Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-583/16-7/AK
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 17 lipca 2016 r. (data nadania 18 lipca 2016 r., data wpływu 20 lipca 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 7 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-583/16-3/AK (data nadania 7 lipca 2016 r., data doręczenia 16 lipca 2016 r.) oraz pismem (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 8 sierpnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-583/16-5/AK (data nadania 9 sierpnia 2016 r., data doręczenia 19 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przeniesienia prawa własności lokalu mieszkalnego w zamian za nabycie prawa najmu do lokalu komunalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przeniesienia prawa własności lokalu mieszkalnego w zamian za prawo najmu do lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 7 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-583/16-3/AK (data nadania 7 lipca 2016 r., data doręczenia 16 lipca 2016 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 17 lipca 2016 r. (data wpływu 20 lipca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami, pismem z dnia 8 sierpnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-583/16-5/AK (data nadania 9 sierpnia 2016 r., data doręczenia 19 sierpnia 2016 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do doprecyzowania w sposób dokładny i jednoznaczny stanu faktycznego, bez dokonywania oceny prawnej tego stanu faktycznego.

Pismem (data nadania 25 sierpnia 2016 r., data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawczyni powyższe uzupełniła w terminie.

We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy w formie aktu notarialnego Repertorium A z dnia 17 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni przeniosła prawo do własności lokalu mieszkalnego w celu wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego (przed upływem 5 lat od dnia nabycia). Przeniesienie praw nastąpiło bez spłat i dopłat z powyższej umowy i nie generuje to żadnego podatku, ponieważ nie można zakwalifikować jako umowy zamiany. Brak jest ekwiwalentności świadczeń, albowiem Wnioskodawczyni wstąpiła w stosunek obligacyjny, jakim jest najem lokalu komunalnego. Zawierając umowę Wnioskodawczyni nie dokonała odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opisana transakcja nie została uregulowana art. 21 ust. 1 pkt 32, w sprawie przyznania Wnioskodawczyni ulgi wykraczała poza kompetencje organu skarbowego.

Nie można zgodzić się, że czynność prawna jest czynnością odpłatną, w literaturze przedmiotu podkreśla się, że odpłatne zbycie to przeniesienie własności w zamian za korzyść materialną majątkową.

W stanie faktycznym nie nastąpiło żadne przysporzenie majątkowe, nie nastąpiła żadna zapłata odpowiadająca wartości przeniesionego prawa własności lokalu mieszkalnego. W sprawie wydany został wyrok WSA 2007-08-22 III SA/Wa 388/07.

Uchwała z dnia 9 czerwca 1995 r. poz. 146 SN podaje: cecha charakterystyczna stosunków cywilnoprawnych, w szczególności równorzędność podmiotów tych stosunków i wzajemności (ekwiwalentności) ich świadczeń w przeciwieństwie do stosunków kształtowanych w drodze zarządzenia administracyjnego opartych na zasadzie nadrzędności. Brak swobody decyzji (autonomii woli) stosunek podległości łączy Wnioskodawczynię, jako właściciela, z najemcą, tj. prawo własności z uchwałą Rady Miasta w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta oraz uchwałą Zarządu Dzielnicy, dlatego też nie należy do zakresu stosunków cywilnoprawnych (orzeczenie SN z dnia 6 grudnia 1972 r.), gdyż najem lokalu komunalnego jest jednoznacznie wyznaczone przez Uchwały, nie podlega regulacji przez materialne prawo cywilne (orzeczenie SN z dnia 28 listopada 1975 r.). Nabycie nie ma charakteru cywilnoprawnego

Lokal mieszkalny nr 1, stanowiący odrębną nieruchomość KW Wnioskodawczyni nabyła Aktem Notarialnym w dniu osiemnastym lutego 2015 r. na podstawie umowy darowizny od swojej matki Alicji P. Repertorium A.

W dniu 17 listopada 2015 r. lokal mieszkalny własnościowy w R. Wnioskodawczyni zamieniła bez spłat i dopłat na prawo najmu lokalu komunalnego w W. Pani Izabeli W.. Zdaniem Wnioskodawczyni nie generuje to żadnego podatku.

Wnioskodawczyni poinformowała, że kwotę wpisaną jako wartość jej lokalu 60.000 zł Notariusz oświadczył, że wpisał dla potrzeb wyliczania opłat notarialnych albowiem wiedział, że opisana zamiana nie była przedmiotem żadnych spłat ani dopłat.

