Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-365/16/HS
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 15 marca 2016 r. (data otrzymania 23 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości:

• w części dotyczącej obowiązku zgłoszenia do urzędu skarbowego transakcji sprzedaży – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie porozumienia oraz umowy przeniesienia własności nieruchomości sporządzonej przez notariusza 3 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca nabył na wyłączną własność nieruchomość położoną w miejscowości X. utworzoną z jednej działki nr 488/5 o powierzchni 0,1156 ha, zabudowaną budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej około 160,00 m2, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadził uprzednio księgę wieczystą.

Ww. nieruchomość została nabyta w związku z porozumieniem zawartym między Wnioskodawcą a jego bratem. Z treści tego porozumienia wynikało, że Wnioskodawca posiadał wobec swojego brata wierzytelność w wysokości 350 000,00 zł z tytułu rozliczeń wynikających ze współpracy przy wspólnym przedsięwzięciu budowlanym. Celem zwolnienia z zobowiązania brat Wnioskodawcy przeniósł na rzecz Wnioskodawcy własność ww. nieruchomości.

Ww. wierzytelność przysługująca Wnioskodawcy powstała w związku ze wspólnym z bratem porozumieniem w zakresie zabudowy ww. działki nr 488/5, w szczególności w zakresie budowy budynku mieszkalnego. W związku z tą współpracą przy budowie powstało po stronie Wnioskodawcy roszczenie w stosunku do brata o rozliczenie warunków i zobowiązań wynikających z tego wzajemnego porozumienia, w szczególności polegających na zwrocie nakładów, wypłacie zaległego wynagrodzenia, zwrocie ruchomości itp. Jak wyżej wskazano wierzytelność została określona na kwotę 350 000,00 zł.

Następnie aktem notarialnym z 5 listopada 2015 r. Wnioskodawca sprzedał ww. działkę nr 488/5, zabudowaną budynkiem mieszkalnym położoną w X. Cena sprzedaży została ustalona na kwotę 295 000,00 zł.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze zbyciem przez Wnioskodawcę 5 listopada 2015 r. nieruchomości nabytej 3 kwietnia 2015 r. powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z powstaniem wierzytelności wobec brata stanowią koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży z 5 listopada 2015 r.?
3. Czy w związku ze zbyciem przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości jest on zobowiązany do dokonywania zgłoszenia transakcji zbycia do opodatkowania jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, czy też jest on zwolniony z tego obowiązku?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „odpłatnego zbycia” nieruchomości. W celu ustalenia znaczenia tego terminu, należy więc posłużyć się wykładnią językową. Zgodnie z wykładnią językową i stanowiskiem doktryny w tej sprawie odpłatne zbycie stanowi przeniesienie prawa własności rzeczy lub praw na inną osobę za wynagrodzeniem. Podstawową formą odpłatnego zbycia będzie sprzedaż oraz zamiana. Zgodnie z zasadą swobody umów odpłatne zbycie może nastąpić także w innej formie. Zaznaczyć należy, że „cena odpłatnego zbycia wyrażona w umowie nie musi być wyrażona w pieniądzu (wartościach pieniężnych). Nie jest bowiem wykluczone, że zapłatą za przeniesienie własności rzeczy lub przeniesienie praw będzie inna forma przysporzenia majątkowego” (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II). Tym samym wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości, np. zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności. Potwierdzeniem powyższych twierdzeń jest także stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że zapłatę ceny sprzedaży można wyrazić nie tylko w pieniądzu, lecz również poprzez inne określenie jej wartości, w tym m.in. przez zwolnienie z długu czy też potrącenie wymagalnych wierzytelności. Taki sposób rozliczenia się sprzedającego i kupującego nie pozbawia zawartej umowy tego elementu, jakim jest określenie ceny sprzedaży. Podobnie stwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny z Bydgoszczy w wyroku z 11 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 133/09, który orzekł, że odpłatnością może być także zwolnienie nabywcy z długu.

Na gruncie niniejszej sprawy ekwiwalentność rysuje się następująco: na Wnioskodawcę przechodzi własność nieruchomości, z kolei jego brat, który w tym przypadku jest dłużnikiem, z tego długu zostaje zwolniony. Wskazać należy, że odpłatne czynności prawne charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

W rozpatrywanej sprawie zwolnienie z długu odbyło się w ramach uzyskania korzyści przez Wnioskodawcę w postaci uzyskania własności ww. nieruchomości. W zamian za dokonanie zwolnień z długu Wnioskodawca, jako wierzyciel, otrzymał od brata, jako dłużnika, świadczenie, którego wartość wyceniono na kwotę 350 000,00 zł.

