Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-431/16/JW
z 17 czerwca 2016 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 maja 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 in fine ustawy o PDOP za rok podatkowy 2017 (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 maja 2016 r. do tut. BKIP wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 in fine ustawy o PDOP za rok podatkowy 2017.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PDOP, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
Spółka funkcjonuje w ramach grupy kapitałowej, w skład której wchodzą powiązane ze Spółką podmioty krajowe i podmioty zagraniczne w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy o PDOP.
Spółka zamierza w roku podatkowym 2017 dokonać transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju z podmiotami powiązanymi, których łączna wartość przekroczy w roku podatkowym 2017 równowartość 50.000 euro.
Spółka przewiduje, że w roku podatkowym 2016 osiągnie następujące wysokości przychodów i kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości (zaprezentowane zgodnie ze schematem rachunku zysków i strat w wariancie porównawczym).
Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi - równowartość 1.500.000 euro;
Koszty działalności operacyjnej - równowartość 1.450.000 euro;
Pozostałe przychody operacyjne - równowartość 300.000 euro;
Pozostałe koszty operacyjne - równowartość 200.000 euro;
Przychody finansowe - równowartość 180.000 euro;
Koszty finansowe - równowartość 300.000 euro.
Spółka przewiduje, iż mogą wystąpić również zyski nadzwyczajne lub straty nadzwyczajne.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 in fine ustawy o PDOP za rok podatkowy 2017? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
Spółka stoi na stanowisku, że nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 in fine ustawy o PDOP, za rok podatkowy 2017 w sytuacji, gdy ani przychody, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, nie przekroczą w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartości 2.000.000 euro ani koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, nie przekroczą w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartości 2.000.000 euro, nawet jeśli suma przychodów i kosztów przekroczy w roku podatkowym 2016 równowartość 2.000.000 euro.
W świetle art. 9a ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.
Na gruncie przywołanego powyżej przepisu możliwym jest zatem w praktyce zaistnienie następujących sytuacji faktycznych:
- Przychody, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro;
- Koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro;
- Zarówno przychody, jak i koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro;
- Zarówno przychody, jak i koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych nie przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro, a ich suma także nie przekroczyła równowartości 2.000.000 euro;
- Zarówno przychody, jak i koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych nie przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro, niemniej ich suma przekroczyła równowartość 2.000.000 euro.
Mając na względzie opisane powyżej warianty, stanowisko Spółki w odniesieniu postawionego pytania przedstawia się w następujący sposób:
Przywołany na wstępie przepis można rozpatrywać jako zdanie w sensie logicznym (zdanie główne) i podzielić na dwa osobne człony (również zdania w sensie logicznym) przedzielone spójnikiem „lub”. Tym samym, możliwym jest rozpatrywanie obydwu członów wchodzących w skład zdania osobno, dopuszczając przy tym możliwość współwystępowania sytuacji w nich wskazanych.
Człon 1 (zdanie 1)
Podatnicy, których przychody, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.
Człon 2 (zdanie 2)
Podatnicy, których koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.
Zgodnie z utrwalonym poglądem, spójnikowi „lub” w języku naturalnym odpowiada - w języku logiki formalnej - tzw. alternatywa zwykła (zwana również alternatywą nierozłączną). Z tego punktu widzenia, możemy ocenić prawdziwość zdania (a w kontekście badanego przypadku - spełnienie hipotezy normy z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP) badając prawdziwość zdań przedzielonych spójnikiem „lub”.
Zgodnie z zasadami logiki formalnej, alternatywa zwykła jest fałszywa wtedy i tylko wtedy, gdy wszystkie jej człony są fałszywe. Rozumując a contrario alternatywa zwykła jest prawdziwa, jeżeli choć jeden jej człon jest prawdziwy. Wobec tego, hipoteza normy z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP będzie spełniona w trzech pierwszych sytuacjach faktycznych (wymienionych powyżej) tj. w sytuacji gdy przychody przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro, jak również w sytuacji gdy koszty przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro, jak również w sytuacji gdy zarówno przychody jak i koszty przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro. Natomiast, zdaniem Spółki, hipoteza normy nie będzie spełniona, jeżeli ani przychody ani koszty nie przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartości 2.000.000 euro (sytuacje numer 4 i 5). Nie ma w tym kontekście znaczenia bezpośrednia relacja pomiędzy przychodami i kosztami, a więc fakt czy po zsumowaniu ich łączna wartość przekroczy w roku poprzedzającym rok podatkowym równowartość 2.000.000 euro. Należy bowiem wyraźnie rozróżnić alternatywę zwykłą, zwaną również sumą logiczną, od sumy w znaczeniu arytmetycznym. Konstrukcja normy z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP nie daje, zdaniem Spółki, podstaw do zastosowania sumy arytmetycznej w kontekście przychodów i kosztów.
