Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-57/16-3/MK
z 22 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z poźn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• braku opodatkowania na podstawie art. 21 updop nabywanych usług szkoleniowych
  1. w części odnoszącej się do wykonywania usług poza terytorium Polski – jest nieprawidłowe,
  2. w części odnoszącej się do kwalifikacji prawnopodatkowej nabywanych usług jako usług niewymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a – jest prawidłowe.
• braku opodatkowania na podstawie art. 21 updop nabywanych usług konferencyjnych
  1. w części odnoszącej się do wykonywania usług poza terytorium Polski – jest nieprawidłowe,
  2. w części odnoszącej się do kwalifikacji prawnopodatkowej nabywanych usług jako usług niewymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a – jest prawidłowe.
     
     

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych wynagrodzeń z tytułu nabywanych usług szkoleniowych oraz konferencyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”,) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest operatorem telefonii komórkowej. Spółka świadczy m.in. usługi telekomunikacyjne oraz dostarcza i sprzedaje sprzęt niezbędny w celu korzystania z usług telekomunikacyjnych. Spółka kieruje swoją ofertę zarówno do podmiotów będących podatnikami VAT czynnymi, jak i do podmiotów niebędących podatnikami VAT czynnymi.

Charakter prowadzonej działalności gospodarczej wymaga zatrudnienia wysoko wykwalifikowanego personelu. W zależności od stanowiska pracy, kwalifikacji określonego pracownika oraz potrzeb jego dalszego rozwoju, Spółka może skierować pracownika do udziału w szkoleniu lub w konferencji, organizowanych przez zagraniczną firmę, odbywających się poza granicami kraju.

Tematyka zagranicznych szkoleń, w których uczestniczą pracownicy Spółki obejmuje w przeważającej mierze zagadnienia natury technicznej właściwe dla branży telekomunikacyjnej. Bywa, że pracownicy Spółki uczestniczą również w szkoleniach dotyczących ogólnych aspektów prowadzenia działalności gospodarczej, jak np. zarządzanie personelem czy rozwój zdolności interpersonalnych. Forma szkolenia zasadniczo obejmuje wykład lub prelekcję. W zależności od potrzeb szkolenie może odbywać się w bardziej interaktywnej formie, np. w postaci warsztatu, pracy w grupach.

Zagraniczne konferencje, w których uczestniczą pracownicy Spółki cechują się zbliżonym charakterem do szkoleń. Niemniej jednak zasadnicza ich część poświęcona jest szeroko rozumianej problematyce telekomunikacyjnej. Podczas konferencji poruszane są np. zagadnienia dotyczące statusu regulacyjnego w obszarze UE, planów regulacyjnych Komisji Europejskiej, kwestie techniczne dotyczące częstotliwości transmisji - na potrzeby najnowszych technologii (LTE/LTE-A) itp. Konferencje składają się zasadniczo z szeregu wykładów przeprowadzonych przez przedstawicieli różnych organizacji, a także z paneli dyskusyjnych oraz przerw przeznaczonych na dyskusje między uczestnikami konferencji. Tym samym różnica między szkoleniem a konferencją polega w przeważającej mierze na położeniu większego nacisku na nawiązanie znajomości, wymianę poglądów, opinii oraz doświadczeń między uczestnikami konferencji. Spółka nabywa usługi szkoleniowe oraz usługi uczestnictwa w konferencjach od podmiotów zagranicznych z siedzibą w krajach, z którymi Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dotychczas Spółka nie dokonywała poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (dalej „podatku u źródła”) pod warunkiem pozyskania certyfikatu rezydencji od zagranicznego usługodawcy. Spółka zamierza odstąpić od procedury pozyskiwania od zagranicznych podmiotów ich certyfikatów rezydencji z uwagi na brak obowiązku podatkowego zagranicznego podmiotu w Polsce oraz brak obowiązku poboru przez Spółkę podatku u źródła dla usług tego rodzaju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie usług szkoleniowych od podmiotu zagranicznego, wykonywanych w całości poza terytorium Polski, pomimo braku certyfikatu rezydencji zagranicznego usługodawcy rodzi obowiązek pobrania przez Spółkę zryczałtowanego podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT ?
2. Czy nabycie usług uczestnictwa w konferencji od podmiotu zagranicznego, wykonywanych w całości poza terytorium Polski, pomimo braku certyfikatu rezydencji zagranicznego usługodawcy rodzi obowiązek pobrania przez Spółkę zryczałtowanego podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie od zagranicznego podmiotu usług szkoleniowych oraz usług uczestnictwa w konferencjach, odbywających się w obu przypadkach poza granicami kraju, nie skutkuje dla Spółki obowiązkiem poboru podatku u źródła. W konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do pozyskiwania certyfikatów rezydencji zagranicznych kontrahentów.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Tym samym podstawowym warunkiem dla obowiązku podatkowego w Polsce jest wypracowanie przez zagraniczny podmiot dochodu na terytorium Polski. Dopiero w dalszej kolejności należy ustalić, czy:

1. zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a krajem siedziby zagranicznego podmiotu pozwalają na opodatkowanie takiego dochodu w Polsce;
2. dochód ten podlega podatkowi u źródła (tzn. czy polski usługobiorca jest zobowiązany do poboru podatku u źródła), czy też podatek ten powinien zostać rozliczony we własnym zakresie przez zagranicznego usługodawcę oraz
3. jakich warunków formalnych należy dopełnić celem eliminacji obowiązku podatkowego w Polsce (np. przedłożenie ważnego certyfikatu rezydencji).
   
   

Odnosząc brzmienie powyższego przepisu do przedstawionego stanu faktycznego, w opinii Spółki, nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż usługi uczestnictwa jej pracowników w szkoleniach oraz konferencjach poza terytorium kraju nie generują dla zagranicznego usługodawcy obowiązku podatkowego w Polsce.

Przedmiotem powyższych usług jest bowiem organizacja spotkania pewnej grupy ludzi w określonym miejscu poza granicami kraju, w trakcie którego osoby te mają możliwość uzyskania określonych informacji, bądź uczestnictwa w określonych formach aktywności (np. w warsztatach, panelach dyskusyjnych). Tym samym świadczenie powyższych usług, obejmujące m.in. opracowanie materiałów szkoleniowych, zapewnienie pomieszczeń oraz sprzętu, samo poprowadzenie szkolenia/konferencji oraz fakturowanie wykonanego świadczenia odbywa się w całości poza granicami kraju. Jedyny związek zagranicznych szkoleń i konferencji z terytorium Polski polega na możliwości wykorzystania efektu powyższych usług na terytorium Polski. Innymi słowy pracownik Spółki ma możliwość wykorzystania wiedzy oraz kontaktów zdobytych poza terytorium kraju w ramach pracy wykonywanej w Polsce. Jest to związek dalece niewystarczający dla powstania obowiązku podatkowego zagranicznego usługodawcy w Polsce. Przyjęcie odmiennej argumentacji prowadziłoby do absurdalnego wniosku, iż praktycznie każda dostawa towaru oraz każde świadczenie usług przez podmiot zagraniczny generuje obowiązek podatkowy tego podmiotu w Polsce, jeżeli rezultat niniejszego świadczenia byłby wykorzystywany w Polsce. Równocześnie Spółka pragnie dodać, iż zgodnie z przyjętym w ramach jej koncernu systemem optymalizacji nadwyżek finansowych, przeważająca większość środków pieniężnych Spółki jest gromadzona na jej zagranicznym rachunku bankowym. Spółka reguluje swoje należności względem zagranicznych usługodawców (tzn. organizatorów szkoleń i konferencji) z zagranicznego rachunku bankowego. Chociaż, zdaniem Spółki, wykonanie usług szkoleniowych oraz uczestnictwa w konferencji poza terytorium Polski samo w sobie eliminuje powstanie obowiązku podatkowego w Polsce, fakt dokonania płatności z zagranicznego konta dodatkowo wyklucza związek świadczonych usług z terytorium kraju - nawet zapłata wynagrodzenia za przedmiotowe usługi nie miała miejsca ze środków znajdujących się na terytorium kraju.

Chociaż brak obowiązku podatkowego zagranicznego usługodawcy w Polsce jest wystarczającą przesłanką dla wyłączenia obowiązku poboru podatku u źródła przez Spółkę (Spółka nie jest zobligowana do pobrania podatku od przychodu niepodlegającego opodatkowaniu w Polsce), Spółka podkreśla, iż nie byłaby zobowiązana do poboru tego podatku nawet w przypadku świadczenia przedmiotowych usług przez zagraniczny podmiot na terytorium Polski.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT polski podatnik jest obowiązany do poboru podatku u źródła z tytułu nabycia od podmiotów zagranicznych usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Uczestnictwo pracowników Spółki w szkoleniach i konferencjach nie stanowi usługi wymienionej w powyższym przepisie ani usługi o charakterze zbliżonym do którejkolwiek usług wymienionych w tym przepisie. W szczególności usługi szkoleniowe oraz uczestnictwa w konferencjach nie są zbliżone do usług doradczych.

