Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-274/16/AL
z 12 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 kwietnia 2016 r. (data wpływu 14 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 23 czerwca 2016r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem zabudowanych nieruchomości – jest nieprawidłowe,
• opodatkowania czynności wniesienia aportem zabudowanych nieruchomości – jest prawidłowe,
• określenia podstawy opodatkowania dla czynności wniesienia przez Wnioskodawcę w formie aportu nieruchomości w zamian za udziały w Spółce – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem nieruchomości oraz określenia podstawy opodatkowania dla tej czynności.

Wniosek został uzupełniony pismem z 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 23 czerwca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 czerwca 2016 r. nr IBPP1/4512-247/16/AL.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina została z dniem 27 maja 1990 r. z mocy prawa właścicielem zabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr 2252/1 o pow. 0.3190 ha i nr 2252/3 o pow. 1.5606 ha, położonej w B. Fakt ten potwierdzony został decyzją Wojewody z dnia 14 września 2015 r. znak: xxx i nie był udokumentowany fakturą VAT.

Według Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego terenu „G” w B. w/w działki obejmuje obrys o symbolu 4U - tereny zabudowy usługowej o charakterze komercyjnym z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod obiekty usług administracyjnych, oświaty, łączności, bankowości, kultury, zdrowia, turystyki (hotele), gastronomii, rzemiosła, i obsługi komunikacji (z wykluczeniem stacji paliw), handlu z wykluczeniem obiektów handlowych.

Nieruchomość zabudowana jest obiektami budowlanymi trwale z gruntem związanymi tj. budynkami warsztatowymi (kod PKOB - 1251), budynkiem administracyjno-biurowym (kod PKOB - 1220), garażami magazynowymi (kod PKOB - 1252), wiatami magazynowymi (kod PKOB -1252), a teren nieruchomości jest ogrodzony.

Parcele gruntowe, które obecnie tworzą działki ewidencyjne nr 2252/1 i nr 2252/3 przekazane zostały przez Skarb Państwa Miejskiemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej w latach pięćdziesiątych zaraz po jego utworzeniu. Pierwszy budynek wybudowany został w 1969 r. W następnych latach Przedsiębiorstwo dokonało kolejnych inwestycji budowlanych, w wyniku których postawiono budynek - portierkę, budynek administracyjno - biurowy, socjalno - biurowy ze świetlicą magazyn materiałowy oraz budynki warsztatowe. Nieruchomość spełniała również funkcję bazy dla utworzonej przy przedsiębiorstwie ekipy remontowej. Przedsiębiorstwo zapewniło także uzbrojenie działek w sieć instalacji elektrycznej, gazowej, wodno-kanalizacyjnej i telefonicznej. Teren działek został ogrodzony, a część jego powierzchni utwardzona pod place i drogi dojazdowe. Informacje te przekazane zostały przez następcę prawnego Przedsiębiorstwa. Formalne przekazanie w użytkowanie Rejonowemu Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej nieruchomości przy ul. xxx nastąpiło dopiero 17 stycznia 1977 r. decyzją znak: xxx Kierownika Zarządu Gospodarki Terenami działającego z upoważnienia Naczelnika Miasta, z przeznaczeniem pod bazę magazynów składowych na czas nieokreślony odpłatnie. W 1987 r. naliczona została opłata roczna z tytułu zarządu m.in. działki nr 2252 w wysokości 28,41 zł (po denominacji). Opłata dotyczyła tylko gruntu i płacona była do 2000 r.

Nieruchomość cały czas, nieprzerwanie była użytkowana przez Przedsiębiorstwo i jego następców prawnych. Obecnie jest to spółka gminna - Zakłady Usług Komunalnych Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, powołana w miejsce Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej aktem notarialnym Rep. Xxx z dnia 28 grudnia 1994 r. Zarząd Miasta Uchwałą Nr xxx z 25 stycznia 1995 r. przekazał do wyłącznej dyspozycji ZUK Sp. z o.o. majątek trwały będący dotychczas w użytkowaniu MPGKiM na pokrycie udziałów. Budynki przy ul. Xxx znajdują się w wykazie środków trwałych Spółki.

Gmina, od czasu kiedy stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości z mocy prawa nie ponosiła na jej ulepszenie nakładów finansowych. Obecnie Gmina zamierza przekazać w aport Spółce z o.o., w której ma 100 % udziałów, opisaną zabudowaną nieruchomość na podwyższenie kapitału zakładowego Spółki.

