Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-472/16-1/ES
z 20 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 23 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 6 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku aportu zabudowanych budynkami działek nr 3/192, 3804/6, 357/2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku aportu zabudowanych budynkami działek nr 3/192, 3804/6, 357/2.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 6 lipca 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Gmina Miasta X) jest większościowym udziałowcem Z. (dalej: Z. lub Spółka). 6 maja 2016 r. Prezydent Miasta wydał zarządzenie Nr … w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego Z. Podwyższenie kapitału zakładowego Spółki nastąpiło w dniu 25 maja 2016 r. poprzez wniesienie przez Gminę aportu do Spółki. Zgodnie z Umową przeniesienia własności gruntów i budynków (akt notarialny …), przedmiotem aportu były m.in.:

1. nieruchomość gruntowa położona w miejscowości J. przy ul. K., obejmująca działkę oznaczoną numerem geodezyjnym 3/192, obręb x, zabudowana budynkiem użyteczności publicznej,
2. nieruchomość gruntowa położona w miejscowości J. przy ul. W., obejmująca działkę oznaczoną numerem geodezyjnym 3804/6, obręb J., zabudowana budynkiem użyteczności publicznej,
3. nieruchomość gruntowa położona w miejscowości J. przy ul. N., obejmująca działkę oznaczoną numerem geodezyjnym 357/2, obręb B., zabudowana budynkiem użyteczności publicznej (dalej łącznie: Budynki).

Zgodnie z wypisem z Ksiąg Wieczystych:

1. nieruchomość gruntowa obejmująca działkę oznaczoną numerem 3/192 stanowi własność Gminy Miasta - w całości, na podstawie dotychczasowych tytułów własności wpisanych w KW (…), (…), (…) i (…),
2. nieruchomość gruntowa obejmująca działkę oznaczoną numerem 3804/7 stanowi własność Gminy Miasta - w całości, na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego z dnia 20 października 1994 r. Nr …,
3. nieruchomość gruntowa obejmująca działkę oznaczoną numerem 357/2 stanowi własność Gminy Miasta - w całości, na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego z dnia 19 października 1994 r. Nr … .

Budynki zostały wprowadzone na stan środków trwałych Gminy na podstawie pisma Naczelnika Wydziału Nieruchomości Miejskich z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie konieczności ujawnienia w ewidencji księgowej mienia gminnego środków trwałych budynków służby zdrowia wraz z wyposażeniem. Budynki przyjęto na stan środków trwałych Gminy z dniem 30 stycznia 2003 r.

Od 18 maja 2001 r. nieruchomości (grunty wraz z Budynkami) były przedmiotem Umowy dzierżawy i najmu (dalej: Umowa dzierżawy) zawartej pomiędzy Gminą a Z.

Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie Budynków. W okresie dzierżawy/najmu nakłady takie ponosił jedynie Z. jako dzierżawca/najemca. Nakłady ponoszone przez Z. przekraczały każdorazowo 30% wartości początkowej Budynku określonej na podstawie wartości początkowej po jakiej dany Budynek ujęto w ewidencji środków trwałych Gminy. W dzierżawionych Budynkach Z. prowadzi działalność opodatkowaną i zwolnioną z VAT (świadczy usługi medyczne oraz usługi najmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe i usługi najmu lokali użytkowych), przy czym w odniesieniu do nakładów spółce tej nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakupionych w celu dokonania ulepszeń (ulepszenia były dokonywane w części, w której świadczono usługi medyczne).

Przedmiotowe ulepszenia Z. zaewidencjonowała w swoich księgach rachunkowych jako inwestycje w obcym środku trwałym i dokonuje ich amortyzacji. Ulepszenia w Budynkach przy ul. K. oraz przy ul. N. dokonane zostały więcej niż 2 lata temu (odpowiednio 3 lata i 7 lat temu), ulepszenia w budynku przy ul. W. były poniesione w marcu 2016 r., amortyzacji dokonano w postaci dwóch odpisów umorzeniowych. Dwie następne inwestycje zostaną zakończone w czerwcu 2016 r., tj. już po otrzymaniu aportu. W operacie szacunkowym widnieje adnotacja o trwaniu robót modernizacyjnych.

