Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-269/16-2/BS
z 24 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania fakturą VAT czynności wykonywanych na rzecz Gminy i innych jednostek podległych Gminie w stanie obecnym, gdzie Wnioskodawca jako jednostka budżetowa jest czynnym podatnikiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania fakturą VAT czynności wykonywanych na rzecz Gminy i innych jednostek podległych Gminie w stanie obecnym, gdzie Wnioskodawca jako jednostka budżetowa jest czynnym podatnikiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1515, 1890) wskazuje, że zadania własne gminy obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych.

E. (Wnioskodawca) jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej powołaną uchwałą nr 95/07 Rady Miejskiej z dnia 28 sierpnia 2007 r.

Do zadań E., zgodnie ze statutem, należy wykonywanie obowiązków przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego, w szczególności na terenie Gminy, w zakresie określonym ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

W zaświadczeniu o numerze identyfikacyjnym REGON rodzaj przeważającej działalności to pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody (PKD 2007 – 3600Z). Ponadto we wspomnianym zaświadczeniu przypisane są między innymi następujące informacje: szczególna forma prawna – 29 gminne samorządowe jednostki organizacyjne oraz własność – 113 samorządowa.

Z Gminą, z jednostkami budżetowymi, z zakładem budżetowym podległym Gminie oraz z mieszkańcami i firmami na terenie Gminy Wnioskodawca ma podpisane umowy cywilno-prawne o dostarczenie wody i odprowadzanie ścieków.

Za zużytą wodę i odprowadzone ścieki wszystkich odbiorców Wnioskodawca rozlicza fakturami VAT, zgodnie ze wskazaniem wodomierza.

Jako jednostka budżetowa dochody, które Wnioskodawca otrzymuje za wodę i ścieki odprowadza w całości do gminy, natomiast na wydatki Wnioskodawca otrzymuje środki z Gminy, zgodnie z planem finansowym na dany rok.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako gminna jednostka budżetowa wykonująca, na podstawie statutu, obowiązki przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego powinna wystawiać dla Gminy i innych jednostek podległych Gminie faktury VAT za zużytą wodę i ścieki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Za zużytą wodę i odprowadzone ścieki ze wskazania wodomierza w oparciu o umowę cywilno-prawną Wnioskodawca powinien dalej wystawiać faktury VAT.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. (t.j. z 6 maja 2015 r. poz. 736) w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień w § 3 ust. 1 pkt 7 wskazuje, że zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy jednostkami budżetowymi, samorządowymi zakładami budżetowymi, jednostkami budżetowymi i samorządowymi jednostkami budżetowymi z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że jako przedsiębiorstwo wodno-kanalizacyjne jest w tych wyjątkach wymienionych w pozycjach 140-142 (140 – usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych, 141 – usługi związane z handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych, 142 – usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków), w związku z czym powinien wystawiać faktury VAT za wodę i ścieki dla jednostek podległych gminie.

Stanowisko powyższe dotyczy stanu obecnego, gdzie E. jako jednostka budżetowa jest czynnym podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Powołany wyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Z treści tego przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Należy jednak zauważyć, że czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Tak więc, odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane podatkiem VAT wówczas, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Jednakże, zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec przywołanej definicji działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów i świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy czynność dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej powołaną uchwałą Rady Miejskiej. Wnioskodawca obecnie jest odrębnym od Gminy czynnym podatnikiem VAT.

Do zadań E., zgodnie ze statutem, należy wykonywanie obowiązków przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego, w szczególności na terenie Gminy , w zakresie określonym ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Z Gminą , z jednostkami budżetowymi, z zakładem budżetowym podległym Gminie oraz z mieszkańcami i firmami na terenie Gminy Wnioskodawca ma podpisane umowy cywilno-prawne o dostarczenie wody i odprowadzanie ścieków.

Wnioskodawca obecnie jest odrębnym od Gminy czynnym podatnikiem VAT. Wśród czynności, które wykonuje, Wnioskodawca wskazał czynności na rzecz Gminy tj. dostawa wody i odbiór ścieków komunalnych.

Za zużytą wodę i odprowadzone ścieki wszystkich odbiorców Wnioskodawca rozlicza fakturami VAT, zgodnie ze wskazaniem wodomierza.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w stanie obecnym, gdzie Wnioskodawca jako gminna jednostka budżetowa jest czynnym podatnikiem VAT wykonującym, na podstawie statutu, obowiązki przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego powinien wystawiać dla Gminy i innych jednostek podległych Gminie faktury VAT za zużytą wodę i ścieki.

