyższa od limitów określonych w umowie Szpitala z NFZ.

Do czasu zawarcia ugody, Spółka nie zna kwoty wynagrodzenia, jakie otrzyma za świadczenia wykonane ponad limity określone w umowie Szpitala z NFZ. Wysokość tego wynagrodzenia jest każdorazowo ustalana przez NFZ indywidualnie i nie wynika bezpośrednio z przepisów prawa.

Kwestią będącą przedmiotem rozstrzygnięcia jest ustalenie, w którym momencie Spółka powinna rozpoznawać przychód za świadczenia w ramach nadwykonań nieratujących życia lub zdrowia.

W świetle powyższego, należy uznać, że przedmiotowe świadczenia nie generują wierzytelności w sensie prawno-podatkowym. W konsekwencji, w przypadku nadwykonań nie ratujących życia lub zdrowia nie można mówić o przychodzie należnym na dzień ich wykonania. Świadczenie takie nie może przysporzyć Spółce realnej korzyści majątkowej w tym momencie (wykonania), gdyż nie jest ono objęte żadną gwarancją uzyskania za nie zapłaty, tj. świadczenia tego nie obejmuje umowa zawarta przez Szpital z NFZ ani nie jest to świadczenie wynikające z obowiązku ustawowego.

Skoro zatem w sytuacji wskazanej w stanie faktycznym nie można zastosować regulacji dotyczących powstania przychodów w dacie wykonania usługi, to przychód może powstać wyłącznie w dacie otrzymania zapłaty a zatem na mocy art. 12 ust. 3e updop.

Brak jest podstaw dla uznania, że wykonywanie ponadlimitowych usług opieki zdrowotnej, do świadczenia których Spółka nie jest zobowiązana (świadczenia te nie dotyczyły sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia), wiąże się z obowiązkiem wypłaty należności na rzecz Spółki, skutkującym konsekwencją wykazania przychodu należnego.

Przepisy podatkowe nie przewidują ustalania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług po stronie podmiotu świadczącego te usługi. Nie ma zatem podstaw do uznania, że wykonanie ponadlimitowych usług opieki zdrowotnej („nadwykonań”), to jest takich, które nie dotyczą sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia, wiąże się z obowiązkiem wypłaty należności na rzecz Spółki.

Dopiero zapłata za nadwykonania, skutkuje uzyskaniem przychodu z tytułu realizacji tych usług, natomiast w dacie faktycznego wykonania usług nie ma podstaw do wykazania przychodu podatkowego.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód z tytułu nadwykonań (świadczeń wykonanych ponad limity wynikające z umowy Szpitala z NFZ, wykazywanych w sprawozdaniach dla NFZ jako świadczenia nieratujące życia lub zdrowia), powstaje na zasadzie kasowej, tj. na dzień otrzymania przez Spółkę zapłaty od Szpitala za świadczenia tego typu, niezależnie od momentu wykonania usługi, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.