Zgodnie z Umową dzierżawy, Z. zrzeka się roszczeń z tytułu nakładów poniesionych na modernizacje i remonty kapitalne Budynków oraz roszczeń z tytułu innych nakładów poniesionych w związku z utrzymaniem Budynków w należytym stanie. Pomiędzy Spółką a Gminą nie doszło jednak do rozliczenia nakładów na ulepszenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie przez Gminę aportu do Spółki w postaci opisanych w stanie faktycznym nieruchomości (tj. gruntów wraz z posadowionymi na nich Budynkami) stanowi czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie przez Gminę aportu do Spółki w postaci opisanych w stanie faktycznym nieruchomości (tj. gruntów wraz z posadowionymi na nich Budynkami), stanowi czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT z kolei, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle powyższych przepisów, wniesienie aportu w postaci rzeczy bądź praw do spółki prawa handlowego lub cywilnego stanowi czynność o charakterze odpłatnym w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i jako takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Nr IPTPP2/443-883/13-4/KW z 11 lutego 2014 r. Powyższe oznacza, że z punktu widzenia Gminy aport nieruchomości do Z. stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostaw budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania podatkiem VAT nie wyodrębnia się wartości gruntu. Mając na uwadze fakt, że wszystkie nieruchomości będące przedmiotem niniejszego wniosku są nieruchomościami zabudowanymi, sposób opodatkowania ich aportu (tj. opodatkowanie według stawki 23% lub zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT) ustalany będzie łącznie dla danego gruntu i Budynku. Sposób opodatkowania aportu będzie uzależniony od tego, jaka stawka/zwolnienie z podatku VAT będzie właściwe dla dostawy konkretnego Budynku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata,

przy czym pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Budynki były przedmiotem Umowy dzierżawy od roku 2001. Przedmiotowa dostawa (aport) Budynków nie następuje zatem w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, nie następuje także w okresie krótszym niż 2 lata od daty pierwszego zasiedlenia. W ocenie Gminy, powyższe oznacza, że przedmiotowa dostawa (aport) Budynków podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W ocenie Gminy, wniosku tego nie zmienia fakt, że w stosunku do Budynków ponoszone były nakłady na ich ulepszenie, w wartości przekraczającej 30% ich wartości początkowej. Wskazać bowiem należy, że przedmiotowych ulepszeń nie dokonywała Gmina jako dostawca (wnoszący aport) Budynków, lecz Z. jako podmiot użytkujący Budynki na podstawie Umowy dzierżawy, który to podmiot omawiane ulepszenia zaewidencjonował w swoich księgach rachunkowych jako nakłady w obcym środku trwałym, podlegające amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W ocenie Gminy, ulepszeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a tym samym dla celów stosowania definicji pierwszego zasiedlenia, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, mogą być wyłącznie wydatki poniesione przez właściciela (tu: Gminę). Przedstawione w opisie stanu faktycznego wydatki poniesione przez Z. nie stanowią więc wydatków na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Prawidłowość takiego podejścia potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z 31 stycznia 2008 r., sygn. akt II FSK 1646/06 stwierdził, że: „wartość początkowa ulega zwiększeniu o poniesione nakłady na ulepszenie środków trwałych jedynie w sytuacji, gdy są one poniesione bezpośrednio przez podatnika, a nie przez podmiot korzystający z tych nieruchomości na podstawie określonego tytułu prawnego, np. umowy najmu”.

Prawidłowość takiego stanowiska potwierdzona została również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPP1/443-1011/14-4/MP z 12 listopada 2014 r.

Podsumowując, w ocenie Gminy aport nieruchomości opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, tj. aport (dostawa) działek gruntu wraz z posadowionymi na nich Budynkami, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ze względu na ścisłe powiązanie tematyki poruszonej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące trzech stanów faktycznych (aportu trzech działek z posadowionymi na nich budynkami) w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Wniesienie aportu rzeczowego skutkuje więc powstaniem obowiązku podatkowego po stronie wnoszącego aport, jako podmiotu dokonującego odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podmiot wnoszący aport zobowiązany jest do udokumentowania czynności za pomocą faktury, a także do rozliczenia podatku należnego na ogólnych zasadach, tj. z zastosowaniem stawek podatku właściwych dla towarów wnoszonych aportem lub zastosowaniem zwolnienia, o ile takie wynika z przepisów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Należy zatem stwierdzić, że z uwagi na fakt, że wniesienie aportem poszczególnych nieruchomości, o których mowa we wniosku było niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla dokonanej czynności Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