Na gruncie przytoczonych argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że biorąc pod uwagę faktyczne przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy związane z nabyciem ww. nieruchomości oraz fakt jego odpłatności powstałej z uwagi na przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zwolnienie brata Wnioskodawcy z długu wobec niego, mamy tu do czynienia z przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z powstaniem wierzytelności wobec brata, wynikającej z zawartego pomiędzy nimi porozumienia, stanowią koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na rzecz osób trzecich. Przedmiotem opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych jest, co do zasady, dochód rozumiany jako przychód z poszczególnych źródeł pomniejszony o koszty jego uzyskania zdefiniowane w art. 22 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kosztami uzyskania przychodów są koszty – poniesione w celu m.in. osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Zasadniczo zatem każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 ww. ustawy powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu (tak NSA sygn. akt II FSK 1271/08). Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu zależy od istnienia pomiędzy tym wydatkiem, a przychodem związku o charakterze przyczynowo-skutkowym albo też gospodarczym, zaś efektem istnienia takiego związku jest osiągniecie przychodu przez podatnika.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, czyli m.in. nieruchomości, jej części lub udziału w niej, stanowią co do zasady koszty nabycia lub wytworzenia, powiększone o nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wszystkie te koszty i nakłady muszą być udokumentowane fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca uzyskał przychód w postaci ceny sprzedaży zawartej umowy, zaś kosztem uzyskania przychodu jest m.in. koszt nabycia ww. nieruchomości w drodze umowy, a zatem wartość wierzytelności przysługującej mu wobec brata w kwocie 350 000,00 zł, która wynika z ww. porozumienia w zakresie zabudowy budynkiem mieszkalnym działki nr 488/5 i obejmuje poczynione przez niego nakłady, roszczenia o wynagrodzenie, zwrot ruchomości itp., która to wierzytelność została rozliczona właśnie poprzez przeniesienie własności ww. nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, zaś dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągniętymi w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W związku ze zbyciem ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę podstawą obliczenia podatku dochodowego będzie kwota stanowiąca różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia na rzecz osób trzecich, tj. ceną sprzedaży w kwocie 295 000,00 zł, a kosztami uzyskania przychodu, czyli m.in. wartością wierzytelności przysługującą Wnioskodawcy w stosunku do uprzedniego właściciela, w kwocie 350 000,00 zł, która została rozliczna poprzez przeniesienie własności ww. nieruchomości.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 30e ust. 2 tej ustawy – podstawą obliczenia podatku powinien być dochód, który stanowi różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami, zaś dopiero tak powstały dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie nie doszło do powstania dochodu jako podstawy dla obliczenia należnego podatku, gdyż koszty uzyskania przychodu przewyższają sam przychód uzyskany ze sprzedaży ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę, a zatem po stronie Wnioskodawcy w związku z zaistniałym stanem prawnym powstała strata, która nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższymi uregulowaniami po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek zapłaty podatku z tytułu dokonanej transakcji zbycia nieruchomości, a tym samym nie jest on zobowiązany do dokonywania zgłoszenia transakcji zbycia do opodatkowania, jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych i jest on zwolniony z tego obowiązku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego. W związku z tym, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat, odpłatne zbycie tej nieruchomości lub prawa nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Oznacza to, że dla określenia właściwej podstawy prawnej normującej zasady opodatkowania przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości lub praw, istotny jest moment i forma prawna pierwotnego nabycia.

Ze względu na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy odnieść się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380).

Zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego − jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.

Świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum) jest umową, na mocy której obie strony (dłużnik i wierzyciel) wyrażają zgodę na umorzenie istniejącego dotąd zobowiązania, jeśli dłużnik zamiast pierwotnie ustalonego, spełni inne świadczenie. Przyjmuje się, że umowa, o której mowa w ww. przepisie ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, gdyż wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne. Płatność za świadczenie (wynagrodzenie) nie musi mieć bowiem charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego, może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia.

