Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-159/16/AD
z 16 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych powstania przychodu w przypadku otrzymania środków pieniężnych stanowiących równowartość należnego podatku od towarów i usług z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych powstania przychodu w przypadku otrzymania środków pieniężnych stanowiących równowartość należnego podatku od towarów i usług z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wskazany wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym, pismem z dnia 20 maja 2016 r. znak ITPB3/4510-159/16-2/AD na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h tej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.)

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, który planuje utworzenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej: Spółka).

Spółka wniesie do innej polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Sp. z o.o.) wkład niepieniężny w postaci praw ochronnych na znaki towarowe, o których mowa w ustawie Prawo własności przemysłowej (dalej: Znaki). Wartość wkładu niepieniężnego zostanie określona zgodnie z jego wartością (rynkową) przez niezależny, wykwalifikowany w tym zakresie podmiot. Tak ustalona wartość aportu zostanie uwzględniona w umowie Sp. z o.o. otrzymującej aport. Przedmiot aportu nie będzie stanowić przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W zamian za wniesienie Znaków Spółka obejmie udziały w kapitale zakładowym Sp. z o.o. otrzymującej aport o łącznej wartości nominalnej odpowiadającej wartości netto wnoszonego aportu, wynikającej z jego wyceny. Z kolei, kwota należnego podatku od towarów i usług (dalej: VAT) wynikająca z wystawionej przez Spółkę faktury dokumentującej wniesienie aportu, zapłacona zostanie przez Sp. z o.o. na rzecz Spółki w formie pieniężnej.

Dla ilustracji ww. transakcji Wnioskodawca podaje przykładowe wartości: w przypadku, gdyby wartość rynkowa brutto Znaków (powiększona o należny VAT) wyniosła 123 jednostek, Spółce zostałyby wydane udziały Sp. z o.o. o wartości nominalnej wynoszącej 100 jednostek, a poza udziałami Sp. z o.o.. Spółka otrzymałaby od Sp. z o.o. środki pieniężne w kwocie 23 jednostek stanowiące kwotę należnego VAT, wynikającą z wystawionej przez Spółkę faktury dokumentującej wniesienie aportu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał nazwę Spółki. Wskazał również, że:

1. jeszcze nie podjęto żadnych formalnych działań w kierunku utworzenia Spółki;
   
2. wniesienie aportu i późniejsze otrzymanie od Sp. z o.o. „kwoty należnego podatku VAT” będzie dokonane na podstawie jednej czynności prawnej polegającej na objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Sp. z o.o. w zamian za wniesienie aportu w postaci Znaków;
   
3. planowane działania będą polegać na standardowym wniesieniu aportu przewidzianym w przepisach Kodeksu spółek handlowych;
   
4. planowane wniesienie aportu będzie składać się z następujących elementów:
   
   
   
   1. podjęcie uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego w Sp. z o.o. polegająca na zmianie umowy Sp. z o.o. w rozumieniu art. 255 i nast. Kodeksu spółek handlowych,
      
   2. zawarcie umowy o przeniesieniu przez Spółkę własności przedmiotu aportu (w postaci Znaków) do Sp. z o.o.,
      
   3. złożenie oświadczenia o objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Sp. z o.o. - zostanie ono złożone przez Spółkę w oparciu o art. 168 w zw. z 167 § 1 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych.
      
      
      
5. nie będzie wnosić do Sp. z o.o. żadnych wartości;
   
6. transakcja wniesienia aportu odbywać się będzie pomiędzy Spółką a Sp. z o.o. Również Spółka nie będzie wnosić do Sp. z o.o. żadnych innych wartości;
   
7. żadna ze spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (zarówno Spółka, jak i Sp. z o.o.) nie będzie zobowiązana do uiszczenia na rzecz Wnioskodawcy dodatkowego świadczenia w postaci określonej kwoty pieniężnej („kwoty należnego podatku VAT”). Takie rozliczenie będzie miało miejsce między Spółką a Sp. z o.o. z tytułu świadczenia przez Spółkę usług opodatkowanych VAT, tj. wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu), w postaci Znaków towarowych w zamian za uzyskane udziały w podwyższonym kapitale Sp. z o.o. Natomiast, kwota należnego VAT wskazana na fakturze dokumentującej aport, zostanie zapłacona przez Sp. z o.o. na rzecz Spółki w formie pieniężnej. Innymi słowy wynagrodzenie należne Spółce od Sp. z o.o. z tytułu wniesienia do Sp. z o.o. Znaków towarowych zostanie uregulowane w części w postaci udziałów (wartość netto wynagrodzenia), a w części w formie pieniężnej (VAT).
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota należnego VAT, wynikająca z faktury dokumentującej wniesienie przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci Znaków, zapłacona przez Sp. z o.o. na rzecz Spółki, będzie stanowiła dla Spółki przychód podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota należnego VAT, wynikająca z faktury dokumentującej wniesienie przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci Znaków, zapłacona przez Sp. z o.o. na rzecz Spółki, nie będzie stanowiła dla Spółki przychodu podatkowego.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych enumeratywnie określa, co nie jest zaliczane do przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się należnego VAT.

Zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i ustawa o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „należnego VAT”. Niemniej jednak, ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje co należy rozumieć przez należny VAT. I tak, za należny VAT uznaje się:

• kwotę podatku określoną w fakturze wystawionej przez podatnika:
• zobowiązanie, którego wysokość podatnik podatku od towarów i usług ma prawo pomniejszyć o naliczony podatek od towarów i usług;
• podatek obliczany od wartości sprzedanych towarów i usług, który należy odprowadzić do urzędu skarbowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje zatem, że wykazana na fakturze kwota VAT po jej otrzymaniu przez podatnika, który wystawił fakturę, powinna zostać odprowadzona przez niego na rachunek właściwego urzędu skarbowego jako należny VAT. Oznacza to, że należny VAT, wynikający z wystawionej faktury, jest daniną publicznoprawną, do której zapłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego podatnik jest zobowiązany, a która z kolei jest bezzwrotnym świadczeniem pieniężnym tego podatnika na rzecz Skarbu Państwa.

Takie cechy należnego VAT odpowiadają cechom podatku, którego definicja zawarta jest w art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z tym przepisem podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Bez wątpienia zatem, należny VAT jest podatkiem w rozumieniu art. 6 Ordynacji podatkowej.

W ocenie Wnioskodawcy, faktura jest wystarczającym warunkiem żądania przez jej wystawcę całej określonej w niej kwoty. Oznacza to, że celem dochodzenia należnego VAT określonego w fakturze, jej wystawca nie jest zobowiązany do zawierania jakichkolwiek odrębnych umów regulujących płatność tego podatku, a jedynie zobowiązany jest do ujęcia jego kwoty w stosownej ewidencji prowadzonej dla celów VAT.

W związku z tym, rozliczenie Spółki ze Sp. z o.o. otrzymującą aport w postaci zapłaty kwoty należnego VAT w formie pieniężnej nie powinno mieć znaczenia dla zaklasyfikowania tej płatności jako należnego VAT.

Niezależnie bowiem od formy dokonanej zapłaty, otrzymana przez Spółkę kwota należnego VAT wynikająca z faktury dokumentującej aport, nie traci statusu podatku w rozumieniu art. 6 Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji nie może budzić wątpliwości, że kwota VAT wynikająca z faktury dokumentującej wniesienie aportu przez Spółkę, otrzymana w formie pieniężnej przez Spółkę, będzie stanowiła należny VAT, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jednocześnie nie będzie stanowić przychodu dla Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione konkluzje pozostają zgodne z jedną z podstawowych zasad VAT, którą jest zasada neutralności tego podatku, wynikająca z art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca chciałby przy tym zaznaczyć, że znane są mu stanowiska organów podatkowych, w których wyrażany jest pogląd, jakoby zapłacona przez spółkę otrzymującą aport kwota środków pieniężnych stanowiących równowartość kwoty należnego VAT, wynikająca z faktury dokumentującej wniesienie aportu, nie stanowiła należnego VAT, do której zastosowania nie znajduje art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko takie nie znajduje oparcia zarówno w obowiązujących przepisach prawa podatkowego, jak również w orzeczeniach sądów administracyjnych. Jako przykłady można wskazać:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 sierpnia 2015 r. o sygn. akt I SA/Wr 1072/15, w którym zostało wskazane:

„Organ przede wszystkim nie wyjaśnił, na jakiej podstawie i w oparciu o jakie przesłanki przyjął, że kwota podatku należnego, obliczona i wykazana w fakturze VAT, zgodnie z przepisami regulującymi ten podatek, nie jest podatkiem należnym VAT, ale jest kwotą stanowiącą "równowartość podatku należnego od towarów i usług". Taka klasyfikacja nie znajduje uzasadnienia w przedstawionym przez stronę we wniosku stanie faktycznym. Organ podatkowy nie wskazał także przepisu, z którego ewentualnie wynikałoby, że jeżeli przedmiotem dostawy jest aport składnika majątkowego nie będącego przedsiębiorstwem lub zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa do Spółki, to kwotę podatku należnego określoną w fakturze, należy traktować niejako kwotę podatku należnego, ale jako jego "równowartość”. W ocenie Sądu, nie ma żadnych podstaw do czynienia dystynkcji pomiędzy fakturą dokumentującą "zwykłą" sprzedaż, a fakturą dokumentującą wniesienia aportu, a w konsekwencji brak jest podstaw, aby w sposób odmienny traktować kwotę podatku należnego określoną w każdej z tych faktur”.

