Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-312/16/EB
z 4 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2016 r. (data wpływu 14 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna pieczywa, ciast, wyrobów ciastkarskich i cukierniczych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.24.Z). Działalność prowadzona jest jedynie w czasie sezonu letniego. Sprzedaż realizowana jest w dwóch punktach sprzedaży usytuowanych w miejscowościach nadmorskich. Z tytułu prowadzonej działalności jest Pani podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego a ewidencję przychodu – na podstawie zawartej umowy – prowadzi biuro podatkowe. Korzysta Pani ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r, nr 177, poz. 1054, ze zm.), gdyż w roku poprzednim nie przekroczyła Pani kwoty obrotu, ustalonej w proporcji do okresu prowadzenia działalności gospodarczej w 2015 r., i w roku bieżącym korzysta ze zwolnienia do momentu, gdy sprzedaż nie przekroczy kwoty 150.000 zł. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących umożliwia Pani przepis § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2014 r., poz. 1544, ze zm.). Prowadzona przez biuro podatkowe ewidencja przychodu wykorzystywana jest – w zakresie podatku od towarów i usług – jako ewidencja sprzedaży o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wpisy w tej ewidencji są dokonywane przez biuro, na podstawie telefonicznej informacji o wartości zrealizowanej w danym dniu sprzedaży, przekazywanej, bądź danego dnia wieczorem, bądź w dniu następnym rano. Przekazanie informacji umożliwia zawsze dokonanie wpisu w ewidencji przed podjęciem sprzedaży w kolejnym dniu. Po zakończeniu miesiąca, sporządzone za każdy dzień dowody wewnętrzne, w których wykazana jest sprzedaż, przekazywane są do biura rachunkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winna być prowadzona odrębnie w każdym z punktów sprzedaży, czy też prowadzić należy jedną zbiorczą ewidencję sprzedaży, obejmującą sprzedaż zrealizowaną za dany dzień łącznie w obydwu punktach sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę cel jaki przyświecał ustawodawcy nakładającemu obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży, wystarczającym i wypełniającym jednocześnie dyspozycję art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest prowadzenie jednej zbiorczej ewidencji sprzedaży, w której ujmuje się sprzedaż zrealizowaną za dany dzień łącznie w obydwu punktach sprzedaży. Celem prowadzenia ewidencji sprzedaży jest bowiem bieżące kontrolowanie wysokości zrealizowanego obrotu pod kątem możliwości dalszego korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, bądź też prawidłowe ustalenie momentu, w którym utraci Pani prawo do takiego zwolnienia. Możliwości takiej kontroli z pewnością nie zapewni prowadzenie dwóch odrębnych ewidencji w każdym z punktów sprzedaży, a co za tym idzie, rozwiązanie takie nie wypełni dyspozycji art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Uważa Pani również, że prowadzenie zbiorczej ewidencji sprzedaży przez biuro podatkowe w przedstawionej formie czyni zadość wymogom art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Biuro dokonuje zapisów za dany dzień w ewidencji przychodu, stanowiącej równocześnie dla celów podatku od towarów i usług ewidencję sprzedaży w jednej kwocie, bez rozbijania na sprzedaż zrealizowaną w poszczególnych punktach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej (…).

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 109 ust. 1 ustawy, podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku (art. 113 ust. 1 ustawy).

Analiza treści art. 109 ust. 1 ustawy wskakuje, że osoby/podmioty prowadzące działalność gospodarczą – w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – które dokonują sprzedaży i u których wartość tej sprzedaży nie przekroczyła limitu 150 000 zł (bez kwoty podatku), mają obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży. Należy zauważyć, że prowadzenie tej ewidencji ma celu umożliwienie podatnikowi kontroli wysokości obrotu uzyskanego z tytułu sprzedaży i dokonanie oceny czy nie przekroczył limitu obrotów uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług. Jednak przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani rozporządzeń wydanych na jej podstawie, nie precyzują w jaki sposób ww. ewidencja powinna być prowadzona. Jednocześnie należy zauważyć, że zawarte w treści art. 109 ust. 1 ustawy sformułowanie, że podatnicy „są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień” nie precyzuje czy w ww. ewidencji powinna być ujmowana na bieżąco każda sprzedaż, czy tylko łączna wartość sprzedaży dokonanej w danym dniu, ani tego czy ewidencja powinna być prowadzona w każdym punkcie sprzedaży. Zatem istotne jest aby w takiej ewidencji była wykazana wartość sprzedaży za dany dzień oraz aby zapis w ewidencji został ujęty przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że należy uznać za prawidłowe w świetle art. 109 ust. 1 ustawy, prowadzenie jednej zbiorczej ewidencji sprzedaży, w przypadku sprzedaży dokonywanej w dwóch punktach – miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że zapisy w ewidencji sprzedaży dokonywane są za pośrednictwem wynajętego przez Panią biura rachunkowego. Zaznaczyć zatem należy, że rozwiązanie takie jest prawidłowe, o ile – jak wskazała Pani w treści wniosku – „przekazanie informacji umożliwia zawsze dokonanie wpisu w ewidencji przed podjęciem sprzedaży w kolejnym dniu”. Jednocześnie należy wskazać, że wykazywanie w łącznej kwocie sprzedaży za dany dzień z dwóch punktów sprzedaży nie stoi w sprzeczności z brzmieniem art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.