Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.466.2016.1.EN
z 28 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 8 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych od spółki kapitałowej tytułem spłaty części kapitałowej pożyczki powstałej w związku z odnowieniem (nowacją) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych od spółki kapitałowej tytułem spłaty części kapitałowej pożyczki powstałej w związku z odnowieniem (nowacją).

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce komandytowej. Wnioskodawcy podobnie jak i pozostałym wspólnikom spółki komandytowej przysługuje wierzytelność o wypłatę przypadającego mu udziału w zysku spółki komandytowej. Zysk ten jest zyskiem z lat ubiegłych i został podzielony i przeznaczony do wypłaty uchwałą wspólników spółki komandytowej, lecz do tej pory nie został wypłacony, Wysokość wierzytelności o wypłatę zysku nie przekracza wysokości dochodu z tytułu udziału w spółce komandytowej, który był opodatkowany przez Wnioskodawcę podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka komandytowa dokona z każdym ze wspólników odnowienia (nowacji) istniejącego zobowiązania do wypłaty zysku na zobowiązanie z tytułu pożyczki. Spółka komandytowa, celem umorzenia zobowiązania do wypłaty zysku, zobowiąże się za zgodą każdego wspólnika, spełnić świadczenie pieniężne, ale z innej podstawy prawnej (podstawą zobowiązania do spełnienia świadczenia pieniężnego do wypłaty zysku na rzecz każdego wspólnika nie będzie stosunek spółki komandytowej, lecz umowa pożyczki). W wyniku powyższego dotychczasowe zobowiązanie do wypłaty zysku wygaśnie.

Przedsiębiorstwo spółki komandytowej zostanie wniesione aportem do spółki kapitałowej (niektóre składniki majątkowe przedsiębiorstwa spółki komandytowej tj. udziały w innych spółkach kapitałowych, jakie posiada spółka komandytowa me będą objęte aportem). Spółka kapitałowa przejmie również długi związane z nabywanym przedsiębiorstwem, w tym dług z tytułu pożyczki, wobec Wnioskodawcy i innych wspólników, powstały w związku odnowieniem (nowacją). Wartość przejmowanych długów zostanie uwzględniona w wartości udziałów obejmowanych przez spółkę komandytową w spółce kapitałowej w zamian za aport (wartość nominalna wydawanych udziałów będzie odpowiadać różnicy pomiędzy wartością przedsiębiorstwa, a wartością przejętych długów). Spółka kapitałowa dokona w przyszłości spłaty pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od spółki kapitałowej tytułem spłaty części kapitałowej pożyczki powstałej w związku z odnowieniem (nowacją) i przejętej przez spółkę kapitałową będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód z jakiegokolwiek źródła podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? (pytanie nie dotyczy ewentualnych odsetek).

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej i nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego - podmiotami takimi są natomiast poszczególni wspólnicy spółki komandytowej (komplementariusze oraz komandytariusze). W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy też prawnymi - udział w dochodzie lub stracie spółki komandytowej podlega u takich osób lub podmiotów opodatkowaniu odpowiednio podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki komandytowej, a odnoszące się do osób fizycznych, powinny być rozpatrywane w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej jako: „ustawa o PIT”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1 a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art, 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z art. 8 ust. 1a ustawy o PIT przychodów

z pozarolniczej działalności gospodarczej osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c nie łączy się z pozostałymi ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy. Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o PIT, zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat jak również ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przyjmuje się, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa (ewentualnie zmniejsza pasywa) podatnika.

Do przychodów nie zalicza się zarówno otrzymanych jak i zwróconych pożyczek.