W ocenie Spółki, wykładnia dopuszczająca sumowanie przedmiotowych kategorii przychodów i kosztów byłaby uprawniona w przypadku, w którym przepis art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP zostałby zredagowany inaczej tj. w drodze użycia zwrotu „podatnicy, których suma/łączna wartość przychodów lub kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalona na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyła w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro” lub pokrewnego.
W związku z powyższym, w opisanym zdarzeniu przyszłym (przy założeniu osiągnięcia przychodów lub kosztów na poziomie określonym w wariancie 2), Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 in fine ustawy o PDOP, za rok podatkowy 2017. Należy bowiem podkreślić, iż obowiązek sporządzenia dokumentacji nie aktualizuje się w sytuacji, gdy ani przychody, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, nie przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartości 2.000.000 euro ani koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, nie przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartości 2.000.000 euro, nawet jeśli suma przychodów i kosztów przekroczyła w roku podatkowym 2016 równowartości 2.000.000 euro.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest określenie, czy Wnioskodawca celem ustalenia wysokości przychodów i kosztów w roku podatkowym w myśl zmienionego art. 9a ust. 1 pkt 1, winien zwiększać je odpowiednio o zyski i straty nadzwyczajne, gdyż jest to przedmiotem odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2.
Od dnia 1 stycznia 2017 r. ulega zmianie brzmienie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”) m.in. w zakresie dokumentacji transakcji art. 9a updop.
Niniejsza interpretacja dotyczy przepisów wprowadzanych ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1932, dalej: „ustawa zmieniająca”) i obowiązujących od dnia 1 stycznia 2017 r.
W myśl art. 2 pkt 1 ppkt a ustawy zmieniającej, art. 9a ust. 1 updop otrzymuje brzmienie, zgodnie z którym podatnicy:
1.których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
- dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
- ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
-lub
2.dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro, lub
3.zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
- umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub
- umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro
-są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.
Wątpliwości Wnioskodawcy, zawarte w uzasadnieniu stanowiska, związane są z kategoriami przychodów i kosztów, a w szczególności, czy do obliczenia progu, po przekroczeniu, którego w poprzednim roku podatkowym, Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia dokumentacji podatkowej w roku bieżącym, w myśl zmienionego art. 9a updop, należy go ustalać jako „osobno” sumę przychodów i „osobno” sumę kosztów, czy też jako sumę tych dwóch kategorii.
Należy zgodzić się z argumentacją Wnioskodawcy, stwierdzającą że sformułowanie przepisu przy użyciu spójnika „lub” powoduje, że jeżeli jedna lub obie kategorie, tzn. albo tylko przychody (suma przychodów), albo tylko koszty (suma kosztów), albo obie te kategorie (suma przychodów i suma kosztów) przekroczą próg 2 mln euro to Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzania dokumentacji podatkowej w następnym roku podatkowym. Natomiast w przypadku, kiedy zarówno suma przychodów jak i suma kosztów będzie niższa niż 2 mln. euro to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzania dokumentacji podatkowej w następnym roku podatkowym.
Natomiast w przypadku kiedy obowiązki Wnioskodawcy w zakresie dokumentacji podatkowej wynikają z art. 9a ust. 1 pkt 2 i 3 updop tj. w przypadku dokonywania zapłaty należności (bezpośrednio lub pośrednio) na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych bądź zawierania umowy spółki niebędącej osobą prawną lub umowy wspólnego przedsięwzięcia lub innej umowy o podobnym charakterze z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencje podatkową, dokumentację podatkową sporządza się po przekroczeniu równowartości 20 tys. euro (szczegółowo przepis zacytowano powyżej), bez względu na wysokość przychodów i kosztów poniesionych w poprzednim roku podatkowym.
Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2017 r.
W zakresie pytania oznaczonego nr 2 wydano odrębną interpretację.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.