W uzupełnieniu wniosku z 17 czerwca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. W odpowiedzi na pyt. tut. Organu cyt.:

„Co będzie stanowiło dla Wnioskodawcy wynagrodzenie w zamian za wniesiony aport w postaci nieruchomości? Czy Wnioskodawca w zamian otrzyma wyłącznie udziały, czy też otrzyma oprócz udziałów jakąkolwiek kwotę pieniężną dopłaconą przez nabywcę?”
Wnioskodawca odpowiedział, że cyt.: „W zamian za wniesiony do spółki komunalnej aport w postaci zabudowanej nieruchomości składającej się z działek o numerach: 2252/1 o pow. 0,3190 ha i 2252/3 o pow. 1,5606 ha, Gmina otrzyma wyłącznie udziały w spółce.”

2. Gmina jest właścicielem zabudowanej nieruchomości obj. KW nr xxx składającej się z działek o numerach: 2252/1 i 2252/3 od 27 maja 1990 r., co potwierdzone zostało decyzją Wojewody z dnia 14 września 2015 r. znak: xxx. Od daty nabycia na własność działek nr 2252/1 i nr 2252/3 do chwili obecnej nie były one wykorzystywane przez Gminę do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług lub zwolnionej z podatku.

3. W momencie nabycia na własność działek nr 2252/1 i nr 2252/3 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych działek.

4. W momencie dostawy (aportu) działki: nr 2252/1 i nr 2252/3 będą działkami zabudowanymi.

5. Na działce nr 2252/1 znajdują się: dwa garaże magazynowe (PKOB1252), budynek po stacji paliw (PKOB1230), urządzenie do magazynowania i dystrybucji paliw płynnych (PKOB1252), plac, ogrodzenie.

Na działce nr 2252/3 znajdują się: budynek biurowo-warsztatowy (PKOB1220), budynek spawalni z wiatą magazynową, magazyn (PKOB1252), portiernia, budynek, w którym jest świetlica i biura warsztatowe (PKOB1220), kotłownia, hala warsztatowa (PKOB1251), garaż murowany (PKOB1252), wiata, węzeł betoniarski, place, dojazdowe drogi wewnętrzne, ogrodzenie.

6. Działki nr 2252/ 1 i nr 2252/ 3 znajdowały się poczynając od lat sześćdziesiątych XX wieku w nieprzerwanym władaniu Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej oraz jego następców prawnych, w tym obecnie Zakładów Usług Komunalnych sp. z o.o. Przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą „Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej w B.” zostało utworzone zarządzeniem Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Bochni z dnia 30 grudnia 1951 r. w wykonaniu Uchwały Nr xxx Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w B. z dnia 15 października 1951 r.

Zarządzeniem Nr xxx Naczelnika Powiatu z dnia 6 grudnia 1974 r. powołane zostało z dniem 1 stycznia 1975 r. Powiatowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w B., które przejęło nieodpłatnie zadania i środki Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej w B.

Zarządzeniem z dnia 20 sierpnia 1975 r. Nr xxx Dyrektora Wojewódzkiego Zjednoczenia Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w T. przekształcono z dniem 1 września 1975 r. Powiatowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w B. w Rejonowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w B.

Na podstawie Uchwały Nr xxx Rady Miasta B. z dnia 19 listopada 1992 r. dotyczącej zmiany nazwy, przedsiębiorstwo kontynuowało działalność pod nazwą Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej.

Od dnia 1 kwietnia 1995 r. po przekształceniu przez Gminę Miasto w 100 % spółkę prawa handlowego - przedsiębiorstwo działa pod nazwą Zakłady Usług Komunalnych sp. z o.o. z siedzibą w B. Taki stan rzeczy trwa do dnia dzisiejszego. W 1965 r. teren objęty aktualnie działkami nr 2252/1 i nr 2252/3 stanowiący uprzednio staw, został przez Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej zasypany odpadami komunalnymi i utwardzony. W 1969 r. MPGK wybudowało na tym terenie pierwszy obiekt - wiatę wolnostojącą, a następnie w tym samym roku wokół obrzeży zasypanego stawu wybudowało wiaty na samochody i ciężki sprzęt. W 1970 r. wybudowano magazyny na kruszywa i materiały budowlane. W tym samym jeszcze roku Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki ogrodziło teren działek. W 1973 r. wybudowało świetlicę oraz biura warsztatowe, w 1974 r. - budynek portierni, w 1975 r. - magazyn oraz garaże magazynowe. Przedsiębiorstwo działające już pod nazwą Rejonowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej wybudowało: w 1980 r. - stację paliw oraz budynek stanowiący jej zaplecze, w 1981 r. - budynek warsztatowo - biurowy, w 1982 r. - budynek spawalni z wiatą magazynową, w 1982 r. - kotłownię, w 1987 r. - garaże murowane. Zarówno Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej oraz Rejonowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej realizowało powyższe inwestycje ze środków własnych.

