2013.06.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-154/13-4/PS
z 7 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.02.2013 r. (data wpływu 01.03.2013 r.) uzupełnionego pismem z dnia 22.05.2013 r. (data wpływu 23.05.2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 13.05.2013 r. Nr IPPB5/423-154/12-2/PS (data nadania 13.05.2013 r., data doręczenia 15.05.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie zastosowania:

art. 21 ust. 1 pkt 4 oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.); oraz
art. 8 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 roku, Nr 216, poz. 2120), dalej umowa polsko – holenderska, oraz
art. 8 umowy dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 roku, Nr 12, poz. 90) dalej umowa polsko – niemiecka, oraz
art. 8 konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U z 2006 roku, Nr 250, poz. 1840) dalej umowa polsko – brytyjska, oraz
art. 8 umowy z dnia 08.06.2009 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205, dalej umowa polsko – fińska). oraz
art. 8 umowy z dnia 13 września 2011 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U.2012, poz. 991, dalej umowa polsko – czeska), oraz
art. 8 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 roku, Nr 1 poz. 5) dalej umowa polsko – francuska, oraz
art. 8 Konwencji z dnia 2 września 1991 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92, dalej konwencja polsko – szwajcarska), oraz
art. 8 konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r., Nr 43, poz. 368; dalej: umowa polsko-duńska, oraz
art. 8 umowy z dnia 31 stycznia 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373; dalej: umowa polsko-ZEA),
art. 8 umowa z dnia 3 listopada 1993r. zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1997 r., Nr 11, poz. 58, dalej umowa „polsko-turecka”)

jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 01.03.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 8 umowy polsko – holenderskiej, art. 8 umowy polsko –niemieckiej, art. 8 umowy polsko –francuskiej, art. 8 umowy polsko – szwajcarskiej, art. 8 umowy polsko – duńskiej, art. 8 umowy polsko –brytyjskiej, art. 8 umowy polsko – tureckiej, polsko – finlandzkiej, art. 8 umowy polsko –czeskiej, art. 8 umowy polsko –ZEA.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej powoływana jako: Wnioskodawca) jest podmiotem świadczącym szeroko rozumiane usługi logistyczne, w tym usługi w zakresie frachtu lotniczego i frachtu morskiego, a także usługi w zakresie zarządzania łańcuchem dostaw i magazynowania.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie nabywał usługi transportu powietrznego od zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej. Przez usługi transportu powietrznego należy rozumieć usługę transport towarów na pokładach samolotów zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej.

Wskazane powyżej usługi nabywane będą od:

polskich oddziałów zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, mających siedzibę w:
- Niemczech;
- Francji;
- Szwajcarii; -Danii; - Zjednoczonych Emiratach Arabskich;
- Holandii;
- Wielkiej Brytanii
  
  (dalej jako: Polski Oddział)
zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, które nie posiadają na terenie Polski swoich oddziałów, mających siedzibę w:
- Turcji (dalej : Spójka Turecka); -Finlandii (dalej Spółka Fińska);
- Czechach (dalej Spółka Czeska);
- Wielkiej Brytanii (dalej Spółka Brytyjska).

Płatności za wyżej wymienione usługi Wnioskodawca będzie dokonywał na konto mającego siedzibę na terenie Polski oddziału IATA tj. International Air Transport Association tj. podmiotu zrzeszającego krajowe i zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Siedziba główna IATA znajduje się w Kanadzie. Z informacji zawartych w Krajowym Rejestrze Sądowym wynika, że IATA prowadzi działalność na podstawie specjalnej ustawy Parlamentu Kanady.

W Polsce IATA prowadzi działalność poprzez zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym oddział działający pod nazwą: „International Air Transport Association” Oddział w Polsce (dalej jako: Oddział IATA).

Raz w miesiącu Oddział IATA będzie przesyłać Wnioskodawcy zestawienie wszystkich faktur wystawionych przez przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z których usług Wnioskodawca korzystał w danym miesiącu — dokument o nazwie CASS Invoice. Płatności z tytułu wskazanych w zestawieniu faktur będą dokonywane na konto polskiego Oddziału IATA. Należności wypłacane na konto Oddziału IATA będą wyrażone w walucie polskiej (PLN) oraz będą wypłacane przez Wnioskodawcę w walucie polskiej (PLN), Obsługa przedmiotowych płatności będzie odbywać się w ramach tzw. systemu CASS (Cargo Accounts Settlement System), który ma przyśpieszyć i ułatwić dokonywanie rozliczeń między przedsiębiorstwami żeglugi powietrznej, a ich kontrahentami.

Podstawę dla dokonywania rozliczeń w ramach systemu CASS stanowić będzie podpisana przez Wnioskodawcę umowa stowarzyszeniowa (Associate Agreement — Cargo Accounts Settlement System-Poland). Z postanowień umowy będzie wynikać, że umowa została zawarta przez IATA w imieniu stowarzyszonych w niej przewoźników tj. że stronami umowy są przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej stowarzyszone w IATA oraz Wnioskodawca. Ponadto, w umowie wskazane będzie, ze IATA jest podmiotem działającym w imieniu stowarzyszonych w niej przedsiębiorstw. W paragrafie 3 przedmiotowej umowy stwierdza się wprost, że we wszelkich kwestiach skutkujących powstaniem zobowiązań po stronie Wnioskodawcy (określanego w umowie jako CASS Associate) IATA Cass Management jest uprawniony do działania w imieniu każdego międzynarodowego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej skupionego w IATA oraz ze każda instrukcja oraz żądanie skierowane do Wnioskodawcy (CASS Associate) przez IATA Cass Management powinno być traktowane jak instrukcja lub żądanie skierowane przez dane międzynarodowe przedsiębiorstwo zeglugi powietrznej (CASS Airline).

Paragraf 3 angielskiego oryginalu brzmi następująco: „In alt matters affecting the obligations of the CASS Associate under this Agreement IATA CASS Management is authorised to act on behalf of each CASS Airline; and any direction or request given or made to the CASS Associate by the IATA CASS Management shall be as effective as if given or made by such CASS Airline.”

W piśmie skierowanym do Wnioskodawcy przez Oddział IATA dotyczącym dokonywania rozliczeń w ramach systemu CASS wskazano, że:

zgodnie z zasadami rozliczeniowymi systemu CASS CE, Agenci IATA Cargo są zobowiązani do dokonywania zbiorczej płatności na indywidualne konta wygenerowane przez Bank Clearingowy - CITI Handlowy (a nie na konta własne linii lotniczych);
realizowana na konto Oddziału IATA płatność obejmuje łączną kwotę należności dla wszystkich Linii Lotniczych uczestniczących w systemie CASS CE;
kwota wpłaty musi być zgodna ze zbiorczym raportem oraz dokonana na podstawie kalendarza operacji, który obowiązuje wszystkich uczestników systemu;
beneficjentem płatności jest IATA Oddział w Polsce.

