Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.344.2016.1.MJ
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu realizacji prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z wyodrębnioną częścią Świetlicy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania czynności odpłatnego wynajmowania wyodrębnionej części świetlicy na rzecz podmiotów zewnętrznych za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania VAT,
  

• prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących Wydatki Inwestycyjne ponoszone na wyodrębnioną część Świetlicy przeznaczoną na wynajem,
  

• prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących Wydatki Bieżące ponoszone na wyodrębnioną część Świetlicy przeznaczoną na wynajem,
  

• prawa do częściowego odliczenia VAT naliczonego (proporcją nawierzchni) wynikającego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i wydatki bieżące ponoszone na całą Świetlice,
  

• sposobu realizacji prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z wyodrębnioną częścią Świetlicy.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina ….. (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina jest właścicielem domu ludowego/świetlicy wiejskiej w miejscowości …. (dalej: Dom Ludowy, Świetlica wiejska, Świetlica). Świetlica wykorzystywana jest przez Gminę dwojako, jest bowiem podzielona na dwie części. Jedna część Świetlicy jest nieodpłatnie udostępniana lokalnej społeczności jako miejsce spotkań, natomiast druga z wyodrębnionych części jest przeznaczona wyłącznie do odpłatnego udostępniania w celach komercyjnych - obecnie z przeznaczeniem na prywatny punkt lekarski.

Gmina w 2015 r. przeprowadziła inwestycję pod nazwą „….” (dalej: Inwestycja). Inwestycja dotyczyła jedynie wyodrębnionej części pomieszczeń świetlicy wiejskiej w …. i została przeprowadzona w celu odpłatnego wynajmu tej części na potrzeby punktu lekarskiego.

Powyższą inwestycję Gmina w całości zrealizowała ze środków własnych. Wartość inwestycji przekroczyła 15 tys. zł netto. Dokument WT dotyczący zmiany wartości środka trwałego (budynku świetlicy) został wystawiony w dniu 31 lipca 2015 r.

W związku z realizacją Inwestycji w zakresie wyodrębnionej części Świetlicy, Gmina poniosła określone wydatki inwestycyjne nabywając towary i usługi związane m.in. ze sporządzeniem dokumentacji projektowej, wykonaniem prac budowlanych, sprawowaniem nadzoru nad pracami, etc. (dalej: Wydatki Inwestycyjne). Gmina nie wyklucza poniesienia kolejnych wydatków inwestycyjnych na wyodrębnioną część Świetlicy (dalej również jako: Wydatki Inwestycyjne). Gmina w momencie ponoszenia ww. wydatków miała sprecyzowaną koncepcję wykorzystywania wyodrębnionej części Świetlicy wyłącznie odpłatnie tj. z przeznaczeniem do odpłatnego wynajmu i zgodnie z przyjętym zamiarem od momentu zakończenia Inwestycji nie wykorzystuje tych pomieszczeń w innym celu, w szczególności nie udostępnia ich nieodpłatnie na cele gminne.

Od czasu rozpoczęcia Inwestycji zaadaptowane pomieszczenia Świetlicy (z przeznaczeniem na punkt lekarski) nie były przedmiotem udostępniania na rzecz mieszkańców, zarówno odpłatnego, jak i nieodpłatnego.

Gmina w dniu 12 lutego 2016 r. zawarła przedwstępną umowę najmu zaadaptowanej części Świetlicy z Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej - Zespołem Poradni Lekarskich s.c. (dalej: NZOZ), nie doszło jednak jeszcze do zawarcia umowy przyrzeczonej. Od zakończenia Inwestycji, zaadaptowana część Świetlicy jest przeznaczona do odpłatnego wynajmu, co potwierdza zawarcie ww. umowy. Od czasu zakończenia Inwestycji Gmina nikomu nie udostępniała nieodpłatnie tej części Świetlicy ani nie wykorzystywała i nie wykorzystuje jej na cele gminne.

Do chwili zawarcia umowy przyrzeczonej Gmina ponosi wydatki związane z bieżącym utrzymaniem zaadaptowanych pomieszczeń na punkt lekarski, tj. przykładowo koszty energii, ogrzewania itp. (dalej jako: Wydatki Bieżące) Po zawarciu umowy przyrzeczonej Wydatki Bieżące w zakresie zużytych mediów będą fakturowane na najemcę na podstawie wskazań podliczników.

W przyszłości mogą wystąpić sytuacje, w których wydatki bieżące lub wydatki inwestycyjne będą ponoszone na całą Świetlicę bez dokładnego wyodrębnienia, której części wydatki te dotyczą (np. wydatki na remont całego dachu, remont całej elewacji).

Dotychczas, Gmina nie dokonała odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących Wydatki Inwestycyjne i Bieżące ponoszone na wyodrębnioną część Świetlicy wiejskiej, gdyż w pierwszej kolejności Gmina chce potwierdzić prawidłowość dokonania takiego odliczenia w drodze interpretacji indywidualnej Ministra Finansów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytania 2-4 w jaki sposób Gmina miała/ ma/ będzie mogła zrealizować prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z wyodrębnioną częścią Świetlicy? (oznaczone we wniosku jako nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do wydatków związanych z opisywaną Świetlicą, Gmina może/będzie mogła zrealizować prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w bieżącej oraz następnych deklaracjach VAT, o ile nie upłynęły dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od końca okresu, w którym otrzymała fakturę i powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Natomiast po upływie powyższych okresów. Gmina może/będzie mogła dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, a jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, l0d i l0e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, l0d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat. Licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem niemającym zastosowania w niniejszym przypadku.

