Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-430/16/KrB
z 4 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. ) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 11 marca 2016 r. (data otrzymania 11 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków opodatkowania odszkodowania otrzymanego na podstawie wyroku sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego na podstawie wyroku sądowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pozwem z dnia 21 marca 2013 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Okręgowego o odszkodowanie za rynkową utratę wartości jej nieruchomości o powierzchni 12 arów i 38 m², oznaczonej w ewidencji jako działka nr 190/50 oraz znajdującego się na niej budynku o przeznaczeniu mieszkalnym o powierzchni 220 m², dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, od Międzynarodowego Portu Lotniczego. Podstawą roszczenia był przepis art. 129 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. oraz fakt ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania w drodze uchwały Sejmiku Województwa z dnia 25 maja 2009 r. ‒ ww: nieruchomość została zaliczona do strefy C obszaru ograniczonego użytkowania dla Lotniska.

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2015 r. Sąd Okręgowy w zasądził na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 29.653 zł (sygn. akt ...). Od ww. wyroku apelację wywiódł Międzynarodowy Port Lotniczy. Apelacja, wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r. (sygn. akt ...), została oddalona, a wyrok zasądzający ww. kwotę stał się prawomocny.

Kwota 29.653 zł, zasądzona prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego została uiszczona na rzecz Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z uzasadnienia ww. prawomocnego wyroku wynika wprost, iż kwota 29.653 zł została zasądzona tytułem odszkodowania za rzeczywiście poniesioną szkodę przez Wnioskodawczynię, a nie z tytułu korzyści, które Wnioskodawczyni mogłaby osiągnąć, gdyby jej szkody nie wyrządzono ‒ z uzasadnienia wyroku:

„Po zakwestionowaniu prawidłowości ustaleń operatu szacunkowego przez stronę Pozwaną oraz dopuszczeniu dowodu, z opinii biegłej, określono wysokość szkody poniesionej przez Powódkę na kwotę 29.653 zł. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd przemawiają za uwzględnieniem powództwa tylko w części odnoszącej się do tej kwoty. Bez wątpienia należy podzielić argumentację przedstawioną przez biegłą, co do istnienia odpowiedzialności odszkodowawczej Pozwanej, w związku ze zmniejszeniem się wartości rynkowej nieruchomości, na skutek wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotnika (str. 8 uzasadnienia wyroku sygn. akt ..., pisownia oryginalna).

„Należy przyjąć, że szkodę stanowią nie tylko ograniczenia przedstawione w uchwale Sejmiku Województwa z dnia 25 maja 2009 r., lecz także ograniczenia związane z uszczupleniem możliwości wykonywania praw związanych z prawem własności. Zatem na rozmiar szkody wpływa zarówno ograniczenie w zakresie przeznaczenia i sposobu korzystania z terenu tj. zakaz lokalizowania i budowy nowych obiektów, zabudowy związanej ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży ‒ działających w porze nocnej, ale także ograniczenia związane z uszczupleniem władztwa właściciela nieruchomości na jej obszarze. Szkodą podlegającą naprawieniu na podstawie art. 129 ust. 2 Ustawy Prawo ochrony środowiska jest więc także obniżenie wartości nieruchomości, wynikające z faktu, iż właściciel nieruchomości będzie musiał znosić dopuszczalne na tym obszarze immisje, np. hałas (tak m.in. uchwała SN z dnia 24 lutego 2010 r., III CZP 128/09, LEX nr 578138” (str.11 uzasadnienia ww. wyroku).

Wnioskodawczyni nie zamierzała, ani nie zamierza zbyć przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zaistniałym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy zasądzona i otrzymana tytułem odszkodowania za poniesioną szkodę kwota 29.653 zł korzysta ze zwolnienia przedmiotowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni zasądzona kwota odszkodowania, którą otrzymała na podstawie wyroku Sądu Okręgowego będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Żeby świadczenie mogło skorzystać z ww. zwolnienia muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1. Świadczenie musi mieć charakter odszkodowania lub zadośćuczynienia,
2. Świadczenie musi zostać otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej,
3. Świadczenie musi zostać otrzymane w wysokości określonej przez wyrok lub ugodę sądową,
4. Świadczenie nie może być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem otrzymanym w związku z prowadzoną działalności gospodarczą,
5. Świadczenie nie może być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem dotyczącym korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