Odnosząc się do dokumentu na podstawie którego dokonywana będzie rozważana płatność tj. CASS Invoice należy wskazać, że zawierać on będzie zestawienie faktur wystawionych przez przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Płatności, które będą dokonywane na podstawie przedmiotowego rozliczenia, będą dokonywane jak wskazano już w opisie zdarzeń przyszłych na rzecz następujących podmiotów:

Polskiego Oddziału;
Spółki Tureckiej;
Spółki Fińskiej;
Spółki Czeskiej;
Spółki Brytyjskiej.

Ponadto, niezależnie od otrzymania dokumentu CASS Invoice, na podstawie którego będzie dokonywana płatność z tytułu usług zrealizowanych przez przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej Wnioskodawca otrzymywać będzie bezpośrednio od poszczególnych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej oryginały faktur dotyczących zrealizowanych przez te przedsiębiorstwa usług. Jednakże na podstawie tych faktur nie będą dokonywane żadne płatności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie wypłacane na konto Oddziału IATA na rzecz Polskiego Oddziału, będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem pobieranym u źródła) na podstawie art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT), do którego poboru, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT zobligowany będzie Wnioskodawca?
Czy na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek wykazania płatności dokonywanych na konto Oddziału IATA na rzecz Polskiego Oddziału w deklaracji CIT-10Z oraz informacji IFT-2/IFT-2R?
Czy Wnioskodawca będzie zobligowany do poboru podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego na konto Oddziału IATA na rzecz Polskiego Oddziału zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, po uzyskaniu od tego przedsiębiorstwa certyfikatu rezydencji oraz uzyskaniu oświadczenia, że należności wypłacane do Oddziału IATA są związane z działalnością Polskiego Oddziału?
Czy na Wnioskodawcy będzie ciążyć obowiązek złożenia deklaracji CIT-10Z oraz informacji IFT-2/IFT-2R z tytułu wynagrodzenia wypłacanego na konto Oddziału IATA na rzecz Polskiego Oddziału zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, po uzyskaniu od tego przedsiębiorstwa certyfikatu rezydencji oraz uzyskaniu oświadczenia, że należności wypłacane do Oddziału IATA są związane z działalnością Polskiego Oddziału?
Czy wynagrodzenie wypłacane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Tureckiej, będzie podlegać Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem pobieranym u źródła), do którego poboru zobligowany będzie Wnioskodawca?
Czy na Wnioskodawcy z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Tureckiej, będzie ciążyć obowiązek złożenia deklaracji oraz IFT-2/IFT-2R?
Czy wynagrodzenie wypłacane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Fińskiej, będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem pobieranym u źródła), do którego poboru zobligowany będzie Wnioskodawca?
Czy na Wnioskodawcy z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Fińskiej, będzie ciążyć obowiązek złożenia deklaracji CIT-10Z oraz IFT- 2/IFT-2R?
Czy wynagrodzenie wypłacane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Czeskiej, będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu - zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem pobieranym u źródła), do którego poboru zobligowany będzie Wnioskodawca?
Czy na Wnioskodawcy z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Czeskiej, będzie ciążyć obowiązek złożenia deklaracji CIT-10Z oraz IFT 2/IFT-2R?
Czy wynagrodzenie wypłacane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Brytyjskiej, będzie podlegać W Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem pobieranym u źródła), do którego poboru zobligowany będzie Wnioskodawca?
Czy na Wnioskodawcy z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Brytyjskiej, będzie ciążyć obowiązek złożenia deklaracji CIT-10Z oraz IFT-.2/IFT-2R?

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad.1 W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Polskiego Oddziału nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła) na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Przedmiotowe płatności nie będą bowiem dokonywane na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, a na konto polskiego oddziału przedmiotowego przedsiębiorstwa.

Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru przedmiotowego podatku.

Ad.2 W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że płatność opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku jest dokonywana na konto polskiego oddziału podmiotu (przedsiębiorcy) zagranicznego (Oddziału IATA) i w związku z jej dokonaniem na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, toteż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji CIT-10Z oraz informacji IFT-2-2/IFT-2R.

Ad.3 W opinii Wnioskodawcy nie będzie na nim ciążył obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto IATA na rzecz Polskiego Oddziału. Wypłata wynagrodzenia na konto Oddziału IATA nie stanowi bowiem czynności wymienionej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym nie podlegać będzie opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem.

Tym samym bez względu na fakt, czy Wnioskodawca uzyska od zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej posiadającego Polski Oddział certyfikat rezydencji oraz oświadczenie, że należności wypłacane do Oddziału IATA są związane z działalnością Polskiego Oddziału nie będzie on zobligowany do poboru podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego na konto IATA na rzecz Polskiego Oddziału.

Ad.4

W opinii Wnioskodawcy nie będzie na nim ciążył obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto IATA na rzecz Polskiego Oddziału. Wypłata wynagrodzenia na konto Oddziału IATA nie stanowi bowiem czynności wymienionej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji, nie będzie opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem.

Ad.5 W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Tureckiej nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła) na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Przedmiotowe płatności nie będą bowiem dokonywane na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, a na konto polskiego oddziału przedmiotowego przedsiębiorstwa. Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru przedmiotowego podatku.

Ad.6 W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że płatność opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku jest dokonywana na konto polskiego oddziału podmiotu (przedsiębiorcy) zagranicznego (Oddziału IATA) i w związku z jej dokonaniem na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, toteż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji CIT10Z oraz informacji IFT-2/IFT-2R.

Ad.7

W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Fińskiej nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła) na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Przedmiotowe płatności nie będą bowiem dokonywane na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, a na konto polskiego oddziału przedmiotowego przedsiębiorstwa.

Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru przedmiotowego podatku.

Ad.8 W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że płatność opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku jest dokonywana na konto polskiego oddziału podmiotu (przedsiębiorcy) zagranicznego (Oddziału IATA) i w związku z jej dokonaniem na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, toteż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji CIT10Z oraz informacji IFT-2/IFT-2R.

Ad.9 W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Czeskiej nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła) na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad.10 W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że płatność opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku jest dokonywana na konto polskiego oddziału podmiotu (przedsiębiorcy) zagranicznego (Oddziału IATA) i w związku z jej dokonaniem na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, toteż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji CIT10Z oraz informacji IFT-2/IFT-2R.

Ad.11 W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Brytyjskiej nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła) na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad.12 W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że płatność opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku jest dokonywana na konto polskiego oddziału podmiotu (przedsiębiorcy) zagranicznego (Oddziału IATA) i w związku z jej dokonaniem na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, toteż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji CIT10Z oraz informacji IFT-2/IFT-2R.