I tak przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub prawa w zamian za zwolnienie z zobowiązania (długu), jest odpłatnym zbyciem tej rzeczy lub prawa, nie następuje bowiem pod tytułem darmym. Analogicznie u drugiej strony umowy ma miejsce nabycie własności rzeczy lub prawa, gdyż wierzyciel nabywa prawo własności rzeczy lub prawa, którego dotąd nie posiadał.

Wskazać należy, że odpłatne czynności prawne charakteryzują się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej). Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 3 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca nabył na wyłączną własność nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Ww. nieruchomość została nabyta w związku z zawartym porozumieniem między Wnioskodawcą a jego bratem, ponieważ Wnioskodawca posiadał wobec swojego brata wierzytelność w wysokości 350 000,00 zł z tytułu rozliczeń wynikających ze współpracy przy wspólnym przedsięwzięciu budowlanym. Celem zwolnienia z zobowiązania brat Wnioskodawcy przeniósł na rzecz Wnioskodawcy własność ww. nieruchomości, a Wnioskodawca w zamian zwolnił brata z ciążącego na nim zobowiązania. Innymi słowy, Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w zamian za zwolnienie z zobowiązania, które miało określoną wartość majątkową. Następnie aktem notarialnym z 5 listopada 2015 r. Wnioskodawca sprzedał opisaną nieruchomość za 295 000,00 zł.

Odnosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przychód ze sprzedaży 5 listopada 2015 r. nieruchomości nabytej 3 kwietnia 2015 r. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaży Wnioskodawca dokonał przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia tej nieruchomości.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Zauważyć należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto odrębną regulację dotyczącą kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, tj. art. 22 ust. 6c i 6d ustawy. Ustawodawca nie odsyła w tym zakresie do ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ww. ustawy – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie jej posiadania.

Koszt nabycia, co do zasady określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia jest zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość będącą obecnie przedmiotem sprzedaży.

W tym miejscu należy przypomnieć, że „płatność” nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego.

Płatność może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty ceny w pieniądzu (zwiększenie aktywów zbywcy) – płatnością może być również zwolnienie z długu czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).

W opisanej sprawie własność nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze zwolnienia brata z zobowiązania. Zatem wartość przeniesionej na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości odpowiadająca kwocie zwolnienia z zobowiązania, tj. kwocie 350 000,00 zł stanowi zapłatę za przeniesienie własności tej nieruchomości i jednocześnie stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu nabytej nieruchomości. Wnioskodawca posiadał bowiem wobec brata wierzytelność w kwocie 350 000,00 zł i w zamian za tę wierzytelność nabył od niego nieruchomość. Stąd kwotę tę można uznać za wydatek na nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a uzyskany z tego tytułu dochód podlegałby opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ww. ustawy. Jednakże odnosząc się do podanych przez Wnioskodawcę kwot, mając na względzie zaprezentowany powyżej sposób obliczenia podstawy opodatkowania, wskazać należy, że w sytuacji Wnioskodawcy nie wystąpi dochód do opodatkowania, lecz strata podatkowa, od której nie nalicza się podatku dochodowego od osób fizycznych, o ile cena sprzedaży odpowiadała wartości rynkowej. Przy czym na etapie wydawania interpretacji Organ nie może potwierdzić, czy podane wartości odpowiadały cenie rynkowej. Okoliczność ta podlega weryfikacji przez urząd skarbowy w toku czynności sprawdzających czy ewentualnego postępowania podatkowego.

Natomiast zgodnie z ww. art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca był zobowiązany do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy 2015 i wykazania w nim straty podatkowej uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości. Skoro w rozpatrywanej sprawie koszty uzyskania przychodu przewyższyły uzyskany ze sprzedaży nieruchomości przychód, Wnioskodawca winien wykazać w zeznaniu PIT-39 za 2015 r. m.in. osiągnięty ze sprzedaży przychód (poz. 20), poniesione koszty uzyskania przychodu (poz. 21) oraz stratę (poz. 24). Zatem wprawdzie sama transakcja sprzedaży nieruchomości ze względu na poniesioną stratę nie podlega opodatkowaniu, jednakże na Wnioskodawcy ciążył obowiązek złożenia za 2015 r. zeznania PIT-39. Poniesienie straty nie skutkuje bowiem zwolnieniem z obowiązku złożenia ww. zeznania. Z tego względu stanowiska Wnioskodawcy nie można było w całości uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.