W omawianej sytuacji czynności wykonywane przez Wnioskodawcę – gminną jednostkę budżetową, będącą odrębnym od Gminy zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – na rzecz Gminy, jednostek budżetowych, zakładu budżetowego podległego Gminie wypełniają niewątpliwie definicję odpłatnego świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zatem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f,

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  
  

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W załączniku nr 3 do ustawy wymieniono w poz.:

• 140 Symbol PKWiU 2008 : 36.00.20.0
  
  Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych
  

• 141 Symbol PKWiU 2008 : 36.00.30.0
  
  Usługi związane z handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych
  

• 142 Symbol PKWiU 2008 : ex 37
  Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków.
  
  
  
  

Na podstawie § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2015 r., poz. 736), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

1. jednostkami budżetowymi,
2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi

– z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Zwolnienie, o którym mowa w przywołanym przepisie rozporządzenia ma charakter podmiotowy tzn., że jest adresowane do konkretnych, wymienionych w przepisie podmiotów: jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: „jednostka budżetowa” czy „samorządowy zakład budżetowy”, wobec czego należy posiłkować się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.).

W myśl art. 9 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

• organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
  

• jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
  

• jednostki budżetowe;
  

• samorządowe zakłady budżetowe.
  
  
  

Zatem ze zwolnienia, określonego w § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów, których status prawny regulują przywołane wyżej przepisy z zakresu finansów publicznych.

W tym miejscu zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę, o których mowa we wniosku, na rzecz jednostek budżetowych oraz samorządowego zakładu budżetowego podległego Gminie nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, ponieważ mieszczą się one w wyłączeniach zawartych w tym przepisie.

Jednakże zauważyć należy, że Gmina nie jest żadnym z podmiotów wymienionych w powołanym powyżej § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, co oznacza, że dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług w postaci dostarczania wody i odprowadzania ścieków na rzecz Gminy przepis ten nie ma zastosowania.

W konsekwencji ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz zarówno Gminy jak i jednostek podległych gminie, o których mowa we wniosku podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem właściwej dla danej usługi stawki podatku.

Oznacza to, że na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących wykonanie opisanych czynności na rzecz ww. podmiotów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie obecnym, gdzie E. jako jednostka budżetowa jest czynnym podatnikiem VAT, wykonująca, na podstawie statutu, obowiązki przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego powinna wystawiać dla Gminy i innych jednostek podległych Gminie faktury VAT za zużytą wodę i ścieki uznać należało za prawidłowe.

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Ponadto, należy podkreślić, że w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15, rozstrzygnięto bardzo szczegółowo, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, gdyż nie jest wystarczająco samodzielny. NSA wskazał również na orzeczenie TSUE z 29 września 2015 r. w sprawie C- 276/14 Gmina Wrocław i podkreślił, że w wyroku tym TSUE udzielił bardzo szczegółowych wskazówek dotyczących warunków, jakie muszą spełniać publiczne jednostki organizacyjne aby mogły one być uznane za podatników VAT czynnych, tj. działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, ponoszenie ryzyka gospodarczego, brak hierarchicznego podporządkowania itp.

NSA zwrócił uwagę na fakt, że dla oceny, czy samorządowy zakład budżetowy jest podmiotem samodzielnym należy zbadać to, czy ten zakład przy realizacji jego zadań jest podporządkowany Gminie.

Z powyższego wynika, że samorządowy zakład budżetowy w myśl przytoczonych przepisów oraz zgodnie z wyrokiem NSA nie może być traktowany jako odrębny podatnik od jednostki samorządu terytorialnego, która go utworzyła.

Jednak, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało komunikat w sprawie objętej wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Należy podkreślić, że rozstrzygnięcie w rozpatrywanej sprawie będzie nieaktualne, o ile Gmina zgodnie z wnioskami płynącymi z ww. wyroku TSUE w sprawie C-276/14 oraz uchwały sygn. akt I FSP 4/15, dokona „scentralizowania” w zakresie rozliczeń w podatku od towarów i usług, tj. będzie rozliczać cały podatek należny, jak i podatek naliczony powstały w wyniku działań realizowanych przez swoje jednostki organizacyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.