Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-569/16-2/MT
z 8 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wykazania budynku w spisie z natury i zapłaty podatku należnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wykazania budynku w spisie z natury i zapłaty podatku należnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą od roku 2006. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudowała i przyjęła do użytkowania w roku 2009 jako środek trwały budynek. Od nakładów związanych z budową został odliczony podatek VAT naliczony. Od momentu przyjęcia budynku do ewidencji środków trwałych i rozpoczęcia jego użytkowania podlega on amortyzacji zgodnie z przepisami PDOF. Budynek w ramach prowadzonej działalności jest przedmiotem najmu dla innego podmiotu gospodarczego.

W przyszłości Wnioskodawczyni ma zamiar zlikwidować działalność gospodarczą i dokonywać wynajmu budynku (wybudowanego w ramach tej działalności) jako osoba prywatna kontynując opodatkowanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Najem byłby wykonywany dla tego samego podmiotu gospodarczego, dla którego był wykonywany w prowadzonej działalności na podstawie nowo podpisanej umowy ze wskazaniem osoby Wnioskodawczyni jako wynajmującego nie prowadzącego indywidualnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zakończeniem działalności Wnioskodawczyni będzie musiała wykazać budynek w spisie z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o VAT i odprowadzić podatek należny?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni uważa, że nie będzie zobligowana wykazać wartości budynków w spisie z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o VAT, ponieważ spis ten należy sporządzić, zgodnie art. 14 ust. l pkt 2 w momencie zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wybudowany w ramach działalności budynek, po zakończeniu działalności będzie nadal przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkeim VAT w ramach prowadzonego najmu prywatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, najem jako usługa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem budynku stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Na mocy art. 14 ust. 2 ustawy o VAT przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy o VAT przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą od roku 2006. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudowała i przyjęła do użytkowania w roku 2009 jako środek trwały budynek. Od nakładów związanych z budową został odliczony podatek VAT naliczony. Od momentu przyjęcia budynku do ewidencji środków trwałych i rozpoczęcia jego użytkowania podlega on amortyzacji zgodnie z przepisami PDOF. Budynek w ramach prowadzonej działalności jest przedmiotem najmu dla innego podmiotu gospodarczego. W przyszłości Wnioskodawczyni ma zamiar zlikwidować działalność gospodarczą i dokonywać wynajmu budynku (wybudowanego w ramach tej działalności) jako osoba prywatna kontynując opodatkowanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Najem byłby wykonywany dla tego samego podmiotu gospodarczego, dla którego był wykonywany w prowadzonej działalności na podstawie nowo podpisanej umowy ze wskazaniem osoby Wnioskodawczyni jako wynajmującego nie prowadzącego indywidualnej działalności gospodarczej.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że pomimo likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do sporządzenia spisu z natury i zapłaty podatku należnego od nakładów związanych z budową budynku, od których został odliczony podatek VAT naliczony. Wnioskodawczyni wskazała, że po likwidacji działalności gospodarczej ma zamiar dokonywać wynajmu budynku jako osoba prywatna, kontynując opodatkowanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, na rzecz tego samego podmiotu gospodarczego. Zatem, Wnioskodawczyni będzie nadal wykonywać działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w zakresie najmu ww. budynku.

Podsumowując, w związku z niewystąpieniem przesłanki wymienionej w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (tj. niezaistnieniem sytuacji, w której dochodzi do zaprzestania przez podatnika wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu), Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do wykazania w spisie z natury ww. budynku zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy o VAT i zapłaty podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.