Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-774/11-2/AJ
z 10 listopada 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.08.2011 r. (data wpływu 22.08.2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ukonstytuowania zakładu luksemburskiego akcjonariusza polskiej spółki komandytowo-akcyjnej (SKA) prowadzącej działalność w zakresie wynajmu nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ukonstytuowania zakładu luksemburskiego akcjonariusza polskiej spółki komandytowo-akcyjnej (SKA) prowadzącej działalność w zakresie wynajmu nieruchomości, podmiotowego zwolnienia dochodów osiąganych w Polsce przez luksemburską spółkę działającą w reżimie SICAV-FIS, opodatkowania zysków polskiej SKA wypłacanych spółce luksemburskiej oraz opodatkowania u źródła przychodów spółki luksemburskiej określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a oraz 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

A. (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową założoną zgodnie z luksemburskim prawem spółek, posiadającą osobowość prawną i zorganizowaną w formie société anonyme (tj. odpowiednika polskiej spółki akcyjnej). Spółka jest rezydentem podatkowym w Luksemburgu i podlega tam opodatkowaniu od całości swych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Jednocześnie, Spółka przyjęła reżim SICAV (société d’investissement á capital variable - spółka inwestycyjna o kapitale zmiennym) oraz dodatkowo reżim FIS (fonds d’investissement spécialisé - wyspecjalizowany fundusz inwestycyjny), zgodnie z luksemburską ustawą z dnia 13 lutego 2007 r. o specjalistycznych funduszach inwestycyjnych (dalej „Prawo o Funduszach Inwestycyjnych”). Fakt przyjęcia reżimu SICAV-FIS nie wpływa na status prawny Spółki jako spółki kapitałowej prawa luksemburskiego. Przyjęcie reżimu SICAV-FIS oznacza jedynie, że Spółka jest traktowana jako fundusz inwestycyjny poddany nadzorowi sprawowanemu przez luksemburskie organy nadzoru finansowego, tj. odpowiednik polskiej Komisji Nadzoru Finansowego (Commission de Surveillance du Secteur Financier - dalej „Luksemburska Komisja Nadzoru Finansowego”). Jednocześnie, Spółka prowadzi działalność inwestycyjną poprzez inwestowanie posiadanych środków majątkowych zgodnie z przepisami Prawa o Funduszach Inwestycyjnych przy zachowaniu odpowiednich wymogów regulacyjnych, informacyjnych oraz dotyczących dywersyfikacji aktywów.

Spółka, podlegając opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Luksemburgu, korzysta jednocześnie ze zwolnienia podmiotowego (podobnie jak np. fundusze inwestycyjne w Polsce działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych są podmiotowo zwolnione na podstawie art. 6 ust. 10 Ustawy CIT).

Spółka posiada certyfikat rezydencji wydany przez właściwe władze podatkowe w Luksemburgu zaświadczający, iż Spółka jest rezydentem podatkowym w Luksemburgu w rozumieniu Konwencji (będąc w reżimie prawnym SICAV-FIS). Równocześnie, Spółka nie jest spółką holdingową, o której mowa w art. 29 Konwencji.

Zgodnie z Prawem o Funduszach Inwestycyjnych (w szczególności art. 25 ww. ustawy), wyłącznym przedmiotem działalności funduszy inwestycyjnych działających w reżimie SICAV-FIS jest lokowanie środków pieniężnych w aktywa w celu rozłożenia ryzyk inwestycyjnych i korzystania przez inwestorów z wyników zarządzania ich aktywami.

Natomiast zgodnie z treścią prospektu Spółki, przedmiotem jej działalności jest pośrednie lub bezpośrednie inwestowanie w nieruchomości komercyjne zlokalizowane w krajach członkowskich Unii Europejskiej (w regionie Europy Środkowej i Wschodniej), w tym również w podmioty o formie prawnej przewidującej ograniczoną odpowiedzialność wspólników (będące właścicielami takich nieruchomości).

W związku z planowaną reorganizacją struktury posiadanego przez Wnioskodawcę portfela inwestycyjnego, Spółka może w przyszłości zostać akcjonariuszem w polskich spółkach komandytowo-akcyjnych (dalej „SKA”), w których będzie posiadać prawo do udziału w zyskach wynoszące przykładowo 99,9%. Prawo do pozostałej części zysku (np. 0,1%) we wszystkich SKA będzie posiadać spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (pełniąca funkcję komplementariusza; przy czym może to być jedna i ta sama spółka z ograniczoną odpowiedzialnością dla wszystkich spółek). Przedmiotem działalności SKA będą inwestycje na polskim rynku nieruchomości komercyjnych (i wynajem tych nieruchomości). Zyski SKA będą dystrybuowane do Spółki zgodnie z postanowieniami statutów SKA.

