Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-574/16-4/JK2
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 6 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Polski – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązku złożenia zeznania podatkowego,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązku poboru podatku przez ZUS.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Polski.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 2011 r. wyprowadziła się na stałe do Niemiec. Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym PIT-3, informując o zmianie miejsca zamieszkania. Ponadto wymeldowała się z pobytu stałego w późniejszym terminie. W dniu 4 listopada 2015 r. ZUS przyznał Wnioskodawczyni rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w wysokości proporcjonalnej od dnia 1 kwietnia 2014 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Renta przysługuje do dnia 31 października 2018 r. Decyzją z dnia 2 lipca 2015 r. Deutsche Rentenversicherrung, przyznał niemiecką rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 sierpnia 2014 r. do 31 lipca 2017 r.

Od dnia 14 lutego 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymywała również zasiłek chorobowy z Niemieckiej Kasy Chorych do momentu przyznania renty niemieckiej. Renta z polskiego ZUS jest przekazywana na rachunek bankowy w Niemczech, gdzie Wnioskodawczyni mieszka na stałe i pracowała do zaistnienia choroby. Wnioskodawczyni nie ma żadnych dodatkowych dochodów z Polski, oprócz renty z ZUS od 2015 r.

W lutym 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-40A z ZUS, gdzie jest wskazany podatek należy, różnica pomiędzy sumą pobranych zaliczek a podatkiem należnym oraz kwota zaliczki na podatek od emerytury, renty oraz innych krajowych świadczeń, o których mowa w art. 34 ust. 7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wobec zaistniałej sytuacji, że od dnia decyzji ZUS z dnia 4 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymuje rentę z Polski jest zmuszona rozliczać się z urzędem skarbowym w Polsce, składać PIT w Polsce?
2. Czy zasadnie ZUS odprowadził podatek w Polsce, w sytuacji gdy Wnioskodawczyni mieszka w Niemczech?
3. Czy wobec zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni musi rozliczać się z urzędem skarbowym w Polsce również z dochodów z Niemiec?
4. Czy jest możliwość złożenia PIT w Polsce drogą elektroniczną, jeśli wymaga tego zaistniała sytuacja?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna składać PIT-u w Polsce, gdyż mieszka na stałe w Niemczech. Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że pobieranie podatku przez ZUS z renty jest niezasadne, gdyż nie mieszka w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2011 r. wyprowadziła się na stałe do Niemiec. W dniu 4 listopada 2015 r. ZUS przyznał Wnioskodawczyni rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w wysokości proporcjonalnej od dnia 1 kwietnia 2014 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Renta przysługuje do dnia 31 października 2018 r. W lutym 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-40A z ZUS, gdzie jest wskazany podatek należy, różnica pomiędzy sumą pobranych zaliczek a podatkiem należnym oraz kwota zaliczki na podatek od emerytury, renty oraz innych krajowych świadczeń, o których mowa w art. 34 ust. 7.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni mieszka na stałe na terenie Niemiec, otrzymuje rentę z Polski i rentę niemiecką. Przed przyznaniem renty niemieckiej Wnioskodawczyni otrzymywała zasiłek chorobowy z Niemieckiej Kasy Chorych. Zatem w przedmiotowej sprawie mają zastosowania uregulowania zawarte w polsko–niemieckiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 4 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Jednakże zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że renta otrzymywana z Polski, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Niemczech, podlegają co do zasady opodatkowaniu w Niemczech. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z polskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że decyzją z dnia 4 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni pobiera w Polsce rentę z ZUS. Zatem mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny oraz prawny, należy stwierdzić, że do renty z ZUS otrzymywanego przez Wnioskodawcę z polskiego systemu ubezpieczeń społecznych ma zastosowanie przepis art. 18 ust. 2 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W związku z powyższym świadczenie to podlega opodatkowaniu tylko w Polsce i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Niemczech.

Z mocy art. 34 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, organy rentowe są zobowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

W myśl art. 34 ust. 7 ww. ustawy Organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych; obowiązek ten nie dotyczy podatników:

1. w stosunku do których ustał obowiązek poboru zaliczek,
2. którym zaliczki były ustalane w sposób określony w art. 32 ust. 1a-1c, chyba że podatnik przed końcem roku podatkowego złoży oświadczenie o rezygnacji z zamiaru opodatkowania w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub ust. 4,
3. w stosunku do których, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zwolniono organ rentowy w całości lub w części z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy,
4. którym nie pobierano zaliczek na podatek dochodowy stosownie do postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   
   

Na podstawie art. 34 ust. 9 ww. ustawy jeżeli podatnik poza dochodami uzyskanymi od organu rentowego:

1. nie uzyskał w roku podatkowym innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,
   
2. nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 10-10b,
   
3. nie korzysta z możliwości łącznego opodatkowania jego dochodów z dochodami małżonka bądź nie korzysta z możliwości opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4,
   
4. nie uzyskał dochodów powodujących obliczenie należnego podatku w sposób określony w art. 27 ust. 8,
   
5. (uchylony),
   
6. nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 11,

- podatek wynikający z rozliczenia rocznego obniżony o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w roku podatkowym przez organ rentowy ze środków podatnika, jest podatkiem należnym od podatnika za dany rok, chyba że naczelnik urzędu skarbowego wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w innej wysokości.

W świetle powyższego, w przypadku renty wypłacanej Wnioskodawczyni w Polsce przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych powstał obowiązek podatkowy z tytułu ww. dochodów w Polsce, natomiast Zakład Ubezpieczeń Społecznych pełni obowiązki płatnika w zakresie wynikającym z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pobiera zaliczki na podatek od dokonywanych wypłat oraz wobec nie zaistnienia okoliczności faktycznych wymienionych w ww. przepisach sporządza i przekazuje roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, natomiast podatek wynikający z tego rozliczenia rocznego jest dla Wnioskodawczyni podatkiem należnych za dany rok.

Zatem Zakład Ubezpieczeń Społecznych słusznie pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, wykonując obowiązki płatnika nałożone na niego ww. ustawą.

Wobec faktu otrzymania od ZUS deklaracji podatkowej PIT-40A i nie uzyskiwania na terytorium Polski innych dochodów, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego. Dochody z Niemiec (zasiłek chorobowy i renta) otrzymywane przez Wnioskodawczynię jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Niemczech nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, zatem z tego tytułu Wnioskodawczyni nie musi rozliczać się w Polsce i składać zeznania w polskim urzędzie skarbowym.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, bezprzedmiotowe stało się udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące możliwości rozliczenia się w Polsce drogą elektroniczną (pyt. Nr 4).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. Ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.