Reasumując, otrzymanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od spółki kapitałowej tytułem spłaty części kapitałowej pożyczki powstałej w związku z odnowieniem (nowacją) i przejętej przez spółkę kapitałową, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu z jakiegokolwiek źródła podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 KSH, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Zgodnie z art. 102 KSH, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółki komandytowe nie posiadają osobowości prawnej, nie są zatem podatnikami podatków dochodowych, a dochody tych spółek nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem tej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Przy czym, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego (art. 5a pkt 26 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza jest jednym ze źródeł przychodów. Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że u wspólnika spółki niebędącej osobą prawną, będącego podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, przychody oraz koszty uzyskania przychodów ustala się proporcjonalnie w takiej wysokości, w jakiej przysługuje mu udział w zysku tej spółki. Przy czym, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii związanych ze sposobem ustalania wysokości przysługującego wspólnikowi udziału w zysku tej spółki (udziału w spółce). Kwestie te regulowane są przez przepisy cyt. wyżej KSH.

Przypadający na wspólnika spółki komandytowej dochód z działalności gospodarczej ustalany jest na podstawie prowadzonych przez spółkę ksiąg rachunkowych, do prowadzenia których spółka jest zobowiązana na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.) z uwzględnieniem zasad wynikających z cyt. art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z treścią art. 24 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zauważyć ponadto należy, że obowiązujący w Polsce system opodatkowania podatkiem dochodowym, przewiduje (co do zasady) opodatkowanie tym podatkiem dochodów (przychodów) uzyskiwanych przez podatnika w ujęciu rocznym, tj. uzyskanych w danym roku podatkowym. Jednakże dla dochodów uzyskiwanych przez podatników ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, ustawodawca przewidział specyficzny tryb opodatkowania (formę uiszczania należnego podatku). Dochody te są bowiem opodatkowane na bieżąco w trakcie roku podatkowego, poprzez uiszczanie miesięcznych (bądź kwartalnych) zaliczek na podatek dochodowy, a ich ostateczne rozliczenie i opodatkowanie następuje po zakończeniu roku podatkowego w rocznym zeznaniu podatkowym. Stosownie bowiem do art. 44 i art. 45 ust. 1 ww. ustawy, wspólnik spółki komandytowej ma obowiązek wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po zakończeniu roku podatkowego złożyć zeznanie podatkowe, w którym wskaże dochody z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną, jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika zatem, że dochód każdego ze wspólników, rozumiany jako zysk z tytułu udziału w spółce komandytowej, winien być systematycznie opodatkowany w ciągu roku. W tym zakresie nie ma znaczenia, czy zysk wypracowany przez spółkę komandytową został wypłacony wspólnikom. Także wtedy gdy wspólnicy, podjęli decyzję o innym sposobie wykorzystania tego zysku, będzie on stanowił przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 52 § 1 KSH, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Jak wynika z powyższego, zysk spółki nie musi zostać bezwzględnie podzielony i wypłacony w całości wspólnikom. Wspólnicy mogą zdecydować o pozostawieniu, części lub całości zysku za dany rok w spółce i przeznaczeniu go np. na cele rozwoju spółki.

W myśl cyt. wyżej art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością. Zauważyć przy tym należy, że korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce komandytowej. Wnioskodawcy podobnie jak i pozostałym wspólnikom spółki komandytowej przysługuje wierzytelność o wypłatę przypadającego mu udziału w zysku spółki komandytowej. Zysk ten jest zyskiem z lat ubiegłych i został podzielony i przeznaczony do wypłaty uchwałą wspólników spółki komandytowej, lecz do tej pory nie został wypłacony. Wysokość wierzytelności o wypłatę zysku nie przekracza wysokości dochodu z tytułu udziału w spółce komandytowej, który był opodatkowany przez Wnioskodawcę podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka komandytowa dokona z każdym ze wspólników odnowienia (nowacji) istniejącego zobowiązania do wypłaty zysku na zobowiązanie z tytułu pożyczki. Spółka komandytowa, celem umorzenia zobowiązania do wypłaty zysku, zobowiąże się za zgodą każdego wspólnika, spełnić świadczenie pieniężne, ale z innej podstawy prawnej (podstawą zobowiązania do spełnienia świadczenia pieniężnego do wypłaty zysku na rzecz każdego wspólnika nie będzie stosunek spółki komandytowej, lecz umowa pożyczki). W wyniku powyższego dotychczasowe zobowiązanie do wypłaty zysku wygaśnie. Przedsiębiorstwo spółki komandytowej zostanie wniesione aportem do spółki kapitałowej (niektóre składniki majątkowe przedsiębiorstwa spółki komandytowej tj. udziały w innych spółkach kapitałowych, jakie posiada spółka komandytowa nie będą objęte aportem). Spółka kapitałowa przejmie również długi związane z nabywanym przedsiębiorstwem, w tym dług z tytułu pożyczki, wobec Wnioskodawcy i innych wspólników, powstały w związku odnowieniem (nowacją). Wartość przejmowanych długów zostanie uwzględniona w wartości udziałów obejmowanych przez spółkę komandytową w spółce kapitałowej w zamian za aport (wartość nominalna wydawanych udziałów będzie odpowiadać różnicy pomiędzy wartością przedsiębiorstwa, a wartością przejętych długów). Spółka kapitałowa dokona w przyszłości spłaty pożyczki.

