Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-208/16-3/JO
z 30 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy, za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe,
• nieuznania ww. wynagrodzenia za premię pieniężną niestanowiącą wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego przez A. Sp. z o.o. z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących świadczenie ww. usług – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę, na podstawie umowy za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, nieuznania ww. wynagrodzenia za premię pieniężną niestanowiącą wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przez A. Sp. z o.o. z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących świadczenie ww. usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

M. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udostępniania środków trwałych (w tym samochodów) do używania na podstawie umów leasingu oraz umów o podobnym charakterze. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca nabywa nowe samochody u swoich kontrahentów - autoryzowanych dealerów tych samochodów („Dealerzy”). Wnioskodawca nabywa od Dealerów m.in. samochody marki A., które są sprzedawane na rzecz Dealerów przez A. Poland Sp. z o.o. (dalej: „A.”) - polską spółkę, podatnika VAT i importera samochodów tej marki w Polsce. A. prowadzi zarówno detaliczną sprzedaż samochodów (prowadzi własny salon samochodowy), jak również dystrybuuje je właśnie za pośrednictwem autoryzowanych Dealerów marki A.

Wnioskodawca, Bank S.A. oraz A. zawarły umowę ramową (dalej: „Umowa Ramowa”), określającą m.in. zasady kooperacji stron w zakresie finansowania zakupów samochodów marki A. przez klientów końcowych oraz świadczenia usług leasingu samochodów tej marki.

W celu realizacji współpracy na zasadach określonych wcześniej w Umowie Ramowej M. i A. opracowały produkt leasingowy pod nazwą „A.”, który oferowany będzie klientom przez M., jako leasingodawcę. Produkt ten charakteryzuje się wysoką wartością rezydualną, zbliżoną do oczekiwanych wartości rynkowych, tj. po okresie używania samochodu przez klienta (leasingobiorcę) będzie on miał możliwość nabycia przedmiotu umowy po relatywnie wysokiej wartości, zbliżonej do wartości rynkowej samochodu. W efekcie produkt ten odznacza się również istotnym ryzykiem, że klient (Leasingobiorca) nie zdecyduje się nabyć samochodu po upływie okresu leasingu. Ryzyko to ponosi M., który w razie realizacji tego ryzyka, zobowiązał się do odbioru samochodu od klienta.

Podkreślenia wymaga, że umowy leasingu będą zawierane w ramach tego produktu na okresy 2-3 lat, a więc ta wysoka wartość rezydualna (potencjalna cena wykupu samochodu przez leasingobiorcę) również jest ustalana z wyprzedzeniem 2-3 lat. Fakt ten dodatkowo podnosi ryzyko M. związane z tym produktem leasingowym, jednak będzie on przez M. oferowany, gdyż jego konstrukcja z góry zakłada, że klient zamiast wykupu pojazdu skorzysta z leasingu kolejnego, nowego samochodu marki A. Co do zasady więc taka konstrukcja produktu leasingowego skutkować będzie zwiększeniem sprzedaży nowych samochodów marki A., czym zainteresowany jest A.

Produkt ten określany jest przez Wnioskodawcę i A. mianem „Leasingu V.” i będzie on oferowany przez M. zarówno klientom Dealerów, tj. klientom, którzy zgłaszają się do stacji dealerskiej w celu nabycia pojazdu, klientom A., tj. klientom, którzy zgłoszą się do salonu samochodowego prowadzonego przez A., jak i klientom M., tj. klientom, którzy korzystają już z usług leasingu oferowanych przez M. bądź są takimi usługami zainteresowani. W pierwszych dwóch przypadkach oferty dotyczące Leasingu V. będą klientom przedstawiać Dealerzy i A. działający na podstawie odrębnych umów zawieranych z M.

Na podstawie Umowy Ramowej, Wnioskodawca zobowiązał się więc do:

• opracowania produktu leasingowego dedykowanego dla klientów zainteresowanych korzystaniem z samochodów marki A., o preferencyjnych parametrach,
  
• umożliwienia Dealerom i A. oferowania klientom Dealerów i klientom salonu samochodowego należącego do A., produktów leasingowych Wnioskodawcy oraz
  
• do wykonywania określonych czynności mających na celu promocję produktów leasingowych również wśród swoich klientów.
  