Działalność Spółki jako funduszu inwestycyjnego w reżimie SICAV-FIS jest prowadzona na podstawie zezwolenia wydanego przez Luksemburską Komisję Nadzoru Finansowego i podlega nadzorowi ww. organu (który w odniesieniu do luksemburskich funduszy inwestycyjnych pełni rolę organu nadzoru finansowego). Spółka zawarła również umowę z depozytariuszem (podmiotem prawa luksemburskiego). który m. in. prowadzi rejestr aktywów posiadanych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prowadzenie działalności przez Spółkę w Polsce jako akcjonariusza SKA spowoduje powstanie zakładu Spółki w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy CIT i art. 5 Konwencji ?
2. Czy Spółka (będąca luksemburskim funduszem inwestycyjnym w reżimie SICAV-FIS) będzie podlegała podmiotowemu zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a Ustawy CIT, w szczególności, czy działalność Spółki prowadzona w Polsce za pośrednictwem SKA (jako akcjonariusz SKA) będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie ww. przepisu ?
3. Czy dystrybucja zysków („dywidendy”) przez SKA na rzecz Spółki będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym „u źródła” ?
4. Czy przychody (dochody) Spółki uzyskiwane z tytułu źródeł położonych w Polsce (wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a oraz art. 22 ust. 1 Ustawy CIT) będą zwolnione z podatku u źródła na podstawie z art. 6 ust. 1 pkt 10a Ustawy CIT ?
   
   

Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest rozpatrzenie wniosku w zakresie pytań oznaczonych nr 1.

W zakresie pytań oznaczonych nr 2-4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie działalności przez Spółkę w Polsce jako akcjonariusza SKA spowoduje powstanie zakładu Spółki w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także Ustawa CIT) i art. 5 Konwencji zawartej 14 czerwca 1995 r. pomiędzy Rzeczpospolita Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1996 r., Nr 110, poz. 527, dalej: Konwencja).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy CIT ww. ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. zwanych dalej „podatnikami”. Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ Spółka jest spółką kapitałową prawa luksemburskiego zorganizowaną w formie société anonyme (tj. odpowiednika polskiej spółki akcyjnej) i posiada osobowość prawną, stosuje się do niej przepisy Ustawy CIT. Jednocześnie, Spółka jest rezydentem podatkowym w Luksemburgu w rozumieniu art. 4 Konwencji, o czym zaświadcza certyfikat rezydencji wydany przez właściwe władze podatkowe Luksemburga. Tym samym, przepisy Konwencji mają zastosowanie do Spółki. W szczególności, Spółka nie jest spółką holdingową, o której mowa w art. 29 Konwencji, a żaden inny przepis Konwencji nie wyłącza jej stosowania do spółek prawa luksemburskiego działających w reżimie SICAV-FIS. Należy zatem a contrario przyjąć, iż w przypadku pozostałych prawa luksemburskiego (oprócz spółek holdingowych w rozumieniu szczegółowego ustawodawstwa luksemburskiego, o których mowa w art. 29 Konwencji) przepisy Konwencji mają zastosowanie.

Zastosowanie Konwencji do spółek kapitałowych działających w reżimie SICAV potwierdza takie pismo Dyrektora Administracji Podatkowej Księstwa Luksemburga (Administration de Contributions Directes), wydane w dniu 24 października 2001 r. i opublikowane na oficjalnej stronie internetowej wspomnianej instytucji, jak również informacje zawarte na samej stronie internetowej Administration de Contributions Directes.

W powoływanych źródłach Konwencja została wymieniona jako ta, której beneficjentami są także spółki inwestycyjne o zmiennym kapitale tj. SICAV z siedzibą w Luksemburgu. Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT. podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przyjmuje się przy tym, że przychody mają źródło na terytorium Polski, jeżeli m.in. podmiot zagraniczny prowadzi działalność w Polsce za pośrednictwem tzw. zakładu. Zgodnie z art. 4a pkt 11 Ustawy CIT określenie „zagraniczny zakład” oznacza, m. in. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych - chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Konwencji, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Natomiast stosownie do art. 5 ust. 2 Konwencji, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu;
2. filię;
3. biuro;
4. zakład fabryczny;
5. warsztat oraz
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu nie stanowią zakładu:

1. użytkowanie placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania;
3. utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwa;
4. stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. stałe placówki utrzymywane wyłącznie dla działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter;
6. utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.
   
   

Ponadto, na gruncie art. 5 ust. 7 Konwencji, fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika zatem, iż aby doszło do powstania zakładu konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

• istnienie placówki w drugim państwie;
  

• stały charakter tej placówki;
  

• prowadzenie działalności przedsiębiorstwa lub jej części za pośrednictwem placówki;
  

• nieużytkowanie placówki dla celów wymienionych w przepisie art. 5 ust. 3 Konwencji, statuującego katalog przesłanek negatywnych, wyłączających daną placówkę z pojęcia zakładu.
  
  
  

Należy zauważyć, iż w umowach o unikaniu przyjęto powszechnie zasadę, że dopóki przedsiębiorstwo jednego państwa nie założy w drugim państwie zakładu, nie można uważać, iż to przedsiębiorstwo bierze udział w życiu gospodarczym tego drugiego państwa w takim stopniu, aby można było je poddać jurysdykcji ustawodawstwa podatkowego tego państwa. Powyższą zasadę odzwierciedla art. 7 ust. 1 Konwencji, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstw Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Istotnym jest, że kryterium opodatkowania powinno być stosowane nie do samego przedsiębiorstwa, lecz do jego zysków. W związku z powyższym przy opodatkowaniu zysków, jakie zagraniczne przedsiębiorstwo osiąga w danym kraju, władze podatkowe powinny rozpatrywać każde źródło zysków odrębnie, stosując do każdego źródła kryterium istnienia zakładu.

