Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-234/16/SG
z 30 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 631 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 19 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 13 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu zaliczenia wpłat na fundusz remontowy Wspólnoty mieszkaniowej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu zaliczenia wpłat na fundusz remontowy Wspólnoty mieszkaniowej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 2 czerwca 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4511-234/16/SG, IBPB-1-1/4511-235/16/SG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 czerwca 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na krótkoterminowym najmie lokali mieszkalnych. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W związku z opisaną działalnością gospodarczą, Wnioskodawczyni nabyła w ostatnim czasie od dewelopera dwa lokale mieszkalne, finansując ich zakup kredytem bankowym. Lokale znajdują się w kamienicy o bardzo złym stanie technicznym. W związku z koniecznością przeprowadzenia kapitalnego remontu kamienicy Wspólnota mieszkaniowa podjęła uchwałę o wprowadzeniu wysokich kwot opłat na fundusz remontowy, z których to środków mają zostać przeprowadzone wszystkie niezbędne prace remontowe części wspólnych budynku. W przypadku Wnioskodawczyni są to kwoty po ok. 200.000,00 zł na jedno mieszkanie (co stanowi ok. 27% ceny zakupu jednego mieszkania). Wpłaty opisanych wyżej kwot na fundusz remontowy Wspólnoty mieszkaniowej dokonane zostały na konto dewelopera, jednak Wnioskodawczyni dysponuje dokumentami potwierdzającymi, że deweloper przekazał następnie te kwoty na konto Wspólnoty mieszkaniowej. Konieczne remonty wewnątrz lokalu Wnioskodawczyni wykona we własnym zakresie. Bezpośrednio po zakupie lokali, Wnioskodawczyni zawarła z deweloperem umowę najmu zakupionych wcześniej lokali dla celów składowania materiałów budowlanych, przyjmując jednocześnie opisane wyżej nieruchomości jako środki trwałe prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 9 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że:

1. Do prowadzonej obecnie działalności gospodarczej (kod PKD 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi) wykorzystuje lokale mieszkalne stanowiące jej współwłasność. W ramach rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jako współwłaściciel nabyła kolejne dwa lokale mieszkalne w analogicznym celu tj. ich krótkoterminowego najmu. Stan techniczny nabytych mieszkań wymaga przeprowadzenia kapitalnego remontu zarówno części wspólnych kamienicy, w której znajdują się lokale mieszkalne jak i samych lokali mieszkalnych. Warunki zawartych ze Sprzedającym/Deweloperem umów nabycia lokali mieszkalnych przewidują, że remont będzie prowadzony przez Wspólnotę Mieszkaniową jedynie w obrębie części wspólnych budynku, zaś prace związane z remontem samodzielnych lokali wykonywane będą przez nabywców wyodrębnionych samodzielnych lokali, a więc Wnioskodawczynię. Umowy te przewidują jednocześnie możliwość rozpoczęcia generalnego remontu lokali mieszkalnych z początkiem 2017 roku, do tego czasu powinien zakończyć się remont części wspólnych prowadzonych przez Wspólnotę Mieszkaniową. W tym okresie jedynym możliwym wykorzystaniem nabytych i przejętych przez Wnioskodawczynię protokołem odbiorczym lokali mieszkalnych jest ich wynajęcie Sprzedającemu/Deweloperowi w celu ułatwienia Wspólnocie Mieszkaniowej prowadzenia prac remontowych m.in. poprzez składowanie materiałów budowlanych.
   
2. Części wspólne budynku oraz zakres prac remontowych tych części finansowanych z funduszu remontowego został określony szczegółowo w Uchwałach Wspólnoty Mieszkaniowej załączonych do umów zawartych ze Sprzedającym/Deweloperem.
   
3. Udział Wnioskodawczyni w częściach wspólnych budynku wynosi odpowiednio 8834/230000 całości w związku z nabyciem pierwszego lokalu mieszkalnego oraz 8869/230000 całości w związku z nabyciem drugiego lokalu mieszkalnego.
   