W zaistniałym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości, iż pierwsze cztery z wymienionych przesłanek zostały spełnione:

1. Otrzymana kwota ma charakter odszkodowania
2. Odszkodowanie to zostało otrzymane na podstawie wyroku (sygn. akt ...)
3. Odszkodowanie to zostało otrzymane w wysokości określonej w ww. wyroku,
4. Odszkodowanie to nie zostało otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej)
   
   

Wnioskodawczyni staje również na stanowisku, iż przesłanka zawarta w pkt 5 powyżej została spełniona. Zasądzone odszkodowanie nie dotyczy korzyści, które Wnioskodawczyni mogłaby osiągnąć, gdyby szkody jej nie wyrządzono.

Jak wynika z cytowanego fragmentu orzeczenia sądowego, na podstawie którego zasądzono na rzecz Wnioskodawczyni przedmiotowe odszkodowanie, odszkodowanie to przysługuje jej za poniesioną rzeczywistą szkodę (damnum emergens), a nie za utracone korzyści (lucrum cessans).

Czym innym, jak nie rzeczywiście poniesioną szkodą/stratą (damnum emergens) są:

• ograniczenia przedstawione w uchwale Sejmiku Województwa z dnia 25 maja 2009 r.,
• ograniczenia związane z uszczupleniem możliwości wykonywania praw związanych z prawem własności,
• ograniczenie w zakresie przeznaczenia i sposobu korzystania z terenu tj. zakaz lokalizowania i budowy nowych obiektów, zabudowy związanej ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży ‒ działających w porze nocnej, ale także ograniczenia związane z uszczupleniem władztwa właściciela nieruchomości na jej obszarze,

-właściciel nieruchomości będzie musiał znosić dopuszczalne na tym obszarze immisje, np. hałas (tak m.in. uchwała SN z dnia 24 lutego 2010 r., III CZP 128/09, LEX nr 578138) ?

Zasądzone odszkodowanie nie może zostać uznane za odszkodowanie dotyczące korzyści, które Wnioskodawczyni mogłaby osiągnąć. gdyby jej szkody nie wyrządzono, również z tego względu, iż gdyby nie zdarzenie powodujące szkodę ‒ ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania uchwałą Sejmiku Województwa ‒ Wnioskodawczyni nie osiągnęłaby żadnej wymiernej korzyści z tytułu bycia właścicielem przedmiotowej nieruchomości, Innymi słowy ‒ wprowadzenie obszaru ograniczonego użytkowania nie pozbawiłoby Wnioskodawczyni żadnych wymiernych korzyści, a jedynie wyrządziło jej szkodę w postaci wprowadzenia znaczących ograniczeń we władztwie nad jej własnością, które zostały wymienione w wyroku zasądzającym odszkodowanie.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, iż odszkodowaniem za szkodę, które korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w ww. przepisie ustawy, jest odszkodowanie, które przysługuje za rzeczywiście poniesioną szkodę (damnym emergens), która jest rozumiana jako:

”Przez pojęcie damnum emergens przyjęto rozumieć każde pogorszenie się sytuacji majątkowej poszkodowanego, wskutek zmniejszenia się posiadanych aktywów lub też zwiększenia jego pasywów (zob. A. Rembieliński, w: Komentarz, 1989, s. 295) (...).Omawiana postać szkody polega więc na tym, że pomniejszeniu ulega strona czynna majątku. Przykładem damnum emergens będzie także utrata wartości tych praw„ (Kodeks cywilny. Komentarz red. prof. dr hab. Edward Gniewek, prof. dr hab. Piotr Machnikowski Rok: 2016 Wydanie: 7, opubl. Legalis).

Mając powyższe na uwadze, wobec braku istnienia nawet potencjalnych korzyści, jakie mogłaby Wnioskodawczyni uzyskać, gdyby nie wystąpienie zdarzenia powodującego szkodę, należy uznać, iż spełniona została przesłanka wymieniona w pkt 5 powyżej, co powoduje, iż wypłata odszkodowania przez zobowiązanego Międzynarodowy Port Lotniczy, spełnia wszelkie przesłanki dla skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego kwota ww. odszkodowania będzie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 pow. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Odszkodowanie stanowi, co do zasady, przychód w rozumieniu zacytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy podatkowej, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy korzystają jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Przywołany przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania (zadośćuczynienie) przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, które jednocześnie nie zostały przyznane w okolicznościach wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, czyli których wysokość lub zasady ustalania nie wynikają wprost z przepisów prawnych.

Zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści. Odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, że pozwem z dnia 21 marca 2013 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Okręgowego o odszkodowanie za rynkową utratę wartości jej nieruchomości o powierzchni 12 arów i 38 m², oznaczonej w ewidencji jako działka nr 190/50 oraz znajdującego się na niej budynku o przeznaczeniu mieszkalnym o powierzchni 220 m², dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, od Międzynarodowego Portu Lotniczego. Podstawą roszczenia był przepis art. 129 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. oraz fakt ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania w drodze uchwały Sejmiku Województwa z dnia 25 maja 2009 r. ‒ ww: nieruchomość została zaliczona do strefy C obszaru ograniczonego użytkowania dla Lotniska.

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2015 r. Sąd Okręgowy w zasądził na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 29.653 zł (sygn. akt ...). Od ww. wyroku apelację wywiódł Międzynarodowy Port Lotniczy. Apelacja, wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r. (sygn. akt...), została oddalona, a wyrok zasądzający ww. kwotę stał się prawomocny.

Kwota 29.653 zł, zasądzona prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego została uiszczona na rzecz Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z uzasadnienia ww. prawomocnego wyroku wynika wprost, iż kwota 29.653 zł została zasądzona tytułem odszkodowania za rzeczywiście poniesioną szkodę przez Wnioskodawczynię, a nie z tytułu korzyści, które Wnioskodawczyni mogłaby osiągnąć, gdyby jej szkody nie wyrządzono.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że z art. 136 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2013 r., poz. 1232 ze zm.) wynika, iż w razie ograniczenia sposobu korzystania ze środowiska w wyniku ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania właściwymi w sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowania lub wykupu nieruchomości są sądy powszechne.

Natomiast zgodnie z art. 136 ust. 2 cyt. ustawy obowiązany do wypłaty odszkodowania lub wykupu nieruchomości jest ten, którego działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania.

Stosownie do treści art. 129 ust. 1 powołanej ustawy, jeżeli w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości korzystanie z niej lub z jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel nieruchomości może żądać wykupienia nieruchomości lub jej części.

Zgodnie z art. 129 ust. 2 ww. ustawy, w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę; szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości.

Z powołanych przepisów nie wynikają jednakże zasady ustalania bądź konkretna wysokość odszkodowań.

Tym samym w niniejszej sprawie nie może znaleźć zastosowania zwolnienie z opodatkowania określone w powołanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Zatem prawo do zwolnienia z opodatkowania omawianego odszkodowania należy rozpatrywać przez spełnienie warunków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 361 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art. 363 § 2 Kodeksu cywilnego).

Szkodą jest uszczerbek majątkowy powstały wskutek pewnego zdarzenia – z wyłączeniem przypadków, gdy zmniejszenie się majątku następuje wskutek woli właściciela tego majątku (darowizna, zbycie rzeczy).

Uszczerbek w majątku może polegać na:

• zmniejszeniu się aktywów majątku (poprzez ubytek, zniszczenie lub utratę np. praw rzeczowych – w tym własności lub obniżenie ich wartości),
• zwiększeniu się pasywów (długów),
• udaremnieniu zwiększenia się majątku poprzez utratę korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
  
  

Żeby rozstrzygnąć kwestię opodatkowania kwoty, będącej odszkodowaniem, a zasądzonej wyrokiem sądu należy ustalić jaki rodzaj szkody został pokryty tym odszkodowaniem. Szkoda rozpatrywana jako uszczerbek o charakterze majątkowym może mieć – jak wyżej wskazano – w świetle przepisów Kodeksu cywilnego postać dwojaką. Może obejmować stratę, jakiej doznaje mienie poszkodowanego – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, tzw. szkoda rzeczywista. Ponadto może obejmować utratę korzyści, jakiej poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wskutek doznania tej postaci uszczerbku poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zasądzone Wnioskodawczyni odszkodowanie dotyczące szkody rzeczywiście poniesionej będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych zasądzonego odszkodowania należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.