Uzasadnienie Stanowiska

Ad. 1 W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej nie podlegają opodatkowaniu tzw. zryczałtowanym podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
1. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
  
  - ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

Z przytoczonych przepisów wynika, że zarówno art. 21 ust. 1, jak i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT odnoszą się do płatności realizowanych na rzecz podatników wskazanych w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT tj. podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu i którzy w związku z tym podlegają w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, że realizowane w przyszłości przez Wnioskodawcę płatności będą dokonywane na konto polskiego oddziału zagranicznego podmiotu tj. Oddziału IATA. Działalność oddziałów zagranicznych przedsiębiorców w Polsce jest regulowana ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.; dalej jako: USDG). Odnosząc się do charakterystyki prawnej oddziału przedsiębiorcy zagranicznego należy wskazać, że oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę poza jego siedzibą. Na gruncie polskiego prawa oddział nie posiada zdolności prawnej, jak również zdolności do czynności prawnych — działa tylko i wyłącznie w ramach przedsiębiorcy zagranicznego, a wszelkie prawa i obowiązki nabywane w związku z prowadzoną w ramach oddziału działalnością gospodarczą stają się w istocie prawami i obowiązkami przedsiębiorcy zagranicznego.

Odnosząc się do regulacji podatkowych należy wskazać, że zgodnie z art. 4a pkt 11 lit. a ustawy o CIT pod pojęciem „zagranicznego zakładu” należy rozumieć stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych.

Należy zatem wskazać, że utworzenie na terytorium Polski przez zagraniczny podmiot (przedsiębiorcę) oddziału W myśl przepisów USDG na gruncie ustawy o CIT jest równoznacznie z powstaniem na terytorium Polski zagranicznego zakładu tego podmiotu (przedsiębiorcy). W tym zakresie istotne jest, że zarówno na gruncie polskich przepisów podatkowych, jak i umów międzynarodowych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania przyjmuje się, że zyski osiągane przez zakład zagranicznego przedsiębiorcy podlegają opodatkowaniu w kraju, w którym ten zakład jest położony.

Generalnie, kwestie opodatkowania zysków przedsiębiorstw na gruncie umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania reguluje art. 7 tych umów (co wynika z Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku). Zgodnie ze wskazanym artykułem, co do zasady zyski przedsiębiorstwa jednego z państw mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi (zob. W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. 201 2, CH. Beck 2012 r.).

Podkreślenia wymaga również fakt, że na gruncie przyjętej w Polsce wykładni przepisów, tak przez praktykę organów podatkowych, jak i w orzecznictwie sądowym, polski oddział zagranicznego przedsiębiorcy jest uznawany za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Zgodnie z powyższym, zyski osiągane przez oddział zagranicznego przedsiębiorcy w Polsce, co do zasady podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Odnosząc powołane przepisy do rozpatrywanego stanu faktycznego należy wskazać, że dokonywana przez Wnioskodawcę płatność będzie realizowana na konto podmiotu krajowego tj. krajowego oddziału zagranicznego przedsiębiorcy. Płatność będzie realizowana w walucie polskiej na rachunek bankowy, który jest prowadzony w Polsce.

Wskazać należy zatem, że płatność stanowiąca przedmiot niniejszego wniosku będzie dokonywana na rachunek Oddziału IATA o statusie polskiego oddziału zagranicznego przedsiębiorcy (podatnika CIT). Z uwagi na powyższe bezprzedmiotowe Jest odnoszenie się do treści art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 2 ustawy o CIT, z uwagi na fakt, że nawet w przypadku uznania, że dokonywana przez Wnioskodawcę płatność mieści się w zakresie tych przepisów, to i tak nie podlegałaby ona opodatkowaniu podatkiem u źródła. Wynika to z faktu, że osiągnięty przez Oddział IATA przychód podlegał będzie opodatkowaniu w Polsce, jako przychód osiągnięty przez zakład zagranicznego przedsiębiorcy.

Jednakże, niejako na marginesie należy wskazać, że nawet w przypadku, gdyby rozpatrywać kwestię kwalifikacji płatności dokonywanej na rachunek Oddziału IATA jako płatności rodzącej obowiązek poboru podatku u źródła w Polsce (na gruncie art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 2 ustawy o CIT), to należałoby uznać, że płatność ta nie mieści się w zakresie art. 21 ust. 1, ani też w zakresie art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. istotne jest bowiem, że rozważenia w powyższym zakresie wymagałaby jedynie możliwość zakwalifikowania przedmiotowej płatności jako wynagrodzenia uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej (art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT). Jednakże, w tym zakresie należy wskazać, że rozpatrywana w przedstawionym stanie faktycznym płatność nie jest realizowana na rzecz zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, lecz na rzecz polskiego oddziału zagranicznego podmiotu zrzeszającego krajowe i zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej.

Reasumując, należy wskazać, że Wnioskodawca dokonując płatności na konto Oddziału IATA będzie dokonywać płatności krajowej, która nie powinna podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła przewidzianym w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 2 ustawy o CIT z uwagi na fakt, iż będzie ona zrealizowana na rzecz polskiego zakładu przedsiębiorcy (podmiotu) zagranicznego w rozumieniu art. 4a pkt 11 lit. a ustawy o CIT.

W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA.

Zgodnie bowiem z art. 26. ust. 1 ustawy o CIT (zdanie pierwsze) osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako podatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Skoro bowiem zgodnie z przedstawioną powyżej argumentacją wypłata wynagrodzenia na konto Oddziału IATA, nie mieści się w katalogu tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (nie jest bowiem dokonana na rzecz podmiotu o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT), po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru podatku u źródła.

AD. 2

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że płatność opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku jest dokonywana na konto polskiego oddziału podmiotu (przedsiębiorcy) zagranicznego i w związku z jej dokonaniem na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, toteż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji CIT-10Z oraz informacji IFT-2/IFT-2R.

Deklaracja CIT-10Z stanowi deklarację o wysokości pobranego przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, od dochodów (przychodów) osiągniętych przez podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że płatnicy CIT wskazani w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, którzy pobrali zryczałtowany podatek od podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 tej ustawy niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski mają obowiązek złożyć wskazaną deklarację, w przypadku, gdy pobrali zryczałtowany podatek z tytułu płatności określonych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 2 ustawy o CIT.

Z uwagi na fakt, że w rozpatrywanym stanie faktycznym na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek poboru podatku u źródła tj. podatku z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, to należy uznać, że Wnioskodawca nie będzie również zobowiązany do złożenia deklaracji CIT-10Z.

Natomiast informacja IFT-2/IFT-2R stanowi Informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podstawę do złożenia przedmiotowej informacji stanowi art. 26 ust. 3, 3b-3d i 6 ustawy o CIT.