W 2015 roku budynki murowane zostały przez Zakłady Usług Komunalnych Sp. z o.o. z jej środków własnych poddane remontom i modernizacji.

7. Na teren nieruchomości doprowadzone zostały przez Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej z jego środków własnych przyłącza zapewniające dostawę prądu, gazu, wody na potrzeby własne przedsiębiorstwa oraz wykonane zostało przyłącze kanalizacyjne i telefoniczne.

8. Wszystkie budynki i budowle znajdujące się na działkach ewidencyjnych nr 2252/1 i nr 2252/3 przy ul. Xxx są ujęte w ewidencji środków trwałych Zakładów Usług Komunalnych sp. z o.o.

9 . Wszystkie obiekty znajdujące się na przedmiotowych działkach (w tym przyłącza) zostały wybudowane przez Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej i jego następcę prawnego - Rejonowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej za zgodą Prezydium Miejskiej Rady Narodowej i innych jednostek reprezentujących Skarb Państwa poczynając od lat sześćdziesiątych.

Obiekty te stanowiły i nadal stanowią własność ekonomiczną Zakładów Usług Komunalnych sp. z o.o. oraz wcześniej jej poprzedników prawnych.

10. Budynkami i budowlami oraz siecią wewnętrzną (przyłączami) od momentu ich wybudowania nieprzerwanie do chwili obecnej władały w sensie ekonomicznym Zakłady Usług Komunalnych sp. z o.o. oraz jego poprzednicy prawni.

11. Zakłady Usług Komunalnych sp. z o.o. nie zamierzają dokonywać z Gminą rozliczenia nakładów poniesionych na wybudowanie budynków i budowli zlokalizowanych na przedmiotowych działkach, a więc tym samym nie wystawią Gminie faktury VAT z tego tytułu.

12. Gmina przed dokonaniem dostawy - przekazaniem w aport - nie będzie w ekonomicznym posiadaniu budynków i obiektów budowlanych znajdujących się na działkach nr 2252/1 i nr 2252/3.

13. Na pytanie tut. Organu zawarte w wezwaniu cyt.:

„Jeżeli przed dokonaniem dostawy Wnioskodawca nabędzie faktyczną ekonomiczną własność przedmiotowych obiektów i zwróci użytkownikowi nakłady poniesione na ich wybudowanie, a tym samym przedmiotem dostawy będą działki wraz z poszczególnymi obiektami na nich się znajdującymi należy wskazać (odrębnie dla każdej działki):

1. Czy na dzień planowanej dostawy wszystkie obiekty znajdujące się na ww. działkach będą stanowiły budynki lub budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. z 2016 r. Dz.U. poz. 290) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.)? – jeżeli tak, to jakie jest oznaczenie PKOB dla każdego z ww. budynków lub budowli?
   
2. Czy poszczególne budynki lub budowle są trwale z gruntem związane?
   
3. Kiedy poszczególne budynki lub budowle zostały oddane do użytkowania (proszę wskazać datę)?
   
4. Czy przy nabyciu poszczególnych budynków lub budowli przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?
   
5. Czy poszczególne budynki lub budowle były kiedykolwiek przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnych charakterze – jeśli tak, to kiedy (w jakich okresach)? Proszę o wskazanie daty zawarcia umów w stosunku do każdego obiektu budowlanego – czy od daty zawarcia umowy upłynęło więcej niż 2 lata?
   
6. Należy wskazać kiedy (w jakim dniu, miesiącu, roku) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) poszczególnych budynków lub budowli dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawcy?
   