  

Wszystkie te działania, nie tylko będą zwiększały sprzedaż produktów leasingowych Wnioskodawcy, ale przede wszystkim, poprzez konstrukcję Leasingu V., mają w założeniu sprzyjać zwiększeniu sprzedaży nowych samochodów marki A.

W styczniu 2016 r. Wnioskodawca oraz A. (dalej łącznie jako: „Spółki”) zawarły umowę (dalej: „Umowa”), która miała na celu doprecyzowanie zasad wzajemnej współpracy, określonej w Umowie Ramowej, w zakresie świadczenia usługi Leasingu V.. Spółki ustaliły w Umowie, że M. oferować będzie klientom Dealerów i klientom salonu samochodowego A., a więc klientom zainteresowanym zakupem samochodu marki A. od danego Dealera, Leasing V.. W tym celu M. zapewni handlowców, którzy będą stale obecni w części stacji dealerskich oraz we wszystkich oddziałach M., których zadaniem będzie sprzedaż Leasingu V.. Ponadto, M. zapewni wszystkim Dealerom oraz A. dostęp do swojego systemu ofertowego, tak by zarówno handlowcy M., jak i handlowcy samych Dealerów i A. mieli możliwość generowania stosownych ofert dla klientów.

Niezależnie od powyższego część czynności związanych z prezentowaniem oferty Leasingu V. klientom będą wykonywać również Dealerzy oraz A. (we własnym salonie dealerskim) na podstawie odrębnych umów zawartych z M.. W celu realizacji zawartych z klientami umów Leasingu V. Wnioskodawca będzie nabywać nowe samochody marki A. od Dealerów marki A. (na rzecz których samochody te sprzedaje A.) lub bezpośrednio od A.. Jak wskazano powyżej, Leasing V. wiąże się po stronie M. z ryzykiem, graniczącym w zasadzie z pewnością, że w związku z relatywnie wysoką wartością wykupu po okresie używania samochodu klient nie nabędzie go, lecz zdecyduje się wziąć w leasing kolejny samochód, w tym przede wszystkim samochód marki A.. Konstrukcja Leasingu V. oferowanego przez M., poprzez m.in. tę wysoką wartość wykupu, sprzyjać będzie wzrostowi sprzedaży pojazdów przez A.

Ponadto, Wnioskodawca zobowiązał się w Umowie do wykonywania na rzecz A. następujących czynności:

1. informowania o możliwości skorzystania z Leasingu V. zarówno klientów posiadających aktywną umowę leasingu zawartą z M., jak również klientów, którzy takich umów nie posiadają, a wyrażają zainteresowanie leasingiem pojazdów, w tym również pojazdów innych marek (tj. potencjalnych klientów, którzy mogą zainteresować się Leasingiem V.);
2. udostępniania na stronie internetowej M. informacji dotyczących możliwości skorzystania z Leasingu V.;
3. używania w ramach współpracy marketingowej logo F. (A. Financial Services) do oznaczania usług i produktów finansowych, oferowanych i świadczonych przez M., poprzez umieszczanie logo F. w materiałach kierowanych do klientów i potencjalnych klientów (w tym w ofertach, wnioskach, umowach, itp.), zainteresowanych Leasingiem V.
   
   

Czynności powyższe, do których zobowiązał się Wnioskodawca, mają na celu wypromowanie Leasingu V. wśród klientów M.. Używanie przez Wnioskodawcę w stosunku do klientów i potencjalnych klientów materiałów reklamowych F. docelowo ma powodować zwiększenie liczby podmiotów korzystających z Leasingu V., a w konsekwencji, z punktu widzenia A. - zwiększenie wolumenu sprzedaży samochodów marki A. na polskim rynku.

Działania M. będą więc sprzyjać wzrostowi sprzedaży nowych samochodów przez A. poprzez:

• propagowanie Leasingu V. wśród klientów i potencjalnych klientów M.;
• oferowanie klientom Dealerów, jak i swoim klientom produktu, który w związku z relatywnie wysoką wartością wykupu, sprzyja leasingowi kolejnego nowego pojazdu.
  