4. Zawarte ze Sprzedającym/Deweloperem umowy szczegółowo określiły zakres prac remontowych prowadzonych w obrębie części wspólnych budynku poprzez załączenie do umów treści Uchwał podjętych przez Wspólnotę Mieszkaniową w tej sprawie, zakres ten obejmuje:
   
   • remont i/lub przebudowa i/lub budowa stropów i schodów,
     
   • przebudowa fragmentu budynku w celu wykonania urządzeń dźwigowych (wind),
     
   • remont i/lub przebudowa istniejących ścian w obrębie kamienicy w zakresie dostosowanym do przebudowy kamienicy,
     
   • remont i/lub przebudowa i/lub budowa ścian na poddaszach,
     
   • remont i/lub przebudowa i/lub budowa istniejących i nowych kominów wewnątrz kamienicy,
     
   • remont i/lub przebudowa dachu wraz w wykonaniem tarasów,
     
   • remont i/lub wykonanie izolacji pionowej (front i podwórko od zewnątrz budynku) i poziomej,
     
   • remont i/lub przebudowa elewacji od strony podwórza,
     
   • remont i/lub przebudowa elewacji szczytowej leżącej w granicach innych działek - ocieplenie (w przypadku otrzymania zgód od sąsiadów),
     
   • remont i/lub przebudowa elewacji frontowej,
     
   • remont i/lub przebudowa fragmentu lub całości istniejących piwnic,
     
   • remont, przebudowa i/lub budowa kotłowni gazowej wraz z infrastrukturą lub wykonanie kotłowni z wykorzystaniem sieci mpec,
     
   • remont i/lub przebudowa istniejącej instalacji elektrycznej w obrębie części wspólnych budynku,
     
   • remont i/lub przebudowa istniejącej instalacji wod.-kan. w obrębie części wspólnych budynku,
     
   • budowa instalacji klimatyzacji centralnej,
     
   • remont i/lub przebudowa istniejącej instalacji gazowej w obrębie części wspólnych budynku (w zakresie doprowadzania instalacji do pomieszczeń kotłowni) lub jej likwidacja w przypadku budowy kotłowni z sieci mpec,
     
   • remont i/lub przebudowa klatek schodowych uwzględniający projekt wnętrz,
     
   • remont i/lub przebudowa muru granicznego,
     
   • remont, budowa i/lub przebudowa fragmentu budynku lub podwórza celem wykonania kosza na śmieci,
     
   • remont i/lub przebudowa poddaszy niemieszkalnych (lub fragmentów) w budynku wraz ze zmianą sposobu użytkowania na lokale mieszkalne (projekt budowlany w podziale - każdy lokal ma oddzielne pozwolenie na budowę) - niewykonywane, poza zakresem funduszu,
     
   • remont i/lub przebudowę lokali na poszczególnych kondygnacjach (lub ich fragmenty) wraz ze zmiana sposobu użytkowania na lokale mieszkalne i/lub użytkowe oraz infrastrukturą techniczną (opcjonalnie na życzenie klienta za dodatkową opłatą), które nie wpływają na części wspólne budynku - niewykonywane, poza zakresem funduszu,
     
   • wykonanie dodatkowych kondygnacji w budynku wg uznania strony sprzedającej,
     
   • projekty, nadzory, operaty, wydzielenia i inna dokumentacja pomocnicza,
     
   • prace porządkowe.
5. Zawarte ze Sprzedającym/Deweloperem umowy zagwarantowały Wnioskodawczyni nabywającej lokale mieszkalne, że fundusz remontowy wynoszący 2.500 zł, za każdy 1 m2 powierzchni wydzielonego lokalu, będzie wystarczający do sfinansowania kosztów robót opisanych w podjętych Uchwałach Wspólnoty Mieszkaniowej (części wspólnych kamienicy w której znajdują się lokale mieszkalne), jednocześnie zawarte ze Sprzedającym/Deweloperem umowy upoważniły go do przekazania kwoty na rachunek Wspólnoty Mieszkaniowej tytułem opłat na fundusz remontowy należnej od nabytych lokali mieszkalnych.
   