7. Do jakich czynności w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, były/są wykorzystywane poszczególne budynki lub budowle, tj.:
   

• do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
  
• do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT,
  
• do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?”
  

Wnioskodawca wskazał cyt.: „ Jak w pkt 12.”

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przy przekazaniu w aport Zakładom Usług Komunalnych Spółce z o.o. opisanej zabudowanej nieruchomości można będzie zastosować zwolnienie od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)?
   
2. Czy przedmiotem dostawy będzie tylko grunt, który został zabudowany przez poprzedników prawnych Spółki z o.o. i będzie to czynność opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)?
   
3. Czy wartość aportu będzie kwotą netto czy kwotą brutto, dla obliczenia wartości udziałów, czy też można przyjąć że wartość aportu jest kwotą netto, natomiast podatek VAT podlega odrębnemu rozliczeniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania 1 ponownie sformułowano stanowisko w uzupełnieniu wniosku z 17 czerwca 2016 r.):

1. Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych. Dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów.

Budynki i budowle wybudowane przez poprzedników prawnych Zakładów Usług Komunalnych Sp. z o.o. na działkach, które będą przedmiotem przekazania w aport stały się własnością właściciela gruntu czyli Gminy, co znalazło potwierdzenie w decyzji Wojewody z 2015 r. Gdyby przedmiotem przekazania w aport był grunt oraz budynki i budowle znajdujące się na nim, to dostawa budynków i budowli nie byłaby objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, natomiast mogłoby znaleźć zastosowanie zwolnienie dostawy budynków i budowli na podstawie ar. 43 ust. l pkt 10a lit. a, gdyż Gminie w momencie ich nabycia nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie z podatku dotyczyłoby także gruntu, gdyż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

2. Dostawa zabudowanej nieruchomości gruntowej, nie będzie spełniała definicji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem Gmina nie przeniesie na nabywcę prawa do rozporządzania budynkami jako właściciel. Prawo to pozostaje po stronie podmiotu, który je wybudował i cały czas użytkuje, tj. obecnie Zakładów Usług Komunalnych Spółki z o.o. Przedmiotem dostawy będzie tylko grunt opodatkowany podstawową stawką 23%.

3. Wartości otrzymanych przez Gminę udziałów w Spółce będzie odpowiadać wartości netto nieruchomości będącej przedmiotem aportu, natomiast należny podatek VAT zostanie przekazany Gminie przez Spółkę z o.o. na podstawie wystawionej przez Gminę faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności wniesienia aportem zabudowanych nieruchomości,
  
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem zabudowanych nieruchomości,
  
• nieprawidłowe – w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla czynności wniesienia przez Wnioskodawcę w formie aportu nieruchomości w zamian za udziały w Spółce.
  
  

Ze względu na ścisłe powiązanie tematyki poruszonej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczącą dwóch zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W świetle powołanych przepisów, zarówno budynek, budowle jak i grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Traktując grunt jako towar, ustawodawca nie definiuje odrębnie pojęcia gruntu. W związku z czym przyjmuje się, że należy w tym zakresie odwołać się do definicji pojęcia „nieruchomość gruntowa”, sformułowanej w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2016 r. poz. 380).

Według tego przepisu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Zawartego w przytoczonym przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów”, akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie «dostawa towarów» w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Należy wskazać, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą), a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. udział kapitałowy w spółce.

Zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, występuje odpłatna dostawa, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Według art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem co do zasady - grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zatem celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 199 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Na mocy art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, odpowiada treści wskazanego orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustala się na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Jak wynika z wniosku Gmina, będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT ma zamiar wnieść aport w postaci zabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działki nr 2252/1 o pow. 0.3190 ha i nr 2252/3 o pow. 1.5606 ha, położonej w B. do Zakładów Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. W ww. Spółce z o.o. Gmina posiada 100 % udziałów, a opisaną zabudowaną nieruchomość przekazuje celem podwyższenie kapitału zakładowego Spółki. W zamian za wniesiony do spółki komunalnej aport w postaci zabudowanej nieruchomości Gmina otrzyma wyłącznie udziały w Spółce.

Gmina została z dniem 27 maja 1990 r. z mocy prawa właścicielem ww. zabudowanej nieruchomości gruntowej, a fakt ten potwierdzony został decyzją Wojewody z dnia 14 września 2015 r. i nie był udokumentowany fakturą VAT.