Należy wskazać, że co do zasady obowiązek złożenia informacji IFT-2/IFT-2R spoczywa na podmiotach, które:

dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT i pobrały z tego tytułu podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, lub
dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, lecz nie pobrały podatku u źródła z uwagi na zastosowanie postanowień właściwej UPO.

Z uwagi na fakt, że w rozpatrywanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła z tytułu dokonywanej na konto Oddziału IATA płatności, ani też nie dojdzie do zastosowania właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, toteż należy uznać, że na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek złożenia informacji lFT-2/IFT-2R.

Reasumując, w rozpatrywanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji CIT-10Z, ani też informacji IFT-2/IFT-2R.

Ad.3

W opinii Wnioskodawcy, zgodnie z argumentacją wskazaną w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1 i 2, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto IATA na rzecz Polskiego Oddziału. Wypłata wynagrodzenia na konto Oddziału IATA nie stanowi bowiem czynności wymienionej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (nie jest dokonywana na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. Tym samym nie podlegać będzie opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem.

Niemniej jednak, nawet w sytuacji, w której uznano by, iż wynagrodzenie płatne na konto IATA na rzecz Oddziału Polskiego podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, na Wnioskodawcy i tak nie będzie ciążył obowiązek jego poboru, o ile uzyska on od przedsiębiorstwa posiadającego Polski Oddział certyfikat rezydencji oraz oświadczenie, że należności wypłacane do Oddziału IATA związane są z działalnością Polskiego Oddziału.

Zgodnie z art. 26 ust. 1d ustawy o CIT, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust 3d stosuje się odpowiednio. Natomiast ust. 1 e art. 26 ustawy o CIT wskazuje wymogi formalne, które powinno spełniać oświadczenie informujące, że należności wypłacane na rzecz zakładu są związane z jego działalnością.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że należności wypłacane na podstawie CASS lnvoice do Oddziału IATA są następnie przekazywane przez Oddział IATA na konta Polskiego Oddziału.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy ustawy o CIT należy wskazać, że nawet gdyby uznać iż wynagrodzenie wypłacane na konto IATA na rzecz polskiego oddziału podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania się do treści art. 26 ust 1d i ust. 1 e ustawy o CIT.

W przypadku spełnienia wymogów określonych w art. 26 ust. 1d oraz 1e ustawy o CIT tj. uzyskania certyfikatów rezydencji podatkowej zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej oraz oświadczeń, że należności wypłacane do polskiego oddziału danego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej są związane z działalnością tego zakładu, to wówczas na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek poboru zryczałtowanego podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ad.4 Biorąc pod uwagę argumentację przedstawioną w punkcie 1-3, stwierdzić należy, iż skoro wypłata wynagrodzenia rzecz Polskiego Oddziału nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ani 22 ust. 2 ustawy o CIT, a tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru podatku, to w konsekwencji nie będzie on zobligowany do złożenia deklaracji CIT-10Z oraz informacji IFT-2/IFT-2R.

Jak już było na to wskazywane, deklaracja CIT-10Z jest deklaracją o wysokości pobranego przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, od dochodów (przychodów) osiągniętych przez podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązek składania wskazanej deklaracji ciąży na płatnikach wymienionych w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT którzy pobrali zryczałtowany podatek od podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 tej ustawy niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski.

Z uwagi na fakt, że:

Wynagrodzenie wypłacane na konto lATA na rzecz Polskiego Oddziału, nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek poboru podatku, ewentualnie
Nawet gdyby przyjąć, iż wynagrodzenie na konto IATA na rzecz Polskiego Oddziału podlega opodatkowaniu, po spełnieniu wskazanych w art. 26 ust. 1d i ust. 1e ustawy o CIT wymogów, na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek poboru podatku u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT

Wnioskodawca nie będzie również zobowiązany do złożenia deklaracji CIT-10Z.

Analogicznie, z uwagi na powyższe na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć także obowiązek złożenia informacji IFT-2/IFT-2R tj. informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak już było na to wskazywane, co do zasady obowiązek złożenia informacji IFT-2/IFT-2R spoczywa na podmiotach, które:

dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT i pobrały z tego tytułu podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, lub
dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust 2 ustawy o CIT, lecz nie pobrały podatku u źródła z uwagi na zastosowanie postanowień właściwej UPO.

Istotne jest, że w przedstawionym stanie faktycznym podstawę dla niepobrania podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT stanowi polska ustawa o CIT, a nie właściwa UPO.

Reasumując, należy uznać, że w przypadku potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 3 na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek złożenia deklaracji CIT-1OZ oraz informacji IFT-2/IFT-2R.

Ad.5

W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Tureckiej nie podlegają opodatkowaniu tzw. zryczałtowanym podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru przedmiotowego podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
1. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
  
  - ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA.

Nawet jednak gdyby uznać, ze wypłata wynagrodzenia na konto IATA na rzecz Spółki Tureckiej podlega opodatkowaniu 10% podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, art. 21 ust. 1 tej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Odnosząc się do powołanych przepisów należy wskazać, że co do zasady zyski zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej osiągnięte w Polsce powinny podlegać opodatkowaniu w Polsce, chyba, że zastosowanie znajdzie właściwa UPO, która będzie przewidywać inne zasady opodatkowania tych zysków.

Jak wskazuje m.in. prof. Bogumił Brzeziński i dr. hab. Marek Kalinowski w komentarzu do ustawy o CIT:

„Umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu przewidują możliwość opodatkowania dochodów z transportu międzynarodowego jedynie w państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Zatem w praktyce umowy te wyłączają możliwość opodatkowania przewoźnika lotniczego w państwie na terytorium którego osiąga dochody. Z tego względu na zasadzie określonej w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, będą mogli zostać opodatkowani przewoźnicy lotniczy osiągający w Polsce dochody, których miejsce faktycznego zarządu nie znajduje się na terytorium państwa, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu,” — B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2002 r., Wydanie elektroniczne.

Zgodnie z kolei z art. 8 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej W sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. (dalej: TurUPO) „zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie”. . Zgodnie z ust. 2 „postanowienia ustępu i. tego artykułu mają również zastosowanie do zysków osiągniętych z uczestnictwa w umowie poolowej, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowym związku eksploatacyjnym.”

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, Wnioskodawca na podstawie dokumentów ASS Invoice dokonuje płatności na konto Oddziału IATA. Następnie Oddział IATA przekazuje właściwe kwoty m.in. do właściwych zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej Spółki Tureckiej.