  

Strony ustaliły, że z tytułu wykonanych czynności M. będzie uprawniony do otrzymania od A. wynagrodzenia. Wynagrodzenie należne M. będzie uzależnione od modelu i specyfikacji pojazdu, a także od określonej przez M. w umowie leasingu danego pojazdu wartości rezydualnej (tj. potencjalnej ceny wykupu), co wynika z faktu, iż M. bierze na siebie ryzyko, że za określoną w umowie leasingu cenę wykupu klient nie zdecyduje się nabyć pojazdu. Wynagrodzenie będzie uwzględniać powyższe czynniki, przy czym odpowiadać będzie procentowi ceny netto pojazdu zapłaconej przez M. na rzecz Dealera. Strony ustaliły, że wynagrodzenie M. podwyższone zostanie o należny podatek VAT, przy czym okresem rozliczeniowym będzie miesiąc kalendarzowy.

Jak wynika z Umowy, M. po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego zobowiązana jest przygotować i przekazać A. raport z dokonanych w ciągu danego okresu rozliczeniowego zakupów pojazdów od Dealerów w celu oddania ich klientom do używania w ramach Leasingu V.. Zatwierdzenie tego raportu przez A. będzie podstawą dla M. do wystawienia faktury na kwotę należnego wynagrodzenia.

Ponadto, w ramach Umowy M. zobowiązuje się przedstawić, na każde wezwanie A. informacje niezbędne do zweryfikowania faktu czy zakupione przez M. pojazdy są nadal wykorzystywane w działalności prowadzonej przez M. i nie zostały odsprzedane osobom trzecim.

Spółki składają niniejszy wniosek w celu potwierdzenia prawidłowości przyjętego podejścia, zgodnie z którym czynności wykonywane przez M. na rzecz A. stanowią usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie otrzymywane przez M. od A. na podstawie Umowy należy uznać za wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), a w konsekwencji, czy czynności wykonywane przez M. podlegają opodatkowaniu w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?
2. Czy wynagrodzenie otrzymywane przez M. od A. ma charakter premii pieniężnej, niestanowiącej wynagrodzenia za usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym, czy jego wypłata przez A. na rzecz M. jest neutralna na gruncie podatku VAT?
3. Czy A. będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez M., na podstawie których A. będzie wypłacać wynagrodzenie na rzecz M.?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymywane przez M. od A. na podstawie Umowy należy uznać za wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, czynności wykonywane przez M. na rzecz A. podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczenie usług to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towaru. W drodze wyjątku, art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje również nieodpłatne świadczenie usług dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, iż przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się danego podmiotu na rzecz czy też dla korzyści innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie, czyli wykonanie określonej czynności, jak i zaniechanie określonych działań (tj. nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Zauważyć jednak należy, iż - jak wynika z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - dla uznania świadczonej usługi za opodatkowaną, warunek konieczny stanowi „odpłatność” za daną czynność (z zastrzeżeniem nieodpłatnego świadczenia usług na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą).

Mimo, iż pojęcie „odpłatnej usługi” jako czynności podlegającej opodatkowaniu zostało na gruncie ustawy o VAT zdefiniowane w sposób bardzo szeroki, nie każda czynność wykonywana w sferze stosunków cywilnych i gospodarczych może zostać uznana za opodatkowaną VAT. Dla wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu niezbędne jest bowiem zaistnienie określonych przesłanek ściśle zwianych z wykonywaniem danej czynności.

W kwestii uznania danej czynności za usługę opodatkowaną podatkiem VAT wypowiadał się wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości UE (dalej: „TSUE”). Dla przykładu w orzeczeniu w sprawie C-16/93 R.J.Tolsma z 3 marca 1994 r. TSUE stwierdził, iż „świadczenie usługi jest odpłatne i podlega opodatkowaniu tyko wówczas, gdy istnieje związek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktyczną za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Natomiast w orzeczeniu TSUE w sprawie 102/86 Apple and Pear Development Council z 8 marca 1988 r. stwierdzono, iż „koncepcja odpłatnego świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą i uzyskanym wynagrodzeniem.” Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. W świetle tego orzeczenia świadczenie usług zakłada swoistą wymianę świadczeń obu stron i w konsekwencji ma miejsce jedynie wówczas, kiedy pomiędzy świadczeniem jednej a świadczeniem drugiej strony stosunku prawnego istnieje bezpośredni i ścisły związek.

Z kolei w wyroku TSUE w sprawie 154/80 Association „Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA” wyrażony został pogląd Trybunału, zgodnie z którym „konieczne jest, aby wynagrodzenie za usługę dawało się wyrazić w pieniądzu”.

