Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-347/16-2/AP
z 27 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie poniesienia w wysokości udzielonego Rabatu pośredniego w kwocie netto wskazanej na nocie księgowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu udzielonego Rabatu pośredniego oraz dotyczącej podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą polegającą między innymi na sprzedaży samochodów marki X. Bezpośrednimi nabywcami samochodów są m.in. autoryzowani dealerzy samochodów (dalej: „Dealerzy”) współpracujący ze Spółką na podstawie umów dealerskich. Następnie dealerzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują odsprzedaży samochodów na rzecz klientów flotowych (dalej: „Klient”, „Klient flotowy”).

W przypadku przekroczenia przez Klienta flotowego określonej ilości zakupionych samochodów Spółka udziela mu rabatu (dalej: „Rabat pośredni”). Klienci flotowi nie są zobowiązani do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Spółki. Tym samym, wyłączną podstawą przyznania Klientom Rabatu pośredniego jest przekroczenie przez nich określonego poziomu (wartości) zakupów samochodów od Dealerów, jaki dany Klient osiągnie w określonym przedziale czasu (np. w okresie rocznym lub kwartalnym). Wartość ta jest ustalana indywidualnie z Klientami flotowymi w ramach zawieranych ze Spółką umów. Weryfikacja spełnienia lub nie warunków do wypłaty Rabatów pośrednich odbywa się na podstawie ilości faktur wystawionych na Klienta flotowego/wartości samochodów zakupionych przez Klienta. Ponadto Klienci zobligowani są przedstawiać Spółce raport zawierający dane o przeprowadzonych transakcjach, w tym m.in. nazwę Dealera (sprzedawcy), model oraz numer nadwozia samochodu. Tym samym Spółka za pomocą numeru VIN indywidualnie identyfikującego dostarczane samochody każdorazowo jest w stanie powiązać udzielane Rabaty pośrednie, z konkretnymi samochodami.

W celu udokumentowania płatności dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów flotowych, Spółka lub Klient wystawia notę księgową (odpowiednio: obciążeniową lub uznaniową) zawierającą wymagane ustawą o rachunkowości dane dotyczące m.in. oznaczenia wystawcy noty oraz podmiotu obciążanego, numeru i daty wystawienia dokumentu, przedmiotu transakcji (z identyfikacją pojazdu objętego umową), kwoty podatku od towarów i usług oraz kwoty brutto. Dokument wystawiany zarówno przez Spółkę, jak i Klientów flotowych nie jest fakturą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie wyklucza zawarcia w przyszłości umów z innymi kontrahentami niż Klienci flotowi na analogicznych warunkach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu stanu faktycznego Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania VAT w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka faktycznie dokonała wypłaty Rabatu pośredniego, a dokumentem potwierdzającym wypłatę może być nota księgowa z wykazanym podatkiem VAT?
2. Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu stanu faktycznego kwotę wypłacanego Rabatu pośredniego należy uznać za kwotę brutto, tj. VAT powinien być wyliczany tzw. metodą „w stu”?
3. Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu stanu faktycznego Spółka jest uprawniona do wykazania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie poniesienia, w wysokości udzielonego Rabatu pośredniego w kwocie netto wskazanej w nocie księgowej?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy zagadnień w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu udzielonego Rabatu pośredniego (pytanie nr 3).

Wniosek odnośnie do podatku od towarów i usług (pytanie nr 1 i 2) został rozpatrzony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do wykazania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie poniesienia w wysokości udzielonego Rabatu pośredniego w kwocie netto wskazanej w nocie księgowej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Aby dany wydatek mógł być uznany przez podatnika za koszt uzyskania przychodów konieczne jest, by wydatek ten łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z jego zasobów majątkowych (nie stanowią kosztów uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  
• jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  
• został właściwie udokumentowany,
  
• nie został wymieniony w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Wszystkie wskazane powyżej warunki spełniają opisane Rabaty pośrednie, zatem powinny być uznane za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów. Celem Rabatów pośrednich jest motywowanie Klientów flotowych do zwiększenia poziomu zakupów, a w konsekwencji do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy.

Ustawodawca w ustawie o CIT dokonał rozróżnienia kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz innych niż bezpośrednio związane z przychodami, czyli tzw. kosztów pośrednich, określając moment, w jakim powinny być potrącane. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty bezpośrednie powinny być – co do zasady – rozliczane w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Mimo, iż Spółka za pomocą numeru VIN jest w stanie powiązać udzielane Rabaty pośrednie ze sprzedawanymi samochodami to Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż brak jest bezpośredniej zależności pomiędzy udzielanymi Rabatami pośrednimi a konkretnymi przychodami realizowanymi przez Spółkę. Mając na względzie powyższe, zdaniem Spółki, wypłacane Rabaty pośrednie na rzecz Klientów flotowych należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, potrącalnych w kwocie netto w dacie ich poniesienia, przez którą należy rozumieć dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych Spółki (zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT).

Stanowisko Wnioskodawcy podzielają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w analogicznych stanach faktycznych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 grudnia 2014 r. (sygn. IPPB5/423-1002/14-2/MK) uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, zgodnie z którym: „koszty wypłaty bonusu spółkom C., po spełnieniu przez nie umownych kryteriów, to wydatki zwiększające konkurencyjność towarów Spółki na rynku i mające na celu zwiększenie poziomu zakupów samochodów marek M. i S. (tj. przychodów bieżących i przyszłych Wnioskodawcy). Tym samym, trudno argumentować, iż istnieje możliwość powiązania not obciążeniowych otrzymywanych od spółek C. z konkretnymi zdarzeniami gospodarczymi generującymi przychody z działalności operacyjnej (…) biorąc pod uwagę brak bezpośredniej zależności pomiędzy przyznawanymi spółkom C. bonusami a konkretnymi przychodami realizowanymi przez Spółkę, wydatki związane z wypłatą bonusów powinny stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tj. koszty pośrednie)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie poniesienia w wysokości udzielonego Rabatu pośredniego w kwocie netto wskazanej na nocie księgowej, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.