Usługa doradcza obejmuje bowiem udzielanie porad, opinii oraz odpowiedzi na pytania oraz problemy przedstawione przez klienta. Usługa doradcza jest zatem świadczeniem indywidualnym, dopasowanym do potrzeb konkretnego klienta. Charakter usługi doradczej jest zazwyczaj poufny, jej wynik zarezerwowany jest jedynie dla klienta oraz nie jest udostępniany osobom trzecim. Świadczenie usług doradczych związane jest również z ryzykiem odpowiedzialności za poprawność wykonywanego świadczenia. W przypadku wadliwości wykonywanych usług, doradca może ponosić odpowiedzialność cywilnoprawną, zawodową.

Ponadto usługa doradcza jest usługą ściśle niematerialną. Przekazanie rezultatu usługi doradczej nie wymaga spotkania z usługobiorcą - jej wynik może być przekazany w formie elektronicznej lub na drodze rozmowy telefonicznej.

Szkolenia oraz konferencje obejmują natomiast przekazanie określonych informacji szerszemu kręgowi odbiorców. Usługodawca przekazuje informacje o znacznie ogólniejszym charakterze, dopasowanym do większej liczby odbiorców. Co istotne, w przypadku szkoleń oraz konferencji przekazanie określonych informacji przez usługodawcę stanowi jedynie pewną część składową tej usługi. Istotnym elementem przedmiotowych usług jest spotkanie z innymi uczestnikami oraz wzajemna wymiana doświadczeń i opinii, a przede wszystkim nawiązanie odpowiednich kontaktów; innymi uczestnikami szkolenia/konferencji (w przypadku konferencji element ten wielokrotnie stanowi najistotniejszą część nabywanej usługi). Odpowiedzialność organizatora za poprawność przekazywanych informacji jest nieporównywalnie niższa niż w przypadku indywidualnych usług doradczych i ogranicza się zasadniczo do zwrotu kosztów szkolenia lub konferencji w przypadku niezadowolenia uczestników. Ponadto charakter usług szkoleniowych oraz konferencji jest znacznie bardziej materialny. Ich organizacja wymaga fizycznej obecności uczestników w określonym miejscu oraz zapewnienia określonej infrastruktury technicznej (pomieszczeń, mebli, sprzętu komputerowego oraz projekcyjnego, nagłośnienia oraz materiałów informacyjnych). W przypadku dłuższych szkoleń i konferencji w praktyce konieczne jest również zapewnienie odpowiedniego wyżywienia oraz napojów, a nawet noclegu dla uczestników. Tym samym szkolenia i konferencje nie stanowią typowych usług niematerialnych.

Reasumując uczestnictwo pracowników Spółki w szkoleniach oraz konferencjach nie stanowi usługi wymienionej w art. 21 ust. 1 ust. 2a ustawy o CIT, ani usługi o charakterze podobnym do którejkolwiek z tych usług, tym samym Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT ani nie będzie zobowiązana do pozyskiwania certyfikatów rezydencji od zagranicznych kontrahentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie

• braku opodatkowania na podstawie art. 21 updop nabywanych usług szkoleniowych
  1. w części odnoszącej się do wykonywania usług poza terytorium Polski – jest nieprawidłowe,
  2. w części odnoszącej się do kwalifikacji prawnopodatkowej nabywanych usług jako usług niewymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a – jest prawidłowe.
• braku opodatkowania na podstawie art. 21 updop nabywanych usług konferencyjnych
  1. w części odnoszącej się do wykonywania usług poza terytorium Polski – jest nieprawidłowe,
  2. w części odnoszącej się do kwalifikacji prawnopodatkowej nabywanych usług jako usług niewymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a – jest prawidłowe.
     