Podsumowując, zgodnie z orzecznictwem TSUE dane świadczenie może podlegać opodatkowaniu wyłącznie w sytuacji kiedy:

1. świadczącego i otrzymującego świadczenie łączy stosunek prawny,
   
2. świadczenie jest wykonywane na podstawie istniejącego stosunku prawnego,
   
3. relacja jest wzajemna, tj. za świadczenie uzyskiwany jest ekwiwalent w postaci wynagrodzenia,
   
4. pomiędzy wynagrodzeniem a świadczeniem występuje bezpośredni związek,
   
5. wynagrodzenie można wyrazić w wartościach pieniężnych.

Analiza stosownych przepisów ustawy o VAT oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu VAT podlegać mogą jedynie takie czynności (usługi), które spełniają powyższe warunki, w szczególności gdy istnieje bezpośredni i trwały związek pomiędzy czynnościami jednej strony a wynagrodzeniem wypłacanym przez drugą stronę. W zaprezentowanym stanie faktycznym niewątpliwie warunki te są spełnione.

Po pierwsze bowiem, M. i A. łączy stosunek prawny, przy czym określone czynności wykonywane są przez M. w ramach tego stosunku prawnego. Czynności te obejmują, oprócz informowania klientów M. o możliwości skorzystania z leasingu samochodów marki A., udostępniania informacji w tym zakresie na stronie internetowej M. oraz używania w korespondencji z klientami zainteresowanymi Leasingiem V., materiałów oznaczonych logo F., również zobowiązanie się przez M. do oferowania klientom (leasingobiorcom) leasingu pojazdów o szczególnej konstrukcji. Istotnym elementem konstrukcji leasingu V. jest bowiem relatywnie wysoka tzw. wartość rezydualna, tj. cena potencjalnego zakupu samochodu przez leasingobiorcę po zakończeniu okresu leasingu. Przyjmując taką konstrukcję produktu leasingowego M. ponosi ryzyko związane z tym, że klient (leasingobiorca) zrezygnuje z zakupu pojazdu po upływie okresu leasingu. To z kolei oznacza, że może on być zainteresowany zawarciem kolejnej umowy leasingu na samochód marki A., co skutkowałoby wzrostem sprzedaży samochodów tej marki. Również pozostałe czynności podejmowane przez M. przyczyniają się do popularyzacji marki A. i, w efekcie, wzrostu sprzedaży tych pojazdów po stronie A.

Po drugie, czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie podmiotu świadczącego i nabywającego usługę. Niewątpliwie w przedstawionym stanie faktycznym taka korzyść istnieje po stronie M., ponieważ Wnioskodawca otrzymuje wyrażone w pieniądzu przysporzenie majątkowe. Korzyść ta odpowiada jasno określonej korzyści po stronie A. M. popularyzuje bowiem leasing nowych samochodów marki A. zarówno pośród swoich klientów jak i klientów Dealerów oraz klientów A., przy czym w celu oddania ich do używania na rzecz klientów (leasingobiorców), nabywa te samochody od Dealerów, którzy z kolei nabywają je od A. - efektem działań M. jest więc bezpośrednio wzrost sprzedaży samochodów po stronie A. i promocja samochodów marki A.

Relacja Spółek ma więc charakter wzajemny, tj. za wykonywane świadczenia M. uzyskiwać będzie ekwiwalent w postaci wynagrodzenia, przy czym pomiędzy wynagrodzeniem należnym na rzecz M. a wykonaniem określonych czynności występuje bezpośredni związek. Potwierdzenia w tym zakresie dostarcza chociażby fakt, iż wynagrodzenie należne na rzecz M. uzależnione jest zarówno od ilości pojazdów oddanych do używania klientom na podstawie Leasingu V., jak i od przyjętej w umowach leasingu wartości rezydualnej (tj. potencjalnej ceny wykupu samochodu przez klienta).

Dodatkowo, w zaprezentowanych okolicznościach szczególny nacisk należy położyć na specyfikę stosunków gospodarczych, istniejących między Spółkami, jak i pełnioną przez nie rolę w obrocie gospodarczym. Z punktu widzenia klientów M. (tj. leasingobiorców), leasingodawca finansuje możliwość użytkowania danego środka trwałego (samochodu) przez klienta - leasingodawca zwykle nie ma żadnego interesu w polecaniu czy promowaniu dostawcy finansowanych aktywów czy jego marki.