6. Przyjęty w tym przypadku sposób wniesienia wpłat na fundusz remontowy Wspólnoty Mieszkaniowej za pośrednictwem Sprzedającego/Dewelopera wynikał warunków jakie określił Sprzedający/Deweloper. Przyjęty tryb wniesienia środków na fundusz remontowy wynikał z wcześniejszych negatywnych doświadczeń Sprzedającego/Dewelopera. Za nieskuteczne uznał on bowiem zobowiązanie nabywcy do wniesienia stosownych kwot wpłat na fundusz remontowy samodzielnie, co prowadziło niejednokrotnie do opóźnień we wnoszeniu wpłat finansujących remont części wspólnych budynków i terminowe zakończenie inwestycji przez Sprzedającego/Dewelopera powodując niezadowolenie nabywców.
   
7. Wnioskodawczyni dysponuje zaświadczeniami wystawionymi przez profesjonalny podmiot zajmujący się administracją budynkami, któremu powierzono zarządzanie Wspólnotą Mieszkaniową, w której znajdują się nabyte lokale, mieszkalne. Zaświadczenia te potwierdzają przekazanie kwot na fundusz remontowy Wspólnoty Mieszkaniowej określonych w umowach zawartych ze Sprzedającym/Deweloperem.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dokonane przez Wnioskodawczynię wpłaty na fundusz remontowy Wspólnoty mieszkaniowej mogą być uznane jednorazowo, jako koszt uzyskania przychodów, w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeżeli tak, to czy udokumentowanie wpłaty na fundusz remontowy Wspólnoty mieszkaniowej potwierdzeniem przelewu na konto dewelopera oraz potwierdzeniem zarządcy nieruchomości o przekazaniu przez dewelopera opisanych wyżej środków na rachunek Wspólnoty mieszkaniowej, są wystarczającymi dokumentami do ujęcia takiego wydatku w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, poniesione przez nią, po dniu przekazania opisanych lokali do użytkowania, wydatki na fundusz remontowy, będą stanowiły jednorazowo koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wydatki na zakup składników majątku trwałego są odnoszone w koszty uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych. Wartość początkowa środków trwałych, od których dokonywane są odpisy amortyzacyjne obejmuje wszystkie wydatki związane z ich nabyciem, poniesione do dnia przyjęcia środka trwałego do użytkowania. Po tym dniu wszystkie wydatki o charakterze modernizacji podwyższają jego wartość początkową stanowiącą podstawę dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, natomiast wydatki remontowe przywracające pierwotne walory użytkowe obiektu, stanowią koszty w dacie ich poniesienia. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawczyni wydatki na zakup opisanych wcześniej lokali będą (po powiększeniu o wszelkie inne koszty nabycia nieruchomości) częścią składową ich wartości początkowej od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne. Poniesione przez Wnioskodawczynię, po dniu przekazania opisanych lokali do użytkowania, wydatki na fundusz remontowy, będą stanowiły jednorazowo koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Podstawą zaewidencjonowania wyżej wymienionego wydatku w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jest dowód wewnętrzny zawierający jako załączniki potwierdzenie dokonania przez Wnioskodawczynię przelewu na konto dewelopera oraz potwierdzenie zarządcy nieruchomości o przekazaniu w/w środków pieniężnych na fundusz remontowy Wspólnoty mieszkaniowej. Taki sposób udokumentowania kosztu jest zgodny z § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 1037 ze zm.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Wydatki poniesione tytułem wpłaty na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zatem co do zasady stanowić koszt podatkowy o ile dotyczą lokalu wykorzystywanego w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na kanwie wynikającej z ww. przepisu definicji środków trwałych stwierdzić należy, że warunek kompletności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęcia środka trwałego do używania. Kompletność środka trwałego oznacza, że stanowi on funkcjonalną całość, jest zupełny, całkowity i da się wykorzystać samodzielnie. Z kolei, środek trwały zdatny do użytku to taki środek, który jest przydatny w danej działalności, właściwy i odpowiedni do funkcji jakie ma spełniać.