Zgodnie z przytoczonym art. 8 TurUPO, w rozpatrywanym przypadku, skoro siedziba Spółki Tureckiej znajduje się w Turcji, to w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie w chwili dokonywania płatności na konto Oddziału IATA dysponować certyfikatem rezydencji podatkowej Spółki Tureckiej, to nie będzie on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ad. 6.

W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie miał on obowiązku wykazania wypłaty dokonywanej na konto Oddziału IATA z tytułu usług zrealizowanych przez Spółkę Turecką ani w deklaracji CIT-10Z ani na formularzu IFT2/IF1-2R.

Jak już było na to wskazywane deklarację CIT-l0Z składają podatnicy wymienieni w art. 26 ust. 1. ustawy o CIT którzy pobrali zryczałtowany podatek od podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 tej ustawy niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski.

Zgodnie z argumentacją przedstawioną w odpowiedzi na pytanie nr 5 Wnioskodawca nie będzie zobligowany do poboru podatku u źródła-

wynagrodzenie wypłacane na Spółki Tureckiej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, ewentualnie
nawet gdyby przyjąć, że wynagrodzenie wypłacane na rzecz Spółki Tureckiej podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zastosowanie znajdzie art. 8 TurUPO, zgodnie z którym przedmiotowe wynagrodzenie podlegać będzie opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Turcji (o ile jednak Wnioskodawca posiadać będzie certyfikat rezydencji Spółki Tureckiej).

Tym samym, skoro na Wnioskodawcy, nie będzie ciążyć obowiązek poboru podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT nie będzie on również zobowiązany do wykazywania przedmiotowych płatności w deklaracji CIT-10Z.

Z kolei odnosząc się do obowiązku złożenia informacji IFT 2/IFT-2R, należy wskazać, że co do zasady spoczywa on na podmiotach, które:

dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT i pobrały z tego tytułu podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, lub
dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, lecz nie pobrały podatku u źródła z uwagi na zastosowanie postanowień właściwej UPO.

Ad.7

W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Fińskiej nie podlegają opodatkowaniu tzw. zryczałtowanym podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru przedmiotowego podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
1. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
  
  - ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA.

Nawet jednak gdyby uznać, ze wypłata wynagrodzenia na konto IATA na rzecz Spółki Fińskiej podlega opodatkowaniu 10% podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, art. 21 ust. 1 tej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Jak wskazuje m.in. prof. Bogumił Brzeziński i dr. hab. Marek Kalinowski w komentarzu do ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Helsinkach dnia 8 czerwca 2009 r. (dalej: Fin UPO) „zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie”.

Zgodnie powyższym, w rozpatrywanym przypadku, skoro siedziba Spółki Fińskiej znajduje się w Finlandii, to w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie w chwili dokonywania płatności na konto Oddziału IATA dysponować certyfikatem rezydencji podatkowej Spółki Fińskiej, to nie będzie on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ad. 8.

W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie miał on obowiązku wykazania wypłaty dokonywanej na konto Oddziału IATA z tytułu usług zrealizowanych przez Spółkę Fińską ani w deklaracji CIT-10Z ani na formularzu IFT2/IF1-2R.

Zgodnie z argumentacją przedstawioną w odpowiedzi na pytanie nr 7 Wnioskodawca nie będzie zobligowany do poboru podatku u źródła-

wynagrodzenie wypłacane na Spółki Fińskiej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, ewentualnie
nawet gdyby przyjąć, że wynagrodzenie wypłacane na rzecz Spółki Fińskiej podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zastosowanie znajdzie art. 8 FinUPO, zgodnie z którym przedmiotowe wynagrodzenie podlegać będzie opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Finlandii (o ile jednak Wnioskodawca posiadać będzie certyfikat rezydencji Spółki Fińskiej).

Z kolei odnosząc się do obowiązku złożenia informacji IFT 2/IFT-2R, należy wskazać, że co do zasady spoczywa on na podmiotach, które:

dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT i pobrały z tego tytułu podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, lub
dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, lecz nie pobrały podatku u źródła z uwagi na zastosowanie postanowień właściwej UPO.

Ad.9

W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Czeskiej nie podlegają opodatkowaniu tzw. zryczałtowanym podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru przedmiotowego podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
1. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
  
  - ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Reasumując, należy wskazać, że Wnioskodawca dokonując płatności na konto Oddziału lATA będzie dokonywać płatności krajowej, która nie powinna podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła przewidzianym w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 2 ustawy o CIT z uwagi na fakt, iż będzie ona zrealizowana na rzecz polskiego zakładu przedsiębiorcy (podmiotu) zagranicznego w rozumieniu art. 4a pkt 11 lit. a ustawy o CIT.

W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA.

Jak wskazuje m.in. prof. Bogumił Brzeziński i dr. hab. Marek Kalinowski w komentarzu do ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (dalej jako: CzeUPO) „zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z eksploatacji W transporcie międzynarodowym statków morskich, statków żeglugi śródlądowej, statków powietrznych, pojazdów drogowych lub kolejowych, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie”.

Zgodnie z powyższym art. 8 TurUPO, w rozpatrywanym przypadku, skoro siedziba Spółki Czeskiej znajduje się w Czechach, to w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie w chwili dokonywania płatności na konto Oddziału IATA dysponować certyfikatem rezydencji podatkowej Spółki Czeskiej, to nie będzie on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ad. 10.

W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie miał on obowiązku wykazania wypłaty dokonywanej na konto Oddziału IATA z tytułu usług zrealizowanych przez Spółkę Czeską ani w deklaracji CIT-10Z ani na formularzu IFT2/IF1-2R.

Zgodnie z argumentacją przedstawioną w odpowiedzi na pytanie nr 7 Wnioskodawca nie będzie zobligowany do poboru podatku u źródła-

wynagrodzenie wypłacane na Spółki Czeskiej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, ewentualnie
nawet gdyby przyjąć, że wynagrodzenie wypłacane na rzecz Spółki Czeskiej podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zastosowanie znajdzie art. 8 CZeUPO, zgodnie z którym przedmiotowe wynagrodzenie podlegać będzie opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Czech (o ile jednak Wnioskodawca posiadać będzie certyfikat rezydencji Spółki Czeskiej).

Z kolei odnosząc się do obowiązku złożenia informacji IFT 2/IFT-2R, należy wskazać, że co do zasady spoczywa on na podmiotach, które:

dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT i pobrały z tego tytułu podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, lub
dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, lecz nie pobrały podatku u źródła z uwagi na zastosowanie postanowień właściwej UPO.

Ad. 11

W opinii Wnioskodawcy, płatności dokonywane na konto Oddziału IATA na rzecz Spółki Brytyjskiej nie podlegają opodatkowaniu tzw. zryczałtowanym podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru przedmiotowego podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
1. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
  
  - ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia na konto Oddziału IATA.