Z powyższego wynika, że Spółka komandytowa dokona z każdym ze wspólników odnowienia (nowacji) istniejącego zobowiązania do wypłaty zysku na zobowiązanie z tytułu pożyczki, tj. zobowiązanie z tytułu wypłaty zysków zostanie umorzone, a w miejsce tego zobowiązania Wnioskodawcy będzie przysługiwała wierzytelność z tytułu pożyczki. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, wysokość wierzytelności o wypłatę zysku nie przekracza wysokości dochodu z tytułu udziału w spółce komandytowej, który był opodatkowany przez Wnioskodawcę podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się zatem do skutków podatkowych odnowienia zobowiązania (nowacji) wskazać należy, że zgodnie z art. 506 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie). W razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy wierzyciel otrzymuje od dłużnika weksel lub czek (art. 506 § 2 ww. ustawy).

Zawarcie tej umowy wymaga więc wyrażenia przez strony zgodnego zamiaru umorzenia dotychczasowego zobowiązania i ustanowienia nowego zobowiązania. Wspomniany zamiar stron powinien wynikać z wyraźnego ich oświadczenia lub w sposób niewątpliwy z okoliczności sprawy. W wypadku wątpliwości należy bowiem przyjąć, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Istotną cechą nowacji jest to, iż zobowiązanie dotychczasowe wygasa, tym samym odnowienie jest umową zawieraną w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w związku z odnowieniem zobowiązania wobec Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej, wygaśnie wierzytelność Wnioskodawcy wobec spółki komandytowej z tytułu wypłaty zysków. W związku bowiem z dokonaniem nowacji Wnioskodawcy będzie przysługiwała wierzytelność wobec spółki komandytowej z tytułu pożyczki.

Przez umowę pożyczki w świetle art. 720 § 1 Kodeksu Cywilnego dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki może być udzielona nieodpłatnie lub odpłatnie, tj. za oznaczonym wynagrodzeniem w formie odsetek. Pożyczka, co do zasady jest neutralna podatkowo zarówno dla udzielającego jak i otrzymującego pożyczkę.

Przechodząc zatem do meritum niniejszej sprawy stwierdzić należy, że spłata przez spółkę kapitałową wskazanej we wniosku kwoty głównej pożyczki (powstałej w spółce komandytowej w wyniku odnowienia istniejącego zobowiązania do wypłaty zysku, a przejętej przez spółkę kapitałową w wyniku aportu przedsiębiorstwa spółki komandytowej) w wysokości odpowiadającej kwocie przysługującej uprzednio Wnioskodawcy wierzytelności z tytułu wypłaty zysku spółki komandytowej - nie spowoduje u Wnioskodawcy uzyskania przychodu podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy z ww. zastrzeżeniem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać przy tym należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie konsekwencji podatkowych w związku z wypłatą wskazanego we wniosku zysku dla Wnioskodawcy, jako byłego wspólnika spółki komandytowej. W związku z powyższym tut. Organ nie odniósł się do ewentualnej możliwości powstania przychodu z tyt. wypłaty tego zysku dla innych byłych wspólników spółki komandytowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi– t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.