W tym tez kontekście zauważyć należy, że czym innym jest wynajmowanie deweloperowi lokali mieszkalnych celem składowania w nich materiałów budowlanych, a czym innym wynajmowanie tychże lokali w ramach prowadzonej w zakresie krótkoterminowego wynajmu lokali mieszkalnych działalności gospodarczej, po zakończeniu remontu tychże lokali mającego na celu utrzymanie ich zdatnym w ogólności do funkcji jaką mają spełniać. Podatnik nie może uznać za środek trwały składnika majątku, z którego w kategoriach obiektywnych nie można korzystać.

W przedmiotowej sprawie należy odwołać się również do definicji lokalu mieszkalnego. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia lokalu mieszkalnego. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1892), zgodnie z którym samodzielnym lokalem mieszkalnym, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 4 ww. ustawy do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Art. 3 ust. 1-3 ww. ustawy stanowi, że razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

Należy wskazać, że ustawodawca określając definicję pomieszczeń przynależnych nie utworzył zamkniętego katalogu tych pomieszczeń, wskazując jedynie, jakie pomieszczenia w szczególności należy uznać za pomieszczenia przynależne. Wyliczenie ustawowe ma więc charakter otwarty. Na gruncie przywołanej ustawy lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość to pewien zespół wyszczególnionych przez ustawodawcę elementów, a nie jedynie samo mieszkanie. Można powiedzieć, że lokal stanowiący odrębną własność jest to nieruchomość gruntowa, składająca się z dwóch członów: indywidualnej własności samego lokalu mieszkalnego (ewentualnie wraz z pomieszczeniami przynależnymi) i ułamkowego udziału we własności wspólnych części budynku (budynków).

W świetle powyższego, środek trwały musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania i wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, chodzi tu o używanie środka trwałego bezpośrednio w działalności gospodarczej. Podkreślić przy tym należy, iż o zaliczeniu składnika majątku wykorzystywanego w pozarolniczej działalności gospodarczej do środków trwałych nie decyduje samo wprowadzenie przedmiotowego składnika do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych lecz spełnienie przez ten składnik majątku, określonych przepisami prawa warunków, co wynika wprost z cytowanej powyżej definicji środka trwałego.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni dokonała wpłaty na fundusz remontowy Wspólnoty Mieszkaniowej w związku z koniecznością przeprowadzenia kapitalnego remontu części wspólnych kamienicy, w której znajdują się będące jej własnością dwa lokale mieszkalne, które będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na krótkoterminowym wynajmie lokali mieszkalnych. Obecnie lokale zostały wynajęte deweloperowi celem składowania w nich materiałów budowlanych. Lokale te również wymagają przeprowadzenia remontu, który Wnioskodawczyni zamierza wykonać we własnym zakresie.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że dokonana przez Wnioskodawczynię wpłata na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej, nie może jednorazowo stanowić kosztów podatkowych prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej. Wpłata ta nie dotyczy bowiem składnika majątku (lokali), które obiektywnie mogą być wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności. Jak już bowiem wskazano, lokal mieszkalny obejmuje także jego przynależności i części wspólne budynku bez korzystania z których nie jest możliwym jego wykorzystanie zgodne z jego funkcją. Opisany we wniosku zakres prac w częściach wspólnych kamienicy wyklucza możliwość zgodnego z przeznaczeniem korzystania z nabytych przez Wnioskodawczynię lokali mieszkalnych, które same zresztą wymagają przeprowadzenia w nich remontu. Nie są one zatem kompletne i zdatne do używania na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię – w zakresie krótkoterminowego wynajmu lokali – działalności gospodarczej, co oznacza zarazem, że nie mogą stanowić środków trwałych w tej działalności. Spełnienia ww. kryteriów nie powoduje przy tym fakt wynajęcia tychże lokali deweloperowi dla potrzeb składowania materiałów budowlanych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać trzeba, że skoro stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące pytania Nr 1, uznano za nieprawidłowe, to bezprzedmiotowym jest odnoszenie się do pytania Nr 2 i dotyczącego tego pytania stanowiska Wnioskodawczyni w sprawie w zakresie sposobu udokumentowania wpłat na fundusz remontowy Wspólnoty mieszkaniowej. Konstrukcja wniosku uzależnia bowiem ocenę stanowiska dot. pytania Nr 2 od potwierdzenia prawidłowości stanowiska dot. pytania Nr 1.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.