Działki znajdują się poczynając od lat sześćdziesiątych XX wieku w nieprzerwanym władaniu Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej oraz jego następców prawnych, w tym obecnie Zakładów Usług Komunalnych sp. z o.o. Obie działki zabudowane zostały budynkami, budowlami w tym również uzbrojono działki w sieć instalacji elektrycznej, gazowej, wodno-kanalizacyjnej i telefonicznej. Teren działek został ogrodzony, a część jego powierzchni utwardzona pod place i drogi dojazdowe. Wszystkie obiekty znajdujące się na przedmiotowych działkach (w tym przyłącza) zostały wybudowane przez Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej i jego następcę prawnego - Rejonowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej poczynając od lat sześćdziesiątych. Obiekty te stanowiły i nadal stanowią własność ekonomiczną Zakładów Usług Komunalnych sp. z o.o. oraz wcześniej jej poprzedników prawnych.

W 2015 roku budynki murowane zostały przez Zakłady Usług Komunalnych Sp. z o.o. z jej środków własnych poddane remontom i modernizacji.

Wszystkie budynki i budowle znajdujące się na działkach ewidencyjnych nr 2252/1 i nr 2252/3 ujęte są w ewidencji środków trwałych Zakładów Usług Komunalnych Sp. z o.o.

Budynkami i budowlami oraz siecią wewnętrzną (przyłączami) od momentu ich wybudowania nieprzerwanie do chwili obecnej władały w sensie ekonomicznym Zakłady Usług Komunalnych Sp. z o.o. oraz jego poprzednicy prawni.

Zakłady Usług Komunalnych sp. z o.o. nie zamierzają dokonywać z Gminą rozliczenia nakładów poniesionych na wybudowanie budynków i budowli zlokalizowanych na przedmiotowych działkach, a więc tym samym nie wystawią Gminie faktury VAT z tego tytułu.

Gmina przed dokonaniem dostawy - przekazaniem w aport - nie będzie w ekonomicznym posiadaniu budynków i obiektów budowlanych znajdujących się na działkach nr 2252/1 i nr 2252/3.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa, prowadzi do stwierdzenia, że gdy zbycie (aport) nieruchomości gruntowych zabudowanych obiektami na nich posadowionymi, następuje na rzecz właściciela tych obiektów tj. Zakładów Usług Komunalnych Sp. z o.o. (który ww. obiekty wybudował), przedmiotem dostawy jest wyłącznie grunt, gdyż rozważając skutki podatkowe dokonywanej transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę formalnie przechodzi prawo własności ww. obiektów znajdujących się na działkach ze wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, jednak biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, nie występuje dostawa towaru, jakimi są te obiekty, albowiem już wcześniej Zakłady Usług Komunalnych Sp. z o.o., jak również jej poprzednicy prawni, dysponowali nimi jak właściciel. Obiekty te zostały bowiem wybudowane przez poprzedników prawnych nabywcy tj. Zakładów Usług Komunalnych Sp. z o.o., a okoliczności sprawy nie wskazują, aby Gmina przed dostawą gruntu przejęła władztwo ekonomiczne nad tymi obiektami.

Tym samym nie ma podstaw do przyjęcia, że Gmina dokona dostawy ww. obiektów (budynków i budowli znajdujących się na przedmiotowych działkach) w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż Gmina nie przeniesie na nabywcę prawa do rozporządzania ww. obiektami jak właściciel. Przyjęcie rozwiązania opartego na art. 48 Kodeksu cywilnego prowadziłoby do naruszenia koncepcji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, do czynności wniesienia do Spółki aportem ww. nieruchomości gruntowych nie będą miały zastosowania normy prawne zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ani też

art. 29a ust.8 ustawy o podatku od towarów i usług, odnoszące się do dostawy budynków, budowli lub ich części.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie przedmiotem aportu na rzecz Zakładów Usług Komunalnych Sp. z o.o. będzie jedynie grunt, będący własnością Gminy.

