Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-206/16/AD
z 27 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 marca 2016 r. (data wpływu do Biura – 8 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 16 maja 2016 r. i 14 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia gruntów rolnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia gruntów rolnych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w pismach z 2 maja 2016 r. i 2 czerwca 2016 r., znak: IBPB-2-1/4514-206/16/AD wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 16 maja 2016 r. i 14 czerwca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Członkowie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (małżeństwo AA) nabywają umową sprzedaży, objętą aktem notarialnym, prawo własności nieruchomości stanowiącej grunt rolny o powierzchni nie mniejszej niż 11 hektarów (a nie większej niż 300 ha), czyli nieruchomość stanowiącą „gospodarstwo rolne” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym (Agencja Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa nie korzysta z prawa pierwokupu). Grunty te nabywcy wniosą do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, której są członkami, jako wkład gruntowy (czyli zachowując prawo własności tych gruntów) oraz deklarują, że grunty te pozostaną w gospodarstwie rolnym prowadzonym zespołowo przez tą Spółdzielnię o powierzchni nieprzekraczającej 300 ha (lub bez tego zastrzeżenia), przez okres co najmniej 5 lat licząc od daty nabycia i wniesienia do Spółdzielni.

W dniu 30 listopada 2015 r. małżeństwo AA nieposiadający gruntów rolnych stanowiących gospodarstwo rolne, zawarli warunkową umowę sprzedaży działki o powierzchni 18,1423 ha oznaczonej w ewidencji gruntów jako grunty orne (RIII, RIIIb położone według planu zagospodarowania przestrzennego na terenach rolnych (RII)). Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzystała z prawa pierwokupu.

Po nabyciu tych gruntów, stanowiących gospodarstwa rolne, zostaną one wniesione jako wkład gruntowy do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, której są członkami i grunty te będą użytkowane jako część składowa gospodarstwa rolnego tej Spółdzielni.

Wnioskodawca, jako płatnik, nie ma możliwości prawnych ani faktycznych dotyczących sprawdzenia spełnienia przez nabywców warunków prowadzenia przez nich przez okres 5 lat gospodarstwa rolnego, ani warunku polegającego na stwierdzeniu, że przedmiotowe zwolnienie mieści się w kwocie pomocy de minimis przysługującej nabywcom, ani w kwocie ogólnokrajowej.

W piśmie z 6 maja 2016 r. (data wpływu do Biura – 16 maja 2016 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że małżeństwo AA w dniu zawarcia umowy przenoszącej własność przedmiotowych gruntów stało się właścicielami tych gruntów, stanowiących użytki rolne na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Ze względu na powierzchnię i rodzaj nabytych gruntów stanowią one gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Nabywający oświadczają, że na gruntach nie jest prowadzona działalność gospodarcza inna niż działalność rolnicza oraz że gospodarstwo rolne Spółdzielni będzie prowadzone co najwyżej 5 lat od dnia nabycia i będzie użytkowane przez Spółdzielnię, której są członkami.

Wnioskodawca wskazał również, że kwota podatku od czynności cywilnoprawnych naliczana od opisanej we wniosku wartości przedmiotu umowy będzie mieściła się w kwocie de minimis oraz w kwocie ogólnokrajowego limitu, oraz że nabywający dotychczas nie korzystali z pomocy de minimis.

W piśmie z 10 czerwca 2016 r. (wpływ do Biura – 14 czerwca 2016 r.), stanowiącym kolejne uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że nabywający prawo własności nieruchomości (małżeństwo AA) przed zawarciem umowy przenoszącej własność przedmiotowej nieruchomości rolnej nie posiadali gruntów rolnych w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, tj. na dzień nabycia nieruchomości rolnej nie byli już właścicielami (współwłaścicielami), ani posiadaczami (współposiadaczami) jakichkolwiek użytków rolnych. Nabywający byli i są członkami (niewkładowymi) Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, a nabyte grunty rolne wniosą jako wkład gruntowy do tejże Spółdzielni, która prowadzi „wspólne gospodarstwo rolne” – w rozumieniu art. 138 ustawy Prawo spółdzielcze, o powierzchni nieprzekraczającej 300 ha oraz zadeklarują, że grunty te pozostaną wkładem przez okres co najmniej 5 lat.

Na nabywanych gruntach rolnych była i będzie prowadzona tylko działalność rolnicza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca (notariusz), jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, ma podstawę do niepobrania tego podatku w myśl art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (zastosowania zwolnienia), przy założeniu iż nabywane grunty stanowią rzeczywiście gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o tym podatku (co wynika z dokumentów geodezyjnych i zaświadczenia o przeznaczeniu terenu w planie zagospodarowania przestrzennego)?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie pobierania i zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi podstawę do niepobrania od nabywcy gospodarstwa rolnego podatku od czynności cywilnoprawnych (zastosowania zwolnienia) w przypadku zaistnienia opisanego wyżej zdarzenia przyszłego.

W opinii Wnioskodawcy, zakładając, że będące przedmiotem umowy sprzedaży, objętej aktem notarialnym, grunty spełniają warunek zwolnienia od poboru podatku od czynności cywilnoprawnych, czyli stanowią gospodarstwo rolne, do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia czy wniesienie przez nabywcę tych nabytych gruntów jako wkładu członkowskiego do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej i pozostawienie ich przez okres 5 lat lub, w razie jej likwidacji, prowadzenie na tych gruntach przez okres do upływu 5 lat od ich nabycia indywidualnie gospodarstwa rolnego, stanowić będzie spełnienie warunku zwolnienia od tego podatku przy umowie ich nabycia.

Wnioskodawca uważa, że określony w ustawie warunek „prowadzenie gospodarstwa rolnego przez nabywcę” jest spełniony również, gdy nabywca wniesie go jako wkład do rolniczej spółdzielni produkcyjnej.

Wnioskodawca wskazał, że specyfika rolniczej spółdzielni produkcyjnej (w odróżnieniu od innych osób prawnych, które przecież mogą również prowadzić działalność rolniczą) zgodnie z art. 138 ustawy Prawo Spółdzielcze polega na „prowadzeniu wspólnego gospodarstwa rolnego oraz działalności na rzecz indywidualnych gospodarstw rolnych członków”.

Wynika z tego, że wymienione grunty stanowić będą gospodarstwo rolne, tyle że prowadzone zespołowo.

Zdaniem Wnioskodawcy, podobny charakter faktyczny i prawny ma prowadzenie gospodarstwa rolnego przez małżonków pozostawających w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, gdyż grunty stanowią ich majątek wspólny.

Jeżeli chodzi o ograniczenie powierzchni gospodarstwa rolnego (do 300 ha), aby odpowiadało definicji zawartej w analizowanym przepisie, to w przypadku gospodarstwa rolnego prowadzonego zespołowo przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną, według Wnioskodawcy, przekroczenie granicy 300 ha następuje dopiero wtedy, gdy taka powierzchnia będzie przekroczona w przeliczeniu na jednego członka wkładowego, a nie przy przekroczeniu tej powierzchni bez względu na liczbę członków wkładowych.

Odnosząc się do zapisu art. 9 ust. 2 (winno być pkt 2) zdanie ostatnie (po średniku) dotyczące pomocy „de minimis”, Wnioskodawca uważa, że nie ma ono znaczenia dla ustalenia odpowiedzi na przedmiotowe pytanie, gdyż ma tylko charakter informacyjny – wskazujący, że przedmiotowe zwolnienie nie wchodzi w zakres oświadczeń pomocowych, które mogą być przyznawane przez państwo członkowskie na zasadach ustalonych w tych powołanych przepisach „prawa unijnego”; przy czym przyporządkowanie tego zwolnienia (będącego jednocześnie środkiem pomocowym) do kategorii pomocy „de minimis” powoduje zwolnienie go z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu.

Zdaniem Wnioskodawcy, lektura postanowień powołanych przepisów prawa unijnego skłania do wniosku, że skoro te przepisy dotyczące pomocy (w tym zwolnienie z podatku) operują pojęciem przedsiębiorstwo jako beneficjentem, którym ma służyć ta pomoc, to właśnie rolnicze spółdzielnie produkcyjne prowadzące gospodarstwo rolne wpisują się w krąg tych beneficjentów, nawet bardziej niż rolnicy indywidualni.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży − stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2. Stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2% − art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 2 cyt. ustawy, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ustawy).

Jak wynika z powołanych przepisów – sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym; w przypadku, gdy umowa sprzedaży jest dokonywana w formie aktu notarialnego obowiązkiem notariusza – jako płatnika – jest pobór tego podatku.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Za gospodarstwo rolne – o którym mowa powyżej – uważa się zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 617), obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Natomiast w myśl art. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 30 listopada 2015 r. małżeństwo AA zawarło warunkową umowę sprzedaży działki o powierzchni 18,1423 ha oznaczonej w ewidencji gruntów jako grunty orne (RIII, RIIIb położone według planu zagospodarowania przestrzennego na terenach rolnych (RII)). Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzystała z prawa pierwokupu.

Po nabyciu tych gruntów, stanowiących gospodarstwa rolne, zostaną one wniesione jako wkład gruntowy do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, której są członkami i grunty te będą użytkowane jako część składowa gospodarstwa rolnego tej Spółdzielni.

Nabywający oświadczają, że na gruntach nie jest prowadzona działalność gospodarcza inna niż działalność rolnicza, oraz że gospodarstwo rolne Spółdzielni będzie prowadzone co najwyżej 5 lat od dnia nabycia i będzie użytkowane przez Spółdzielnię, której są członkami.

Kwota podatku od czynności cywilnoprawnych naliczana od opisanego we wniosku wartości przedmiotu umowy będzie mieściła się w kwocie de minimis oraz w kwocie ogólnokrajowego limitu, oraz że nabywający dotychczas nie korzystali z pomocy de minimis.

Małżeństwo AA przed zawarciem umowy przenoszącej własność przedmiotowej nieruchomości rolnej nie posiadało gruntów rolnych w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, tj. na dzień nabycia nieruchomości rolnej nabywcy nie byli już właścicielami (współwłaścicielami), ani posiadaczami (współposiadaczami) jakichkolwiek użytków rolnych. Nabywający byli i są członkami Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, a nabyte grunty rolne wniosą jako wkład gruntowy do tejże spółdzielni, która prowadzi „wspólne gospodarstwo rolne” – w rozumieniu art. 138 ustawy Prawo spółdzielcze, o powierzchni nie przekraczającej 300 ha oraz zadeklarują, że grunty te pozostaną wkładem przez okres co najmniej 5 lat.

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 2 ww. ustawy ma charakter warunkowy. Oznacza to, że umowa sprzedaży jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne), nabywany grunt stanowi gospodarstwo rolne oraz gdy w wyniku dokonania czynności sprzedaży zostało utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha.

Podkreślenia wymaga, że w myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, nabywca, aby skorzystać ze zwolnienia musi być na dzień nabycia właścicielem (współwłaścicielem) użytków rolnych lub gospodarstwa rolnego, albo muszą być one w jego posiadaniu, żeby mógł zostać spełniony warunek utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego. Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „utworzone” wskazuje bowiem na konieczność połączenia gruntu rolnego z nabytą nieruchomością, stanowiącą gospodarstwo rolne. Nie odnosi się ono natomiast, do tworzenia gospodarstwa rolnego od podstaw, tj. przez jego zakup.

Zatem małżeństwo AA nieposiadające gruntów rolnych, nabywające na własność grunty rolne o powierzchni 18,1423 ha – nie spełnia warunku przedmiotowego zwolnienia, aby utworzone lub powstałe w wyniku powiększenia gospodarstwo rolne miało powierzchnię nie mniejszą niż 11 ha i nie większą niż 300 ha.

Biorąc powyższe pod uwagę – na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego – wskazać należy, że planowana umowa sprzedaży nie korzystała ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy. Zatem na Wnioskodawcy – jako płatniku – ciążył obowiązek obliczenia i pobrania podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że z uregulowań zawartych w ww. art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika także, że dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia, jak również dla zachowania prawa do ulgi, gospodarstwo musi być prowadzone:

1. przez nabywcę,
2. przez okres pięciu lat od dnia nabycia.
   
   

W analizowanym powyżej przepisie ustawodawca wyraźnie wskazał, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych jest konieczność prowadzenia gospodarstwa przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Nie można zatem zgodzić się z interpretacją przepisu art. 9 pkt 2 ww. ustawy zaproponowaną przez Wnioskodawcę.

Jak wskazał Wnioskodawca, w myśl art. 138 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze (Dz.U. z 2016 r., poz. 21), przedmiotem działalności rolniczej spółdzielni produkcyjnej jest prowadzenie wspólnego gospodarstwa rolnego oraz działalności na rzecz indywidualnych gospodarstw rolnych członków. Spółdzielnia może również prowadzić inną działalność gospodarczą.

W myśl art. 141 § 1 ustawy, statut spółdzielni może przewidywać, że członek posiadający grunty jest obowiązany wnieść je w całości lub części jako wkład do spółdzielni.

Zgodnie z treścią art. 143 cyt. ustawy, użytkowanie przez spółdzielnię wkładów gruntowych jest odpłatne. Statut określa zasady wynagradzania za użytkowanie tych wkładów.

Stosownie do treści art. 145 § 1 ustawy, jeżeli statut lub umowa z członkiem inaczej nie postanawia, spółdzielnia nabywa prawo użytkowania wkładu gruntowego wniesionego przez członka, z chwilą przejęcia tego wkładu. Użytkowanie przez spółdzielnię wniesionych przez członka wkładów gruntowych regulują przepisy Kodeksu cywilnego (art. 145 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze).

Natomiast zgodnie z art. 277 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), jeżeli statut rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub umowa z członkiem spółdzielni inaczej nie postanawia, spółdzielnia nabywa z chwilą przejęcia wniesionych przez członków wkładów gruntowych ich użytkowanie.

Stosownie do treści art. 278 cyt. ustawy, statut rolniczej spółdzielni produkcyjnej może postanawiać, że – gdy wymaga tego prawidłowe wykonanie zadań spółdzielni – przysługuje jej uprawnienie do zmiany przeznaczenia wkładów gruntowych oraz uprawnienie do naruszenia ich substancji albo jedno z tych uprawnień.