Z prawnego punktu widzenia spółka komandytowo-akcyjna (SKA) jest spółką prawa handlowego, która nie ma osobowości prawnej. Z tego względu, dochód SKA nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dochód uzyskany przez SKA opodatkowany jest na poziomie każdego wspólnika SKA w zależności od jego formy prawnej tj. podatkiem dochodowym od osób prawnych w przypadku wspólnika będącego osobą prawną albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przypadku wspólnika będącego osobą fizyczną. Każdy ze wspólników, bez względu na posiadaną formę prawną, samodzielnie opodatkowuje swoje dochody uzyskane z udziału w spółce osobowej, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku SKA.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych powyższa zasada wynika wprost z brzmienia art. 5 ust. 1 Ustawy CIT, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia. wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawo do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy CIT. powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżania dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Art. 147 § 1 Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037, ze zm. - dalej „KSH”) zapewnia, co do zasady, obu kategoriom wspólników SKA udział w wypracowanym przez nią zysku, proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej. W przypadku SKA, mamy do czynienia z dwoma kategoriami wspólników (podatników): komplementariuszami i akcjonariuszami.

W konsekwencji, w przedmiotowej sytuacji podatnikiem w odniesieniu do dochodów generowanych przez SKA w zakresie, w jakim przypadają one na określony w statucie SKA udział w jej zyskach, będzie Wnioskodawca. Powyższe oznacza, iż dochód SKA będzie przypisany Spółce proporcjonalnie do jej udziału w zysku SKA.

W świetle powyższego, w opinii Spółki, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy CIT (tj. nierezydenci), niezależnie od formy działalności gospodarczej i formy prawnej, posiadając udział w polskiej spółce osobowej będą podlegać w pierwszej kolejności obowiązkowi podatkowemu w Polsce, gdyż na terenie tego państwa jest położone źródło przychodu w postaci działalności spółki osobowej.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, iż dochody spółki kapitałowej prawa luksemburskiego (posiadającej status funduszu inwestycyjnego w Luksemburgu i podlegającej reżimowi SICAV-FIS) z udziału w polskiej SKA będą opodatkowane w Polsce na zasadach określonych w art. 5 Ustawy CIT (a więc co do zasady proporcjonalnie do udziału w dochodzie tej spółki osobowej określonego w umowie spółki), w granicach zakreślonych w art. 3 ust. 2 ww. ustawy. W konsekwencji, posiadanie przez Spółkę (podmiot prawa luksemburskiego posiadający status rezydenta podatkowego w Luksemburgu) akcji SKA, utworzonej zgodnie z prawem polskim, będzie skutkowało powstaniem zakładu Spółki w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy CIT oraz art. 5 Konwencji.

Zatem w tej części, w której Spółka będzie uzyskiwać dochody z udziału w zyskach SKA (jako akcjonariusz w tym podmiocie), Spółka będzie prowadzić „przedsiębiorstwo” na terytorium Polski. W efekcie, zyski osiągane przez Spółkę w Polsce za pośrednictwem SKA stanowić będą zyski zakładu przedsiębiorstwa luksemburskiego, ponieważ siedziba spółki osobowej (SKA) spełnia przesłankę wymaganą do uznania jej, w rozumieniu art. 5 Konwencji, za stałe miejsce, w którym całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność gospodarczą przedsiębiorstwa (spółki luksemburskiej działającej w reżimie SICAV-FIS).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r., Nr 173, poz. 1807 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Do działalności gospodarczej, o której mowa w powyższym przepisie można zaliczyć zatem również działalność polegającą na wynajmie nieruchomości. Wobec powyższego, Spółka, w związku z jej udziałem (jako akcjonariusz) w SKA, podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu dochodu uzyskiwanego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej poprzez położony w Polsce zakład.

Spółka wskazała, iż podobny pogląd został wyrażony m. in. przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lutego 2010 r. (znak: ILPB3/423-1047/09-2/MM), w której organ stwierdził, iż: „spółka cypryjska, w związku z udziałem (jako wspólnik - akcjonariusz) w polskiej spółce komandytowo - akcyjnej podlegać będzie, stosownie do art. 7 ww. umowy polsko - cypryjskiej oraz art. 3 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu dochodu uzyskiwanego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej poprzez położony w Polsce zakład.”
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2010 r. (znak: IPPB5/423-25/10-2/AJ), w której organ stwierdził, iż: „(...) posiadanie przez podmiot prawa cypryjskiego z rezydencją podatkową na Cyprze (której jedynym wspólnikiem byłby Wnioskodawca) praw udziałowych w spółce komandytowej utworzonej zgodnie z prawem polskim, skutkuje powstaniem dla spółki cypryjskiej obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów, które powstałyby w przyszłości z tytułu posiadanych praw udziałowych w polskiej spółce osobowej”.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania oznaczonego nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.