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Krakowie z dnia 24 lutego 2015 r. o sygn. akt I SA/Kr 1865/14, w którym zostało wskazane:

„Mając na uwadze w niniejszej sprawie okoliczność, iż wykazana na fakturze kwota podatku VAT po jej otrzymaniu przez skarżących zostanie następnie jako podatek należny odprowadzona na rachunek właściwego urzędu skarbowego, nie zrozumiałym jest stanowisko organu odmawiające jej statusu podatku, a więc tym samym tytułu na podstawie którego przedmiotowa danina publicznoprawna zostanie przekazana rzecz Skarbu Państwa. Organ tej okoliczności w zaskarżonej interpretacji nie wyjaśnia co tym samym sprawia, iż całkowicie pomija on nie tylko wspomnianą regulację art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale także podstawowa zasadę na gruncie m.in. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przychodem może być przysporzenie majątkowe o charakterze definitywnym”.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, kwota należnego VAT, wynikająca z faktury dokumentującej wniesienie przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci Znaków, zapłacona przez Sp. z o.o. na rzecz Spółki, nie będzie stanowiła dla Spółki przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przekroczą sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają legalnej definicji przychodu podatkowego. W art. 12 ust. 1 tej ustawy wskazano przykłady przysporzeń zaliczanych do przychodów. Natomiast o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter. Oznacza to, że w sposób ostateczny winien faktycznie powiększać aktywa podatnika.

Ustawa przewiduje również wyjątki, bowiem zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast jak stanowi art. 12 ust. 4 pkt 9 ww. ustawy do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Potwierdza to przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług.

Zgodzić się należy co do zasady z Wnioskodawcą, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Zważyć jednak należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca otrzyma za aport nie tylko udziały, ale również kwotę pieniężną odpowiadającą kwocie VAT należnego.

Podkreślić należy, że udział jest częścią kapitału zakładowego która jest określona kwotowo i ma określoną wartość. Aport jest wkładem niepieniężnym wnoszonym do spółki w celu pokrycia udziałów. Suma wartości nominalnej otrzymanych udziałów jest odzwierciedleniem wartości wkładów wnoszonych do spółki, a wartość ta, określona kwotowo, stanowi równowartość wkładu niepieniężnego wnoszonego do spółki. Bez znaczenia przy tym jest to, że wycena wartości składników majątku będącego przedmiotem aportu odnosi się do ich wartości netto. O ile bowiem objęcie udziałów nastąpi w zamian za wkłady o wartości netto, to przyjąć należy że taka jest wartość ( cena) wkładu.

Należy podkreślić, że o ile sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług, to cena musi uwzględniać ten podatek. Tak stanowi art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U.2013 r., poz.385).

W przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki, czynność ta stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a więc sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2016 r., poz. 710), której ekwiwalentem jest objęcie określonej ilości udziałów, o określonej wartości nominalnej.

Suma wartości nominalnej udziałów jest odzwierciedleniem wartości wkładu wnoszonego do spółki i stanowi kwotę należną (ekwiwalent) z tytułu wniesienia tegoż aportu, obejmującą całość świadczenia należnego sprzedawcy (wspólnikowi) od nabywcy (spółki) w tym również podatku od towarów i usług, którą w celu określenia podstawy opodatkowania, należy pomniejszyć o kwotę należnego podatku. Tak więc suma wartości nominalnej udziałów stanowi kwotę brutto z tytułu wniesienia aportu, to znaczy kwotę zawierającą w sobie podatek. Podatek z tytułu tej czynności należy więc liczyć od sumy wartości udziałów.

Tak więc kwota stanowiąca równowartość kwoty podatku od towarów i usług nie będzie kwotą tegoż podatku ale kwotą dodatkową uiszczoną na rzecz Wnioskodawcy i będzie stanowiła przychód. Tym samym nie może podlegać regułom określonym w art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać również należy, że stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

W myśl art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 6 Ordynacji podatkowej podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Podkreślić również należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają innej definicji w zakresie należnego podatku od towarów i usług. Istotne w sprawie jest również to, że stosownie do art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku o interpretację zdarzeniem przyszłym, zwrócona Wnioskodawcy przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością „równowartość VAT należnego” wynika z umowy cywilnoprawnej zawartej między tymi podmiotami. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma uzyskać od kontrahenta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą świadczenie pieniężne, które stanowi dla niego przysporzenie majątkowe, którym może on swobodnie rozporządzać. Należność ta nie jest nieodpłatnym, przymusowym oraz bezzwrotnym świadczeniem pieniężnym na rzecz Skarbu Państwa jak i nie została nałożona w drodze ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie otrzymane środki pieniężne nie mogą być utożsamiane z należnym podatkiem VAT. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie uznać należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością środki pieniężne będą przychodem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do powołanych wyroków sądów administracyjnych, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością przedstawionego stanowiska podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Tutejszy organ interpretacyjny podziela jednakże ocenę prawną zawartą w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie z dnia 4 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Go 628/14 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 sierpnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1405/11.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.