Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-459/15-4/AJ
z 25 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.) na wezwanie Organu podatkowego z dnia 11 sierpnia 2015 r. (data nadania 11 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości (zabudowanej budynkiem) położonej na terytorium Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sprzedaży nieruchomości (zabudowanej budynkiem) położonej na terytorium Polski.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Włoskie przedsiębiorstwo E. S.R.L. (odpowiednik polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Brescia (Włochy), zarejestrowane w Rejestrze Przedsiębiorców prowadzonym przez Izbę Handlową Przemysłu, Rzemiosła i Rolnictwa w Bresci, w styczniu 2006 r. nabyło prawo wieczystego użytkowania, działki gruntu oraz własność wzniesionego na tej działce stanowiącego odrębną nieruchomość budynku. W następnych latach, oprócz kosztów zakupu nieruchomości, poniosła również wydatki w związku z modernizacją hali. W latach 2006 r. - 2015 r., wynajmowała powyższą nieruchomość polskim spółkom. Na koniec kwietnia 2015 r. przewidywana jest sprzedaż omawianej nieruchomości obecnemu najemcy - polskiej spółce z o.o.

Firma włoska nie tworzyła oddziału, przedstawicielstwa na terytorium Polski ani jakiegokolwiek biura. Również nie powstał zakład w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikami podatku VAT, posiadającym numer identyfikacji podatkowej (NIP).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jakie powstaną zobowiązania podatkowe, w zakresie podatku dochodowego (CIT) od osób prawnych, wobec Polskiego Skarbu Państwa w stosunku do włoskiej firmy w wyniku sprzedaży w/w nieruchomości w 2015 roku ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Art. 13 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. wprowadza ogólną zasadę: „Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego wymienionego w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie” [jednocześnie odwołuje się do art. 6 ust. 2 w celu wyjaśnienie znaczenie słów: „Określenie "majątek nieruchomy" ma znaczenie zgodne z prawem Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym wypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy dotyczące majątku nieruchomego. Użytkowanie nieruchomości oraz prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych będą uznane za "majątek nieruchomy". Statki, barki oraz samoloty nie stanowią majątku ruchomego.”

Natomiast art. 3 ust. 1 pkt d) tej samej umowy definiuje nam osobę: „określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób;” a w konsekwencji art. 3 ust. 1 pkt e) wyjaśnia słowo spółka: „określenie "spółka" oznacza osobę prawną lub inną jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.”

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że włoskie spółki "societa a responsabilita limitata" (czyli spółki stanowiące odpowiednik polskich spółek z ograniczoną odpowiedzialnością) posiadają osobowość prawną, a więc są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. A zatem opodatkowanie podatkiem dochodowym spółki, o której mowa, reguluje ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014, poz. 851, z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p.

W świetle przepisów tej ustawy i brzmieniu art. 3 ust. 2: „Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” - spółka, o której mowa, jest podatnikiem podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Podatnicy tacy podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tytko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Mając to na uwadze, należy wyjaśnić, że w świetle przepisów u.p.d.o.p. dochód z planowanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie dochodem osiągniętym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W celu ustalenia dochodu, należy ustalić przychód ze zbycia nieruchomości wg zasady zawartej w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p., która brzmi; „Przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.”

W myśl tego przepisu przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej, czyli na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Dla ustalenia dochodu, należy również ustalić koszty sprzedaży nieruchomości.

Wydatki na zakup lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, o czym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., który brzmi następująco: „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

1. wydatków na:
   1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
      
   2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
      
   3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.”
   
   

Jednocześnie jednak wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Mając określony przychód i koszt możemy ustalić dochód w myśl art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., który brzmi następująco: „Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą”. Dochód ten będzie opodatkowany na zasadach ogólnych, według stawki 19% określonej w art. 19 ust. 1 u.p.d.o.p.: „Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, wynosi 19% podstawy opodatkowania” i w prawidłowej wysokości należy wpłacić zaliczkę na podatek do urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy dla niej naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla osób zagranicznych, do dnia 20-go miesiąca następującego po dokonaniu transakcji według art. 25 ust. 1 pkt 1a: „Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1”, zaś po zakończeniu roku podatkowego uwzględnić ten dochód w zeznaniu CIT-8 według zasad określonych w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.p.

Reasumując, przychód wynikający z przeniesienia własności majątku nieruchomego, osiągnięty na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, przez włoską firmę, jako podatnika z ograniczonym obowiązkiem podatkowym, pomniejszony o wydatki związane z zakupem nieruchomości i ulepszeniem środka trwałego, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Są opodatkowane na zasadach ogólnych (nie należą do dochodów, od których pobierany jest podatek „u źródła”). Powoduje to, że od dochodów włoska spółka, o której mowa, powinna na zasadach ogólnych obliczać zaliczki na podatek dochodowy (według obowiązującej w CIT stawki 19%) i wpłacić je do urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy dla niej naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla osób zagranicznych. Po zakończeniu roku podatkowego dochody te, spółka włoska wykazywać powinna w składanych na zasadach ogólnych zeznaniach CIT-8.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.