Z powołanych przepisów wynika więc, że przedmiotem działalności rolniczej spółdzielni produkcyjnej jest prowadzenie wspólnego gospodarstwa rolnego, a z chwilą wniesienia wkładów gruntowych do spółdzielni – nabywa ona prawo ich użytkowania.

Także Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że po wniesieniu nabytego gospodarstwa rolnego jako wkład gruntowy do Spółdzielni – grunty te będą użytkowane jako część składowa gospodarstwa rolnego Spółdzielni i będą użytkowane przez Spółdzielnię.

Konstrukcja art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wprost wskazuje, aby to nabywca gospodarstwa (a nie podmiot o innym statusie), prowadził go przez zakreślony ustawą okres. W analizowanej sprawie gospodarstwo będzie prowadzone już nie przez nabywców tylko przez użytkownika (Spółdzielnię). Nabyte grunty zostaną więc oddane we władztwo innemu podmiotowi niż nabywca.

Nadto podkreślić należy, że powołane przepisy wskazują, że użytkowanie przez Spółdzielnię wkładów gruntowych jest odpłatne, natomiast jeżeli zaistnieje taka potrzeba to statut Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej może postanowić, że nastąpi zmiana przeznaczenia gruntów (wkładów gruntowych). Takie zapisy wskazują wprost, że po wniesieniu gruntów do Spółdzielni, Spółdzielnia może nimi dysponować – oczywiście w granicach przepisami prawa zakreślonymi. Właściciel tych gruntów może nawet otrzymać należność od Spółdzielni za to, że to Spółdzielnia z nich korzysta. To daje podstawę do wniosku, że z chwilą gdy grunty zostaną wniesione do Spółdzielni, to członkowie Spółdzielni (wnoszący je) nawet, gdy będą je uprawiać, nie będą już tego czynić we własnym imieniu lecz Spółdzielni.

Będące przedmiotem wniosku nabywane grunty rolne zostaną wniesione jako wkład gruntowy do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej. Tym samym – w przedmiotowej sytuacji – nie zostanie również spełniony warunek prowadzenia gospodarstwa przez nabywców przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia. Gospodarstwo to – jak wynika z wniosku – nie będzie prowadzone przez nabywców lecz przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną, która gdy zaistnieje taka potrzeba, może nawet zmienić przeznaczenie gruntów.

Trudno się także zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, w którym wskazuje, że zapis art. 9 pkt 2 zdanie ostatnie (po średniku) dotyczące pomocy „de minimis” ma tylko charakter informacyjny – wskazujący, że przedmiotowe zwolnienie nie wchodzi w zakres oświadczeń pomocowych, które mogą być przyznawane przez państwo członkowskie na zasadach ustalonych w tych powołanych przepisach „prawa unijnego”.

Należy zwrócić uwagę, że preferencje w postaci zwolnienia w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowią pomoc publiczną w rolnictwie. Przy jej udzielaniu powinno się stosować przepisy rozporządzenia Komisji Unii Europejskiej nr 1408/2013.

Zgodnie z treścią pkt 8 preambuły do rozporządzenia Komisji, okres trzech lat brany pod uwagę do celów rozporządzenia należy oceniać w sposób ciągły. Zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy uwzględnić całkowitą kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku podatkowego oraz dwóch poprzedzających lat podatkowych.

Stosownie do art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013, całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 15 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych.

W myśl art. 3 ust. 3 cyt. rozporządzenia, łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie może przekroczyć górnego limitu krajowego określonego w załączniku, tj. 225 700 000 EURO. Pomoc de minimis uznaje się za przyznaną w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy de minimis temu przedsiębiorstwu (art. 3 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli w okresie trzech lat podatkowych z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis danemu przedsiębiorcy zostałby przekroczony pułap 15 000 EUR lub łączna kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom przekroczyłaby górny limitu krajowy określony w załączniku, pomocy nie udziela się.

Odnosząc się zatem do wywodów Wnioskodawcy, z których wynika, że zapis art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczący udzielenia pomocy de minimis nie ma znaczenia w przedmiotowej sprawie, gdyż ma charakter tylko informacyjny, należy stwierdzić, że w świetle powyżej przytoczonych przepisów są one bezpodstawne.

Skoro zwolnienie określone w art. 9 pkt 2 ustawy stanowi pomoc de minimis, co wynika jasno z tego przepisu, to do skorzystania ze zwolnienia, koniecznym jest zmieszczenie się przez beneficjenta w limitach określonych rozporządzeniem Komisji nr 1408/2013. Zapis ten nie ma zatem charakteru informacyjnego; stanowi on warunek, którego spełnienie jest niezbędne dla skorzystania z ww. zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.