Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-365/16-1/EJ
z 23 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 kwietnia 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z 8 lipca 2016 r., (data wpływu 13 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi dzierżawy nieruchomości przeznaczonej na Dom Pomocy Społecznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, z 19 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi dzierżawy nieruchomości przeznaczonej na Dom Pomocy Społecznej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 lipca 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 czerwca 2016 r., znak: IBPP2/4512-365/16/EJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem budynku byłego hotelu, w Z., gdzie prowadził działalność gospodarczą pod nazwą: Hotel „…". Budynek ten, po zlikwidowaniu działalności hotelarskiej to jest 30 stycznia 2012 r., został wydzierżawiony Spółce S z przeznaczeniem na DPS. Spółka ta nie mogła uzyskać decyzji o zmianie sposobu użytkowania przedmiotowego budynku w Urzędzie Miejskim w Z. z uwagi na niezgodność działalności DPS z zapisami Miejscowego Planu Zagospodarowania. Dopiero 17 stycznia 2013 r. decyzja Wojewody uchyliła w całości decyzję Prezydenta Miasta z dnia 19 listopada 2012 r. wnoszącą sprzeciw do zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania budynku hotelu na Dom Pomocy Społecznej dla osób przewlekle chorych psychicznie. Mimo otrzymanej pozytywnej decyzji j.w. Spółka S nie wywiązywała się z umowy dzierżawy budynku, zatem zgodnie z zapisami tej umowy, budynek wrócił do Wnioskodawcy i został zaoferowany do wynajęcia każdemu podmiotowi, który poprowadzi w nim działalność DPS dla osób przewlekle chorych psychicznie. Zaoferowany do wydzierżawienia budynek wynajęła Spółka „Ch”, z którą Wnioskodawca podpisał umowę dzierżawy w dniu 27 sierpnia 2013 r. Spółka ta uzyskała decyzję Wojewody z dnia 23 września 2013 r. na prowadzenie DPS-u pod nazwą: DPS z siedzibą w Z. przy ulicy przeznaczonego dla 74 osób przewlekle chorych psychicznie, a jej jedyną działalnością jest pomoc społeczna z zakwaterowaniem. Spółka „Ch” zgodnie z Aktem Notarialnym „A” z dnia 25 września 2013 r. prowadzi działalność non-profit zgodnie z zapisami § 17 pkt 1. 2. 3. Budynek dzierżawiony w całości na potrzeby DPS sklasyfikowany jest do działu 11, grupy 113, klasy 1130 PKOB to jest jako budynek mieszkalny zbiorowego zamieszkania.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił iż, spełnienie następujących warunków:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel dzierżawy.
  
  

Mając zatem na uwadze przepisy ustawy o podatku VAT, a konkretnie art. 43 ust. 1 pkt 36 Wnioskodawca uważa, że może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT przy wystawianiu comiesięcznych faktur za dzierżawę przedmiotowego budynku.

W opisanym wyżej okresie i nadal równocześnie z dzierżawą budynku w Z. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Hotel „…”.

W piśmie uzupełniającym z 8 lipca 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i w następujący sposób udzielił wyjaśnień:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W świetle opisanej we wniosku umowy dzierżawy, dzierżawiony budynek jest wykorzystywany na cele prowadzenia Domu Pomocy Społecznej. Istnieje odrębne oświadczenie dzierżawcy nieruchomości, iż budynek zabezpiecza cele mieszkaniowe mieszkańców DPS. Osoby zamieszkujące budynek są w nim zameldowane. W budynku znajdują się wyłącznie pomieszczenia zabezpieczające potrzeby bytowe mieszkańców. Działalność podmiotu prowadzącego w przedmiotowej nieruchomości Dom Pomocy Społecznej jest działalnością „non-profit”. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 29 października 2008 r. usługi dzierżawy budynku przez Wnioskodawcę posiadają symbol PKWiU: 68.20.11.0 wynajem usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi, natomiast usługi świadczone przez Ch… spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością posiadają symbol PKWiU 87.20.12.0 usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem świadczone osobom dorosłym z zaburzeniami psychicznymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane pismem z 8 lipca 2016 r.):