Nawet jednak gdyby uznać, ze wypłata wynagrodzenia na konto IATA na rzecz Spółki Brytyjskiej podlega opodatkowaniu 10% podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, art. 21 ust. 1 tej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Jak wskazuje m.in. prof. Bogumił Brzeziński i dr. hab. Marek Kalinowski w komentarzu do ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (dalej: BrytUPO) „ zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Pastwie”.

Zgodnie z powyższym, w rozpatrywanym przypadku, skoro siedziba Spółki Brytyjskiej znajduje się w Turcji, to w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie w chwili dokonywania płatności na konto Oddziału IATA dysponować certyfikatem rezydencji podatkowej Spółki Brytyjskiej to nie będzie on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku u źródła w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ad. 12

W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie miał on obowiązku wykazania wypłaty dokonywanej na konto Oddziału IATA z tytułu usług zrealizowanych przez Spółkę Brytyjską ani w deklaracji CIT-10Z ani na formularzu IFT2/IF1-2R.

Zgodnie z argumentacją przedstawioną w odpowiedzi na pytanie nr 7 Wnioskodawca nie będzie zobligowany do poboru podatku u źródła-

wynagrodzenie wypłacane na Spółki Brytyjskiej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, ewentualnie
nawet gdyby przyjąć, że wynagrodzenie wypłacane na rzecz Spółki Brytyjskiej podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zastosowanie znajdzie art. 8 BrytUPO, zgodnie z którym przedmiotowe wynagrodzenie podlegać będzie opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Wielkiej Brytanii (o ile jednak Wnioskodawca posiadać będzie certyfikat rezydencji Spółki Brytyjskiej).

Z kolei odnosząc się do obowiązku złożenia informacji IFT 2/IFT-2R, należy wskazać, że co do zasady spoczywa on na podmiotach, które:

dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT i pobrały z tego tytułu podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, lub
dokonały płatności na rzecz podatnika określonego w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, lecz nie pobrały podatku u źródła z uwagi na zastosowanie postanowień właściwej UPO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika Wnioskodawca będzie nabywał od podmiotów (przedsiębiorstw żeglugi powietrznej) z siedzibą w Niemczech, Francji, Szwajcarii, Danii, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Holandii, Wielkiej Brytanii Turcji, Finlandii, Czech usługi międzynarodowego transportu powietrznego. Usługi te będą polegały na transporcie towarów na pokładach samolotów zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej. Płatności za nabywane od podmiotów z siedzibą w Niemczech, Francji, Szwajcarii, Danii, Zjednoczonych Emiratów Arabskich,, Holandii, Wielkiej Brytanii Turcji, Finlandii, Czech usługi międzynarodowego transportu powietrznego Wnioskodawca będzie dokonywał na konto mającego siedzibę na terenie Polski oddziału IATA tj. International Air Transport Association tj. podmiotu zrzeszającego krajowe i zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Siedziba główna IATA znajduje się w Kanadzie. Z informacji zawartych w Krajowym Rejestrze Sądowym wynika, że IATA prowadzi działalność na podstawie specjalnej ustawy Parlamentu Kanady.

W Polsce IATA prowadzi działalność poprzez zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem 0000093941 oddział działający pod nazwą: „International Air Transport Association” Oddział w Polsce o numerze identyfikacji podatkowej (NIP): 5261003477 oraz o numerze REGON: 010740752 (dalej jako: Oddział IATA).

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.).

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ww. ustawy, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski.

Oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest zatem formą organizacyjno – prawną, w ramach której przedsiębiorca zagraniczny może wykonywać swoją działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto art. 86 ww. ustawy wskazuje, że przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Powyższe świadczy o tym, iż oddział podmiotu zagranicznego nie jest podmiotem w rozumieniu prawa cywilnego, lecz stanowi wyodrębnioną organizacyjnie część innego podmiotu – przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest zatem nieposiadającą osobowości prawnej strukturą organizacyjną przedsiębiorcy zagranicznego poza jego głównym miejscem działalności, samodzielną pod względem techniczno – organizacyjnym i wyodrębnioną ekonomicznie. Brak podmiotowości cywilnoprawnej oddziału przekłada się na brak podmiotowości w stosunkach gospodarczych, a więc niemożność zawierania umów w obrocie gospodarczym we własnym imieniu i na własny rachunek, w związku z czym podmiotem wszystkich praw i obowiązków pozostaje przedsiębiorca zagraniczny.

Także powołany powyżej art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie kreuje odrębnej podmiotowości prawno – podatkowej oddziału zagranicznej osoby prawnej. Konstrukcja oddziału zagranicznej spółki macierzystej powinna być raczej rozumiana jako abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego mająca jedynie umożliwić prawidłowe opodatkowywanie przez jedno państwo dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw.

Jednocześnie w tym miejscu wskazać należy - oceniając sytuację podatkową zagranicznej osoby prawnej niemającej w Polsce siedziby lub zarządu, jeśli z krajem siedziby lub zarządu tego podmiotu zawarta została umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - na regulacje właściwej umowy międzynarodowej, które mają w stosunku do norm prawa wewnętrznego charakter norm szczególnych, a zatem przysługuje im pierwszeństwo przed polskimi przepisami podatkowymi.

W przedmiocie sprawy zastosowanie znajdą przepisy umowy z dnia 4 maja 1987 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 1990 r. Nr 38, poz. 216; dalej umowa polsko-kanadyjska).

Stosownie do art. 7 ust. 1 umowy polsko - kanadyjskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższej regulacji wynika, iż oddział zagranicznego przedsiębiorcy, który prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w formie zakładu, traktowany jest dla celów podatkowych jak podmiot polski, tj. podlega opodatkowaniu w Polsce jednak tylko od dochodów, jakie można przypisać temu zakładowi, bez względu na miejsce ich osiągnięcia.

Zatem w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład (oddział); opodatkowaniu nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez jednostkę macierzystą lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 lutego 2012 r. (sygn. akt I SA/Po 887/11) stwierdzono, iż: „gdy przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim państwie poprzez położony tam zakład, państwo położenia zakładu może opodatkować zyski przedsiębiorstwa w takiej mierze, jakie można je przypisać zakładowi. A zatem określony zysk, zgodnie z powołanym przepisem, przypisuje się zakładowi, jeśli podejmowane są poprzez oddział (zakład) jakiekolwiek działania związane z daną transakcją. Jeśli, jak wskazuje skarżący, kontrakt zawarty między macierzystym przedsiębiorstwem a spółką polską, nie dotyczył oddziału, co należy rozumieć, że oddział nie podejmował żadnych czynności związanych z umową, to w świetle obowiązującego prawa nie należy przypisać zakładowi z tego tytułu przychodu i tym samym uwzględniać związanych z tym przychodem kosztów jego uzyskania”.