     

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm., dalej: updop), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego należy wyraźnie określić, jakie dochody podlegają temu obowiązkowi. Muszą to być dochody uzyskiwane w kraju, w którym podatnik nie ma rezydencji. Ponadto przepisy kraju, w którym znajduje się źródło przychodów, muszą przewidywać opodatkowanie tych przychodów przez nierezydenta, czyniąc go podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

O źródle dochodów położonych w Polsce można mówić wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związane jest z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy źródłem dochodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów.

Organ podziela stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 2 czerwca 2007 r., III SA/Wa 508/07, że "O tym, wobec kogo powstał obowiązek podatkowy, a więc kto jest podatnikiem, rozstrzygają przepisy [...] "u.p.d.o.p.", a nie postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W świetle tych przepisów za podatnika należy uznać osobę, która osiągnęła przychód, np. z tytułu odsetek od obligacji, co wynika choćby z art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. Przy opodatkowywaniu przychodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., w pierwszej kolejności należy zatem ustalić osobę podatnika, a dopiero później, kierując się miejscem zamieszkania lub siedziby tego podatnika, zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera regulacje, na mocy których Polska, jako państwo, w którym odsetki powstają - "państwo źródła", zrezygnowała z opodatkowania danych przychodów wobec rezydentów państwa, z którym dana umowa została zawarta. Stanowi o tym adresowany do płatników podatku art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p."

Z powyższego wynika, że o źródle dochodów położonych na terytorium Polski rozstrzyga art. 21 ust. 1 updop, który określa kategorię dochodów w związku z którymi powstaje obowiązek podatkowy w Polsce dla nierezydentów. Należy pamiętać, że ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których strona jest Polska (art. 21 ust. 2 updop). Zatem dochód podmiotu niemającego polskiej rezydencji będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych wyłącznie wtedy, gdy przepisy updop takie opodatkowanie przewidują.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 2a updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Koncepcja opodatkowania u źródła przychodów z tytułu użytkowania lub nabycia praw do użytkowania określonych praw lub urządzeń w polskich ustawach o podatkach dochodowych stanowi odzwierciedlenie Konwencji Modelowej OECD w wersji z 1977 r.

Przy czym należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 26 ust. 1 updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Analizując opis zdarzenia przyszłego, do którego odnosi się stanowisko Wnioskodawcy należy zauważyć, że podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszego zagadnienia ma ustalenie czy:

• dochody uzyskane przez podmioty zagraniczne, świadczące ww. usługi na rzecz Wnioskodawcy, są dochodami osiągniętymi na terytorium Polski;
  
• przychód podmiotów zagranicznych nie mieści się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a updop (tj. nie dotyczy świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze);
  
• powołany przepis art. 3 ust. 2 updop wprowadzający instytucję ograniczonego obowiązku podatkowego, odwołuje się do „miejsca osiągania dochodu”, czy do „miejsca wykonywania usługi”;
  
• łączna subsumcja art. 3 ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a wskazuje jednoznacznie, że zryczałtowanym podatkiem dochodowym „u źródła” objęte są m.in. przychody z tytułu należności wypłacanych kontrahentom zagranicznym, gdy należności te powstały na terytorium Polski.
  
  

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, podmioty zagraniczne będą wykonywały usługi (szkolenia oraz konferencje) na zlecenie Wnioskodawcy, a wynagrodzenie za te usługi pochodziło ze środków (majątku) Spółki, będzie także stanowiło element kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym Wnioskodawcy w Polsce (a nie za granicą) jako koszt uzyskania przychodów (Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, tu ma swoją siedzibę i tu jest zarejestrowanym podatnikiem), a zatem należy uznać, że dochody z tytułu ww. usług zostały osiągnięte na terytorium RP w rozumieniu art. 3 ust. 2 updop (tj. powstałe na terytorium RP, pochodzące z terytorium RP ).

Podkreślić przy tym należy, że kierunek wykładni w tym przypadku narzuca okoliczność, że instytucja podatku u źródła pochodzi z prawa międzynarodowego. Przykładowo Konwencja Modelowa OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku w art. 12 ust. 1 odwołuje się do należności licencyjnych „powstających” w umawiającym się państwie.

W świetle powyższego, należy zauważyć, że miejsce świadczenia usługi nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie (brak jest odesłania do pojęcia miejsca świadczenia usługi zarówno w art. 3 ust. 2 jak i art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a updop.

Organ nie podziela argumentacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, że pod pojęciem terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów, należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności, które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą.

W ocenie Organu należy rozróżnić „miejsce wykonywania usług” oraz „miejsca uzyskania/osiągnięcia dochodu/przychodu”. Jak zostało wskazane powyżej, zarówno w art. 3 ust. 2 jak i art. 21 ust. 1 updop ustawodawca posłużył się sformułowaniem „osiągniętych/uzyskanych” dochodów na terytorium Polski. Wykonywanie konkretnej usługi na rzecz polskiego podatnika, nie może być rozumiane jako stricte przebywanie na terytorium Polski, tym bardziej, że w przypadku usług o charakterze niematerialnym, usługi mogą być wykonywane z dowolnego miejsca. Odmienna interpretacja „dochodów uzyskanych/osiągniętych na terytorium polski” prowadziłaby do wniosku, że miejsce osiągania dochodów/przychodów z tytułu np. wykonywanych usług doradczych, księgowych, badania rynku, mogłoby zależeć od tego, czy i gdzie ma miejsce bezpośredni kontakt usługodawcy i usługobiorcy. Tym samym ustalenie miejsca w jakim osiągnięty został dochód z tytułu usług niematerialnych wymaga uwzględnienia również tego, kto jest beneficjentem usługi świadczonej przez osobę nie mającą na terytorium Polski miejsca zamieszkania, oraz czy i gdzie usługa ta wywoła skutek w postaci powstania lub powiększenia przychodów u jej odbiorcy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1484/08 dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych).

W niniejszej sprawie efekt usług wykonywanych przez podmioty zagraniczne (nierezydentów), nie będzie wykorzystywany przez inny podmiot niż Spółka. Zatem miejscem osiągnięcia przychodu oraz powstaniem ograniczonego obowiązku podatkowego przez podmiot zagraniczny (nierezydenta) będzie terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Ponadto, analizując pozostałe kategorie przychodów wymienionych art. 21 ust. 1 updop, należy zauważyć, że dla określenia prawa do pobrania podatku u źródła przez dane Państwo:

• w przypadku odsetek istotna jest rezydencja beneficjenta pożyczki lub innej umowy o podobnym charakterze będącej podstawą udostępnienia kapitału w zamian za wynagrodzenie o charakterze odsetkowym; nie jest istotne natomiast, czy dana umowa została zawarta w Polsce, czy za granicą, czy też że wypłaty dokonano z konta w banku zagranicznym,
  
• w przypadku praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego - istotna jest rezydencja podatkowa licencjobiorcy, czy też innego podmiotu uzyskującego prawo do korzystania z ww. praw w zamian za określone wynagrodzenie, a nie okoliczność, czy prawa te zostały przekazane w Polsce, czy za granicą, w jakim kraju powstawał dany przedmiot ochrony (np. gdzie przebiegał proces badawczo-rozwojowy prowadzący do uzyskania praw do projektów wynalazczych), czy też w jakim kraju dany znak towarowy jest wykorzystywany.
  
  

Z powyższego wynika wprost, że w tych przypadkach brak jest podstaw do twierdzenia, że decydujące znaczenie w odniesieniu do art. 21 ust. 1 pkt 1 updop ma miejsce świadczenia, dokonania czynności (jak wskazuje Wnioskodawca we wniosku).

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że podmioty zagraniczne uzyskują określone dochody na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 2 updop.

Jednocześnie, aby rozstrzygnąć czy dochody uzyskiwane na terytorium Polski przez nierezydentów, podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, należy ustalić czy dochody te mieszczą się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a updop. Organ podziela w pełni stanowisko Wnioskodawcy, że usługi szkoleniowe oraz konferencyjne świadczone przez zagraniczne podmioty na rzecz Wnioskodawcy, nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a updop. W szczególności, usługi te nie dotyczą świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Podsumowując, należy uznać za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w części odnoszącej się do miejsca osiągania dochodów, tj. że usługi wykonywane na rzecz Spółki przez podmioty zagraniczne nie będą wykonywane na terytorium Polski.

Za prawidłowe natomiast należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w części odnoszącej się do zakresu przedmiotowego art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, tj. że uczestnictwo pracowników Spółki w szkoleniach oraz konferencjach nie stanowi usługi wymienionej w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, ani usługi o charakterze podobnym do którejkolwiek z tych usług i tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła zgodnie z art. 26. ust. 1 updop, ani nie będzie zobowiązany do pozyskiwania certyfikatów rezydencji od zagranicznych kontrahentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.