W odniesieniu do nieruchomości zabudowanych należy rozpatrywać zastosowanie zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku budynku, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Ze stanu faktycznego wynika, że Gmina w dniu 25 maja 2016 r. wniosła aport do Spółki w postaci:

• działki nr 3/192, zabudowanej budynkiem użyteczności publicznej,
• działki nr 3804/6, zabudowanej budynkiem użyteczności publicznej,
• działki nr 357/2, zabudowanej budynkiem użyteczności publicznej.

Od 18 maja 2001 r. nieruchomości (grunty wraz z Budynkami) były przedmiotem Umowy dzierżawy zawartej pomiędzy Gminą a Z.

Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie Budynków. W okresie dzierżawy/najmu nakłady takie ponosił jedynie Z. jako dzierżawca/najemca. Nakłady ponoszone przez Z. przekraczały każdorazowo 30% wartości początkowej Budynku.

Zgodnie z Umową dzierżawy, Z. zrzeka się roszczeń z tytułu nakładów poniesionych na modernizacje i remonty kapitalne Budynków. Pomiędzy Spółką a Gminą nie doszło do rozliczenia nakładów na ulepszenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy wniesienie przez Gminę aportu do Spółki w postaci opisanych w stanie faktycznym nieruchomości (tj. gruntów wraz z posadowionymi na nich budynkami) stanowi czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa budynków użyteczności publicznej posadowionych na działkach, o których mowa we wniosku może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od opodatkowania należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem ww. obiektów nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 maja 2014 r. sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”. W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku względem będących przedmiotem aportu budynków użyteczności publicznej, nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego, od 18 maja 2001 r. należące do Gminy nieruchomości (grunty wraz z Budynkami) były przedmiotem Umowy dzierżawy zawartej pomiędzy Gminą a Z.

Ponadto Gmina nie ponosiła w odniesieniu do tych budynków wydatków na ulepszenie. Wydatki na ulepszenie ponosił Z., jednak pomiędzy Z. a Gminą nie doszło do rozliczenia nakładów na ulepszenia, zatem sytuacja taka nie ma wpływu na pierwsze zasiedlenie, ponieważ wydatki te (przekraczające 30% wartości początkowej poszczególnych budynków) nie mogą stanowić u Wnioskodawcy wydatków na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, gdyż nie były poniesione bezpośrednio przez Wnioskodawcę lecz przez podmiot korzystający z tych nieruchomości na podstawie określonego tytułu prawnego tj. umowy dzierżawy i nie doszło do rozliczenia tych nakładów pomiędzy Z. a Gminą.

W związku z powyższym dokonany przez Wnioskodawcę aport budynków użyteczności publicznej, o których mowa we wniosku nie został dokonany w ramach pierwszego zasiedlenia.

Ponadto od czasu przekazania przez Gminę gruntów wraz z budynkami w dzierżawę na rzecz Spółki tj. od 18 maja 2001 r. do chwili aportu w maju 2016 r. nie upłynął okres krótszy niż 2 lata, tym samym dokonany aport wymienionych we wniosku budynków użyteczności publicznej w stosunku do których pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą (aportem) upłynie okres dłuższy niż 2 lata jest objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na spełnienie warunków wynikających z tego przepisu.

Zauważyć należy, że w sytuacji zwolnienia od podatku VAT dostawy (aportu) budynków użyteczności publicznej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, badanie przesłanek dla zwolnienia dostawy (aportu) tych budynków na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT stało się bezzasadne.

W konsekwencji powyższego, ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 29a ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, korzysta również dostawa (aport) działek nr 3/192, 3804/6 i 357/2, na których przedmiotowe budynki są posadowione.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że wniesienie przez Gminę aportu do Spółki w postaci opisanych w stanie faktycznym nieruchomości (tj. gruntów wraz z posadowionymi na nich Budynkami), stanowi czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby pomiędzy Wnioskodawcą a Z. doszło do rozliczenia nakładów na ulepszenie budynków) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.