Jak wynika z wniosku, według Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego terenu „G” w B. działki nr 2252/1 i nr 2252/3 obejmuje obrys o symbolu 4U - tereny zabudowy usługowej o charakterze komercyjnym z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod obiekty usług administracyjnych, oświaty, łączności, bankowości, kultury, zdrowia, turystyki (hotele), gastronomii, rzemiosła, i obsługi komunikacji (z wykluczeniem stacji paliw), handlu z wykluczeniem obiektów handlowych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że skoro przedmiotowe działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy stanowią tereny zabudowy usługowej o charakterze komercyjnym, zatem działki te nie stanowią terenów innych niż tereny budowlane przeznaczone pod zabudowę w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym aport działek nr 2252/1 i nr 2252/3 jako dostawa gruntów przeznaczonych pod zabudowę nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Aport działek nie będzie też objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż działki te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku.

Planowana dostawa będzie zatem opodatkowana podatkiem VAT wg 23% stawki podatku.

Zatem za nieprawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, iż czynność wniesienia aportem budynków i budowli wraz z gruntem, na którym są posadowione będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Natomiast za prawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy odnośnie opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 23% czynności dostawy (aportu) wyłącznie gruntu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również określenia podstawy opodatkowania dla czynności wniesienia przez Gminę aportu.

Zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy o VAT, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.
   
   

Wskazać należy, że art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz.U. z 2014 r., poz. 915) stanowi, że cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z kolei w art. 29a ust. 7 ustawy o VAT zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana, (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Jak wskazał Wnioskodawca w zamian za aport nieruchomości (działek gruntu) otrzyma od Spółki z o.o. wyłącznie udziały w kapitale zakładowym Spółki.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia przez Gminę wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci gruntu do spółki kapitałowej w zamian za objęcie udziałów, będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 tej ustawy o VAT – wszystko, co stanowi zapłatę, którą Gmina otrzyma od Zakładów Usług Komunalnych Spółki z o.o. z tytułu dokonania aportu tych działek gruntu, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Zatem zapłatę stanowić będzie wartość nominalna obejmowanych udziałów z tytułu transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości (działek gruntu) do Spółki.

Tym samym Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania powinien ustalić ją w oparciu o kwotę równą sumie wartości nominalnej objętych udziałów, pomniejszoną o kwotę należnego podatku VAT.

Jednakże w sytuacji gdyby Wnioskodawca za wnoszony aport otrzymał oprócz udziałów, kwotę pieniężną stanowiącą równowartość podatku należnego VAT, kwota powyższa powinna być również ujęta przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

Wówczas podstawą opodatkowania, w myśl cyt. wyżej przepisów, będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą Gmina otrzyma od Spółki z o.o. z tytułu dokonania aportu tych działek gruntu, pomniejszone o kwotę podatku VAT. Zapłatę stanowić będzie w tym przypadku wartość nominalna obejmowanych udziałów oraz dopłata w gotówce, odpowiadająca kwocie podatku VAT należnego z tytułu transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości (działek gruntu) do Spółki.

Tym samym Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania powinien ustalić ją w oparciu o kwotę równą sumie wartości nominalnej objętych udziałów oraz kwoty pieniężnej (odpowiadającej kwocie należnego podatku VAT), którą Spółka z o.o. będzie zobowiązana zapłacić na rzecz Gminy, pomniejszoną o kwotę należnego podatku VAT.

Suma wartości nominalnej udziałów oraz dopłaty w gotówce stanowić będzie kwotę brutto z tytułu wniesienia aportu, a podatek z tytułu tej czynności należy liczyć od sumy tych wartości, tj. metodą kalkulacji „w stu”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż wartość otrzymanych przez Gminę udziałów powinna odpowiadać wartości netto nieruchomości będącej przedmiotem aportu, natomiast należny podatek VAT przekazany Gminie przez Spółkę powinien podlegać odrębnemu rozliczeniu (na podstawie wystawionej przez Gminę faktury VAT) uznać należy za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że w kompetencji tut. Organu nie leży dokonywanie oceny, czy strony transakcji prawidłowo uzgodniły, że wartość netto wkładu niepieniężnego odpowiada wartości obejmowanych w zamian za aport udziałów w spółce kapitałowej, oraz jaką wartość na potrzeby tego rozliczenia strony powinny przyjąć, a także czy w ramach rozliczenia aportu spółka kapitałowa oprócz udziałów powinna zapłacić Gminie kwotę pieniężną odpowiadającą wartości należnego podatku VAT, który powstanie po stronie Gminy w związku z wniesieniem aportu. Wynika to z faktu, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestia wartości dokonanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.