Mając powyższe na uwadze, Gmina stoi na stanowisku, iż w odniesieniu do wydatków związanych ze Świetlicą, Gmina może/będzie mogła zrealizować prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w bieżącej oraz następnych deklaracjach VAT, o ile nie upłynęły dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od końca okresu, w którym otrzymała fakturę i powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Natomiast po upływie powyższych okresów. Gmina może/będzie mogła dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż wciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Katalog sytuacji wyłączających prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego zawarto w art. 88 ustawy.

Jak stanowi przepis art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Na podstawie przepisu art. 86 ust. 10c ustawy, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług;
  

• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług;
  

• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tą transakcję.
  
  

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty, z zastrzeżeniem § 3 (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.).

Od dnia 1 stycznia 2016 r. ww. przepis stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, że uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
   
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
      
   2. postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

W świetle art. 81b § 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r., korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Powyższy przepis, z dniem 1 stycznia 2016 r. otrzymał brzmienie: „Korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych. Organ podatkowy zawiadamia pisemnie składającego korektę o jej bezskuteczności”.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. nie załącza się do korygowanej deklaracji pisemnego uzasadnienia wyjaśniającego przyczynę korekty.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest właścicielem domu ludowego/świetlicy. Świetlica wykorzystywana jest przez Gminę dwojako, jest bowiem podzielona na dwie części. Jedna część Świetlicy jest nieodpłatnie udostępniana lokalnej społeczności jako miejsce spotkań, natomiast druga z wyodrębnionych części jest przeznaczona wyłącznie do odpłatnego udostępniania w celach komercyjnych. Gmina w 2015 r. przeprowadziła inwestycję pod nazwą „…..”. Inwestycja dotyczyła jedynie wyodrębnionej części pomieszczeń świetlicy wiejskiej w …. i została przeprowadzona w celu odpłatnego wynajmu tej części na potrzeby punktu lekarskiego. Powyższą inwestycję Gmina w całości zrealizowała ze środków własnych. Wartość inwestycji przekroczyła 15 tys. zł netto. W związku z realizacją Inwestycji w zakresie wyodrębnionej części Świetlicy, Gmina poniosła określone wydatki inwestycyjne nabywając towary i usługi związane m.in. ze sporządzeniem dokumentacji projektowej, wykonaniem prac budowlanych, sprawowaniem nadzoru nad pracami, etc. (dalej: Wydatki Inwestycyjne). Gmina nie wyklucza poniesienia kolejnych wydatków inwestycyjnych na wyodrębnioną część Świetlicy (dalej również jako: Wydatki Inwestycyjne). Gmina w momencie ponoszenia ww. wydatków miała sprecyzowaną koncepcję wykorzystywania wyodrębnionej części Świetlicy wyłącznie odpłatnie tj. z przeznaczeniem do odpłatnego wynajmu i zgodnie z przyjętym zamiarem od momentu zakończenia Inwestycji nie wykorzystuje tych pomieszczeń w innym celu, w szczególności nie udostępnia ich nieodpłatnie na cele gminne. Od czasu rozpoczęcia Inwestycji zaadaptowane pomieszczenia Świetlicy (z przeznaczeniem na punkt lekarski) nie były przedmiotem udostępniania na rzecz mieszkańców, zarówno odpłatnego, jak i nieodpłatnego. Gmina w dniu 12 lutego 2016 r. zawarła przedwstępną umowę najmu zaadaptowanej części Świetlicy z Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej - Zespołem Poradni Lekarskich s.c., nie doszło jednak jeszcze do zawarcia umowy przyrzeczonej. Od zakończenia Inwestycji, zaadaptowana część Świetlicy jest przeznaczona do odpłatnego wynajmu, co potwierdza zawarcie ww. umowy. Od czasu zakończenia Inwestycji Gmina nikomu nie udostępniała nieodpłatnie tej części Świetlicy ani nie wykorzystywała i nie wykorzystuje jej na cele gminne. Do chwili zawarcia umowy przyrzeczonej Gmina ponosi wydatki związane z bieżącym utrzymaniem zaadaptowanych pomieszczeń na punkt lekarski, tj. przykładowo koszty energii, ogrzewania itp. (dalej jako: Wydatki Bieżące) Po zawarciu umowy przyrzeczonej Wydatki Bieżące w zakresie zużytych mediów będą fakturowane na najemcę na podstawie wskazań podliczników. W przyszłości mogą wystąpić sytuacje, w których wydatki bieżące lub wydatki inwestycyjne będą ponoszone na całą Świetlicę bez dokładnego wyodrębnienia, której części wydatki te dotyczą (np. wydatki na remont całego dachu, remont całej elewacji)..

W tym miejscu wskazać należy, iż w interpretacji indywidualnej nr 1061-IPTPP3.4512.340.2016.1.MJ stwierdzono, że czynność odpłatnego wynajmowania wyodrębnionej części świetlicy na rzecz podmiotów zewnętrznych będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy, niekorzystające ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z wyodrębnioną częścią Świetlicy, a odliczenia tego Gmina może/będzie mogła dokonać zgodnie z ww. regulacjami w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy ale nie wcześniej niż za okres, w którym otrzymano faktury dokumentujące dostawę towarów lub za dwa następne okresy rozliczeniowe. Jeżeli Wnioskodawca nie dokonał takiego obniżenia w ww. terminie, to zgodnie z powołanym wcześniej art. 86 ust. 13, może/będzie mógł obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie sposobu realizacji prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z wyodrębnioną częścią Świetlicy. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.