Czy w świetle przedstawianego we wniosku stanu faktycznego, świadczone przez wnioskodawcę usługi dzierżawy budynku mieszkalnego korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane pismem z 8 lipca 2016 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi dzierżawy budynku mieszkalnego korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powołanym artykułem zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Bezsprzecznym jest, że Wnioskodawca świadczy usługi dzierżawy we własnym imieniu i na własny rachunek. Budynek będący przedmiotem dzierżawy, ma ponadto charakter mieszkalny, co wynika z dołączonej kopii wpisu z kartoteki budynków. Dzierżawa ma charakter mieszkaniowy, niewątpliwie bowiem Dom Pomocy Społecznej służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych osób, które w nim przebywają. Za budynek mieszkalny można powiem uznać taki budynek, w którym osoby go zamieszkujące realizują swoje podstawowe potrzeby mieszkaniowe. Funkcje taką spełniają Domy Pomocy Społecznej, świadczące mieszkańcom usługi bytowe, opiekuńcze i inne wspomagające na poziomie obowiązującego standardu. Mieszkańcami są osoby z zaburzeniami psychicznymi wymagające całodobowej opieki ze względu na stan zdrowia, którym rodzina nie chce lub nie jest w stanie zapewnić takiej opieki. Domy pomocy społecznej są więc miejscem stałego lub czasowego zamieszkania dla osób tam przebywających. Biorąc powyższe pod uwagę uznać należy, że spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące zwolnienie. Tym samym świadczone przez Wnioskodawcę usługi dzierżawy korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zasiniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie należy zauważyć, iż w myśl art. 5a ww. ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wymienioną wyżej stawkę należy stosować jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak też przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

Należy zwrócić uwagę, iż zwolnienie z podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT dla wynajmu/wydzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania/wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu

(cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania/wydzierżawiania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych. W związku z tym nie można uznać, iż każda usługa wynajmu/wydzierżawienia budynku mieszkalnego, która nie została sklasyfikowana przez GUS do grupy PKWiU 55 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu/wydzierżawiania następuje poprzez wykorzystanie lokalu (budynku) przez najemcę/dzierżawcę. Tym samym zasadniczą kwestią dla opodatkowania czy zwolnienia z podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemcą jest podmiot gospodarczy wykorzystujący budynek mieszkalny lub jego część w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (np. podmiot w oparciu o przepisy o pomocy społecznej będzie prowadził dom pomocy społecznej cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy)).

Zatem w takim przypadku podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu lub dzierżawy nieruchomości mieszkalnej na cele gospodarcze podmiotu gospodarczego, nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Tym samym winien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest właścicielem budynku, który na podstawie umowy dzierżawi na rzecz spółki Ch…. W świetle opisanej we wniosku umowy dzierżawy, budynek jest wykorzystywany do prowadzenia domu pomocy społecznej. Istnieje odrębne oświadczenie dzierżawcy, iż budynek zabezpiecza cele mieszkaniowe mieszkańców DPS, osoby zamieszkujące budynek są w nim zameldowane. W budynku znajdują się wyłącznie pomieszczenia zabezpieczające potrzeby bytowe mieszkańców. Działalność podmiotu prowadzącego w przedmiotowej nieruchomości DPS jest działalnością „non profit”. Usługi dzierżawy budynku przez Wnioskodawcę posiadają symbol PKWiU 68.20.11.0 wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi, natomiast usługi świadczone przez Spółkę Ch… posiadają symbol 87.20.12.0 usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem świadczone osobom dorosłym z zaburzeniami psychicznymi.

Jak już wcześniej wskazano, celem innym niż mieszkaniowy jest np. prowadzenie przez najemcę/dzierżawcę działalności gospodarczej na potrzeby, której budynek lub jego części są wynajmowane/wydzierżawiane, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Cel mieszkaniowy nie jest w niniejszej sprawie zrealizowany, albowiem Wnioskodawca dzierżawi budynek Spółce, na cele niemieszkalne. Spółka w dzierżawionym budynku prowadzi działalność gospodarczą tj. świadczy w nim usługi w zakresie opieki społecznej, poprzez prowadzenie Domu Opieki Społecznej.

Ponadto okoliczność, że Wnioskodawca klasyfikuje swoje usługi pod symbolem PKWiU 68.20.11 „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi i dzierżawionymi” nie ma w rozpoznawanej sprawie znaczenia, bowiem przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 nie odsyła do klasyfikacji statystycznej świadczonej usługi. Istotny jest jedynie cel, jaki ma być spełniony przy wynajmie nieruchomości mieszkalnej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym przedmiotowa dzierżawa budynku przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki prowadzącej Dom Pomocy Społecznej, w którym świadczy usługi pomocy społecznej, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca powinien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż usługi dzierżawy budynku mieszkalnego korzystają ze zwolnienia od podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Ponadto należy podkreślić że, organ wydający interpretację nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Tym samym dołączone do wniosku z 19 kwietnia 2016 r. oraz uzupełnienia z 7 lipca 2016 r, dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.