Sprzedaż w celu otrzymania lokatorskiego prawa do lokalu, prawa najmu lokalu komunalnego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. b) updof (cyt. przychody z zamiany rzeczy lub praw, jeżeli z tyt. jednej umowy nie przekraczają kwoty 2280 zł.) w całości były zwolnione od podatku przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości - jeżeli sprzedaż nastąpiła w celu uzyskania, w zamian za te nieruchomości lub prawa do lokalu znajdującego się w zasobie gminy/zamiana na prawo najmu lokalu komunalnego.

Sformułowanie „w zamian za te nieruchomości” sugeruje, że może chodzić o tzw. quasi - zamiany. Transakcja taka polega na tym, że właściciel lokalu sprzedaje je osobie uprawnionej do lokatorskiego prawa do lokalu, a „w zamian” otrzymuje od gminy promesę ustanowienia tego prawa na swoją rzecz na prawo najmu lokalu komunalnego.

Wnioskodawczyni nie poczuwa się do uiszczenia podatku ze względu nieotrzymania żadnej kwoty uzyskanej ze sprzedaży - zamiany, którą jako taką mogłaby wydatkować na ten cel. Wnioskodawczyni prosi o uwzględnienie zwolnienia podatkowego.

Wnioskodawczyni jednoznacznie doprecyzowała, że aktem notarialnym nieodpłatnie przeniosła prawo własności do posiadanego lokalu mieszkalnego – dokonała zamiany bez spłat i dopłat oraz nabyła prawo najmu lokalu komunalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym faktycznie stanie prawnym należy uiścić podatek dochodowy, kiedy przeniesienie praw nastąpiło bez spłat i dopłat, z umowy w formie aktu notarialnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W wyniku zawartej umowy w formie Aktu notarialnego Rep. A, tj. umowa przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, której treść nie wskazuje na zamianę oraz w stanie faktycznym i rzeczywistym nie wynika, żeby Wnioskodawczyni uzyskała w zamian inną rzecz lub prawo stanowiące majątkową własność. Bowiem nie miało miejsca odpłatne zbycie, nie było żadnych spłat ani dopłat - wszelkich zobowiązań z tytułu ceny.

Zawierając umowę Wnioskodawczyni nie dokonała odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według Wnioskodawczyni nie generuje to żadnego podatku.

Przedmiotem aktu nie była sprzedaż lokalu mieszkalnego. Nie doszło do zamiany art. 603 Kodeksu cywilnego (brak ekwiwalentności świadczeń). Odpłatne zbycie to przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową, co nie miało miejsca i nie stanowi źródła przychodu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wnioskodawczyni jest studentką II roku, przed nią jeszcze 4 i pół roku ciężkich studiów. Wnioskodawczyni nie ma żadnych dochodów i nie stać jej na opłacenie podatku. Lokal mieszkalny, który zamieniła, był w rodzinie od przeszło 40 lat, a wykupiony ok. 20 lat. Nie jest i nigdy nie był przedmiotem handlu, bowiem mama odziedziczyła je w 2010 r. i utrzymywała w wysokości 370 zł. miesięcznie. Wnioskodawczyni natomiast wiąże swoją przyszłość ze stolicą państwa, podjęła więc taką decyzję w sprawie lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni nie stać na podwójne ponoszenie opłat czynszowych, byłoby to sztuczne trwanie do końca 5-letniej karencji podatkowej. Mieszkając, żyjąc w państwie, każdy wywiązuje się ze zobowiązań podatkowych. W sytuacji kiedy Wnioskodawczyni jest na utrzymaniu rodziców, nie weźmie kwoty podatkowej znikąd. Wymyślony podatek od nieistniejących pieniędzy kłóci się z zasadą współżycia społecznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)- przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw wymienionych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast użyte w cytowanym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Tym samym „odpłatne zbycie” obejmuje swoim zakresem nie tylko umowę sprzedaży, ale również umowę zamiany. Aby dana czynność miała charakter odpłatnej, nie musi jej bowiem towarzyszyć świadczenie pieniężne i przepływ gotówkowy. Forma bezpośredniej wymiany towarów, jaką jest uregulowana w art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) umowa zamiany, w wyniku której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy, również stanowi odpłatne zbycie rzeczy. Ekwiwalentem w tym wypadku jest inna rzecz, a nie wartości pieniężne. Stosownie do art. 604 ww. Kodeksu do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Umowa zamiany jest zatem umową o podobnym charakterze co umowa sprzedaży, nie można jej jednak utożsamiać ze sprzedażą. Obie umowy stanowią o odpłatnym zbyciu.