Leasingodawca nie jest też zainteresowany tworzeniem szczególnie atrakcyjnych ofert leasingowych dla klientów konkretnych marek. Wynagrodzenie leasingodawcy należne od klienta z tytułu świadczenia na jego rzecz usług leasingu jest bowiem całkowicie niezależne od typu czy marki finansowanego środka trwałego (w tym marki samochodu).

Jak wynika z powyższego, co do zasady leasingodawca nie jest zainteresowany promowaniem określonej marki samochodów wśród swoich klientów ani szczególnym traktowaniem klientów danej marki. Przeciwnie, istotą leasingu jest dążenie do wyświadczenia usługi leasingowej bez względu na przedmiot leasingu, w tym markę samochodu. W związku z powyższym czynności wykonywane przez M. na rzecz A., za które otrzymuje ona wynagrodzenie na podstawie Umowy, są czynnościami ponadstandardowymi, wykraczającymi poza oferowanie usług leasingu na rzecz klientów, przy czym bezpośrednim beneficjentem tych czynności jest A.. W szczególności zobowiązanie się przez M. do informowania klientów, jak i potencjalnych klientów, o możliwości skorzystania z Leasingu V. może mieć istotne znaczenie dla A. - klient (leasingobiorca), który zainteresowany jest leasingiem samochodu innej marki może bowiem pod wpływem takiej oferty wybrać Leasing V., co bezpośrednio przyczyni się do zwiększenia ww. samochodów marki A.. De facto więc wykonywane przez M. czynności, w obliczu istnienia stałych, pozytywnych relacji biznesowych między M. a jego klientami, mogą mieć wpływ na wybór leasingu samochodów marki A.. Z tej perspektywy wynagrodzenie M., otrzymywane za świadczone usługi, można uznać za rodzaj prowizji, będącej skutkiem wzrostu sprzedaży nowych samochodów na rzecz Dealerów po stronie A.. Wynagrodzenie M. będzie ustalone w wysokości adekwatnej, zdaniem stron, zarówno do ryzyk ponoszonych przez M. w ramach transakcji, jak i kosztów związanych z prowadzeniem działań marketingowych dotyczących Leasingu V. W zaprezentowanych okolicznościach rolą M. jest dążenie do wyleasingowania samochodu konkretnej marki i na określonych zasadach dla klientów pozyskanych samodzielnie lub za pośrednictwem Dealerów bądź A. W rezultacie doprowadzenia do zawarcia takiej umowy M. otrzymuje bowiem dodatkowe wynagrodzenie, uzależnione od ilości samochodów (oraz ich parametrów), które stały się przedmiotem Leasingu V. w danym okresie rozliczeniowym.

Ponadto, poprzez oferowanie Leasingu V. wobec swoich klientów, jak i wobec klientów Dealerów; M. ponosić będzie ryzyko braku wykupu samochodu przez klienta po zakończeniu leasingu. W miejsce takiego wykupu klient może podjąć decyzję o skorzystaniu z leasingu nowego pojazdu marki A. - w ten sposób również konstrukcja oferowanego produktu przyczyniać się będzie do zwiększenia sprzedaży nowych samochodów marki A.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy czynności, które wykonuje M., i zobowiązania, które na siebie przyjmuje, mają charakter usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w efekcie czego otrzymywane przez M. wynagrodzenie jest wynagrodzeniem za świadczone usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wynagrodzenia otrzymywanego przez M. od A. nie można traktować jako premii pieniężnej, niestanowiącej wynagrodzenia za usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, której wypłata przez A. na rzecz M. jest neutralna na gruncie tego podatku.

Uzasadnieniem w powyższym zakresie jest analiza przedstawiona w uzasadnieniu Wnioskodawcy do Pytania nr 1 powyżej. W szczególności, nie można uznać by czynności wykonywane przez M. na rzecz A. ograniczały się do zakupu nowych pojazdów marki A. od Dealerów. Wynagrodzenie jest bowiem należne M. za ogół czynności zmierzających do realnego wzrostu sprzedaży tych pojazdów poprzez:

• oferowanie produktu leasingowego o określonej konstrukcji (tj. z wysoką wartością rezydualną), skłaniającej klienta do skorzystania z analogicznego produktu w ciągu 2-3 lat, a tym samym do sprzedaży towaru oferowanego przez A.;
• branie na siebie w związku z tym pewnej dozy ryzyka - z góry bowiem Leasing V. zakłada, że klient raczej nie skorzysta z wykupu pojazdu po upływie okresu leasingu;
• propagowanie Leasingu V. pośród własnych klientów M., niejednokrotnie zainteresowanych leasingiem pojazdów innych marek.
  
