Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-336/16/MR
z 10 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2016 r. (data wpływu 6 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 10 lipca 1992 roku trwało postępowanie upadłościowe wobec Wnioskodawcy – osoby prowadzącej działalność gospodarczą, które zostało ukończone 15 grudnia 2014 roku prawomocnym postanowieniem po prawie 22 latach i fakt ten odnotowano w CEIDG. Po zakończeniu postępowania upadłościowego Wnioskodawca dalej prowadzi działalność gospodarczą w celu utrzymania siebie i swojej rodziny. Jednak okazało się, że w toku postępowania upadłościowego, a zwłaszcza ostatnie pięć lat Syndyk dokonał zapłaty podatku dochodowego na podstawie PIT 36L nie uwzględniając podatku do zapłaty jaki wynikał ze składanego przez Wnioskodawcę PIT 37. W związku z tym faktem Wnioskodawca był traktowany nie jako jeden podatnik tylko dwóch w jednej osobie co jest wg niego niezgodne z przepisami ponieważ podatnikiem stosownie do konstytucji RP jak i przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda osoba fizyczna która osiąga przychody na terytorium RP. Jako osoba fizyczna występuje w opisanym przypadku Wnioskodawca z numerem NIP i wszystkie rozliczenia ze Skarbem Państwa dokonywane są jako podatnik pod podanym numerem NIP. Jednak Syndyk w zależności od swojego widzimisię jak i urząd skarbowy wielokrotnie łamali tą zasadę. Gdy powstała nadpłata w podatku dochodowym z tytułu PIT 37, nadpłatę urząd skarbowy przesyłał na konto którym dysponował Syndyk, natomiast gdy nadpłata powstała z tytułu PIT 36L Syndyk występował o zwrot nadpłaty na konto którym zarządzał. A urząd skarbowy nie dokonywał wspólnego rozliczenia wszystkich dochodów Wnioskodawcy, które w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są różnicą pomiędzy wszelkimi osiąganymi przychodami a poniesionymi kosztami. Z tego tytułu gdy z tytułu PIT 37 powstał podatek do zapłaty, a z tytułu PIT 36L inny podatek do zapłaty wpłaty do Urzędu Skarbowego powinny uwzględniać dochód wykazany w PIT 37 i to bez względu na to czy w PIT 36L wykazany został dochód czy strata. Z uwagi na taki stan faktyczny doszło do powstania zadłużenia wobec Skarbu Państwa i prowadzenia w stosunku do Wnioskodawcy egzekucji administracyjnej co jest niezgodne z prawem upadłościowym ponieważ upadłość to szczególna forma egzekucji i przez okres trwania postępowania upadłościowego nie można prowadzić egzekucji w stosunku do osoby fizycznej, wobec której ogłoszono upadłość, a stosownie do art. 20 prg 1 PU (Prawo Upadłościowe z 1934 roku) „Na skutek ogłoszenia upadłości upadły z samego prawa zarząd oraz możność korzystania i rozporządzania majątkiem, należącym do niego w dniu ogłoszenia upadłości, jak też nabytym w toku postępowania. Majątek ten stanowi masę upadłości”. Dochody Wnioskodawcy zaś osiągane w toku postępowania upadłościowego były tylko w granicach niezbędnych potrzeb upadłego i osób, będących na jego utrzymaniu. Przeglądając przepisy dotyczące podatnika Wnioskodawca nigdzie nie znalazł przepisu, który dopuszczałby rozliczanie ze Skarbem Państwa pod jednym numerem NIP dwóch różnych podatników. Już sam fakt zwrotu nadpłaty z tytułu PIT 36L na konto zarządzane przez Syndyka co miało miejsce w przeszłości świadczy o tym, że Urząd Skarbowy interpretował prawo za każdym razem inaczej. Z tego powodu Wnioskodawca został narażony na odpowiedzialność finansową z tytułu naliczania odsetek od niezapłaconych zaległości podatkowych jak i kosztów prowadzonej egzekucji. Ponieważ to Wnioskodawca jako podatnik odpowiada względem Skarbu Państwa za zobowiązania podatkowe, a Syndyk tylko przez ponad 22 lata zarządzał jego majątkiem i nie ponosi tej odpowiedzialności nawet gdy dokonywał rozliczeń niezgodnie z zasadami prowadzenia ewidencji księgowej. Dopiero w chwili obecnej po zapoznaniu się z dokumentacją przekazaną Wnioskodawcy przez Syndyka po zakończeniu postępowania upadłościowego ma wgląd we wszystkie dokumenty i może dokonać oceny tych dokumentów i zgodności z prawem działań Syndyka i to tylko za 5 lat wstecz i ewentualnie dokonać stosownych korekt.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszystkie osiągane dochody podatnika który posiada numer NIP i osiąga dochody z różnych źródeł stanowią jego łączny dochód i od zsumowanych dochodów powinien zapłacić podatek dochodowy uwzględniający wszystkie dochody ponieważ istnieje tylko jeden podatnik rozliczający się ze Skarbem Państwa pod numerem NIP?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z Konstytucją RP i ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych wszystkie dochody uzyskane na terenie RP stanowiące przychody osoby fizycznej podlegają rozliczeniu względem Skarbu Państwa jako suma uzyskanych dochodów rozliczana przez podatnika pod jego Numerem Identyfikacji Podatkowej NIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (ust. 1a art. 9 ustawy).

Przepis ten formułuje zasadę łączenia dochodów, chociaż przewiduje od niej wyjątki. W przypadku podatnika, który uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania jest suma dochodów ze wszystkich tych źródeł z pominięciem przychodów/dochodów określonych w art. 25e, 29–30c, 30e, 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f ustawy, a więc podlegających opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym lub liniowym.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1);
• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2);
• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3);
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7);
• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy.

Dochody podatnika osiągającego przychody ze źródeł określonych w ustawie, podlegają opodatkowaniu, co do zasady, na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, że podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

W myśl natomiast art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że oprócz zeznania PIT-36L składanego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, składał również zeznanie na formularzu PIT-37 z tytułu innych dochodów.

Mając zatem na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że dochody wykazane przez Wnioskodawcę w zeznaniu PIT-37 podlegają opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast dochody te – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie podlegają łączeniu z dochodami uzyskiwanymi w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tzw. podatkiem liniowym.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27, art. 30b, art. 30e i art. 30f (art. 30c ust. 6 ww. ustawy).

Wobec tego dochody uzyskane z pozarolniczej działalności gospodarczej osiągnięte przez Wnioskodawcę podlegają odrębnemu rozliczeniu w ramach zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2 ustawy.

W tej sytuacji stanowisko Wnioskodawcy nie może być uznane za prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana wyłącznie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ nie odniósł się do opisanych przez Wnioskodawcę relacji między nim a syndykiem, wynikających z odrębnych przepisów. Regulacje ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze (Prawo upadłościowe) nie stanowią przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, o których mowa w art. 14b § 1 tej ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.