W następstwie umowy zamiany mają miejsce dwie czynności. Z jednej strony dochodzi u każdej ze stron do odpłatnego zbycia nieruchomości, z drugiej natomiast każda ze stron nabywa nową nieruchomość.

Zamiana jest więc umową o podobnym charakterze co sprzedaż. Świadczy o tym między innymi fakt, że ustawodawca nie reguluje odrębnie tej umowy, a jedynie w art. 604 Kodeksu cywilnego stanowi, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Ponadto zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego – m. in. umowa zamiany rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę. Zasadnicza różnica między umową sprzedaży a umową zamiany polega jedynie na tym, że w umowie zamiany nie występuje świadczenie pieniężne, a formę zapłaty stanowi inna rzecz. Zamiana więc podobnie jak umowa sprzedaży stanowi formę odpłatnego zbycia.

Wobec powyższych okoliczności należy powtórzyć, że zamiana nieruchomości lub ich części stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Jeżeli natomiast zamiana nieruchomości lub ich części następuje po upływie tego okresu, przychód z zamiany nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zaznaczyć należy również, że przychód podatkowy powstaje nawet w sytuacji, kiedy zamiana nieruchomości następuje bez wzajemnych dopłat.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w dniu 18 lutego 2015 r. na podstawie umowy darowizny od swojej matki lokal mieszkalny. Wnioskodawczyni dokonała zamiany ww. lokalu.

Należy zauważyć, że w zamian za przeniesienie prawa własności do lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnego ekwiwalentu pieniężnego, lecz nabyła prawo najmu do lokalu komunalnego. Zatem ekwiwalentem, który uzyskała Wnioskodawczyni jest właśnie prawo najmu.

Ponieważ do opisanego we wniosku zbycia (zamiany) lokalu mieszkalnego, w celu uzyskania w zamian prawa najmu do lokalu mieszkalnego, doszło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, stanowi ono źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując oceny skutków podatkowych zbycia (zamiany) lokalu mieszkalnego nabytego przez Wnioskodawczynię, należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujące w roku nabycia tej nieruchomości, tj. w 2015 r.

Z dniem 1 stycznia 2009 r. uległy zmianie zasady opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Nowe zasady opodatkowania znajdują zastosowanie do odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych od dnia 1 stycznia 2009 r., co wynika z przepisów ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.).

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W przypadku zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c dochód ustala się u każdej ze stron umowy na zasadach, o których mowa w ust. 2 (art. 30e ust. 3 ustawy).

Przychodem podatkowym z tytułu umowy zamiany, stosownie do art. 19 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest u każdej ze stron umowy przenoszącej własność, wartość nieruchomości, rzeczy lub prawa zbywanego w drodze zamiany. Zaznaczyć należy, że wartość ta nie może być niższa od wartości rynkowej, dla ustalenia której stosować należy odpowiednio przepisy art. 19 ust. 1, 3 i 4 ww. ustawy. W świetle ust. 1 tego artykułu przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości (udziału) lub praw majątkowych uważa się wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku, np. podatek od czynności cywilnoprawnych, koszty sporządzenia aktu notarialnego zamiany, o ile będą ponoszone przez zbywcę (Wnioskodawczynię). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Odrębną kategorią są koszty uzyskania przychodu. W przypadku, kiedy zbywana poprzez zamianę nieruchomość nabyta była w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wysokość nakładów, o których mowa wyżej ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Mając zatem na uwadze przedstawiony w niniejszej sprawie stan faktyczny oraz mające zastosowanie przepisy prawa nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym w związku z zawarciem opisanej umowy zamiany prawa własności do lokalu mieszkalnego na prawo najmu do lokalu komunalnego nie ciąży na Niej obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując należy stwierdzić, że u Wnioskodawczyni z tytułu zbycia lokalu mieszkalnego w drodze zamiany przed upływem pięciu lat od daty jego nabycia, powstanie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu i rozliczeniu w zeznaniu rocznym. Tym samym, dochód uzyskany z takiej zamiany będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu natomiast do przywołanego we wniosku przez Wnioskodawczynię wyroku sądu administracyjnego, Organ informuje, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.