Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-723/16-1/BD
z 18 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość nakładów poczynionych w ramach zadania inwestycyjnego zakończonego już po otrzymaniu aportu powinna powiększać wartość początkową budynków dla celów amortyzacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość nakładów poczynionych w ramach zadania inwestycyjnego zakończonego już po otrzymaniu aportu powinna powiększać wartość początkową budynków dla celów amortyzacyjnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) jest podmiotem działającym w sektorze szeroko rozumianych usług związanych z ochroną zdrowia i oferuje na rzecz lokalnych mieszkańców usługi i świadczenia medyczne, w tym ambulatoryjne usługi medyczne. Spółka prowadzi różne przychodnie medyczne zlokalizowane na terenie miasta. Do niedawna nieruchomości, w których znajdują się wspomniane przychodnie były dzierżawione przez Spółkę od Gminy. W kwietniu 2016 r. w wyniku aportu zrealizowanego przez Gminę, Spółka stała się właścicielem opisanych nieruchomości i budynków. Przed dokonaniem aportu Spółka realizowała różnego rodzaju zadania inwestycyjne w budynkach gdzie zlokalizowane były przychodnie. Ponoszone wydatki kwalifikowane były do inwestycji w obcym środku trwałym i odpowiednio podlegały stosownej amortyzacji, zgodnie z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na moment aportu Spółka ujęła w kosztach podatkowych jedynie część wartości początkowej dokonanych inwestycji w obcym środku trwałym (tzn. realizacja aportu nastąpiła zanim upłynął okres dokonywania przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych). W stosunku do jednego z zadań inwestycyjnych miała natomiast miejsce sytuacja, że aport został dokonany zanim inwestycja się zakończyła i została oddana do używania - przed aportem w tym względzie Spółka nie dokonała zatem żadnego odpisu amortyzacyjnego, a same wydatki nie zostały ujęte jako koszty uzyskania przychodu Spółki.

Wycena nieruchomości na potrzeby aportu bazowała na wartości rynkowej tych nieruchomości z grudnia 2015 r., co zostało potwierdzone stosownymi operatami szacunkowymi sporządzonymi przez rzeczoznawcę majątkowego. Pomiędzy Gminą i Spółką nie miało miejsca dodatkowe rozliczenie finansowe (refundacje, zwrot nakładów itd.) odnoszące się do dokonanych przez Spółkę nakładów inwestycyjnych w budynkach, które następnie zostały wniesione aportem do Spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość nakładów poczynionych w ramach zadania inwestycyjnego zakończonego już po otrzymaniu aportu powinna powiększać wartość początkową budynków dla celów amortyzacyjnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość nakładów poczynionych w ramach zadania inwestycyjnego zakończonego już po otrzymaniu aportu powinna powiększać wartość początkową budynków dla celów amortyzacyjnych.

Zgodnie z zapisami art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, w razie nabycia wkładu niepieniężnego, za wartość początkową środków trwałych uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Stosownie natomiast do brzmienia art. 16g ust. 13 ustawy CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu, w wyniku przebudowy, rozbudowy lub rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji ustaloną wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. Zdaniem Spółki, w powyższej kwestii bez znaczenia pozostaje fakt, że nakłady inwestycyjne zostały w większości poczynione jeszcze zanim Spółka stała się właścicielem aportowanych budynków. Wspominany przepis podatkowy akcentuje moment zakończenia zadania inwestycyjnego i właśnie na ten moment powinna nastąpić ocena jaki charakter miały zrealizowane prace i jak je zaklasyfikować na potrzeby podatkowe. W przypadku Spółki zadanie inwestycyjne zakończyło się w momencie, gdy była ona już właścicielem budynków. Inwestycja miała charakter modernizacyjny, co implikuje powiększenie wartości początkowej budynków o kwotę nakładów modernizacyjnych. W efekcie podstawa do naliczania odpisów amortyzacyjnych od budynków powinna ulec podwyższeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni - ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Z kolei, na podstawie art. 16g ust. 3 ustawy CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę na treść art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych. Przedmiotowa działalność prowadzona była dotychczas na podstawie umowy dzierżawy w budynkach będących własnością Gminy. Następnie w kwietniu 2016 r. Gmina dokonała aportu, w wyniku czego Spółka stała się właścicielem opisanych nieruchomości i budynków. Na moment aportu Spółka, w stosunku do jednego z zadań inwestycyjnych nie dokonała żadnego odpisu amortyzacyjnego. Tym samym wydatki te nie zostały ujęte jako koszty uzyskania przychodów, ponieważ aport został dokonany zanim inwestycja się zakończyła i została oddana do używania.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że w przypadku nabycia przez podatnika w drodze aportu środka trwałego, którego modernizację wcześniej rozpoczęto wartość nakładów poniesionych na tę inwestycję może zwiększać wartość początkową przedmiotowego środka trwałego dla celów amortyzacyjnych, chyba że nakłady te zostały już ujęte w wartości aportowanych środków trwałych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.