  

Biorąc pod uwagę korzyści, które A. może osiągnąć w wyniku powyższych działań i należne w związku z tym na rzecz M. wynagrodzenie, zasadne jest uznanie, że wypełnione są przesłanki by czynności M. uznać za usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, nie zaś za premię pieniężną, która byłaby neutralna na gruncie tego podatku.

Do takich wniosków prowadzi również analiza treści interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2012 r. (sygn. PT3/033/10/423/AEW/12/PT-618), w której zawarte zostały wskazówki pozwalające na zakwalifikowanie premii pieniężnych (bonusów pieniężnych) na gruncie ustawy o VAT.

Przede wszystkim należy wskazać, iż w przedmiotowej interpretacji Minister Finansów opowiedział się za dwojaką naturą premii pieniężnych, wskazując, że w świetle przepisów ustawy o VAT winny być one kwalifikowane jako rabaty pomniejszające podstawę opodatkowania VAT po stronie dostawcy bądź jako wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Jak stwierdził Minister Finansów, „Nazywanie przez strony umowy danego świadczenia premią nie wyłącza zatem możliwości kwalifikacji tego świadczenia jako rabatu w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustany o VAT”, przy czym podstawowe tytuły wypłaty takiej premii przytaczane przez Ministra Finansów w powołanej interpretacji to osiągnięcie określonego poziomu obrotów z danym kontrahentem w określonym czasie, ewentualne terminowe regulowanie płatności. Sytuacje takie nie występują jednak w analizowanym stanie faktycznym, również z uwagi na to, że M. nie dokonuje nabycia towarów od A.

Jak jednak dalej wskazuje Minister Finansów, „powyższe wyjaśnienia nie dotyczy sytuacji, gdyby w stanie faktycznym danej sprany zostało ustalone, że pomiędzy dostawcą i nabywcą istniał stosunek prawny, w oparciu o który nabywca dokonując zakupów u dostawcy uzyskał premię przede wszystkim za realizację przez nabywcę określonych czynności na rzecz dostawy, np. stosowania szczególnych, czy też określonych przez dostawcę zasad eksponowania jego towarów klientom a nie za satysfakcjonującą dostawcę wartość dokonanych zakupów lub terminowość regulowania należności z tytułu dokonanej sprzedaży. Podobnie nie można przedstawionych wyjaśnień odnosić do wypłacania premii pieniężnej nabywcom za niedokonywanie przez nich nabyć podobnych towarów u innych podatników. W takich przypadkach mielibyśmy do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę na rzecz dostawcy, wynagradzanej przez niego stosowną premią, które powinno zostać opodatkowane i udokumentowane fakturą.”

W ocenie Wnioskodawcy, opisane we wniosku zobowiązania i działania M., z tytułu których należne jest Wnioskodawcy wynagrodzenie od A., spełniają wskazane przez Ministra Finansów warunki do uznania ich za usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, nie zaś premię pieniężną, niewywołującą żadnych skutków na gruncie tego podatku.

Ad.3

Działania podejmowane przez M. w oparciu o postanowienia Umowy Ramowej i Umowy będą jednoznacznie związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez A.. Ogół tych czynności będzie prowadzić bowiem do uzyskania przez A. wymiernych korzyści wynikających ze zwiększenia sprzedaży pojazdów za pośrednictwem autoryzowanych Dealerów marki A.

Z odpowiedzi na Pytanie 1 i Pytanie 2, wynika, że wynagrodzenie wypłacane przez A. na rzecz Wnioskodawcy stanowi wynagrodzenie za usługę świadczoną przez M. w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, związaną z czynnościami opodatkowanymi dokonywanymi przez A.. Nie powinno więc budzić wątpliwości, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, A. będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawianych przez M. faktur dokumentujących wypłacane wynagrodzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego niebędącego stroną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wnioskodawcy oraz Zainteresowanemu niebędącego Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.