Przedmiotowe usługi wykonane będą przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, a ww. podmioty wystawią faktury na rzecz Wnioskodawcy z tytułu zrealizowanych przez te przedsiębiorstwa czynności.

W rezultacie nie ulega wątpliwości, iż wspomniane usługi nie będą związane ani IATA ani z działającym na terytorium Polski jej oddziałem.

Za nietrafne uznać zatem należy stwierdzenie Wnioskodawcy, iż przedmiotowe usługi dotyczą Oddziału IATA działającego na terytorium Polski.

Z treści wniosku wynika, iż czynności wykonywane przez Oddział IATA działający na terytorium Polski łączyć będzie wspólna cecha – będą miały na celu ułatwienie rozliczeń pomiędzy Mocodawcą (danym zagranicznym przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej) a jego kontrahentem (Wnioskodawcą). Ta cecha odpowiada słownikowej definicji pojęcia „pośrednictwo”. Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl) pośrednictwo należy rozumieć jako działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron.

W przypadku więc usługi pośrednictwa finansowego (handlowego), jej konsekwencją są wzajemne zobowiązania dotyczące trzech podmiotów - zleceniodawcy, zleceniobiorcy oraz podmiotu trzeciego zawierającego w następstwie usługi pośrednictwa finansowego (handlowego) umowę ze zleceniodawcą. Za swoje działania pośrednik otrzymuje stosowne wynagrodzenie (prowizję).

Należy zauważyć, iż zasadniczym celem wykonywanej przez IATA usługi opisanej w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest doprowadzenie do otrzymania przez zlecającego – dane przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej wynagrodzenia za świadczoną prze niego na rzecz Wnioskodawcy usługę międzynarodowego transportu powietrznego.

Kwestię opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej reguluje art. 21 ust. 1 pkt 4 updop.

Przepis art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 cytowanej ustawy podatkowej, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2 - 2b pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku - sporządzone według ustalonego wzoru. Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa (…) w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b (art. 26 ust. 3a ww. ustawy).

Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2 (art. 26 ust. 3b ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, roczne deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.

Na podstawie § 1 pkt 4 i pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 265, poz. 1575), określone zostały wzory:

deklaracji o wysokości pobranego przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, od dochodów (przychodów) osiągniętych przez podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (CIT-10Z), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia;
informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2/IFT-2R), stanowiący załącznik nr 13 do tego rozporządzenia.

Na podstawie powyższych regulacji wskazać należy, iż płatnik ma obowiązek wypełnienia powyższej deklaracji CIT-10Z oraz informacji podatkowej IFT-2/IFT-2R i przesłania ich do podatnika oraz właściwego urzędu skarbowego wówczas, gdy dokonał wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 (tj. dochodów osiągniętych na terenie Polski przez podmioty niemające w Polsce siedziby lub zarządu m.in. z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej) oraz art. 22 ust. 1 (tj. dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 3d ustawy, informację powyższą [informację o wysokości przychodu (dochodu)] sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Opodatkowanie zysków z transportu międzynarodowego, tj. transportu morskiego, śródlądowego lub powietrznego, reguluje art. 8 Umowy Modelowej OECD. Przepis ten stanowi lex specialis w odniesieniu do przepisu art. 7 (zyski przedsiębiorstw) oraz art. 5 (zakład). Zatem art. 8 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 7, który wyłącza zastosowanie ogólnych reguł opodatkowania zysków przedsiębiorstw w każdym państwie, w którym powstaje zakład, w przypadku przedsiębiorstw eksploatujących statki w transporcie międzynarodowym. Zgodnie z poglądem doktryny prawa normy wynikające z art. 8 należy jednak traktować jako doprecyzowanie zasad wynikających z art. 7, ponieważ przyznają one prawo do opodatkowania zysków przedsiębiorstwa wyłącznie jednemu zakładowi, który znajduje się w państwie faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Powyższy fakt został całkowicie pominięty przez Pełnomocnika Spółki w uzasadnieniu wniosku.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-szwajcarskiej, zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków lub samolotów mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki przewóz statkiem lub samolotem, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statek lub samolot jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. f umowy polsko-szwajcarskiej).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub statkiem żeglugi śródlądowej eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski, statek powietrzny lub statek żeglugi śródlądowej jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-francuskiej zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków morskich lub samolotów podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie „komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport wykonywany przez statek, samolot, pojazd szynowy lub drogowy będący w użytkowaniu przedsiębiorstwa, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadków, gdy statek, samolot lub pojazd jest wykorzystywany tylko w ruchu między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. f umowy polsko-francuskiej).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-duńskiej zyski osiągane z eksploatacji statków morskich, statków powietrznych i pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego faktyczny zarząd znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski, statek powietrzny lub pojazd transportu drogowego jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. h umowy polsko-duńskiej).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polska - ZEA zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków lub statków powietrznych mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się siedziba faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem, barką, pojazdem drogowym lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki transport jest wykonywany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 2 umowy polsko - ZEA).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-holenderskiej zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym albo statkiem eksploatowanym w żegludze śródlądowej przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski, statek powietrzny lub statek żeglugi śródlądowej jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. g umowy polsko-holenderskiej).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-brytyjskiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Stosownie do art. 8 ust. 2 umowy dla potrzeb niniejszego artykułu, zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych obejmują:

zyski z dzierżawy, bez załogi i wyposażenia, statków morskich lub statków powietrznych, oraz
zyski z użytkowania, utrzymywania lub dzierżawy kontenerów (włączając przyczepy i wyposażenie związane z transportem kontenerów) wykorzystywane w transporcie dóbr lub towarów,

jeżeli taka dzierżawa lub użytkowanie, utrzymywanie lub dzierżawa, w zależności od sytuacji, mają charakter uboczny w stosunku do eksploatacji statków morskich lub statków powietrznych w transporcie międzynarodowym.

Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, kiedy statek morski lub statek powietrzny eksploatowany jest wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. h umowy polsko-brytyjskiej).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-tureckiej zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów drogowych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym albo pojazdem drogowym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadków, gdy statek morski, statek powietrzny lub pojazd drogowy jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. j umowy polsko-tureckiej).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-finlandzkiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Stosownie do art. 8 ust. 2 umowy na potrzeby niniejszego artykułu, zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych obejmują:

zyski z dzierżawy, bez załogi i wyposażenia, statków morskich lub statków powietrznych, oraz
zyski z używania, utrzymywania lub dzierżawy kontenerów (włączając przyczepy i wyposażenie związane z transportem kontenerów) wykorzystywanych do transportu dóbr lub towarów,

jeżeli taka dzierżawa lub używanie, utrzymywanie lub dzierżawa, w zależności od sytuacji, mają charakter uboczny w stosunku do eksploatacji statków morskich lub statków powietrznych w transporcie międzynarodowym.

Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. i umowy polsko-finlandzkiej).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy polsko-czeskiej zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich, statków żeglugi śródlądowej, statków powietrznych, pojazdów drogowych lub kolejowych, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Stosownie do art. 8 ust. 2 umowy dla celów niniejszego artykułu i bez względu na postanowienia artykułu 12, określenie "zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich, statków żeglugi śródlądowej, statków powietrznych, pojazdów drogowych lub kolejowych" obejmują zyski osiągnięte z dzierżawy, bez załogi i wyposażenia, statków morskich, statków żeglugi śródlądowej, statków powietrznych, pojazdów drogowych lub kolejowych, jeżeli taka działalność prowadzona przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest działalnością uboczną w stosunku do działalności wymienionej w ustępie 1.

Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem żeglugi śródlądowej, statkiem powietrznym, pojazdem drogowym lub kolejowym, eksploatowanymi przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statek morski, statek żeglugi śródlądowej, statek powietrzny, pojazd drogowy lub kolejowy jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. j umowy polsko-czeskiej).

W przywołanych definicjach transportu międzynarodowego / komunikacji międzynarodowej zastrzeżono więc wyraźnie, że w przypadku gdy przedsiębiorstwo wykonuje transport między dwoma miejscami położonymi w tym samym państwie, działalność taka jest wyłączona z zakresu art. 3 ust. 1 (art. 3 ust. 2 umowy polsko –ZEA) dotyczącego transportu międzynarodowego (komunikacji międzynarodowej) i podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym transport ten jest wykonywany, na podstawie postanowień regulujących opodatkowanie zysków przedsiębiorstwa.

Terminologia używana w poszczególnych umowach nie jest jednolita. W niektórych umowach występuje termin komunikacja międzynarodowa, w innych zaś transport międzynarodowy. Jednakże znaczenie tych sformułowań w istocie jest podobne.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji wraz z Komentarzem.

W pkt 6.1 Komentarza do art. 3 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (z dnia 22 lipca 2010r. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011) wskazano, iż „statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany miedzy miejscami położonymi w drugim umawiającym się Państwie w ramach danej podróży tylko wówczas, jeśli miejsce wyjazdu i miejsce przybycia statku morskiego lub statku powietrznego znajduje się w tym drugim umawiającym się Państwie.”

Natomiast w pkt 6.3 Komentarza do art. 3 Modelowej Konwencji OECD wskazano, iż „Definicja określenia "transport międzynarodowy" nie ma zastosowania do transportu dokonywanego przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w jednym umawiającym się Państwie, jeżeli statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany między dwoma miejscami położonymi w tym samym umawiającym się Państwie, nawet wtedy gdy część tego transportu ma miejsce poza tym państwem”.

W pkt 24 Komentarza do art. 4 Modelowej Konwencji OECD, wyraźnie stwierdza się, iż „Miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym, z merytorycznego punktu widzenia, podejmowane są kluczowe decyzje w sprawach zarządzania i w sprawach handlowych, niezbędne do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa. Miejscem faktycznego zarządu będzie zazwyczaj miejsce, w którym osoba lub grupa osób sprawujących najwyższe funkcje (np. rada dyrektorów) podejmuje oficjalne decyzje, miejsce, w którym wypracowane są działania obejmujące przedsiębiorstwo jako całość. Jednak ponieważ nie można ustalić dokładnej normy, zatem w celu ustalenia miejsca faktycznego zarządu powinny być brane pod uwagę wszystkie fakty i okoliczności. Dany podmiot może mieć więcej niż jedno miejsce zarządu, lecz może mieć tylko jedno miejsce faktycznego zarządu."

Natomiast w pkt 1 i 2 Komentarza do art. 8 Modelowej Konwencji OECD wskazano iż „Celem ust. 1, który dotyczy zysków osiąganych z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub powietrznych, jest zapewnienie, że takie zyski będą opodatkowane tylko w jednym państwie. Przepis wynika z zasady, że prawo do opodatkowania powinno być zastrzeżone dla tego Umawiającego się Państwa, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. W pewnych okolicznościach Umawiające się Państwo, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa, może nie być tożsame z państwem, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa eksploatującego statki morskie lub powietrzne; dlatego niektóre państwa wolą przyznać wyłączne prawo do opodatkowania państwu, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa.”

Następnie pkt 4 i 4.1 Komentarza do art. 8 Modelowej Konwencji OECD wskazuje, iż „Osiągane przez przedsiębiorstwo zyski pochodzą głównie z przewozu pasażerów lub towarów przez statki morskie lub statki powietrzne (czy są własnością lub są wynajmowane albo w inny sposób pozostają do dyspozycji przedsiębiorstwa), które je eksploatuje w transporcie międzynarodowym. Rozwój transportu międzynarodowego powoduje, że przedsiębiorstwa transportu powietrznego i morskiego prowadzą różnorodną działalność, która umożliwia, ułatwia i wspiera ich międzynarodowe operacje transportowe.(…) Każda działalność prowadzona przez przedsiębiorstwo głównie w związku z przewozem pasażerów lub ładunków przez statki morskie lub powietrzne eksploatowane w transporcie międzynarodowym powinna być traktowana jako bezpośrednio związana z takim przewozem”.

W świetle powyższego zyski niemieckiego, brytyjskiego, francuskiego szwajcarskiego duńskiego holenderskiego tureckiego finlandzkiego czeskiego przewoźnika oraz przewoźnika z siedzibą w ZEA będą mogły być opodatkowane tylko w tym państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Reasumując, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa, przy założeniu, iż Spółka posiada certyfikat rezydencji niemieckiego, brytyjskiego, francuskiego szwajcarskiego duńskiego holenderskiego tureckiego finlandzkiego czeskiego przewoźnika oraz przewoźnika z ZEA, przy nabyciu przedmiotowych usług nie będzie Ona zobowiązana do:

pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
sporządzenia deklaracji o wysokości pobranego przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, od dochodów (przychodów) osiągniętych przez podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (CIT-10Z).

Brak obowiązku potrącenia przez Spółkę podatku od wypłacanej zagranicznym rezydentom należności nie oznacza jednak, że Spółka nie będzie miała obowiązku złożenia formularza IFT-2R, czyli informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak bowiem wynika z treści art. 26 ust. 3d ustawy, taką informację o wypłatach na rzecz osób zagranicznych należności z tytułów wymienionych w art. 21 tej ustawy sporządzają i przekazują do urzędu skarbowego podmioty polskie, które dokonują takiej wypłaty, nawet jeżeli na podstawie umowy międzynarodowej, nie są obowiązane do potrącania podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin